2014.09.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-560/14/KO
z 8 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 maja 2014 r. (data wpływu 9 czerwca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 26 sierpnia 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania obciążenia Generalnego Wykonawcy kosztami wykonawstwa zastępczego realizowanego przez firmy zewnętrzne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z 26 sierpnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania obciążenia Generalnego Wykonawcy kosztami wykonawstwa zastępczego realizowanego przez firmy zewnętrzne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka powstała w dniu 3 lipca 2009 r., w dniu 12 października 2009 r. uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie S. Od IV kw. 2009 r. na terenie S realizowała proces inwestycyjny (budowa hali produkcyjnej wraz z częścią biurowo-administracyjną i infrastrukturą towarzyszącą), głównie w oparciu o umowę Nr … z dnia 12 lutego 2010 r. zawartą przez Spółkę z Generalnym Wykonawcą inwestycji (dalej: Generalny Wykonawca). Przedmiotem umowy była budowa budynku produkcyjno-biurowego Spółki wraz z uzbrojeniem terenu (dalej: Obiekt).

Zakończenie procesu inwestycyjnego Obiektu nastąpiło w dniu 5 kwietnia 2011 r. obustronnym podpisaniem protokołu odbioru robót od Generalnego Wykonawcy. Całość wynagrodzenia na rzecz Generalnego Wykonawcy została uregulowana. Generalny Wykonawca udzielił Spółce gwarancji na wykonane prace na okres 5 lat w formie zabezpieczenia należytego wykonania umowy (gwarancja ubezpieczeniowa).

Zapisy wskazanej powyżej umowy Nr … z dnia 12 lutego 2010 r. z Generalnym Wykonawcą przewidują, że w okresie gwarancji zobowiązany jest on do usuwania wad i usterek oraz dokonywania własnym kosztem i staraniem bieżącej konserwacji urządzeń i maszyn wchodzących w skład Obiektu. W razie nieprzystąpienia Generalnego Wykonawcy do powyższego Spółka ma prawo zlecenia ich usunięcia innemu podmiotowi na koszt i ryzyko Generalnego Wykonawcy. Spółka ma również prawo do potrącenia kosztów wykonawstwa zastępczego z zabezpieczenia należytego wykonania umowy.

W związku z powyższym Spółka w trybie wykonawstwa zastępczego zleciła firmom zewnętrznym naprawę wad i usterek ujawnionych w okresie gwarancji i rękojmi jak również prowadzenie bieżącej konserwacji urządzeń i maszyn wchodzących w skład Obiektu w okresie gwarancji.

W związku z powstałymi kosztami napraw i konserwacji, udokumentowanymi fakturami VAT od firm zewnętrznych, Spółka wystąpiła do Generalnego Wykonawcy z żądaniem zwrotu poniesionych kosztów napraw i konserwacji. Obciążenie kosztami nastąpiło w trybie wystawienia not obciążeniowych na Generalnego Wykonawcę.

Spółka informuje również, że w dniu 26 maja 2014 r. otrzymała od syndyka masy upadłości Generalnego Wykonawcy informację, że postanowieniem sądu z dnia 8 kwietnia 2014 r. ogłoszona została upadłość likwidacyjna Generalnego Wykonawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postąpiła prawidłowo wystawiając noty obciążeniowe w przypadku żądania od Generalnego Wykonawcy zwrotu poniesionych kosztów napraw i konserwacji czy też powinna udokumentować ten fakt fakturami VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, czynności objęte zapytaniem nie podlegają zakresowi przedmiotowemu Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi ona stanowić odpłatną dostawę towarów albo odpłatne świadczenie usług. Jak wynika bowiem wprost z art. 5 ust. 1 Ustawy, opodatkowaniu podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrz wspólnotowa dostawa towarów. Pod pojęciem usług z kolei w świetle art. 8 ust. 1 Ustawy należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy. Pojęcie świadczenia zostało również utrwalone na gruncie prawa cywilnego. Jest ono definiowane jako element konstrukcyjny stosunku zobowiązaniowego, polegający na zachowaniu (działaniu lub zaniechaniu - art. 353 k.c.) jednej ze stron (dłużnika) wobec drugiej (wierzyciela), przewidziane treścią wiążącego ich stosunku zobowiązaniowego.

Z powyższych rozważań jednoznacznie wynika, że warunkiem opodatkowania usług jest ich odpłatność, z pewnymi wyjątkami. Stąd podlegają one opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między stronami, w ramach którego następuje świadczenie dwustronne, wzajemne. Wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wówczas wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy. Zdaniem Spółki zwrot kosztów dokonany przez Generalnego Wykonawcę z tytułu nienależytego wykonania umowy nie może być uznany za usługę w rozumieniu przepisów ustawy VAT, ponieważ pomiędzy zachowaniem się stron musi zachodzić ekwiwalentność świadczeń. Ponadto cechą szczególną tej czynności jest jej jednostronny charakter. Szerzej pojęcie jednostronnego świadczenia wyjaśnił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z 1 grudnia 2008 r., nr ILPB3/423-541/08-4/KS, w której czytamy, że „Świadczenie jednostronne to zobowiązanie, przy którym tylko jedna z objętych nim stron jest uprawniona, tj. takie, które nie jest wynikiem lub podstawą świadczenia wzajemnego, mającego charakter ekwiwalentny, przy czym przez pojęcie świadczenia należy rozumieć obowiązek wykonania czegoś na czyjąś rzecz (…)”.

Zgodnie z zapisami umowy Nr … z dnia 12 lutego 2010 r. z tytułu nienależytego wykonania przedmiotu umowy Generalny Wykonawca jest zobowiązany do naprawienia wad i szkód na własny koszt, zlecający natomiast nie jest zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Również działania dodatkowe podejmowane przez Spółkę – w sytuacji gdy Generalny Wykonawca nie zrealizował warunków zawartej umowy - mające na celu wyszukanie zastępczego wykonawcy nie spełniają przesłanek do uznania ich za odpłatne świadczenie, gdyż podejmowane są nie w celach zarobkowych, lecz w celu usunięcia skutków niesolidnego wykonania umowy przez Generalnego Wykonawcę. Czynności polegające na obciążeniu kosztami zastępczego usunięcia usterek nie zostały również potraktowane jako usługi na gruncie orzecznictwa sądowego. Jak wynika z interpretacji indywidualnej (IPPP1-443/S-246/07-15/IŻ) wydanej po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15 września 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 864/08) „w sytuacji gdy zamawiający usługę budowlaną zgodnie z treścią umowy, wskutek niesolidności wykonawcy robót budowlanych odstępuje od umowy i wykonanie zleca innemu wykonawcy, nie dochodzi do wykonania usługi na rzecz niesolidnego wykonawcy ani przez zamawiającego ani przez wykonawcę zastępczego. W takiej sytuacji drugi wykonawca robót budowlanych nie może uznany za podwykonawcę pierwszego wykonawcy, który nie wykonał zamówionych robót budowlanych. Brak też jest podstaw do twierdzenia, że zamawiający, w tym przypadku Spółka, świadczy usługę pierwszemu podwykonawcy”.

Reasumując, zdaniem Spółki oczekiwany zwrot kosztów dokonany przez Generalnego Wykonawcę, który nie wykonał zobowiązania nie może być uznany za usługę, ponieważ brak jest w tym przypadku ekwiwalentności. Przez „usługi” na gruncie przepisów o VAT należy bowiem rozumieć wyłącznie świadczenia dwustronne, wzajemne. Zwrot kosztów jest natomiast świadczeniem o charakterze sanacyjnym i odszkodowawczym (zgodnie z art. 471 k.c), nie obejmuje go więc ustawa o VAT. Dlatego czynności polegające na obciążeniu kosztami Generalnego Wykonawcy za zastępcze usunięcie usterek lub wad przedmiotu umowy przez podmioty trzecie powinny być potwierdzone notą obciążeniową a nie fakturą VAT.

Pismem z 26 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił własne stanowisko następująco:

Reasumując, zdaniem Spółki oczekiwany zwrot kosztów dokonany przez Generalnego Wykonawcę, który nie wykonał zobowiązania nie może być uznany za usługę, ponieważ brak jest w tym przypadku ekwiwalentności. Przez „usługi” na gruncie przepisów o VAT należy bowiem rozumieć wyłącznie świadczenia dwustronne, wzajemne. Zwrot kosztów jest natomiast świadczeniem o charakterze sanacyjnym i odszkodowawczym (zgodnie z art. 471 k.c.), nie obejmuje go więc ustawa o VAT. Dlatego czynności polegające na obciążeniu kosztami Generalnego Wykonawcę za zastępcze usunięcie usterek lub wad oraz dokonywanie bieżącej konserwacji przedmiotu umowy przez podmioty trzecie powinny być potwierdzone notą obciążeniową a nie fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka od IV kwartału 2009 r. na terenie S realizowała proces inwestycyjny (budowa hali produkcyjnej wraz z częścią biurowo-administracyjną i infrastrukturą towarzyszącą), głównie w oparciu o umowę Nr … z dnia 12 lutego 2010 r. zawartą przez Spółkę z Generalnym Wykonawcą inwestycji. Przedmiotem umowy była budowa budynku produkcyjno-biurowego Spółki wraz z uzbrojeniem terenu. Zakończenie procesu inwestycyjnego Obiektu nastąpiło w dniu 5 kwietnia 2011 r. obustronnym podpisaniem protokołu odbioru robót od Generalnego Wykonawcy. Generalny Wykonawca udzielił Spółce gwarancji na wykonane prace na okres 5 lat w formie zabezpieczenia należytego wykonania umowy (gwarancja ubezpieczeniowa).

W trakcie eksploatacji Obiektu w okresie gwarancji ujawniły się wady i usterki będące wynikiem nienależytego wykonania umowy przez Generalnego Wykonawcę, co zostało potwierdzone stosowną dokumentacją, posiadaną przez Spółkę. Generalny Wykonawca również potwierdził ten fakt zobowiązując się do przystąpienia do usunięcia wad i usterek w określonym terminie, choć terminu tego nie dotrzymał. Spółka bezskutecznie wielokrotnie wzywała Generalnego Wykonawcę do usunięcia wad i usterek. Ostateczny termin usunięcia wad i usterek został ustalony na dzień 5 grudnia 2013 r. Generalny Wykonawca nie dotrzymał także tego terminu. W związku z powyższym Spółka w trybie wykonawstwa zastępczego zleciła firmom zewnętrznym naprawę wad i usterek ujawnionych w okresie gwarancji i rękojmi jak również prowadzenie bieżącej konserwacji urządzeń i maszyn wchodzących w skład Obiektu w okresie gwarancji. W związku z powstałymi kosztami napraw i konserwacji, udokumentowanymi fakturami VAT od firm zewnętrznych, Spółka wystąpiła do Generalnego Wykonawcy z żądaniem zwrotu poniesionych kosztów napraw i konserwacji. Obciążenie kosztami nastąpiło w trybie wystawienia not obciążeniowych na Generalnego Wykonawcę.

W tym miejscu należy wskazać, że zapłata za wyrządzoną szkodę lub poniesione straty stanowi w świetle regulacji Kodeksu cywilnego odszkodowanie. Kwestię odszkodowań regulują przepisy art. 361-363 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121), dalej: k.c.

Na mocy art. 361 § 1 i § 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika.

Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron (art. 362 k.c.).

Na podstawie art. 363 § 1 i § 2 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 471 k.c. dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Podobnie kary umowne, stosowane na podstawie art. 483 § 1 k.c., nie stanowią zapłaty za usługę, lecz pełnią funkcję odszkodowawczą (sankcyjną). Zgodnie z tym przepisem można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Mając zatem na uwadze przedstawiony powyżej zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz przepisy regulujące kwestię odszkodowań stwierdzić należy, że w przedmiotowym zakresie nie mieści się przeniesienie kosztów niewykonania usługi lub złej jakości wykonanej usługi, a co za tym idzie kosztów wynagrodzenia wypłaconego innemu wykonawcy (firmie zewnętrznej) za usunięcie usterek, jakich dopuścił się Główny Wykonawca, z którym Spółka zawarła umowę. Wnioskodawca angażując zastępczego wykonawcę, nie czynił tego w celach zarobkowych, lecz w celu usunięcia skutków niesolidnego wykonania umowy przez Głównego Wykonawcę.

Zatem w przypadku zaistnienia takiej sytuacji Podatnik występuje do wykonawcy z żądaniem zwrotu poniesionych kosztów wynikających z zatrudnienia wykonawcy zastępczego. Powyższe ma charakter rekompensaty, wypłacanej przez nierzetelnego kontrahenta Zainteresowanemu, a zatem wykracza poza zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nie wypełnia dyspozycji przytoczonych powyżej przepisów, gdyż nie stanowi żadnej z czynności w nich wskazanych. Konieczność poniesienia przez Spółkę wydatków w celu usunięcia złej jakości usług ma wyłącznie charakter odszkodowawczy w zamian za poniesione przez Spółkę koszty i nie łączy się z wykonaniem żadnej czynności opodatkowanej, ani żadnego wzajemnego świadczenia.

Tym samym, Spółka obciążając Generalnego Wykonawcę kosztami zwrotu wydatków poniesionych w związku z niedopełnieniem przez niego obowiązków i otrzymując od niego kwoty stanowiące zwrot kosztów, nie wykonuje – w świetle powołanych przepisów ustawy – żadnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Obciążenie Generalnego Wykonawcy kosztami, jakie poniósł Wnioskodawca wskutek niewłaściwego wykonania przez niego zobowiązania, wiąże się zwykle z odpowiedzialnością odszkodowawczą (art. 471 k.c.) lub wynika z zawartej umowy.

Zasady wystawiana faktur zostały uregulowane w Dziale XI Dokumentacja w Rozdziale 1 Faktury. Stosownie do treści art. 106a ustawy przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1.sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;

2.dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
państwa trzeciego.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

W konsekwencji wcześniejszych rozważań oraz uznania, że czynności, których dotyczy zapytanie Wnioskodawcy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy stwierdzić, że Zainteresowany nie może dokumentować powyższych czynności fakturami VAT.

Brak jest natomiast, zdaniem tut. Organu, przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT dla dokumentowania tych czynności poprzez wystawienie not obciążeniowych, niemniej należy zauważyć, że nota obciążeniowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy o podatku od towarów i usług, i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że zwrot kosztów dokonywany przez Generalnego Wykonawcę, za usunięcie wad lub zastępcze wykonanie usługi realizowane przez firmy zewnętrzne jest świadczeniem o charakterze odszkodowawczym, zatem nie będzie mieściło się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym, czynności polegające na obciążeniu Generalnego Wykonawcy ww. kosztami nie powinny być potwierdzane fakturami VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin