Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-665/14-2/WS
z 27 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2014 r. (data wpływu 9 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Województwo podpisało porozumienie z Wolnym Krajem Związkowym Saksonia reprezentowanym przez Saksońskie Ministerstwo Gospodarki i Pracy w sprawie włączenia polskich pracowników do Wspólnego Sekretariatu Technicznego w ramach wdrożenia Programu Operacyjnego Współpracy Transgranicznej Polska-Saksonia 2007-2013. WST pełni funkcję instytucji łączącej działania wszystkich podmiotów zaangażowanych we wdrożenia POWT Polska-Saksonia 2007-2013 na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i Wolnego Kraju Związkowego Saksonia. Celem porozumienia jest zapewnienie prawidłowej realizacji zadań WST, poprzez oddelegowanie do WST jednego pracownika na okres od 4 VIII 2009 do 31 XII 2015.

W związku z realizacją projektu UM w drodze porozumienia stron oddelegował pracownika zmieniając mu miejsce wykonywania pracy. A zatem pracownik nie odbywa podróży służbowej zgodnie z art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy i nie przysługują mu świadczenia z tytułu takiej podróży.

Wobec powyższego zgodnie z zawartym porozumieniem urząd ponosi wszelkie koszty związane z delegowaniem pracownika wynikające ze stosunku pracy. Zaliczają się do nich: wynagrodzenie i pochodne oraz koszty związane z zakwaterowaniem według kosztów rzeczywistych (czynsz + opłaty za użytkowanie lokalu).

Pracownik na podstawie umowy najmu wynajmuje mieszkanie, które nie jest własnością pracodawcy. Na opłatę mieszkania otrzymuje zaliczkę, którą rozlicza w całości po otrzymaniu rachunku wystawionego przez wynajmującego.

Koszt zakwaterowania pracownika zgodnie z wystawionym rachunkiem, płatnik (urząd) włączył do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w całości, nie wyłączając zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 - kwoty 500,00 zł. Miejscem zamieszkania pracownika od VIII 2009 roku do nadal, jest D. Tam pracuje na rzecz urzędu i tam przeniósł swoje centrum interesów życiowych (mieszka wraz z dzieckiem, które uczęszcza do tamtejszej szkoły).

Ponadto pracownik nie korzysta z kosztów uzyskania przychodu określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy koszt zakwaterowania należy włączyć do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w całości?
2. Czy należy wyłączyć z podstawy opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszt zakwaterowania - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 500,00 zł?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, należy włączyć do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wartość brutto wynikającą z rachunku w całości za najem mieszkania w celu zakwaterowania oddelegowanego pracownika nie wyłączając zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust.1 pkt 19 - kwoty 500 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast, na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Jak wynika z informacji wskazanych we wniosku, UM w drodze porozumienia stron oddelegował pracownika zmieniając mu miejsce wykonywania pracy. Miejscem zamieszkania pracownika od VIII 2009 roku do nadal, jest D. Tam pracuje na rzecz urzędu i tam przeniósł swoje centrum interesów życiowych (mieszka wraz z dzieckiem, które uczęszcza do tamtejszej szkoły).

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz.U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

W myśl art. 15 ust. 1 ww. umowy, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 17, 18 i 19 uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy, wynagrodzenia pracownika mającego miejsce zamieszkania w Niemczech, podlegają opodatkowaniu tylko w Niemczech, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Polski. W przedmiotowej sprawie praca wykonywana jest w Niemczech, a nie w Polsce.

W związku z powyższym wynagrodzenie pracownika mającego miejsce zamieszkania w Niemczech, nie będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z ww. tytułu.

Bezcelowe zatem w przedmiotowej sprawie jest ustalanie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.