Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-538/14-4/AO
z 4 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 28 maja 2014 r. (data wpływu 9 czerwca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 19 sierpnia 2014 r. (data wpływu 21 sierpnia 2014 r.) na wezwanie Organu z 6 sierpnia 2014 r. znak sprawy IPPP2/443-538/14-2/AO (skutecznie doręczone 18 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku w podatku od towarów i usług z tytułu udzielanych rabatów, a tym samym momentu obowiązku rejestracji tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej oraz określenia podstawy opodatkowania w przypadku sprzedaży towarów z rabatem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku w podatku od towarów i usług z tytułu udzielanych rabatów, a tym samym momentu obowiązku rejestracji tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej oraz określenia podstawy opodatkowania w przypadku sprzedaży towarów z rabatem. Ww. wniosek uzupełniony został pismem z 19 sierpnia 2014 r. (data wpływu 21 sierpnia 2014 r.) na wezwanie Organu z 6 sierpnia 2014 r. znak sprawy IPPP2/443-538/14-2/AO (data doręczenia 18 sierpnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością [dalej „Spółka”] w ramach prowadzonej działalności zajmuje się sprzedażą wyrobów odzieżowych. W celu zachęcenia klientów do zakupu towarów w placówkach handlowych Spółka zamierza przeprowadzić akcję promocyjno-marketingową [dalej „Program” lub „Akcja”].

Zgodnie z regulaminem Akcji klienci w ramach jednorazowych zakupów w placówce handlowej mogą przystąpić do Programu poprzez wypełnienie stosownej deklaracji. W ramach Akcji klient po wypełnieniu deklaracji otrzymuje kartę, na której naliczane będą punkty za kolejne zakupy dokonane w placówkach Spółki. Karta wydawana klientom nie jest kartą płatniczą, bankomatową, kredytową. Karta nie podlega także zbyciu. Punkty na karcie klienta naliczane są w ten sposób, że gdy wartość zakupów zarejestrowana na karcie klienta przekroczy 0.000,00 zł, za każdy kolejny zakup klient otrzyma punkty. Za każde wydane 10,00 zł przyznawany będzie 1 punkt.

Dzięki zgromadzonym na karcie punktom klient może skorzystać z rabatu przy zakupie kolejnych towarów lub usług w placówkach Spółki okazując kartę obsłudze danego sklepu. Zgodnie z regulaminem Akcji jeden punkt zebrany na karcie klienta odpowiadać będzie 1,00 zł rabatu przy zakupie towaru lub usługi. Dodatkowo, zgodnie z zastrzeżeniami regulaminu Akcji nie będzie możliwe dokonanie zapłaty ceny towarów wyłącznie przy użyciu zebranych punktów. Zatem udzielony rabat nie będzie nigdy rabatem 100%. W związku z tym, klient korzystający z rabatu zawsze będzie zmuszony do uiszczenia części ceny za kupowane towary, przykładowo cena nabycia towaru jaką będzie musiał zapłacić klient po uwzględnieniu rabatu może wynosić 1,00 zł.

Dodatkowo zgodnie z zapisami regulaminu Akcji, nie mogą w niej uczestniczyć pracownicy Spółki oraz członkowie najbliższej rodziny pracowników.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca ponadto wskazał, że w opisanej we wniosku Akcji promocyjnej nie będą uczestniczyć osoby wymienione w art. 32 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. kontrahenci lub osoby pełniące u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne. Dodatkowo pomiędzy Spółką, a osobami biorącymi udział w Akcji, nie zachodzą także powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikającym ze stosunku pracy.

Przedmiotem powyższej interpretacji są wątpliwości Spółki odnośnie opodatkowania na gruncie podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych, udzielanych na zasadach opisanych powyżej rabatach dla klientów Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanej sytuacji obowiązek w podatku od towarów i usług, a tym samym obowiązek zafiskalizowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej powstaje w momencie zakupu przez klienta towaru wraz z rabatem, czy też w momencie przekazania na kartę klienta punktów promocyjnych?
   
2. Czy w sytuacji, w której klient dokonuje zapłaty za towar wykorzystując zebrane w ramach Akcji na karcie punkty, podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest równa kwocie rzeczywiście zapłaconej przez klienta, tj. cenie nabytych towarów pomniejszonej o wartość nominalną wykorzystanego rabatu?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Spółka stoi na stanowisku, że w zaistniałej sytuacji przekazanie klientom punktów na indywidualne konto (kartę) klientów nie powoduje powstania obowiązku podatkowego, tym samym Spółka w przypadku przekazania punktów na rzecz klientów nie ma także obowiązku rejestrować powyższej czynności na kasie fiskalnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. [dalej „Ustawa o VAT”]), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a przez pojęcie towaru rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT). Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również;

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
   
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   
   

Zgodnie z przepisami art. 19a ust. 1 Ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Z kolei ust. 8 powyższego artykułu wskazuje, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności; przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Przekazanie punktów klientom na ich indywidualne konta nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Punkty stanowią rodzaj pewnego znaku legitymacyjnego upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do otrzymania w oznaczonym terminie określonych towarów i dlatego jak stwierdzono powyżej nie mieszczą się one w dyspozycji przepisu art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT. Przekazywane punkty na karcie klienta nie są towarem, lecz formą znaku legitymacyjnego, który umożliwia nabycie towaru po niższej cenie. Zastępują one środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary. Przekazania punktów, ze względu na ich specyfikę, nie można też uznać za świadczenie usług. Punkty same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb - nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi.

Z uwagi na powyższe Spółka uważa, iż moment przekazania punktów klientowi nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, W związku z powyższym Spółka nie ma także obowiązku rejestracji wydania punktów za pomocą kasy fiskalnej.

Obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z brzmieniem art. 19a ust. 1 Ustawy o VAT dopiero w momencie wydania towaru klientowi w placówce handlowej, czyli w momencie dokonania faktycznej sprzedaży. W tym momencie powstanie także obowiązek rejestracji sprzedaży na rzecz osoby fizycznej za pomocą kasy fiskalnej zgodnie z art. 111 ust. 1 Ustawy o VAT.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki w opisanej sytuacji podstawą opodatkowania będzie kwota jaką przy zakupie towaru po uwzględnieniu rabatu z wymiany punktów, zapłaci klient w placówce handlowej.

Zgodnie z art. 29a Ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a‑30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z ust. 6 powyższego artykułu Podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
   
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z kolei ust. 7 wskazuje, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
   
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
   
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Spółka w ramach Programu przyznaje uczestnikom (klientom) punkty za zakupione w placówkach handlowych Spółki towary. Następnie punkty przypisywane są do indywidualnego konta klienta i zarejestrowane na posiadanej przez niego karcie, Klient przy przyszłych zakupach może wykorzystać posiadane na karcie punkty celem obniżenia ceny zakupionego towaru.

Z uwagi na brzmienie przepisu art. 29a Ustawy o VAT Spółka uważa, że w zaistniałej sytuacji podstawą opodatkowania będzie kwota zapłaty faktycznie otrzymana od klienta w momencie wydania towaru, przykładowo może to być 1 zł. W opisanym przypadku udzielony rabat uwzględniony zostaje już w cenie danego produktu. W związku z powyższym, podstawą opodatkowania zgodnie z art. 29a Ustawy o VAT jest wszystko co stanowi zapłatę, czyli faktyczna kwota pieniężna otrzymana od klienta w momencie zakupu po uwzględnieniu już rabatu (upustu) jaki otrzymał w związku z Akcją.

Podsumowując Spółka powinna naliczyć podatek VAT od kwoty faktycznie otrzymanej od klienta w momencie sprzedaży towaru, czyli od kwoty uwzględniającej rabat np. od 1 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towar, stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ww. ustawy).

Pod pojęciem świadczenia – składającego się na istotę usługi – należy rozumieć każde zachowanie się na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do kategorii usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ww. ustawy. Przy czym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Świadczenie jest dwustronnym stosunkiem prawnym i wymaga podmiotu pełniącego rolę odbiorcy (konsumenta świadczenia, nabywcy usługi) oraz podmiotu świadczącego (wykonującego czynności, świadczącego usługę). Z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jak wynika z art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zajmuje się sprzedażą wyrobów odzieżowych. W celu zachęcenia klientów do zakupu towarów w placówkach handlowych Wnioskodawca zamierza przeprowadzić akcję promocyjno‑marketingową. Zgodnie z regulaminem Akcji klienci w ramach jednorazowych zakupów w placówce handlowej mogą przystąpić do Programu poprzez wypełnienie stosownej deklaracji. W ramach Akcji klient po wypełnieniu deklaracji otrzymuje kartę, na której naliczane będą punkty za kolejne zakupy dokonane w placówkach Spółki. Karta wydawana klientom nie jest kartą płatniczą, bankomatową, kredytową. Karta nie podlega także zbyciu. Punkty na karcie klienta naliczane są w ten sposób, że gdy wartość zakupów zarejestrowana na karcie klienta przekroczy 0.000,00 zł, za każdy kolejny zakup klient otrzyma punkty. Za każde wydane 10,00 zł przyznawany będzie 1 punkt. Dzięki zgromadzonym na karcie punktom klient może skorzystać z rabatu przy zakupie kolejnych towarów lub usług w placówkach Spółki okazując kartę obsłudze danego sklepu. Zgodnie z regulaminem Akcji jeden punkt zebrany na karcie klienta odpowiadać będzie 1,00 zł rabatu przy zakupie towaru lub usługi. Dodatkowo, zgodnie z zastrzeżeniami regulaminu Akcji nie będzie możliwe dokonanie zapłaty ceny towarów wyłącznie przy użyciu zebranych punktów. Zatem udzielony rabat nie będzie nigdy rabatem 100%. Klient korzystający z rabatu zawsze będzie zmuszony do uiszczenia części ceny za kupowane towary.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy przekazywanie punktów na kartę klienta za dokonane zakupy uprawniających do pomniejszenia ceny przy zakupie kolejnych towarów i usług w placówkach Spółki powoduje powstanie obowiązku podatkowego, a tym samym Spółka jest zobowiązana do zafiskalizowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

W niniejszych okolicznościach przystąpienie do akcji promocyjno-marketingowej następuje w związku z dokonanymi zakupami w placówce Spółki i po wypełnieniu deklaracji. Wówczas klient otrzymuje kartę, na której naliczane są punkty po przekroczeniu określonej wartości zakupów za każdy kolejny zakup. Dzięki zgromadzonym na karcie punktom klient może skorzystać z rabatu przy zakupie kolejnych towarów lub usług w placówkach Spółki.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że przekazywanie punktów na kartę, uprawniających do pomniejszenia ceny towaru lub usługi przy kolejnych zakupach przez klienta, nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i tym samym nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższych regulacji, a także przywołanego wcześniej przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług punkty zgromadzone na karcie nie mieszczą się w definicji towaru w rozumieniu ww. przepisu ustawy. Nie są one towarem, lecz jedynie środkiem uprawniającym do pomniejszenia ceny nabywanych towarów i usług w placówkach Spółki. Karta wraz ze zgromadzonymi na niej punktami stanowi więc rodzaj znaku legitymacyjnego, upoważniającego do pomniejszenia ceny nabywanego świadczenia. Tak więc, można uznać, że zgromadzone na niej punkty zastępują środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary/usługi. Czynność przekazywania punktów na kartę klienta nie stanowi więc dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przekazanie punktów nie stanowi również świadczenia usług. Punkty same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb klienta – nie stanowią autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi. Wnioskodawca przyznając punkty nie zobowiązuje klientów do wykonywania na jego rzecz jakichkolwiek czynności. Tym samym, przekazywane przez Wnioskodawcę punkty nie są w żaden sposób związane z uzyskiwaniem świadczeń wzajemnych od klientów. Usługą natomiast jest tylko takie świadczenie, w którym z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, wynika wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W konsekwencji, w analizowanej sprawie sama czynność przekazywania punktów nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta nie stanowi ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, ani też dostawy towarów, o której mowa w art. 7 cyt. ustawy. W związku z tym, że czynność przekazania punków nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wymienionej w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT to wobec Wnioskodawcy w momencie przekazania punktów na kartę klienta nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. Z tych samych względów, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rejestracji tej czynności przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży w świetle art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, która dokonana została na rzecz określonej w art. 111 ust. 1 ww. ustawy kategorii podmiotów.

Należy jednak zauważyć, że okoliczności sprawy przedstawione w złożonym wniosku wskazują, że przyznawane punkty a w efekcie udzielane rabaty będą związane z zakupami dokonywanymi przez klientów. Rabaty te będą skutkowały obniżeniem ceny nabywanych towarów lub usług, co implikować będzie obowiązki na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Cytowany przepis art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są zobowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Obowiązek ten wynika z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem podatnicy podatku od towarów i usług dokumentują dokonaną sprzedaż m.in. poprzez ewidencję przy użyciu kasy rejestrującej.

W świetle przywołanych przepisów i niniejszych okoliczności należy stwierdzić, że sprzedaż towarów/usług za które zapłata następuje przy użyciu zebranych punktów i dopłaty części ceny będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem obowiązek podatkowy u Wnioskodawcy powstanie w momencie realizacji karty przez klienta tj. fizycznej sprzedaży towaru wraz z rabatem wynikającym ze zgromadzonych punktów na karcie. W tym momencie powstanie także obowiązek rejestracji tej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Tym samym, Wnioskodawca w momencie wydania towaru zobowiązany będzie udokumentować przedmiotową sprzedaż za pomocą kasy rejestrującej, zgodnie z postanowieniami art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do podstawy opodatkowania w przypadku sprzedaży towarów z rabatem należy wskazać, że kwestie dotyczące podstawy opodatkowania reguluje art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl art. 29a ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 7 w. ustawy podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
   
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
   
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

W myśl ust. 10 ww. artykułu podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
   
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
   
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
   
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

W działalności handlowej stosuje się często różnorodne preferencje cenowe. Przybierają one różne nazwy (zniżka, opust, rabat, bonifikata, premia itp.) i różne postacie (zmniejszenie ceny, zwiększenie ilości towaru, procentowe wynagrodzenie itp.). Należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany rabat powinien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu, jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Rabat polega na udzieleniu zniżki od ustalonej ceny towaru/usługi i może być stosowany na wszystkich szczeblach obrotu towarowego.

Z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

• rabaty przyznane i uwzględnione w momencie sprzedaży – niemające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29a ust. 1 ww. ustawy, ponieważ zapłatą z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat (art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT);
  
• rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży – opusty i obniżki cen – wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej zapłaty; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, a udzielenie takiego rabatu wymaga odpowiedniego udokumentowania (w przypadku sprzedaży dokumentowanej fakturą VAT – fakturą korygującą).
  
  

W świetle powyższej analizy należy stwierdzić, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość danych towarów lub usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę z tytułu sprzedaży, i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje dany towar bądź usługę za cenę znacznie niższą. Udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne niż podatkowe przepisy prawa, jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług i wpływa na zmniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W sytuacji udzielenia przez sprzedawcę rabatu na nabywany przez klienta towar lub usługę, podstawą opodatkowania podatkiem VAT będzie kwota, którą nabywca jest zobowiązany zapłacić, pomniejszona o wartość należnego podatku VAT, z uwzględnieniem udzielonego rabatu.

Należy jednak wskazać, że w określonych sytuacjach organ może określić inną wysokość podstawy opodatkowania. Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

1. niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
   
3. wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
   
   - organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.
   
   

Związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów (art. 32 ust. 2 ww. ustawy).

Przez wartość rynkową - stosownie do art. 2 pkt 27b ustawy o VAT - rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

1. w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
   
2. w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.
   
   

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że dzięki zgromadzonym na karcie punktom klient może skorzystać z rabatu przy zakupie kolejnych towarów lub usług w placówkach Spółki. Zgodnie z zastrzeżeniami regulaminu Akcji nie będzie możliwe dokonanie zapłaty ceny towarów wyłącznie przy użyciu zebranych punktów. Zatem udzielony rabat nie będzie nigdy rabatem 100%. W opisanej we wniosku Akcji promocyjnej nie będą uczestniczyć osoby wymienione w art. 32 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. kontrahenci lub osoby pełniące u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne. Dodatkowo pomiędzy Spółką, a osobami biorącymi udział w Akcji, nie zachodzą także powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikającym ze stosunku pracy.

W okolicznościach niniejszej sprawy, Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży towarów po cenie niższej w ramach organizowanej akcji promocyjnej-marketingowej. Fakt udzielenia rabatu w formie niższej ceny sprzedawanych towarów znany będzie nabywcom/klientom wcześniej. Oznacza to, że powyższa sprzedaż następować będzie po cenie uwzględniającej określony rabat na dany towar. Będą to więc rabaty uwzględnione w momencie sprzedaży – tym samym nie obejmuje ich podstawa opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę z tytułu sprzedaży, a więc w takim przypadku kwota uwzględniająca już przyznany rabat.

Zatem, określając podstawę opodatkowania, Wnioskodawca powinien przyjąć kwotę rzeczywiście zapłaconą przez klienta, należną z tytułu sprzedaży (zapłatę w postaci ceny nabywanych towarów pomniejszoną o wartość rabatu). W niniejszej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 32 ustawy o VAT, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, w opisanej we wniosku Akcji promocyjnej nie będą uczestniczyć osoby wymienione w art. 32 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. kontrahenci lub osoby pełniące u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne. Dodatkowo pomiędzy Spółką, a osobami biorącymi udział w Akcji, nie zachodzą także powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikającym ze stosunku pracy.

Tym samym, w opisanej sytuacji podstawą opodatkowania dla Wnioskodawcy – zgodnie z art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem ust. 7 ustawy o VAT – będzie kwota rzeczywiście należna od nabywcy – tj. cena rzeczywiście zapłacona przez klienta – pomniejszona o należny podatek.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie również należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.