Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/436-202/14-2/MK
z 3 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2014 r. (data wpływu 4 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki, a także w przedmiocie podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie weterynarii. Wnioskodawczyni jest również członkiem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i akcjonariuszem w spółce komandytowo-akcyjnej, będącej wspólnikiem ww. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem działalności ww. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, ujawnionym w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego jest uprawa zbóż, roślin strączkowych i roślin oleistych na nasiona, z wyłączeniem ryżu; uprawa warzyw, włączając melony oraz uprawa roślin korzeniowych i roślin bulwiastych; pozostałe uprawy rolne inne niż wieloletnie; chów i hodowla bydła mlecznego; chów i hodowla pozostałych zwierząt, uprawy rolne połączone z chowem i hodowlą zwierząt (działalność mieszana), działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną; działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich; produkcja wyrobów futrzarskich; wyprawa skór, garbowanie, wyprawa i barwienie skór futerkowych, sprzedaż hurtowa zboża, nieprzetworzonego tytoniu, nasion, pasz dla zwierząt, sprzedaż hurtowa żywych zwierząt; sprzedaż hurtowa skór, sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana; transport drogowy towarów; magazynowanie i przechowywanie pozostałych towarów; przeładunek towarów w pozostałych punktach przeładunkowych; kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek; pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania; działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne. Spółka z o.o. jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamierza zaciągnąć od ww. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, pożyczkę z przeznaczeniem na prowadzenie inwestycji polegającej na budowie fermy norek. Kwota na udzielenie pożyczki pochodzić będzie ze środków obrotowych zgromadzonych przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w toku działalności gospodarczej i jej służącym. Udzielenie pożyczki nie ma charakteru jednorazowego, okazjonalnego, albowiem Spółka z o.o. zamierza świadczyć usługi pośrednictwa finansowego (usługi udzielania pożyczek poza systemem bankowym) w przyszłości w celach czerpania zysku i gromadzić na ten cel środki. Pożyczka ma zostać spłacona przez Wnioskodawczynię w ratach wraz z odsetkami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym otrzymanie przez Wnioskodawczynię pożyczki od Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest opodatkowane podatkiem o czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…). Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu − obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (por. wyrok siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r., sygn. I FPS 3/07). Przywołane wyżej tezy zachowują aktualność również po nowelizacji ustawy o VAT dokonanej z dniem 1 kwietnia 2014 r. W definicji działalności gospodarczej aż do dnia 31 marca 2013 r. zawarte było zastrzeżenie, że prowadzeniem działalności jest także jednorazowe wykonanie czynności w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Jeśli bowiem zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy pozwalał na uznanie jednorazowej czynności za działalność gospodarczą, to wynika stąd, że właśnie częstotliwość wykonywania czynności była cechą konstytutywną działalności. Wydaje się, że chociaż zastrzeżenie powyższe − o jednorazowej czynności wykonanej w okolicznościach wskazujących na zamiar działania w sposób częstotliwy − zostało skreślone z treści przepisu, to jednak nadał działalność gospodarcza w rozumieniu komentowanej ustawy powinna charakteryzować się zamiarem częstotliwości działania. Należy także podkreślić, że nie jest konieczne faktyczne działanie częstotliwe, do uzyskania statusu podatnika wystarczający jest zamiar prowadzenia częstotliwie działalności (tak A. Bartosiewicz, Komentarz do art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, stan prawny na 1 kwietnia 2014 r.).

W dalszej kolejności wskazać należy na istotę umowy pożyczki, które została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. − Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Zdaniem Wnioskodawcy czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym (np. por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 sierpnia 2013 r., ILPP1/443-393/13-2/AI). W świetle powyższego, czynność udzielenia pożyczki spełnia definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy, można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca, mogący korzystać z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni zamierza zaciągnąć pożyczkę od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której jest członkiem zarządu. Pożyczka zostanie udzielona przez podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki nie ma charakteru jednorazowego, okazjonalnego, albowiem Spółka z o.o. zamierza świadczyć usługi pośrednictwa finansowego (usługi udzielania pożyczek poza systemem bankowym) w przyszłości w celach czerpania zysku i gromadzić na ten cel środki. Wskazane wyżej usługi nie są ujawnione jako przedmiot działalności w rejestrze przedsiębiorców KRS. Pożyczka ma zostać spłacona przez Wnioskodawczynię w ratach wraz z odsetkami.

Zdaniem Wnioskodawczyni udzielenie pożyczki przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a fakt, że usługa ta nie jest wymieniona w przedmiocie działalności Spółki z o.o. będącej pożyczkodawcą, nie przesądza, że udzielona pożyczka nie będzie prawnie skuteczna lub udzielona poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Polski ustawodawca nie uzależnia opodatkowania pożyczki od wpisu do odpowiednich rejestrów, co wynika również z art. 720 Kodeksu Cywilnego. Powyższe stanowisko zaaprobował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 4 października 2011 r. w sprawie oznaczonej sygnaturą I SA/Łd 1085/11, w którym stwierdził, że jeżeli podmiot prowadzący działalność gospodarczą udziela pożyczki to mimo, że nie jest to zasadniczy zakres działalności i czynność taka nie została wskazana w przedmiocie działalności w Krajowym Rejestrze Sądowym, to udzielenie pożyczki należy uznać za czynność w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że udzielanie pożyczek przez przedsiębiorców stanowi element prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, a tym samym podlega opodatkowaniu VAT. Ponadto czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych świadczone poza systemem bankowym zaliczane są do grupowania usług pośrednictwa finansowego, sklasyfikowanego w sekcji J dział 65 PKWIU, a tego rodzaju działalność mieści się w definicji działalności gospodarczej zamieszczonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, wobec powyższego udzielenie pożyczek podlega regulacjom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług. Istotne znaczenie ma również stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu zawarte w wyroku z dnia 18 stycznia 2012 r., I SA/Sz 640/11, zgodnie z którym w przypadku podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług podmiot ten działa w charakterze podatnika odnośnie wszystkich czynności, które mieszczą się w przedmiocie jego działalności gospodarczej, jak również tych czynności, które stanowią bezpośrednie, stałe i konieczne uzupełnienie takiej działalności. W skład drugiego typu czynności wchodzą zaś wszelkie działania podatnika, które pozostają poza jego głównym przedmiotem działalności, lecz stanowiąc konsekwencje tej działalności, bezpośrednio ją uzupełniają. Sąd podkreślił również, że dla opodatkowania podatkiem VAT określonej czynności, nie ma znaczenia, czy jej rodzaj został wymieniony w umowie spółki w ramach jej zakresu przedmiotowego. Oznacza to, że usługa pośrednictwa finansowego, świadczona w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy, w celach czerpania zysku przez pożyczkodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, stanowi czynność objętą opodatkowaniem VAT.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku. W konsekwencji, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwolnione są od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnym i przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Ponadto, zgodnie z zapisem art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13 nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu,
2. usług doradztwa,
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczki przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, na rzecz Wnioskodawczyni stanowi czynność wykonywaną w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem udzielając pożyczki Spółka działa jako podatnik, o którym mowa w ust. 1 ww. artykułu. Przedmiotowa usługa − stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy − podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym − biorąc pod uwagę treść art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy − korzystać będzie ze zwolnienia od podatku.

W dalszej kolejności wskazać należy, że w myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 101, poz. 648), zwanej dalej „ustawą o pcc”, podatkowi podlega między innymi czynność cywilnoprawna − umowa pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Z kolei art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o pcc stanowi, że nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• (uchylone),
• umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
  
  

Wskazana norma kolizyjna realizuje obowiązującą w polskim systemie podatkowym zasadę jednokrotnego opodatkowania tego samego zdarzenia, akcentując pierwszeństwo oceny skutków podatkowych na gruncie przepisów ustawy o VAT. Skutkiem obowiązywania zacytowanego przepisu art. 2 pkt 4 ustawy o pcc określającego wyłączenia podatkowe, nie powstaje obowiązek podatkowy, mimo istnienia stanu faktycznego, z którym ustawodawca łączyłby jego powstanie. Nie podlegają więc podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne (wymienione w art. 1 ustawy o pcc), jeżeli dokonanie tej czynności rodzi powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Dla wyłączenia nie jest istotne, czy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług przekształci się w zobowiązanie podatkowe w tym podatku, a więc będzie dotyczyło również sytuacji, w których stroną czynności cywilnoprawnej będzie podatnik podatku od towarów i usług zwolniony podmiotowo, jak również gdy czynność będzie zwolniona przedmiotowo z tego podatku.

Mając na względzie powyższe uwagi i brzmienie przepisu należy wskazać, że udzielenie pożyczki Wnioskodawczyni nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, albowiem jedna ze stron − Pożyczkodawca z tytułu dokonania tej czynności cywilnoprawnej jest zwolniona z podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, czynność udzielenia pożyczki Wnioskodawczyni przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, na rzecz Wnioskodawczyni podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym − biorąc pod uwagę treść art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy − korzystać będzie ze zwolnienia od podatku. Z kolei w myśl art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, udzielenie tej pożyczki Wnioskodawczyni nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, albowiem jedna ze stron − spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (pożyczkodawca) z tytułu dokonania tej czynności cywilnoprawnej jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 7 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na biorącym pożyczkę.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu – który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Ponadto, zauważyć również należy, że stosownie do ww. art. 720 Kodeksu cywilnego przedmiotem umowy pożyczki są tylko pieniądze i rzeczy oznaczone co do gatunku. Przepis ten nie ustanowił zatem praw majątkowych jako przedmiotu pożyczki, a skoro tak, należy przyjąć, że pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach. Zgodnie bowiem z powszechnym w orzecznictwie poglądem pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach, których wartość nie wynika z właściwości fizycznych, lecz z określenia i gwarancji państwa, uznających je za prawny środek płatniczy. W rezultacie przedmiotem umowy pożyczki pieniężnej są rzeczy o szczególnym charakterze (pieniądze). Ani wydanie przedmiotu pożyczki, ani prawo dochodzenia jego wydania nie zmienia konsensualnego charakteru umowy pożyczki, zatem forma przekazania przedmiotu umowy nie wpływa na ważność zawartej umowy. Umowa pożyczki jest ważna i podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych niezależnie od wydania pieniędzy.

Tym samym, w świetle przywołanych okoliczności faktycznych i prawnych, umowa ta – co do zasady − będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jednakże w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się zakresie przedmiotowym ustawy, np. umowa pożyczki jest wyłączona od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi bowiem, że nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   

Z kolei według definicji zawartej w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przez „podatek od towarów i usług” rozumie się podatek nakładany ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich. Z kolei stosownie do art. 1a pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych „państwo członkowskie” to państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

W związku z tym podkreślić należy, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawczyni dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest od tego podatku zwolniona.

Mając na uwadze wyżej poczynione uwagi odnośnie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz informacje przedstawione we wniosku należy wskazać, że umowa pożyczki od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) tej ustawy. W rezultacie na Wnioskodawczyni jako pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Końcowo, odnosząc się do powołanych: interpretacji indywidualnej oraz orzeczeń sądów administracyjnych, wskazać należy, że nie są one wiążące dla tutejszego organu. Interpretacja organu podatkowego dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.