Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-204/13/14-7/S/MK
z 3 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 2612/13 z dnia 31 marca 2014 r. (data wpływu 28 sierpnia 2014 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2013 r. (data wpływu 11 marca 2013 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne (data nadania 27.05.2013 r., data wpływu 31.05.2013 r., na wezwanie Nr IPPB2/415-204/13-2/MK z dnia 21.05.2013 r. (data nadania 21.05.2013 r., data doręczenia 24.05.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z warunkową umową sprzedaży udziałów w Spółce z o.o. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.03.2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z warunkowa umową sprzedaży udziałów w Spółce z o.o.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca był właścicielem 980 udziałów w kapitale zakładowym M. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „Spółka”). Właścicielem pozostałych 20 udziałów w kapitale zakładowym Spółki była żona Wnioskodawcy.

W dniu 5 października 2012 r. w Warszawie Wnioskodawca oraz jego żona podpisali umowę (dalej „Umowa”) podpisali umowę, na mocy której sprzedali wszystkie udziały w kapitale zakładowym Spółki na rzecz spółki K. Holding B.V.

Umowa została zawarta w językach niemieckim oraz angielskim.

Wnioskodawca został określony w Umowie jako „Sprzedawca nr 1” (niem. Verkäufer Nr 1), jego żona jako „Sprzedawca nr 2” (niem. verkäufer Nr 2). M. Sp. z o.o. jako „SPÓŁKA” (niem. GESELLSCHAFT) a K. Holding B. V. jako ‚„Kupujący” (niem. Käufer).

Zasady zapłaty przez Kupującego ceny na rzecz Wnioskodawcy zostały określone w pkt 1.2. i 1.4. Umowy w następujący sposób (poniżej przedstawione jest tłumaczenie fragmentu umowy z j. niemieckiego na j. polski):

„1.2 Kupujący zapłaci Sprzedającemu nr 1 jako cenę kupna za udziały przysługujące Sprzedającemu nr 1 następujące kwoty w terminach i na warunkach określonych w pkt 1.4.:

1.2.1 kwotę częściową w wys. 5,831.579,48 EUR;

1.2.2 kwotę częściową w wys. 429.669,27 EUR;

1.2.3 kwotę częściową w wys. 429.669,28 EUR

1.2.4 kwotę częściową odpowiadającą 99% sumy płatności, które SPÓŁKA otrzyma od A. Sp. z o.o. między 5 października 2012 r. i 5 lutego 2013 r. w oparciu o podstawę prawną wymienioną w bilansie na dzień 4 października 2012 r., jednakże nie więcej niż 4.715.568,11 PLN;

1.2.5 kwotę częściową odpowiadającą 99% sumy subwencji faktycznie otrzymanych przez spółkę z tytułu zbiorów 2012 i którą SPÓŁKA otrzyma przed dniem 30 czerwca 2013 r. z tego tytułu (subwencja z tytułu zbiorów 2012). Kupujący zobowiązuje się, że SPÓŁKA spełni rzetelnie wszystkie obowiązki związane z wypłatą subwencji. Na pisemne żądanie Sprzedającego nr 1 Kupujący jest zobowiązany w terminie 7 dni udzielić Sprzedającemu nr 1 informacji o stanie procedury związanej z subwencją.

1.2.6 kwotę częściową odpowiadającą 70% kwoty którą SPÓŁKA otrzyma z egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego Sądu Rejonowego przeciwko H. Sp. z o.o. najpóźniej do dnia 5 października 2014 r.

[…]

1.4 Kupujący zapłaci Sprzedającemu nr 1 kwoty częściowe ceny kupna wymienione w pkt 1.2. w następujących ratach i na następujących warunkach:

1. kwota wymieniona w pkt 1.2.1. zostanie zapłacona Sprzedającemu nr 1 w dniu podpisania umowy;
   
2. kwota wymieniona w pkt 1.2.2. zostanie wypłacona Sprzedającemu nr 1 w dniu 5 października 2013 r.. Kupujący może odliczyć od kwoty określonej w pkt 1.2.2. kwoty zobowiązań SPÓŁKI, których podstawę prawną stanowią zdarzenia (np. umowa), które miały miejsce przed dniem 5 października 2012 r. i nie są wymienione w załączniku 2. Nie dotyczy to zobowiązań wymienionych w załączniku 3. Kwota częściowa ceny kupna określona w pkt 1.2.2. zostanie odpowiednio pomniejszona.
   
3. kwota określona w pkt 1.2.3 zostanie wypłacona Sprzedającemu nr 1 po prawomocnym wpisaniu na rzecz Kupującego długu gruntowego najwyższej kategorii pierwszeństwa w kwocie zabezpieczenia w wys. 429.669,28 EUR na jego nieruchomości położonej w obrębie księgi wieczystej […] Kupującemu przysługuje wobec Sprzedającego nr 1 roszczenie zwrotu kwoty określonej w pkt 1.2.2., jeżeli istnieją zobowiązania SPÓŁKI przewyższające kwotę określoną w pkt 1.2.2. i których podstawę prawną stanowią zdarzenia (np. umowa), które miały miejsce przed dniem 5 października 2012 r. i nie są wymienione w załączniku 2. Nie dotyczy to zobowiązań wymienionych w załączniku 3. Kwota częściowa ceny kupna określona w pkt 1.2.3. zostanie odpowiednio pomniejszona.
   
4. kwota częściowa określona w pkt 1.2.4. zostanie wypłacona Sprzedającemu nr 1 w dwóch ratach:
   1. w dniu 5 grudnia 2012 r. zostanie wypłacona część kwoty określonej w pkt 1.2.4. odpowiadająca sumie płatności, które SPÓŁKA otrzyma od A. Sp. z o.o. między 5 października 2012 r. i 30 listopada 2012 r.;
      
   2. w dniu 6 lutego 2013 r. zostanie wypłacona część kwoty określonej w pkt 1.2.4. odpowiadająca sumie płatności, które SPÓŁKA otrzyma od A. Sp. z o. o. między 1 grudnia 2012 r. i 5 lutego 2013 r.;
      
   3. Jeżeli suma płatności, które SPÓŁKA otrzymała od A. Sp. z o.o. między 5 października 2012 r. i 5 lutego 2013 r. będzie wyższa od kwoty częściowej określonej w pkt 1.2.4., wówczas Kupujący nie jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Sprzedającego nr 1 kwoty tej nadwyżki.
      
   4. Jeżeli suma płatności, które SPÓŁKA otrzymała od A. Sp. z o.o. między 5 października 2012 r. i 5 lutego 2013 r. będzie niższa od kwoty częściowej określonej w pkt 1.2.4., wówczas kwota częściowa ceny kupna określona w pkt 1.2.4. zostanie pomniejszona do wysokości sumy płatności faktycznie otrzymanych od A. Sp. z o.o. w danym okresie.
      
   5. Strony postanawiają, że kwota częściowa ceny kupna określona w pkt 1.2.4. na żądanie Sprzedającego nr 1 może zostać spełniona również w formie przekazów, które zostaną zawarte między A. Sp. z o.o,, SPÓŁKĄ, Kupującym i Sprzedającym nr 1 w dniu 5 października 2012 r.
5. kwota częściowa określona w pkt 1.2.5. zostanie wypłacona Sprzedającemu najpóźniej w terminie 14 dni roboczych od otrzymania przez SPÓLKĘ kwoty określonej w pkt 1.2.5.
   
6. kwota częściowa określona w pkt 1.2.6. zostanie wypłacona Sprzedającemu a najpóźniej w terminie 14 dni roboczych od otrzymania przez SPÓŁKĘ kwoty określonej w pkt 1.2.6.
   
7. Z zacytowanego fragmentu Umowy wynika, że płatność niektórych części ceny („kwot częściowych”) na rzecz Wnioskodawcy uzależniona została od spełnienia warunków zawieszających. Oznacza to, że kwoty staną się należne Wnioskodawcy każdorazowo dopiero z chwilą spełnienia danego warunku.
   
   

W związku z nabyciem udziałów w Spółce Wnioskodawca poniósł następujące rodzaje kosztów:

1. koszty zakupu przez Wnioskodawcę udziałów w Spółce, w tym cenę zakupu tych udziałów, koszty opłat notarialnych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC);
   
2. koszty w postaci wniesienia przez Wnioskodawcę wkładu pieniężnego w związku z dokonanymi podwyższeniami kapitału zakładowego Spółki (Wnioskodawca obejmował udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki w zamian za wkłady pieniężne);
   
3. koszty analogiczne do kosztów ww. pkt 1 i 2 związane z nabyciem przez Wnioskodawcę udziałów w dwóch spółkach:. z o.o., których następcą prawnym (na skutek połączenia przez przejęcie) jest Spółka;
   
   - zwane dalej łącznie „Kosztami Nabycia”.
   
   

W związku ze sprzedażą udziałów w Spółce na rzecz Kupującego Wnioskodawca poniósł także koszty związane z zakupem usług doradztwa prawnego i doradztwa podatkowego (zwane dalej łącznie „Koszty Sprzedaży”).

Nabyte przez Wnioskodawcę usługi doradztwa prawnego dotyczyły prawa polskiego i były związane z przygotowaniem i zawarciem Umowy.

Wnioskodawca miał w chwili zawarcia Umowy miejsce zamieszkania w Niemczech. Z uwagi jednak na fakt, że majątek Spółki składał się w chwili zawarcia Umowy w większości z nieruchomości położonych w Polsce, dochód Wnioskodawcy ze sprzedaży udziałów w Spółce podlega opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 21.05.2013 r. Nr IPPB2/415-204/13-2/MK wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego poprzez wskazanie czy przeniesienie własności udziałów spółce z o.o. na nabywcę miało miejsce w dniu podpisania umowy sprzedaży?
  
  

Braki uzupełniono w wyznaczonym terminie. W kwestii doprecyzowania wyjaśniono, że:

Przeniesienie własności udziałów w spółce z o.o. na nabywcę miało miejsce w dniu podpisania umowy sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy przepisy ustawy o PDOF należy interpretować w ten sposób, że przychód Wnioskodawcy z odpłatnego zbycia udziałów w Spółce stał się dla niego przychodem należnym w roku podatkowym 2012 jedynie w odniesieniu do tych kwot częściowych ceny, których zapłata nie była uzależniona od spełnienia żadnego warunku zawieszającego lub w odniesieniu do których określone w Umowie warunki zawieszające zostały spełnione w 2012r.?
   
2. Czy przepisy ustawy o PDOF należy interpretować w ten sposób, że przychód Wnioskodawcy z odpłatnego zbycia udziałów w Spółce stanie się dla niego przychodem należnym w odniesieniu do pozostałych kwot częściowych ceny każdorazowo w roku podatkowym, w którym zostanie spełniony w odniesieniu do danej kwoty częściowej ceny warunek zawieszający określony w Umowie (w przypadku spełnienia warunku jedynie w odniesieniu do części kwoty częściowej ceny przychód powstanie w odniesieniu do tej części)?
   
3. Czy przepisy ustawy o PDOF należy interpretować w ten sposób, że Wnioskodawca powinien wykazać w rozliczeniu za rok podatkowy 2012 Koszty Nabycia oraz Koszty Sprzedaży w pełnej wysokości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Przepisy ustawy o PDOF należy interpretować w ten sposób, że przychód Wnioskodawcy z odpłatnego zbycia udziałów w Spółce stał się dla niego przychodem należnym w roku podatkowym 2012 jedynie w odniesieniu do tych kwot częściowych ceny, których zapłata nie była uzależniona od spełnienia żadnego warunku zawieszającego lub w odniesieniu do których określone w Umowie warunki zawieszające zostały spełnione w 2012r.
   
2. Przepisy ustawy o PDOF należy interpretować w ten sposób, że przychód Wnioskodawcy z odpłatnego zbycia udziałów w Spółce stanie się dla niego przychodem należnym w odniesieniu do pozostałych kwot częściowych ceny każdorazowo w roku podatkowym, w którym zostanie spełniony w odniesieniu do danej kwoty częściowej ceny warunek zawieszający określony w Umowie (w przypadku spełnienia warunku jedynie w odniesieniu do części kwoty częściowej ceny przychód powstanie w odniesieniu do tej części).
   
3. Przepisy ustawy o PDOF należy interpretować w ten sposób, że Wnioskodawca powinien wykazać w rozliczeniu za rok podatkowy 2012 Koszty Nabycia oraz Koszty Sprzedaży w pełnej wysokości.
   
   

1. Dochód
   
   

Zgodnie z art. 30b ust. 2 pkt 4) ustawy o PDOF, dochodem z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną (udziałów innych niż objęte w zamian za wkład niepieniężny) jest różnica między:

1. sumą przychodów uzyskanych w danym roku podatkowym z tytułu tego zbycia a
   
2. kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38) ustawy o PDOF.
   
   

2. Przychód
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6) lit. b) ustawy o PDOF, przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną powstają chwili, w której stają się należne (niezależnie od momentu ich faktycznego otrzymania).

Nie ulega wątpliwości, że te kwoty częściowe ceny, które staną się należne Wnioskodawcy jedynie w przypadku spełnienia określonych w Umowie warunków zawieszających, nie mogą zostać uznane za „przychody należne” w rozumieniu ww. przepisu. Ustawa o PDOF nie definiuje wprawdzie słowa „należny”, jednak znaczenie tego słowa w kontekście przedmiotowego stanu faktycznego nie budzi żadnych wątpliwości. Przychód z tytułu ww. kwot częściowych ceny stanie się „należny” dopiero wówczas, gdy Wnioskodawca będzie mógł żądać ich zapłaty od Kupującego. Do czasu spełnienia określonych w Umowie warunków zawieszających Wnioskodawca nie może żądać ich zapłaty. Co więcej, nie wiadomo, czy Wnioskodawca będzie mógł żądać ich zapłaty kiedykolwiek, a jeśli tak, to w jakiej wysokości. Są to zatem zdarzenia przyszłe, warunkowe i niepewne.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższej kwestii znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych oraz wyrokach sądów administracyjnych, które zgodnie uważają że części ceny sprzedaży udziałów w spółkach posiadających osobowość prawną w odniesieniu do których zastrzeżono warunki zawieszające, stają się „przychodem należnym” jedynie w przypadku spełnienia tych warunków.

3. Koszty uzyskania przychodu
   
   

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38) ustawy o PDOF, wydatki na objęcie lub nabycie udziałów w spółce mającej osobowość prawną są kosztem uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia tych udziałów.

Z ww. przepisu, a także z żadnego innego przepisu ustawy o PDOF nie wynika, by podatnik dokonujący - tak jak Wnioskodawca - sprzedaży całości udziałów, gdy z uwagi na zastrzeżenie warunków zawieszających przychód z tego tytułu powstaje w różnych latach podatkowych, musiał rozdzielać koszty uzyskania przychodów (wydatki na nabycie lub objęcie udziałów) na różne lata podatkowe, proporcjonalnie do uzyskiwanych w tych latach przychodów.

Należy podkreślić, iż w transakcji objętej niniejszym zapytaniem przedmiotem sprzedaży są jednorazowo wszystkie udziały w M. Sp. z o.o. Nie mamy natomiast do czynienia z transakcją, w której sukcesywnie (etapami) sprzedawano by udziały, co uzasadniałoby stopniowe rozliczanie kosztów podatkowych wcześniejszego nabycia lub objęcia udziałów, proporcjonalnie do wartości generowanych przychodów podatkowych.

W związku z tym nie ulega wątpliwości, że podatnik powinien rozpoznać całość wydatków na nabycie lub objęcie udziałów jako koszt uzyskania przychodów już w rozliczeniu za pierwszy rok podatkowy, w którym zawarł umowę ich sprzedaży oraz uzyskał przychód z tytułu odpłatnego zbycia tych udziałów.

Tylko bowiem takie podeście należy uznać za w pełni racjonalne i zasadne.

Spełnienie się w kolejnych latach warunków zawieszających i wskutek tego korekty pierwotnej ceny sprzedaży udziałów to zdarzenia przyszłe, warunkowe i niepewne. Mogą one wystąpić ale wcale nie muszą. Nie mogą one zatem stanowić żadnego uzasadnienia dla umniejszenia kosztów podatkowych związanych ze sprzedażą udziałów za 2012 rok.

W jednej z opublikowanych interpretacji indywidualnych (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4.05.2011r., Nr IBPBII/2/415-154/11/AK) można co prawda spotkać się ze stanowiskiem odmiennym, zgodnie z którym w przypadku rozpoznania przychodu ze zbycia udziałów w różnych latach podatkowych (z uwagi na zastrzeżenie warunków zawieszających) koszty uzyskania przychodów należy proporcjonalnie rozdzielić na lata podatkowe, w których podatnik uzyskał poszczególne części przychodu.

Stanowisko zajęte przez organ w ww. interpretacji nie może zostać zastosowane w przypadku Wnioskodawcy, ponieważ:

1. Stanowisko to jest w sposób oczywisty nieuzasadnione. Wnioskodawca bowiem (podobnie jak podatnik wnioskujący o wydanie ww. interpretacji) może - w przypadku nie spełnienia zastrzeżonych w Umowie warunków zawieszających - nie uzyskać innego przychodu z tytułu zbycia udziałów w Spółce niż przychód uzyskany w roku podatkowym, w którym doszło do tego zbycia.
   
   W konsekwencji uznanie, że Wnioskodawca nie może w roku podatkowym 2012, w którym zbył udziały w Spółce, rozpoznać jako koszty uzyskania przychodów całości wydatków na objęcie lub nabycie tych udziałów, mogłoby skutkować tym, że Wnioskodawca nie mógłby nigdy rozliczyć jako koszty uzyskania przychodów części tych wydatków. Stałoby się tak, gdyby nie doszło do spełnienia wszystkich warunków zawieszających określonych w Umowie. Stanowisko zajęte przez organ w ww. interpretacji narusza zatem rażąco art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. b) ustawy o PDOF a także jest niezgodne z zasadą praworządności wyrażoną w art. 2 Konstytucji RP.
   
2. Ww. interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny, w którym umowa zbycia udziałów określała ostateczną wysokość poszczególnych części ceny, także tych części których wymagalność uzależniona została od spełnienia warunków zawieszających.
   Zastosowanie tej interpretacji było zatem możliwe w praktyce (nawet jeśli była ona niezgodna z prawem). Podatnik, który ją otrzymał mógł bowiem ustalić, jaki jest udział procentowy poszczególnych części przychodów w ich łącznej kwocie i odpowiednio rozdzielić koszty uzyskania przychodów.
   
   

W stanie faktycznym, którego dotyczy niniejszy wniosek nie jest niestety to możliwe, Umowa nie określa bowiem wysokości niektórych kwot częściowych ceny (np. części wym. w punktach 1.2.5. i 1.2.6). Wnioskodawca nie wie zatem, jaki procentowy udział w łącznej wysokości przychodów ze zbycia jego udziałów w Spółce stanowi przychód, który stał się należny w roku podatkowym 2012. Wnioskodawca nie byłby zatem w stanie ustalić, jaka część kosztów uzyskania przychodów mogłaby zostać przez niego wykazana w rozliczeniu za tenże rok.

Podsumowując, za rozpoznaniem przez Wnioskodawcę przedmiotowych kosztów uzyskania przychodów w całości w rozliczeniu za rok podatkowy 2012, przemawiają nast. argumenty:

1. Brak jest w ustawie o PDOF przepisu, który nakazywałby dzielić te koszty pomiędzy różne lata podatkowe.
   
2. Przychód uzyskany przez Wnioskodawcę w 2012 r. jest przychodem ze sprzedaży całości udziałów w Spółce (Wnioskodawca nie sprzedaje różnych udziałów w różnych latach podatkowych). W tym też roku doszło do zawarcia prawnie skutecznej umowy ich sprzedaży.
   
3. Niespełnienie określonych w Umowie warunków zawieszających spowodowałoby nieuzyskanie przez Wnioskodawcę przychodu ze sprzedaży udziałów w Spółce w latach podatkowych innych niż 2012. W konsekwencji Wnioskodawca nie mógłby w ogóle rozliczyć części kosztów nie potrąconych w 2012 r.
   
4. Wysokość niektórych części ceny nie jest jeszcze znana, co uniemożliwiałoby ustalenie, jaką część kosztów Wnioskodawca miałby rozliczyć w 2012 r., a jaką w innych latach podatkowych.
   
   

4. Udziały w spółkach przejętych.
   
   

Prawo Wnioskodawcy do rozliczenia, jako koszty uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia udziałów w Spółce, wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na objęcie (w zamian za wkłady pieniężne) lub nabycie udziałów w spółkach przejętych przez Spółkę, wynika z art. 24 ust. 8 pkt 2) ustawy o PDOF.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, w dniu 19 czerwca 2013 r. wydał indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Nr IPPB2/415-204/13-4/MK, w której w części podzielił stanowisko Wnioskodawcy uznając, że w danym roku podatkowym opodatkowaniu może podlegać tylko ten przychód, który jest należny, czyli kwoty wywołujące warunek obligacyjny z umowy. Jeśli zapłata ceny została określona warunkiem zawieszającym, to data powstania obowiązku podatkowego zostanie odsunięta w czasie. W przypadku spełnienia warunku jedynie w odniesieniu do części kwoty częściowej ceny przychód powstanie w odniesieniu do tej części. Tym samym w zeznaniu podatkowym za 2012 r., Wnioskodawca powinien wykazać jako przychód ze sprzedaży udziałów kwotę, którą otrzymał bezpośrednio od Kupującego po sprzedaży udziałów oraz przychód, który stał się należny 2012 roku w związku ze spełnieniem warunku zawieszającego uzależniającego roszczenie o zapłatę poprzez zawarcie umowy Anweisungsvertrag.

Natomiast w odniesieniu kwestii dotyczącej uwzględnienia w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy 2012 rozliczenia uzyskanego przychodu z kapitałów pieniężnych z tytułu zbycia przedmiotowych udziałów o koszty uzyskania przychodów w postaci kosztów nabycia oraz kosztów sprzedaży udziałów w pełnej wysokości organ podatkowy nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy uznając, że skoro w rozliczeniu podatkowym za 2012 r. Wnioskodawca uzyskał przychód ze sprzedaży udziałów stanowiący wyłącznie część całego wynagrodzenia z tego tytułu, to proporcjonalnie do tego należało ustalić również koszt uzyskania przychodu, a pozostałą część kosztów, która odpowiadać będzie części przychodu ze sprzedaży udziałów, uzyskanego w roku ziszczenia się warunku zawieszającego w związku z zawartą umową należy wykazać w zeznaniu za rok w którym warunek zawieszający się ziści. Bowiem wydatek poniesiony na nabycie udziałów tylko w części dotyczy osiągniętego w 2012 r. przychodu i tylko w tej części może zostać zaliczony do kosztów uzyskania tego przychodu, natomiast w pozostałej części będzie dotyczyć przychodu uzyskanego w roku, w którym ziści się warunek zawieszający, co oznacza, że tylko w zeznaniu podatkowym za ten rok może zostać ujęty.

Interpretację skutecznie doręczono w dniu 24 czerwca 2013 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Wnioskodawca na mocy art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z poźn. zm) w dniu 5 lipca 2013 r. wezwał organ podatkowy (data wpływu 8 lipca 2013 r.) do usunięcia naruszenia prawa.

W wyniku ponownej analizy sprawy w dniu 12 sierpnia 2013 r. pismem Nr IPPB2/415-204/13-6/MK udzielono odpowiedzi na ww. wezwanie, w którym stwierdzono brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Odpowiedź została skutecznie doręczona w dniu 22 sierpnia 2013 r. .

Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia 19 czerwca 2013 r. Nr IPPB2/415-204/13-4/MK Wnioskodawca wniósł pismem z dnia 18 września 2013 r. (data stempla pocztowego 19. września 2013 r., data wpływu 23 września 2013 r.) skargę z powodu jej niezgodności z prawem .

Pismem z dnia 17 października 2013 r. Nr IPPB2/4160-68/13-2/MK, stosownie do art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Z 2012 r., poz.  270, z poźn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wniósł o oddalenie skargi.

Wyrokiem z dnia 31 marca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie Sygn. akt III SA/Wa 2612/13 uchylił zaskarżoną interpretację, stwierdzając, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonane w całości.

W dniu 28 sierpnia 2014 r. do tut. organu wpłynęło prawomocne orzeczenie sygn. akt III SA/Wa 2612/13 i akta sprawy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W wyroku tym Sąd, stwierdził, że Minister Finansów zasadnie uznał za prawidłowe stanowisko Skarżącego, iż przychód z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w Spółce stał się dla Skarżącego przychodem należnym w roku podatkowym 2012 jedynie w odniesieniu do tych kwot częściowych ceny, których zapłata nie była uzależniona od spełnienia żadnego warunku zawieszającego oraz do tych kwot częściowych w odniesieniu, do których określone w umowie warunki zawieszające zostały spełnione w 2012r. Natomiast w odniesieniu do pozostałych kwot częściowych ceny, przychód Skarżącego z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w Spółce stanie się dla niego przychodem należnym każdorazowo w roku podatkowym, w którym zostanie spełniony w odniesieniu do danej kwoty częściowej ceny warunek zawieszający określony w umowie. W przypadku spełnienia warunku jedynie w odniesieniu do części kwoty częściowej ceny, przychód powstanie w odniesieniu do tej części.

Jeżeli bowiem zapłata ceny została określona warunkiem zawieszającym, to data powstania obowiązku podatkowego zostanie odsunięta w czasie.

W przypadku spełnienia warunku jedynie w odniesieniu do części kwoty częściowej ceny przychód powstanie w odniesieniu do tej części. Tak więc Skarżący za 2012 r. powinien wykazać jako przychód ze sprzedaży udziałów kwotę, którą otrzymał od Kupującego w dniu podpisania umowy oraz przychód, który stał się należny w 2012 r. w związku ze spełnieniem warunku zawieszającego uzależniającego roszczenie o zapłatę poprzez zawarcie umowy przekazu Anweisungsvertrag.

Sąd nie podzielił natomiast poglądu Ministra Finansów o nieprawidłowości stanowiska Skarżącego w części dotyczącej sposobu rozliczenia kosztów uzyskania przychodów związanych z nabyciem i sprzedażą przedmiotowych udziałów.

Sad wskazał, że Minister Finansów stwierdził, że z przepisów art. 30b ust. 2 pkt 4 oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f. wynika, że skoro w rozliczeniu podatkowym za 2012r. Skarżący uzyskał przychód ze sprzedaży udziałów stanowiący wyłącznie część całego wynagrodzenia z tego tytułu, to proporcjonalnie do tego należało ustalić również koszt uzyskania przychodu, a pozostałą część kosztów, która odpowiadać będzie części przychodu ze sprzedaży udziałów, uzyskanego w roku ziszczenia się warunku zawieszającego w związku z zawartą umową należy wykazać w zeznaniu za rok, w którym warunek zawieszający się ziści. Bowiem wydatek poniesiony na nabycie udziałów tylko w części dotyczy osiągniętego w 2012 r. przychodu i tylko w tej części może zostać zaliczony do kosztów uzyskania tego przychodu, natomiast w pozostałej części będzie dotyczyć przychodu uzyskanego w roku, w którym ziści się warunek zawieszający, co oznacza, że tylko w zeznaniu podatkowym za ten rok może zostać ujęty.

Zdaniem Sądu odnosząc się do tego stanowiska, należy wskazać, że zgodnie z art. 30b ust. 1 u.p.d.o.f. od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, i z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

W myśl art. 30b ust. 2 tej ustawy dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1 g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14,
   
2. różnica między sumą przychodów uzyskanych z realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit, b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r, o obrocie instrumentami finansowymi, a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a,
   
3. różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a,
   
4. różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub art. 23 ust. 1 pkt 38,
   
5. różnica pomiędzy wartością nominalną objętych udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1E,
   
6. różnica między przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) spółki kapitałowej powstałej w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną w jednoosobową spółkę kapitałową a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1ł
   
   - osiągnięta w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do treści art. 30b ust. 5 u.p.d.o.f. dochodów, o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30c.

Z kolei ust. 6 art. 30b u.p.d.o.f. stanowi, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, w tym również dochody, o których mowa w art. 24 ust. 14, i dochody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, a także dochody z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, i obliczyć należny podatek dochodowy.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że ustawodawca poddał opodatkowaniu dochody wymienione w art. 30b u.p.d.o.f. w ramach odrębnego modelu. Nie jest to bowiem opodatkowanie na zasadach ogólnych według skali podatkowej. Dochody te nie podlegają też opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym pobieranym czy też należnym przy każdej wypłacie świadczenia.

W ramach przyjętego modelu wymienione w art. 30b u.p.d.o.f. dochody tworzą odrębny strumień. Wszelkie dochody wchodzące w skład tego strumienia sumują się. Suma tych dochodów - osiągniętych w ciągu całego roku podatkowego - podlega opodatkowaniu liniową stawką 19%. Dochody, o których mowa, nie łączą się z żadnymi innymi dochodami, poza wymienionymi w art. 30b tej ustawy.

Strumień dochodów, o którym mowa, tworzą dochody kapitałowe związane ze zbywaniem praw do majątku osób prawnych (spółek kapitałowych oraz spółdzielni), a także ze zbywaniem praw związanych z prawami udziałowymi. Opodatkowanie przedmiotowych dochodów ma miejsce na koniec roku. Nie ma tutaj zastosowania system zaliczkowy. Opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30b u.p.d.o.f. podlega suma wszystkich uzyskanych w całym roku podatkowym dochodów, o których mowa. Odbywa się ono w ramach samoopodatkowania. Do obliczenia wysokości zobowiązania podatkowego i odprowadzenia kwoty podatku do urzędu skarbowego obowiązany jest sam podatnik. Zobowiązanie podatkowe podlega wykazaniu na odrębnym zeznaniu rocznym, które podatnik ma obowiązek złożyć do dnia 30 kwietnia roku następnego po roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte dochody. Także wpłata należnego podatku wynikającego z zeznania powinna nastąpić w tym terminie.

W związku z tym, Sąd zauważył, że jak wynika z treści wniosku Skarżącego zbywane udziały nabył (objął) za wkład pieniężny, zdaniem Sądu uwzględnić należy treść przepisu art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f.

Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wydatków na objęcie lub nabycie udziałów ałbo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji), wkładów oraz innych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych, albo umorzenia jednostek uczestnictwa, tytułów uczestnictwa oraz prawną oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów certyfikatów inwestycyjnych w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e. Wskazane zastrzeżenie nie ma znaczenia w niniejszej sprawie.

Sąd wskazał, że w świetle tego przepisu wydatki na objęcie lub nabycie udziałów w spółce mającej osobowość prawną w momencie ich poniesienia nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów. Tak więc w przypadku objęcia albo nabycia zbywanych udziałów za kwoty pieniężne kosztami uzyskania przychodów będą wydatki na objęcie lub nabycie udziałów.

W ocenie Sądu, ani z treści przepisów art. 30b, ani z treści przepisu art. 23 ust, 1 pkt 38 u.p.d.o.f. nie wynika, aby w sytuacji opisanej we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie, należało wydatki o charakterze kosztów przychodu z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółce z o.o. (czyli wydatki na nabycie i objęcie zbywanych udziałów oraz koszty związane z ich sprzedażą) zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w sposób przyjęty przez Ministra Finansów, tj. proporcjonalnie do poszczególnych lat podatkowych, w których kwoty częściowe ceny (lub część tych kwot) staną się należne z uwagi na spełnienie się warunków zawieszających.

Zdaniem Sądu zauważyć należy, że Minister Finansów w istocie stwierdził, iż w opisanym we wniosku stanie faktycznym potrącenie kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia udziałów w spółce mającej osobowość prawną, winno nastąpić z uwzględnieniem zasad potrącania kosztów uzyskania przychodów w czasie. Sąd wskazał, że z argumentacji organu można wywieść, że w jego ocenie powinna mieć zastosowanie zasada odpowiedniości (współmierności przychodów i kosztów), którą przewiduje przepis art. 22 ust. 5 u.p.d.o.f.

Sąd wskazał, że potrącalność kosztów w czasie regulują przepisy art. 22 ust. 4 -5c u.p.d.o.f. Nie mają one jednak zastosowania do opisanych we wniosku o udzielenie interpretacji wydatków na objęcie lub nabycie udziałów w spółce mającej osobowość prawną, do których to wydatków wprost odnosi się przepis art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f. Przepis ten nie zawiera regulacji na wzór tych z art. 22 ust. 4-5c tej ustawy. Z art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f wynika natomiast, że wydatki na nabycie i objęcie udziałów w spółce mającej osobowość prawną nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w chwili objęcia lub nabycia tych udziałów. W chwili nabycia (objęcia) tych udziałów w zamian za wkład pieniężny, nie powstaje bowiem żaden przychód. Tak więc w odniesieniu do tych wydatków wyłączone zostało stosowanie normy z art. 22 ust. 4 u.p.d.o.f. Wydatki te są natomiast kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (art. 23 ust. 1 pkt 38),

Sąd zauważył, że w rozpoznawanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, gdy zapłata ceny za zbyte udziały w Spółce ma nastąpić w częściach. Przy czym część ceny została określona liczbowo, a część ceny poprzez wskazanie podstaw do jej ustalenia.

W tym miejscu Sąd wskazał, że niewątpliwie umowa sprzedaży winna określać - jako element istotny umowy sprzedaży - cenę. Zasadniczo cena jako świadczenie pieniężne winna być określona w jednostkach pieniężnych, w postaci cyfrowo oznaczonej kwoty. Art. 536 § 1 k.c. dopuszcza jednak alternatywnie możliwość pośredniego określenia ceny przez wskazanie podstaw do jej ustalenia.

Sąd przywołał uchwałę z 5 lutego 1992r. III CZP 134/92 (publ. OSP 1994, nr 5, poz. 81), w której Sąd Najwyższy wskazał, że umowa sprzedaży może zostać zawarta bez określenia kwotowej wysokości ceny, byleby istniały dane (w umowie stron lub w przepisach) niezbędne do obliczenia jej wysokości. Na gruncie prawa polskiego trzeba to uznać za swoiste minimum minimorum określenia ceny w umowie sprzedaży.

Zatem do zawarcia umowy sprzedaży wystarczy, ale równocześnie niezbędne jest, porozumienie stron w odniesieniu do ceny - zgodność intencji stron co do odpłatności tej umowy, czyli zobowiązanie się kupującego do zapłaty ceny. Do zaistnienia umowy nie jest więc konieczne uzgodnienie wysokości ceny w konkretnej kwocie, liczbowo. W braku takiego oznaczenia ceny jest wymagane uzgodnienie podstaw do późniejszego ustalenia wysokości ceny. Strony, korzystając ze swobody kształtowania stosunku, mogą wybrać również taki sposób kształtowania ceny. Nie można ograniczać stron stosunku prawnego w możliwości kształtowania treści tego stosunku prawnego z wykorzystaniem konstrukcji wyraźnie przez prawo dopuszczonych, do których należy przepis art. 536 § 1 k.c., zezwalający stronom na określenie ceny przez wskazanie podstaw do jej ustalenia.

Na podstawie zasady swobody umów strony umów sprzedaży mogą również dowolnie umawiać się co do terminu zapłaty ceny określonej w umowie. Fakt otrzymania zapłaty nie warunkuje zbycia prawa, albowiem to nie fizyczne otrzymanie środków pieniężnych lecz określenie ceny stanowi essentialia negotii umowy sprzedaży określonej w art. 535 k.c. Zatem zdaniem Sądu strony umowy, korzystając ze swobody umów, mogły również świadczenie nabywcy odsunąć w czasie i powiązać ze zdarzeniem przyszłym. Samo liczbowe określenie wysokości kwot częściowych ceny (rat), w sytuacji, gdy strony uzależniły termin ich płatności od określonego zdarzenia, nie skutkuje powstaniem po stronie wierzyciela prawnej możliwości żądania spełnienia świadczenia przez dłużnika, zaś po stronie dłużnika obowiązku świadczenia.

Sąd wskazał, że w rozpoznawanej sprawie zapłata części ceny (określonej liczbowo) z tytułu zbycia przez Skarżącego wszystkich udziałów w Spółce, nastąpiła w dniu podpisania umowy zbycia tych udziałów, a pozostałe części tej ceny mają być zapłacone po ziszczeniu się warunków zawieszających (zdarzeń przyszłych i niepewnych). W roku zbycia tych udziałów ziścił się tylko jeden warunek zawieszający.

Tak więc zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, że część przychodu z tytułu zbycia przedmiotowych udziałów w Spółce stała się należna Skarżącemu w roku ich zbycia (tj. w 2012 r.) oraz że określoną część ceny za przedmiotowe udziały w tym roku on uzyskał. W związku natomiast z tym, że pozostałe części tej ceny mają zostać zapłacone po ziszczeniu się kolejnych warunków zawieszających, nie jest znana ani ostateczna cena jaka zostanie zapłacona, ani poszczególne kolejne części tej ceny, ani terminy w jakich nastąpi zapłata tych pozostałych części ceny. W konsekwencji nie są znane dane niezbędne do ustalenia proporcji: wysokości należnych przychodów, czy też długość okresu, którego koszty dotyczą. Skoro dane te nie są znane, ani nie są one możliwe z góry do ustalenia, to nie można wymagać, aby podatnik rozliczał koszty uzyskania przychodów z tytułu zbycia udziałów w Spółce proporcjonalnie do wysokości przychodów z tego tytułu należnych w poszczególnych latach podatkowych.

Sąd podkreślił, że skoro określona część ceny za przedmiotowe udziały stała się należna (wymagalna) Skarżącemu w roku ich zbycia (wobec zapłaty części ceny w dniu zawarcia umowy oraz wobec ziszczenia się jednego z warunków zawieszających), to tym samym niewątpliwie w tym roku uzyskał on przychód z tytułu zbycia tych udziałów. Wypełniona została zatem dyspozycja przepisów art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f. Jeśli więc przychód należny z tytułu zbycia udziałów Spółki wystąpił, to powstało też prawo do potrącenia kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów, w tym wydatków na ich nabycie lub objęcie. Nie ma przy tym żadnych przeszkód prawnych, aby koszty te uwzględnić w całości w rozliczeniu za rok, w którym nastąpiło ich zbycie (2012r.) i w którym Skarżący niewątpliwie przychód należny z tego tytułu osiągnął. Natomiast ewentualne późniejsze uzyskanie pozostałych części ceny zbycia tych udziałów, a więc i pozostałych przychodów ze zbycia tych udziałów - jako uzależnione od zdarzeń przyszłych i niepewnych może nastąpić lub nie. W przypadku, gdy wobec ziszczenia się warunków zawieszających, kolejne części ceny staną się należne (wymagalne) powstanie przychód podlegający opodatkowaniu. Z uwagi natomiast na to, że koszty nabycia i objęcia tych udziałów oraz inne koszty wymienione we wniosku, zostaną rozliczone w zeznaniu podatkowym za 2012 r., to koszty te nie będą już mogły być uwzględnione w zeznaniach podatkowych za inne lata, w których Skarżący osiągnie przychód należny z tytułu zbycia przedmiotowych udziałów.

Sąd orzekł, że kwestionując stanowisko Skarżącego, Minister Finansów naruszył przepisy prawa materialnego, tj. art. 23 ust. 1 pkt 38 oraz art. 30b ust. 1 i ust. 2 pkt 4 u.p.d.o.f. w stopniu, który miał wpływ na wynik sprawy poprzez ich niewłaściwą wykładnię. Organ z przepisów tych wywiódł bowiem normę prawną, której przepisy te nie zawierają. Podkreślenia wymaga, że zaakceptowanie stanowiska Ministra Finansów oznaczałoby, że naruszona zostałaby norma wynikająca z art. 30b ust. 1 i 2 u.p.d.o.f., zgodnie z którą opodatkowaniu podlega dochód osiągnięty z tytułu zbycia udziałów w spółce mającej osobowość prawną, co oznacza, iż przychód należny uzyskany z tego tytułu należy pomniejszyć o koszty uzyskania tego przychodu, którymi niewątpliwie są m.in. wydatki na nabycie i objęcie tych udziałów. Z tych przyczyn Sąd orzekł, że skarga zasługuje na uwzględnienie, zaś zaskarżona interpretacja indywidualna, stosownie do art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270; dalej „p.p.s.a.”) podlega uchyleniu. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ interpretujący uwzględni oceny prawne i argumentację Sądu wyrażone w niniejszym orzeczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 marca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2612/13 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.