Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-595/14-2/MR
z 28 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2014 r. (data wpływu 28 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego w trybie art. 89a ustawy o VAT po likwidacji działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego w trybie art. 89a ustawy o VAT po likwidacji działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (Wnioskodawca) wystawiła we wrześniu 2013 roku fakturę sprzedaży dla kontrahenta. Faktura ta została uregulowana jednakże, tylko w części, stąd Spółka po upływie 150 dni od upływu terminu płatności dokonała w pierwszym kwartale 2014 roku korekty podatku należnego, zgodnie z art. 89a ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie podatku od towarów i usług przypadającego na niezapłaconą część faktury.

Spółka rozlicza się w podatku VAT począwszy od stycznia 2014 roku metodą kasową, jednakże w chwili wystawienia faktury sprzedaży jakiej dotyczy niniejsza interpretacja rozliczała się w podatku VAT kwartalnie na zasadach ogólnych.

Wspólnicy spółki cywilnej zamierzają ją zlikwidować w roku 2014, co będzie skutkowało wykreśleniem jej z ewidencji działalności gospodarczej. Przestanie być ona również czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jeśli kontrahent zapłaci brakującą część faktury już po dacie likwidacji Spółki, będzie ona zmuszona zarejestrować się ponownie do VAT-u i powiększyć podatek należny w deklaracji VAT-7K za kwartał, w którym otrzyma ona brakującą należność zgodnie z art. 89 ust. 4?

Zdaniem Wnioskodawcy, z chwilą zamknięcia Spółki cywilnej i wyrejestrowania jej jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług, Spółka straci możliwość sporządzenia deklaracji VAT-7K i wykazania w niej podstawy opodatkowania i podatku należnego od wpłaconej po likwidacji Spółki zaległej wierzytelności. Nie będzie miała również możliwości zarejestrowania się ponownie jako płatnik VAT, gdyż nie będzie już istniała.

W związku z powyższym zapłata przez dłużnika zaległej faktury po dacie likwidacji Spółki i jej wykreśleniu z ewidencji podatników od podatku od towarów i usług nie rodzi obowiązku w VAT, ani u Spółki ani u jej byłych wspólników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Należy wskazać, że od 1 stycznia 2013 r. normy prawne, zawarte w art. 89a i 89b ustawy, regulujące powyższe kwestie, obowiązują w brzmieniu nadanym na podstawie art. 11 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342).

Niemniej jednak zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy – do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

W świetle art. 23 ust. 2 ww. ustawy – przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z przepisem art. 89a ust. 1 ustawy – podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Na mocy art. 89a ust. 1a ustawy – nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postę

1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy – korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy – wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Stosownie do art. 89a ust. 7 ustawy – przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Aby jednak podatnik mógł dokonać korekty określonej w ww. przepisach, warunki określone w art. 89a ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do utraty takiego prawa.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2–10 i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 2 ustawy, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Stosownie do art. 99 ust. 3 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową (…).

Jak stanowi art. 103 ust. 1 ustawy – podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2–4 oraz art. 33 i 33b.

W myśl art. 103 ust. 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2a-2g, 3 i 4 oraz art. 33.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 394), określa m.in. wzory: deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7), o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7K), o której mowa w art. 99 ust. 2 lub 3 ustawy, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Ww. rozporządzenia zawiera również objaśnienia do tych deklaracji, stanowiące załącznik nr 4 do rozporządzenia.

Jak wynika z załącznika nr 4 do ww. rozporządzenia, ilekroć w objaśnieniach jest mowa o okresie rozliczeniowym, należy przez to rozumieć: w przypadku deklaracji VAT-7 – miesiąc; w przypadku deklaracji VAT-7K i VAT-7D – kwartał. Deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7 składają podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy, obowiązani do składania deklaracji za okresy miesięczne, zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy. Z kolei, deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7K składają mali podatnicy, o których mowa w art. 2 pkt 25 ustawy, rozliczający podatek za okresy kwartalne, zgodnie z art. 99 ust. 2 lub 3 ustawy, niemający obowiązku płacenia zaliczek na podatek za okresy miesięczne.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka wystawiła we wrześniu 2013 roku fakturę sprzedaży dla kontrahenta. Faktura ta została uregulowana jednakże, tylko w części, stąd Spółka po upływie 150 dni od upływu terminu płatności dokonała w pierwszym kwartale 2014 roku korekty podatku należnego, zgodnie z art. 89a ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie podatku od towarów i usług przypadającego na niezapłaconą część faktury. Spółka rozlicza się w podatku VAT począwszy od stycznia 2014 roku metodą kasową jednakże w chwili wystawienia faktury sprzedaży jakiej dotyczy niniejsza interpretacja rozliczała się w podatku VAT kwartalnie na zasadach ogólnych. Wspólnicy spółki cywilnej zamierzają ją zlikwidować w roku 2014, co będzie skutkowało wykreśleniem jej z ewidencji działalności gospodarczej. Przestanie być ona również czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii, czy jeśli kontrahent zapłaci brakującą część faktury już po dacie likwidacji Spółki, będzie ona zmuszona zarejestrować się ponownie do VAT-u i powiększyć podatek należny w deklaracji VAT-7K za kwartał, w którym otrzyma ona brakującą należność zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy.

Odnosząc się do ww. kwestii należy na wstępie wskazać, że jak wynika z powołanych przepisów w sytuacji, gdy podatnik otrzyma należność, której nieściągalność została wcześniej uprawdopodobniona i względem której została dokonana korekta podatku w ramach „ulgi na złe długi”, to ma on obowiązek odpowiednio zwiększyć podatek należny. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części. Korekta podatku należnego nie jest zatem ostateczna. Jeśli bowiem podatnik otrzyma należność, która wcześniej została odpisana, jako nieściągalna i względem, której została dokonana korekta podatku w ramach „ulgi na złe długi”, wówczas ma on obowiązek, na mocy powołanego przepisu, odpowiednio zwiększyć podatek należny. Obowiązek zwiększenia podatku należnego, w takim przypadku, wynika wprost z przepisu art. 89a ust. 4 ustawy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w momencie dokonania czynności opodatkowanej, za którą kontrahent nie uiścił kwoty należnej, Wnioskodawca był czynnym i zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług.

Jak wcześniej wskazano, w myśl art. art. 89a ust. 4 ustawy - wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że w okresie w którym należność zostanie uregulowana, tj. w momencie zapłaty przez kontrahenta brakującej części faktury Spółka cywilna (wierzyciel) nie będzie istniała, ponieważ ulegnie likwidacji i wykreśleniu z ewidencji działalności gospodarczej. Zatem nie będzie istniał podmiot, który miałaby dokonać korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. Co więcej nie jest możliwe zarejestrowanie się Spółki ponownie jako podmiot występujący w obrocie gospodarczym oraz jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, bowiem w momencie uregulowania należności przez kontrahenta (dłużnika) podmiot ten (Spółka) nie będzie istniał.

Reasumując, jeśli kontrahent zapłaci brakującą część faktury już po dacie likwidacji Spółki nie będzie ona zmuszona zarejestrować się ponownie jako czynny podatnik podatku VAT i nie będzie zobowiązana do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana, tj. w deklaracji za kwartał, w którym otrzyma brakującą należność, zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Wobec powyższego tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego (Spółki cywilnej).

Tym samym, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla wspólników Spółki.

Powyższe oznacza również, że wydana interpretacja nie rozstrzyga kwestii odpowiedzialności wspólników Spółki za zaległości podatkowe Spółki na podstawie art. 115 ustawy Ordynacja Podatkowa, w tym również zaległości, o których mowa w art. 52 ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.