Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-648/14-2/MK
z 18 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2014 r. (data wpływu 5 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży towarów i usług prowadzonej za pośrednictwem sklepu internetowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• dokumentowania sprzedaży towarów i usług prowadzonej za pośrednictwem sklepu internetowego,
  

• ustalenia czy możliwe jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzenie do regulaminu sklepu internetowego postanowień, zgodnie z którymi, poprzez akceptację regulaminu konsument będzie automatycznie zgłaszał żądanie uzyskania faktury, zamiast paragonu fiskalnego oraz wyrażał zgodę na otrzymywanie faktury w postaci elektronicznej.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (oznaczone we wniosku nr 1).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży konsumentom towarów i usług za pośrednictwem sklepu internetowego.

Przy założeniu, że Wnioskodawca nie spełnia warunków zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji za pośrednictwem kasy rejestrującej, zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U.2012.1382)

1. Zdarzenie przyszłe
   
   

Wnioskodawca rozważa możliwość wydawania konsumentom dokonującym zakupów za pośrednictwem sklepu internetowego faktur, bez żądania, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć należy, że w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie spełniał obowiązek określony w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli będzie ewidencjonował sprzedaż w kasie rejestrującej. Do faktury (względnie dokumentu pozwalającego zidentyfikować fakturę elektroniczną) będzie „podpinał” oryginał paragonu fiskalnego. W ten sposób konsument otrzyma tylko fakturę lub fakturę w postaci elektronicznej, zaś paragon fiskalny pozostanie u Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zdarzeniem przyszłym nr 1., opisanym powyżej możliwe jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług dokonywanie wydruku faktury z każdej sprzedaży dokonanej na rzecz konsumenta oraz wydawanie konsumentowi jedynie faktury, bez uzyskania żądania, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie faktury zamiast paragonu fiskalnego bez uzyskania żądania konsumenta jest możliwe i zgodne z przepisami ustawy o podatku od towarów i usługi (Dz.U.2011.177.1054), zwanej dalej „Ustawą”.

Przepis art. 111 ust. 1 Ustawy, nakłada na sprzedawcę, dokonującego sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jednocześnie ust. 3a powołanego przepisu w punkcie 1 wskazuje, że podatnik prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących jest obowiązany dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy. Przepisy Ustawy w żaden sposób nie wskazują jednak, że wydanie nabywcy nieprowadzącemu działalności gospodarczej faktury, zamiast paragonu jest niedozwolone. Uznać zatem należy, że Ustawa pozostawia sprzedawcy dowolność w kwestii wyboru, który z dokumentów - paragon czy faktura, zostanie wydany nabywcy.

Przepisy prawa podatkowego, a dokładnie art. 106b ust. 3 nakłada jedynie obowiązek wystawienia faktury w przypadku, gdy nabywca wystąpi z takim żądaniem.

Przyjąć zatem należy, że pogląd prezentowany przez przedstawicieli doktryny prawa podatkowego, mówiący o tym, że jeśli sprzedawca chce wystawić fakturę, to może to uczynić, jest prawidłowe (por. Bartosiewicz A., VAT. Komentarz, za: lex.online.pl, nr 164722).

Należy jednak pamiętać o tym, że ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy (por. wyrok NSA z dnia 11 grudnia 1998 r., sygn. akt I SA/Lu 1289/97). W związku z powyższym, kiedy dana sprzedaż zostanie udokumentowana fakturą, podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania jej również w kasie rejestrującej niezależnie od faktu wystawienia faktury. Wówczas nabywca uzyskać powinien tylko fakturę, zaś paragon fiskalny pozostać powinien u sprzedawcy.

Prowadzi to do wniosku, że sprzedawca, dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, ma prawo wydać konsumentowi fakturę niezależnie od żądania, o którym mowa w art. 106b ust. 3 Ustawy dotrze do sprzedawcy, o ile spełnia jednocześnie obowiązek prowadzenia ewidencji za pośrednictwem kasy rejestrującej, określony w art. 111 ust. 1 Ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, pod pojęciem sprzedaży - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o VAT. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dostawa towarów/świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013r. poz. 363), zwanego dalej „rozporządzeniem”.

Podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy (§ 3 ust. 1 rozporządzenia).

W myśl § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia podatnicy prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania paragon fiskalny.

Natomiast zgodnie § 2 pkt 12, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Z powyższego wynika, iż obowiązek wydawania wydrukowanego dokumentu nabywcy istnieje w przypadku dokonania każdej sprzedaży rejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Zatem sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby przekazać do dyspozycji nabywcy wydrukowany z kasy rejestrującej dokument potwierdzający sprzedaż.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Zgodnie z art. 160b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

W myśl art. 106g ust. 3 pkt 1 ustawy, w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy.

Zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Natomiast ust. 3 powyższego przepisu stanowi, że w przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży konsumentom towarów i usług za pośrednictwem sklepu internetowego. Przy założeniu, że Wnioskodawca nie spełnia warunków zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji za pośrednictwem kasy rejestrującej, zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów Wnioskodawca rozważa możliwość wydawania konsumentom dokonującym zakupów za pośrednictwem sklepu internetowego faktur, bez żądania, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca będzie spełniał obowiązek określony w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli będzie ewidencjonował sprzedaż w kasie rejestrującej. Do faktury (względnie dokumentu pozwalającego zidentyfikować fakturę elektroniczną) będzie „podpinał” oryginał paragonu fiskalnego. W ten sposób konsument otrzyma tylko fakturę lub fakturę w postaci elektronicznej, zaś paragon fiskalny pozostanie u Wnioskodawcy.

Mając więc na względzie konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towaru, co wprost wynika z powołanego powyżej art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, uznać należy, że sprzedaż w systemie wysyłkowym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w przypadku gdy Wnioskodawca nie spełnia warunków do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, winna być ewidencjonowana przy użyciu kasy rejestrującej.

W przedmiotowej sprawie zachodzi jednak specyficzna sytuacja, w której Wnioskodawca będzie ewidencjonował sprzedaż na rzecz osób fizycznych za pomocą kasy rejestrującej, a ponadto wystawiał każdorazowo fakturę w momencie wydania towaru. W konsekwencji zrealizowane zostaje prawo konsumenta w zakresie otrzymania dokumentu zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji. Tym samym zaewidencjonowanie sprzedaży poprzez wystawienie faktury oraz paragonu załączanego do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy, w tej konkretnej sytuacji będzie prawidłowe, bowiem nabywca wraz z towarem otrzyma dokument potwierdzający dokonany przez niego zakup (czyli w omawianej sprawie fakturę VAT).

Mając na uwadze opis sprawy oraz przedstawione wyżej przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca może dokumentować każdą sprzedaż fakturą bez uzyskania żądania, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy. Należy jednak podkreślić, że w przypadku sprzedaży osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, sprzedaż ta powinna być dokumentowana również przy pomocy kasy fiskalnej, a paragon powinien być załączony do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży towarów i usług prowadzonej za pośrednictwem sklepu internetowego.

Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy wskazać, iż okoliczność, że Wnioskodawca nie spełnia warunków zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji za pośrednictwem kasy rejestrującej, przyjęto jako element przedstawionego stanu faktycznego i nie dokonywano oceny w tym zakresie. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.