Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-595/14/RSz
z 18 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 czerwca 2014 r. (data wpływu 18 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe - w zakresie ustalenia, czy w opisanej we wniosku sytuacji, przekazanie lokalu na cele osobiste korzysta ze zwolnienia od podatku,
• prawidłowe - w zakresie ustalenia, czy w opisanej we wniosku sytuacji, konieczna jest korekta podatku naliczonego odliczonego od nakładów inwestycyjnych poniesionych w latach 2001-2004 na inwestycję w obcym środku trwałym.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2014r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w opisanej we wniosku sytuacji przekazanie lokalu na cele osobiste korzysta ze zwolnienia od podatku oraz w zakresie ustalenia czy konieczna jest korekta podatku naliczonego odliczonego od nakładów inwestycyjnych poniesionych w latach 2001-2004 na inwestycję w obcym środku trwałym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

1. IX/2001
   Spółka Cywilna C., wynajęła lokal od Spółdzielni Mieszkaniowej w S..
   
2. X/ 2001 - IV/2002
   Inwestycja w obcym środku trwałym - za zgodą Spółdzielni Mieszkaniowej poniesiono nakłady inwestycyjne na wartość 75 453,86 PLN netto, odliczono VAT 7 676,14 PLN.
   
3. IV/2002 - nadal
   Podnajem lokalu - za zgodą Spółdzielni Mieszkaniowej podnajęto ww. lokal spółce I.i E.s.c., sprzedaż ze stawką podstawową VAT.
   
4. IV/2003 - II/2004
   Inwestycja w obcym środku trwałym - za zgodą Spółdzielni Mieszkaniowej poniesiono kolejne nakłady inwestycyjne na wartość 41 331,25 PLN netto, odliczono VAT 4 074,27 PLN.
   
5. IV/2005
   Zakup lokalu od Spółdzielni Mieszkaniowej na wartość 261 223,35 PLN ze stawką zwolnioną i zawarcie umowy w celu ustanowienia spółdzielczego, własnościowego prawa do lokalu użytkowego.
   
6. II /2009
   Środek trwały, przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego w odrębną własność - wpis do ksiąg wieczystych Sąd Rejonowy S..
   
7. 2014 r.
   

Spółka Cywilna C. zamierza wycofać lokal ze spółki i przekazać go w formie darowizny rodzinie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W zakresie VAT - czy w związku z przekazaniem lokalu na cele osobiste ww. przekazanie korzysta ze zwolnienia?
2. W zakresie VAT - czy jest konieczna korekta podatku naliczonego odliczonego od nakładów inwestycyjnych poniesionych w latach 2001-2004 na inwestycję w obcym środku trwałym?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1.

Art. 43 ust. 1 pkt 10a - ustawa o podatku od towarów i usług - przekazanie korzysta ze zwolnienia, ponieważ dostawa/przekazanie nie była dokonana w ramach pierwszego zasiedzenia, a pomiędzy pierwszym zasiedzeniem a dostawą lokalu upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Ad. 2.

Art. 91 ust. 2 - ustawa o podatku od towarów i usług - nie jest konieczna korekta odliczonego podatku naliczonego od nakładów inwestycyjnych, gdyż nakłady zostały poniesione w okresie IX/2001- II/2004 na obcy środek trwały/lokal był własnością Spółdzielni Mieszkaniowej, a spółka ten lokal w tamtym okresie wynajmowała.

Ww. lokal dopiero w IV/2005 roku został zakupiony od Spółdzielni Mieszkaniowej i stał się własnością spółki jako spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, a jako nieruchomość w II/2009 r. Jednak od IV/2004 r. spółka nie ponosiła żadnych nakładów inwestycyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe - w zakresie ustalenia, czy w opisanej we wniosku sytuacji, przekazanie lokalu na cele osobiste korzysta ze zwolnienia od podatku,
  
• prawidłowe - w zakresie ustalenia, czy w opisanej we wniosku sytuacji, konieczna jest korekta podatku naliczonego odliczonego od nakładów inwestycyjnych poniesionych w latach 2001-2004 na inwestycję w obcym środku trwałym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Natomiast stosownie do treści art. 890 § 1 ww. Kodeksu cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego.

Umowa darowizny jest czynnością prawną, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do jednostronnego bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego, przy równoczesnym braku nałożenia na niego obowiązku świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Korzyść osiągana przez jedną stronę umowy nie znajduje odpowiednika po drugiej stronie.

Świadczenie na rzecz obdarowanego polega na dokonaniu przysporzenia majątkowego, może w szczególności polegać na przeniesieniu określonych praw z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego (np. prawa własności), na zapłacie określonej sumy pieniężnej, ustanowieniu pewnych praw majątkowych (np. na ustanowieniu służebności osobistej), na zwolnieniu obdarowanego z długu, (Zdzisław Gawlik, Komentarz do art. 888 Kodeksu cywilnego, publikacja elektroniczna LEX).

Na podstawie art. 7 ust. 2 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Doprecyzowany z dniem 1 kwietnia 2013 r. art. 7 ust. 2 ustawy stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega również nieodpłatne przekazanie towarów z tytułu nabycia których nie przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia podatku, ale w towarach tych zostały wymienione (wytworzone) części składowe, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia i które spowodowały trwały wzrost wartości towarów do momentu ich bezpłatnego przekazania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od IX 2001 r. wynajmował od Spółdzielni Mieszkaniowej lokal użytkowy. Wnioskodawca w okresie od październiku 2001 roku do kwietnia 2002 oraz od kwietnia 2003 r. do lutego 2004 r. poniósł nakłady inwestycyjne w obcym środku trwałym i od tych nakładów odliczył VAT. W kwietniu 2005 r. Wnioskodawca dokonał zakupu ww. lokalu od Spółdzielni Mieszkaniowej ze stawką zwolnioną i zawarł umowę w celu ustanowienia spółdzielczego, własnościowego prawa do lokalu użytkowego. W lutym 2009 r. Wnioskodawca przekształcił spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego w odrębną własność. Natomiast, w 2014 r. Wnioskodawca zamierza wycofać lokal ze spółki i przekazać go w formie darowizny rodzinie.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towaru – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT – jako wyłączonej spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Z powyższych przepisów wynika, że darowizna przedmiotowego lokalu użytkowego na cele osobiste ze względu na nieodpłatny charakter czynności podlega opodatkowaniu podatkiem VAT lecz jedynie przy spełnieniu przesłanki określonej w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w sytuacji gdy podatnikowi przysługiwało prawo do całkowitego albo częściowego odliczenia podatku naliczonego. z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tego lokalu lub jego części składowych.

W art. 2 pkt 14a ustawy o VAT, zdefiniowano pojęcie wytworzenia. W świetle tego przepisu przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z cytowanym przepisem, za wytworzenie nieruchomości uznaje się również ulepszenie nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w myśl których ulepszenia dokonuje się we własnym środku trwałym.

Zatem wydatki poniesione w okresie X/2001 – IV/2002 oraz w okresie od IV/2003 r. do II/2004 w obcym środku trwałym nie są wydatkami na wytworzenie. Zatem prawo do odliczenia podatku związane z tymi wydatkami pozostają bez znaczenia dla ewentualnego opodatkowania darowizny lokalu.

Natomiast w związku z tym, że przy nabyciu lokalu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (zakupiono lokal ze stawką zw.) oraz że po nabyciu lokal nie był ulepszony, to przekazanie ww. lokalu użytkowego na cele osobiste w formie darowizny będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku przekazania lokalu użytkowego na cele osobiste jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do kwestii korekty wskazać należy, że:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ww. ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Artykuł 91 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Równocześnie należy zauważyć, że przepisy art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług odsyłają do przepisów o podatku dochodowym dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W świetle ww. przepisów, inwestycja w obcym środku trwałym stanowi u inwestora odrębny od nieruchomości środek trwały podlegający amortyzacji według zasad określonych dla takich środków trwałych, a nie według zasad odnoszących się do nieruchomości.

Art. 22a ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) stanowi, że amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1) przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",

2) budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

3) składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

-zwane także środkami trwałymi,

4) tabor transportu morskiego w budowie (PKWiU 30.11).

Należy zauważyć, że przepisy art. 91 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług odsyłają do przepisów o podatku dochodowym dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, w świetle których inwestycja w obcym środku trwałym stanowi u inwestora odrębny od nieruchomości środek trwały podlegający amortyzacji według zasad określonych dla takich środków trwałych, a nie według zasad odnoszących się do nieruchomości.

W związku z powyższym, korekta podatku naliczonego odnoszącego się do takiego środka trwałego powinna być dokonana zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w ciągu 5-letniego okresu (a nie w ciągu 10 lat przewidzianych dla nieruchomości).

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy, o czym stanowi art. 91 ust. 3 ustawy.

W świetle art. 91 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Z kolei zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Zgodnie natomiast z art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Z kolei, w myśl ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Ponadto, w myśl art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że podatnik jest zobowiązany, co do zasady, dokonać korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zmienia się przeznaczenie nabytych towarów i usług np. ze związanych z czynnościami nie dającymi prawa do doliczenia na związane z czynnościami opodatkowanymi czy odwrotnie.

Z wniosku wynika, że lokal użytkowy od chwili najmu od Spółdzielni Mieszkaniowej we wrześniu 2001 r. przeznaczony został do czynności opodatkowanych, tj. najem opodatkowany stawką podstawową. Wnioskodawca poniósł nakłady stanowiące dla niego inwestycje w obcym środku trwałym, przy czym wydatki związane z tymi nakładami poniósł w okresie X/2001-IV/2002 oraz IV/2003-II/2004.

Wskazać również należy, że w momencie dokonania darowizny ww. lokalu użytkowego zmieni się jego przeznaczenie – na co wskazano powyżej - lokal który służył czynnościom opodatkowanym będzie związany z czynnością niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym przeznaczenie poniesionych na tę nieruchomość nakładów, od których Wnioskodawcy przysługiwało odliczenie podatku naliczonego.

W związku z tym, że inwestycja w obcym środku trwałym stanowi odrębny od nieruchomości środek trwały korekta podatku naliczonego odnoszącego się do takiego środka trwałego powinna być dokonana zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy w ciągu 5-cio letniego okresu. Korekta powinna być dokonana w okresie 5 lat licząc od każdego ulepszenia (tj. po zakończeniu każdego roku 1/5 kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z przedmiotowa inwestycją.

W sytuacji przedstawionej we wniosku zmieni się przeznaczenie lokalu użytkowego w momencie nieodpłatnego przekazania lokalu, jednakże 5 letni okres korekty już minął, bowiem wydatki związane z inwestycją w obcym środku trwałym były ponoszone w okresie X/2001-IV/2002 oraz IV/2003-II/2004 r. Zatem Wnioskodawca nie jest zobowiązany dokonać korekty podatku naliczonego związanej ze zmianą przeznaczenia środka trwałego, w związku z upływem 5-cio letniego okresu korekty.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie ustalenia, czy konieczna jest korekta podatku naliczonego odliczonego od nakładów inwestycyjnych poniesionych w latach 2001-2004 na inwestycję w obcym środku trwałym należało uznać za prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za:

• nieprawidłowe - w zakresie ustalenia, czy w opisanej we wniosku sytuacji, przekazanie lokalu na cele osobiste korzysta ze zwolnienia od podatku,
• prawidłowe - w zakresie ustalenia, czy w opisanej we wniosku sytuacji, konieczna jest korekta podatku naliczonego odliczonego od nakładów inwestycyjnych poniesionych w latach 2001-2004 na inwestycję w obcym środku trwałym.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją aktualność w przypadku zmiany jakiegokolwiek elementu przedstawionego opisu zdarzenia lub stanu prawnego.

Nadmienić należy, że na podatniku spoczywa ciężar udokumentowania planowanych zmian, co do sposobu przeznaczenia przedmiotowej nieruchomości, co powoduje, że powinny one znaleźć odzwierciedlenie w stosownych dokumentach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.