Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-899/14-2/EK
z 9 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2014 r. (data wpływu 7 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie finansowania ruchomości oraz nieruchomości. Powyższa działalność prowadzona jest w oparciu o zawierane z klientami umowy leasingu operacyjnego lub finansowego. W związku z prowadzoną działalnością Spółka dokonuje zakupów do umów leasingu. Najczęściej są to środki transportu, maszyny, urządzenia kupowane od krajowych sprzedawców: autoryzowanych dealerów, dużych firm korporacyjnych, dostawców, którzy we wcześniejszej współpracy okazali się wiarygodnymi kontrahentami.

M. zawiera z większością dostawców umowy sprzedaży w których oprócz przedmiotu umowy, warunków płatności i warunków dostawy, zawarte są zapisy: „sprzedający oświadcza, że przedmiot umowy stanowi jego własność, jest wolny od wad fizycznych i prawnych oraz praw osób trzecich, oraz że nie toczy się żadne postępowanie, którego przedmiotem byłby przedmiot umowy, i że nie stanowi on również zabezpieczenia".

Otrzymywane faktury zakupu są weryfikowane pod względem podatkowym, oraz zgodności z zawartą umową leasingu i umową sprzedaży. Oprócz faktur Spółka otrzymuje również inne dokumenty związane z przedmiotem leasingu np.: świadectwa homologacji, karty pojazdu. W przypadku przedmiotów używanych, wymagana jest historia faktur zakupu, wcześniejsze dowody rejestracyjne.

Odbiór przedmiotu leasingu zostaje potwierdzony trójstronnym protokołem odbioru, podpisanym przez dostawcę, finansującego i korzystającego.

Od faktur zakupu przedmiotów leasingu Spółka dokonuje odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwana dalej ustawą o VAT (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz.1054 z późn. zmianami).

M. Sp. z o.o. nie zawiera transakcji z dostawcą, jeśli istnieją przesłanki, by podejrzewać, że jest on nieuczciwym podmiotem, transakcja może mieć związek z przestępstwem popełnionym przez wystawcę faktury lub przez podmiot działający we wcześniejszym etapie obrotu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka miała prawo odliczenia podatku VAT i nie musi dokonać korekty odliczonego podatku VAT, od faktury zakup, jeśli okaże się, że kontrahent od którego kupiła przedmiot leasingu lub podmiot działający we wcześniejszym etapie obrotu dopuścił się nieprawidłowości (np. nastąpiła sprzedaż kradzionego towaru?).

W związku z zakupem przedmiotów leasingu wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych, Spółka dokonuje odliczenia podatku VAT od faktur zakupu przedmiotów leasingu.

Zgodnie z art. 86 ust.1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Art. 86 ust. 2 stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Odliczenia podatku naliczonego od przedmiotowych faktur Spółka dokonuje zgodnie z art. 86 ustawy o VAT. Najczęściej zgodnie z art. 86 ust. 10 prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, jednak zgodnie z art. 10b nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jeśli zdarzy się sytuacja, że Spółka otrzyma informację np. od prokuratury, UKS-u, że kontrahent, od którego kupiła przedmiot leasingu, lub podmiot działający we wcześniejszym etapie obrotu, dopuścił się nieprawidłowości, nie musi korygować odliczonego podatku VAT od faktury zakupu.

M. dokonując odliczenia podatku VAT od przedmiotowych faktur, nie ma wiedzy, iż sprzedający może być oszustem, przestępcą podatkowym, lub sprzedawany przedmiot jest kradziony. Dokonuje zakupu z przekonaniem, iż ma do czynienia z uczciwym podmiotem. Przepisy ustawy o VAT nie nakładają na przedsiębiorców żadnych obowiązków w zakresie badania, że podmioty na wcześniejszym etapie obrotu nie dopuściły się żadnych nieprawidłowości.

W orzecznictwie TSUE oraz w ślad za nim w orzecznictwie krajowym od dawna podnoszono, że ograniczenie prawa do odliczenia podatku VAT jest uzasadnione, jeśli podatnik miał wiedzę lub powinien był wiedzieć, że transakcja, która ma stanowić podstawę do odliczenia podatku VAT, ma związek z przestępstwem popełnionym przez wystawcę faktury lub przez podmiot działający na wcześniejszym etapie obrotu.

W wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r. w połączonych sprawach Mahageben kft przeciwko Nemzeti Ado-es Vamhivatal Del-dunantuli Regionalis Ado Folgazgatosaga (C-80/11)oraz Peter David przeciwko Nemzeti Ado-es Vamhivatal Eszakalfoldi Regionalis Ado Foigazgatosaga (C-142-11) TSUE powtórzył za wcześniejszymi swoimi orzeczeniami, że nie jest sprzeczne z prawem Unii Europejskiej oczekiwanie od podatnika, by ten podejmował wszelkie racjonalne działania, by uniknąć dokonywania czynności, które w konsekwencji prowadzą do udziału w przestępstwie podatkowym. Natomiast nie można przerzucać na podatników w sposób generalny obowiązku weryfikowania uczciwości kontrahentów, a w tym, czy są podatnikami, czy dysponują towarami będącymi przedmiotem transakcji i są w stanie je dostarczyć oraz czy wywiązują się ze swoich obowiązków względem fiskusa w zakresie złożenia deklaracji i zapłaty podatku. Działania w tym zakresie należą do kompetencji organów podatkowych i to ich zadaniem jest zapobieganie i walka z wszelkimi nieprawidłowościami i naruszeniami prawa.

Jedną z podstawowych zasad systemu podatku VAT jest zasada neutralności podatku VAT, która jest realizowana poprzez prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W wyrokach z 26 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1200/11, I FSK 1201/11 NSA powołał się na powyższe orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości. Organy podatkowe kwestionujące odliczenia VAT przez przedsiębiorcę z tytułu faktur, które nie dokumentują rzeczywistych transakcji, muszą udowodnić, że przedsiębiorca nie zachował należytej staranności. Jak podkreślił sędzia Janusz Zubrzycki, w świetle tego orzeczenia, organy podatkowe muszą wykazać, że podatnik świadomie uczestniczy w oszustwie. Jeśli tego nie udowodnią, to nie mogą odmawiać prawa do odliczenia VAT. Tak też należy stosować art. 88 ust. 3a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, późn.zm).

W kolejnym postanowieniu TSUE z 6 lutego 2014 r., w sprawie C-33/13 uznano, że: ”(…) Szóstą dyrektywę Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. (...) należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona temu, aby podatnikowi odmówiono prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej należnego lub zapłaconego z tytułu towarów otrzymanych przez niego, na tej podstawie, iż biorąc pod uwagę przestępstwa lub nieprawidłowości, jakich dopuścił się wystawca faktury dotyczącej tej dostawy, uznaje się, że nie została ona rzeczywiście dokonana przez rzeczonego wystawcę, chyba że zostanie wykazane na podstawie obiektywnych przesłanek - bez wymagania od podatnika podejmowania czynności sprawdzających, które nie są jego zadaniem - iż podatnik ten wiedział lub powinien był wiedzieć, że wskazana dostawa wiąże się z przestępstwem w dziedzinie podatku od wartości dodanej, co ustalić powinien sąd odsyłający."

Z postanowienia TSUE wynika, że nie można kwestionować prawa do odliczenia VAT tylko z tego względu, że kontrahent okazał się nieuczciwy. Konieczne jest ustalenie - na podstawie obiektywnych przesłanek - że nabywca wiedział lub powinien był wiedzieć, że transakcja wiąże się z oszustwem. Nie można jednak na nabywcę nakładać obowiązku każdorazowego sprawdzania kontrahenta - to nie jest bowiem jego rolą.

Dlatego M. działając w dobrej wierze i dokonując odliczenia podatku VAT od faktury zakupu, która była przedmiotem oszustwa, lecz Spółka świadomie w tym oszustwie nie uczestniczyła i nie miała wiedzy o nieprawidłowościach, nie ma obowiązku korekty odliczonego podatku VAT z tej faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.