Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-696/14/JP
z 15 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 sierpnia 2014 r. (data wpływu do Biura – 1 września 2014 r.), uzupełnionym 31 października 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez radnych określonych świadczeń związanych z realizacją ich obowiązków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez radnych określonych świadczeń związanych z realizacją ich obowiązków.

Z uwagi na to, że wniosek posiadał braki formalne, wezwano Wnioskodawcę w piśmie z 31 października 2014 r., znak: IBPB II/1/415-696/14/JP, IBPB II/1/415-697/14/JP do jego uzupełnienia. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione 13 listopada 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wskazał, że radni Miasta K. pełniąc swoje funkcje na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 594, z późn. zm.) oraz na podstawie statutu Gminy uczestniczą w szkoleniach tematycznych, które finansowane są ze środków własnych Gminy oraz w seminariach, konferencjach i różnych imprezach kulturalnych, sportowych itp. – niejednokrotnie jako zaproszeni goście, jak również w seminariach, konferencjach i imprezach kulturalnych, sportowych itp. organizowanych i opłacanych przez Miasto.

Ponadto radni w celu sprawowania swojej funkcji wyposażani są w komputery, prasę, artykuły biurowe (w tym wizytówki) oraz przeprowadzają rozmowy telefoniczne na koszt Gminy związane z zagadnieniami sprawowanej przez siebie funkcji radnego, a także korzystają z polis ubezpieczeniowych zakupionych dla radnych na czas podróży zagranicznej.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym gmina posiada osobowość prawną. W art. 15 ust. 1 ustawy wymienionej powyżej organem stanowiącym i kontrolnym w gminie jest rada gminy. Do właściwości rady gminy należą wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy. Szeroki zakres uprawnień rady gminy, w skład której wchodzą wszyscy radni, określony został w art. 18 ww. ustawy o samorządzie gminnym.

Do zadań rady gminy należy między innymi: uchwalanie statutu gminy, uchwalanie programów gospodarczych, podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach, podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, itp. Radni zobowiązani są brać udział w pracach rady i komisji oraz innych instytucji samorządowych do których zostali wybrani lub desygnowani.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że zakup polis ubezpieczeniowych dla radnych w związku z ich zagraniczną podróżą służbową następuje zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167). Zgodnie z zapisami § 19 cyt. rozporządzenia pracownikowi przysługuje m.in. zwrot udokumentowanych kosztów leczenia za granicą ze środków pracodawcy a także pracodawca jest zobowiązany do pokrycia kosztów transportu zwłok do kraju w razie zgonu pracownika za granicą. Ponieważ delegacje radnych są realizowane w oparciu o cyt. rozporządzenie i finansowane ze środków własnych gminy celem zabezpieczenia interesów gminy (wysokie koszty leczenia za granicą i ewentualnego transportu zwłok) i przeniesienia odpowiedzialności na ubezpieczyciela – Miasto Katowice dokonuje zakupu polis ubezpieczeniowych dla pracowników, jak i radnych wyjeżdżających w delegacje służbowe zagraniczne. Wybór ubezpieczyciela następuje na podstawie ustawy Prawo Zamówień Publicznych (przetarg nieograniczony). Zapłata za polisy następuje z góry przelewem na podstawie zawartej umowy. Ustalona kwota wynosi 6,- zł/osobodzień ubezpieczenia. Imienne zgłoszenie osób przekazywane jest jest do ubezpieczyciela przed wyjazdem.

Do Wydziału Księgowo-Rachunkowego na bieżąco przekazywana jest informacja o imiennym zgłoszeniu osoby do ubezpieczenia: imię, nazwisko, adres, pesel, ilość dni i kraj docelowy. Zakres ubezpieczenia obejmuje: koszty leczenia związane z nagłym zachorowaniem, z nieszczęśliwym wypadkiem, wypadkiem komunikacyjnym, utratą bagażu, wyrządzeniem szkody osobie trzeciej (OC) podczas pobytu poza granicami RP.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszt szkolenia radnego Gminy K., jak również koszt zużycia przez niego artykułów biurowych i możliwości korzystania z telefonów, komputera, Internetu, prasy, wizytówek, polis ubezpieczeniowych zakupionych dla radnych na czas podróży zagranicznej, udziału w szkoleniach tematycznych, kursach, seminariach, konferencjach, posiedzeniach Rady Miasta, imprezach organizowanych i opłacanych przez Wnioskodawcę, gdzie korzystają z poczęstunku w postaci wody mineralnej, artykułów spożywczych (np. ciastka, herbata, kawa cukier, soki) – jest dla niego przychodem do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

W ocenie Wnioskodawcy, aby radni mogli właściwie i zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa wykonywać swoje obowiązki – gmina, na terenie której działa rada, zapewnia radnym udział w szkoleniach, umożliwia korzystanie z instalacji telefonicznej oraz wyposaża radnego w niezbędne artykuły biurowe.

Zdaniem Urzędu Miasta, w tym przypadku nie powstaje przychód po stronie radnego do opodatkowania, gdyż udział w szkoleniach, możliwość korzystania z telefonów na terenie Urzędu i korzystanie z artykułów biurowych (w tym wizytówek) wynika z podstawowych obowiązków Gminy, która obsługuje Radę Miasta pod względem logistycznym, kadrowym, szkoleniowym itp. Rada Miasta nie funkcjonuje w oderwaniu od Urzędu Miasta i od Gminy a większość swoich funkcji uchwałodawczych, kontrolnych, merytorycznych wykonuje na terenie siedziby Wnioskodawcy.

Radny wykonując swoją funkcję radnego w Radzie Miasta nie osiąga przychodu z nieodpłatnych świadczeń w postaci udziału w szkoleniach, udostępnienia mu możliwości skorzystania z telefonu i artykułów biurowych zakupionych przez Wnioskodawcę, gdyż nie osiąga korzyści majątkowej poprzez zwiększenie jego aktywów a ekwiwalentem za to jest praca radnego na rzecz Wnioskodawcy poprzez pełnienie funkcji radnego. Radny, pełniąc swą funkcję, nie jest zobowiązany we własnym zakresie zapewnić sobie sprzętu niezbędnego czy też koniecznego do jej sprawowania. Radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Radny spełnia swoją funkcję społeczną poprzez czynny udział w życiu wspólnoty samorządowej, którą reprezentuje. Oprócz pełnienia swojej funkcji radnego w okręgach wyborczych, uczestniczy w różnego rodzaju imprezach kulturalnych, sportowych, itp., organizowanych na terenie Gminy. Niejednokrotnie są to imprezy organizowane i finansowane lub współfinansowane przez Miasto. Dotyczy to również uczestnictwa radnego w szkoleniach, konferencjach i seminariach, które tematycznie dotyczą zagadnień i problemów danej społeczności gminnej.

Zdaniem Urzędu Miasta, trudno w tym przypadku mówić o przychodzie radnego do opodatkowania, którym to przychodem miałaby być wartość kosztów, które poniosła Gmina na organizowanie, finansowanie lub współfinansowanie ww. szkoleń, konferencji lub seminariów.

Stanowisko takie prezentuje np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 17 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1268/11. Wydając powołane rozstrzygnięcie Sąd podkreślił, że finansowane przez jednostkę samorządu terytorialnego narzędzia, takie jak prasa, kalendarze, wizytówki, internet, telefony komórkowe, są niezbędne w realizowaniu codziennych obowiązków radnych. Umożliwiają bowiem pozyskiwanie wiedzy na temat potrzeb społeczności i możliwych sposobów ich rozwiązywania, należytą organizację pracy, w szczególności poprzez zapewnienie szybkiej i bezpośredniej komunikacji. Nie mają one w dzisiejszych czasach charakteru wyjątkowego, wręcz przeciwnie są powszechne i pożądane, a ich wykorzystywanie w działalności radnych na rzecz wspólnoty stanowi rzecz oczywistą i praktyczną.

W konsekwencji, koszty poniesione na korzystanie ze wspomnianych świadczeń i materiałów nie mogą być uznane za nieodpłatne świadczenia na podstawie art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez radnych określonych świadczeń (np. artykułów biurowych, nieodpłatnego dostępu do internetu, telefonu, udziału w seminariach, konferencjach, opłaconych polis ubezpieczeniowych) w związku z realizacją ich obowiązków (pytanie nr 1). W pozostałym zakresie poruszonym we wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcie (pytanie nr 2).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

W myśl przepisów art. 11 ust. 2 cyt. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

W świetle powyższego przychód podatkowy powstaje zatem w każdym przypadku, w którym podatnik uzyskuje realną korzyść.

Wyjątek stanowią jedynie rodzaje świadczeń wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w szczególności w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy też pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Z treści wniosku wynika, że radni Miasta K. pełniąc swoje funkcje na podstawie ustawy o samorządzie gminnym oraz na podstawie statutu Gminy K. uczestniczą w szkoleniach tematycznych, które finansowane są ze środków własnych Gminy, oraz w seminariach, konferencjach i różnych imprezach kulturalnych, sportowych itp. – niejednokrotnie jako zaproszeni goście, jak również w seminariach, konferencjach i imprezach kulturalnych, sportowych itp., organizowanych i opłacanych przez Miasto. Ponadto radni w celu sprawowania swojej funkcji wyposażani są w komputery, prasę, artykuły biurowe (w tym wizytówki) oraz przeprowadzają rozmowy telefoniczne na koszt Gminy związane z zagadnieniami sprawowanej przez siebie funkcji radnego, a także korzystają z polis ubezpieczeniowych zakupionych dla radnych na czas podróży zagranicznej.

Radni zobowiązani są brać udział w pracach rady Gminy i komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których zostali wybrani lub desygnowani.

Radni odbywają służbowe podróże zagraniczne. Ponieważ delegacje radnych są realizowane w oparciu o rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej i finansowane ze środków własnych gminy celem zabezpieczenia interesów gminy (wysokie koszty leczenia za granicą i ewentualnego transportu zwłok) i przeniesienia odpowiedzialności na ubezpieczyciela – Miasto K. dokonuje zakupu polis ubezpieczeniowych dla pracowników, jak i radnych wyjeżdżających w delegacje służbowe zagraniczne. Zakres ubezpieczenia obejmuje: koszty leczenia związane z nagłym zachorowaniem, z nieszczęśliwym wypadkiem, wypadkiem komunikacyjnym, utratą bagażu, wyrządzeniem szkody osobie trzeciej (OC) podczas pobytu poza granicami RP.

Mając na uwadze treść wniosku należy wskazać, że ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako źródło przychodu – działalność wykonywaną osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powołania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „obowiązków społecznych lub obywatelskich”. Jednakże zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 25 listopada 1997 r. (sygn. akt U 6/97) „o pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwowymi jako obywatel, zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Z pełnieniem obowiązków społecznych natomiast, mamy do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego) jako reprezentant pewnej społeczności, biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie”. Z tych względów za wykonywanie obowiązków społecznych lub obywatelskich należy rozumieć przede wszystkim wykonywanie obowiązków związanych z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej, zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej. Będą to również obowiązki związane z wykonywaniem określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe).

W świetle powyższego mimo, że ustawa nie definiuje pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich, to niewątpliwie sprawowanie funkcji radnego, który jako reprezentant lokalnej społeczności ma działać na jej rzecz, mieści się w tym terminie.

Zatem, należy podkreślić, że co do zasady – przychody otrzymane z tytułu pełnienia obowiązków radnego w Mieście – podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże w odniesieniu do różnorodnych wskazanych we wniosku świadczeń, które otrzymuje radny Miasta, należy dokonać oceny, czy stanowią one przychód podatkowy, tj. czy stanowią one – zgodnie ze wskazaną powyżej definicją przychodu – realne przysporzenie majątkowe radnego, które należałoby zakwalifikować jako nieodpłatne świadczenie.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 594) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina posiada osobowość prawną (art. 2 ust. 2 ww. ustawy). Stosownie do art. 6 ust. 1, 2 cyt. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, rozstrzyganie w sprawach, o których mowa w ust. 1, należy do gminy.

W myśl art. 11a ww. ustawy organami gminy są: 1) rada gminy, 2) wójt (burmistrz, prezydent miasta). Z kolei art. 15 ww. ustawy stanowi, że z zastrzeżeniem art. 12 organem stanowiącym i kontrolnym w gminie jest rada gminy. Do właściwości rady gminy należą wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, o ile ustawy nie stanowią inaczej (art. 18 w związku z art. 7 cyt. ustawy). W art. 18 ust. 2 ww. ustawy szczegółowo wskazane zostały zadania rady gminy obejmujące całokształt spraw pozostających w gestii działania gminy.

Na podstawie zacytowanych przepisów należy dostrzec, że rada gminy odgrywa podstawową rolę w zarządzaniu gminą.

Radni wchodzący w skład rady gminy wykonują zadania przypisane radzie gminy. Zgodnie z art. 23 ww. ustawy radny obowiązany jest kierować się dobrem wspólnoty samorządowej gminy. Radny utrzymuje stałą więź z mieszkańcami oraz ich organizacjami, a w szczególności przyjmuje zgłaszane przez mieszkańców gminy postulaty i przedstawia je organom gminy do rozpatrzenia, nie jest jednak związany instrukcjami wyborców. Radny jest obowiązany brać udział w pracach rady gminy i jej komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których został wybrany lub desygnowany (art. 24 ww. ustawy).

W świetle zacytowanych przepisów należy zauważyć, że do podstawowych obowiązków radnego należą:

1. utrzymywanie stałej więzi z mieszkańcami jednostki samorządu terytorialnego oraz organizacjami działającymi na ich terenie,
2. udział w pracach rady i innych gremiach, do których radny został wybrany lub desygnowany,
3. informowanie wyborców o swojej pracy oraz działalności organów samorządu terytorialnego,
4. stanowienie prawa miejscowego na podstawie zgromadzonych przez radnych informacji wynikających z ustalonych potrzeb mieszkańców gminy oraz zadań gminie zleconych.
   
   

Należy więc uznać, że większość obowiązków radnego to wielopłaszczyznowe kontakty między władzami samorządowymi a członkami wspólnoty tworzącej gminę.

Wykonywanie powyżej wskazanych obowiązków wymaga korzystania przez radnego z różnych instrumentów logistycznych, jak w szczególności: odpowiednio wyposażonego miejsca pracy, z dostępem m.in. do internetu, telefonu, artykułów biurowych, prasy. Radny w celu wypełniania swojej funkcji na rzecz gminy zobowiązany jest do kontaktów z mieszkańcami gminy, co może przybierać różne formy, jak w szczególności: udział w spotkaniach na ternie gminy, udział w konferencjach, seminariach, imprezach kulturalnych, oświatowych, sportowych. Radny winien w celu prawidłowego działania i wykonywania przypisanych radzie gminy zadań – zdobywać i pogłębiać wiedzę m.in. z dziedziny prawa, gospodarki, finansów, oświaty, ochrony zdrowia, opieki społecznej, transportu – stąd jego udział w szkoleniach, kursach i warsztatach. Nie bez znaczenia w pracach radnego pozostają także kontakty z innymi gminami (związki i porozumienia międzygminne, stowarzyszenia gmin) zarówno na ternie Polski, jak i za granicą. Stąd wynika konieczność odbywania przez radnych podróży służbowych krajowych i zagranicznych.

Należy podkreślić, że w przypadku działań radnego i otrzymywania przez niego określonych świadczeń z tytułu tych działań – mowa jest o sferze jego obowiązków. Oznacza to, że radny jest zobowiązany do wykonywania czynności przypisanych jego funkcji w radzie gminy. Nie są to działania i świadczenia, które radny może przyjąć na zasadzie dobrowolnej lub uznaniowej.

Na tym tle – w kontekście opisanego stanu faktycznego – należy wskazać, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie radnego przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem, gdy zostało spełnione w pełni dobrowolnie, tj. na zasadzie własnej woli – a nie w wykonaniu obowiązku.

Przychód radnego będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie radnego (a nie w interesie np. gminy czyli ogółu mieszkańców) i przyniesie radnemu korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem radnego, gdy korzyść jest wymierna i przypisana jemu indywidualnie.

Podkreślić przy tym należy, iż dla prawidłowego funkcjonowania organu gminy, jakim jest rada gminy, członkom tej rady (radnym) powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji.

Należy podzielić pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z 21 września 2011 r. sygn. akt II FSK 535/11 dotyczącym świadczeń otrzymywanych od gminy przez radnych (w tym kosztów szkoleń radnych sfinansowanych im z budżetu jednostki samorządu terytorialnego) stwierdził, iż „poza powyższymi wywodami Naczelny Sąd Administracyjny zwraca uwagę, że ocena czy świadczenie jednostki samorządu terytorialnego na rzecz radnego należy zakwalifikować jako podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychód wymaga oceny konkretnego stanu faktycznego w odniesieniu do konkretnego wydatku. Istotna jest tu okoliczność czy poniesione przez taką jednostkę wydatki są wydatkami związanymi z funkcjonowaniem jej organów. Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1240, ze zm.) przewiduje w art. 226 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2 prognozowanie obok dochodów bieżących także wydatki bieżące budżetu jednostki samorządu terytorialnego, w tym właśnie wydatki związane z funkcjonowaniem jej organów. Wydatki związane z funkcjonowaniem organów jednostki samorządu terytorialnego są kosztem tej jednostki finansowanym z jej budżetu.

Uprawnione byłoby zatem, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie rozpoznającym sprawę, stwierdzenie, że wydatki związane z funkcjonowaniem organu gminy jakim jest rada gminy (art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym), w skład której wchodzą radni (art. 17 tej ustawy), nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla podmiotów wchodzących w skład tego organu.”.

Stąd też otrzymywane przez radnego świadczenia opisane we wniosku (a więc: artykuły biurowe, możliwości korzystania z telefonu, komputera, Internetu, prasy, wizytówek, udział w szkoleniach tematycznych, kursach, seminariach, konferencjach) należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków radnego, a wydatki samorządów w tym zakresie nie generują po stronie radnych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Takim przychodem dla radnego nie będzie także wartość polisy ubezpieczeniowej dla radnego na czas jego podróży służbowej zagranicznej, której zakup sfinansowany jest przez Gminę.

Na podstawie art. 25 ust. 10 ww. ustawy o samorządzie gminnym radnych obowiązuje rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2000 r. w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych gminy (Dz.U. Nr 66, poz. 800), które z kolei zawiera delegację w § 8, że do sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowej radnych poza granicami kraju stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. W omawianym przypadku jest to obowiązujące rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167). W ww. rozporządzeniu z dnia 29 stycznia 2013 r. kwestie związane z rozliczeniem podróży służbowej zagranicznej zawarte są w szczególności w Rozdziale 3 od § 12 do § 21.

Ze wskazanych powyżej przepisów wynika, że pracodawca (odpowiednio: podmiot delegujący radnego) jest zobowiązany do dokonania zwrotu, przysługujących pracownikowi (odpowiednio: radnemu) wydatków przez niego poniesionych w czasie zagranicznej podróży służbowej oraz takich wydatków, które zostały przez przewodniczącego rady gminy określone lub uznane.

W przypadku choroby, radnemu należy się zwrot przysługujących wydatków, określonych jako: niezbędne koszty leczenia za granicą. W razie śmierci radnego za granicą, podmiot delegujący pokrywa koszty transportu zwłok do kraju.

Skoro zatem, pokrycie przez podmiot delegujący ściśle określonych świadczeń zdrowotnych − związanych z podróżą służbową – jest jego obowiązkiem, to należy przyjąć, że poniesienie przez ten podmiot kosztów wykupienia polisy ubezpieczeniowej, powoduje zabezpieczenie się go przed ewentualnymi, nieprzewidzianymi wydatkami związanymi ze zwrotem udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz wydatków poniesionych na nabycie koniecznych leków. Opłatę polisy ubezpieczeniowej przez podmiot delegujący należy uznać, jako odpowiednią realizację obowiązku narzuconego mu w postaci ewentualnego zwrotu należności przysługujących radnemu z tytułu niezbędnych kosztów leczenia za granicą. W związku z tym, brak jest podstaw, by przyjąć, że wskazane świadczenia zostały przekazane w celu zapewnienia korzyści radnemu, który został oddelegowany do wykonania zadania stanowiącego przedmiot działania rady gminy i radnego.

Dlatego też, należy uznać, że wartość polisy ubezpieczeniowej, która obejmuje oprócz kosztów leczenia również inne wymienione we wniosku obszary ryzyka nie stanowi przychodu dla radnego odbywającego zagraniczną podróż służbową, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Polisa ta nie została bowiem zakupiona w celu przysporzenia korzyści finansowych radnemu lecz w celu wykonania nałożonego na niego obowiązku związanego z wykonaniem podróży.

Zatem przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się natomiast do wskazanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyroku Trybunału Konstytucyjnego, należy stwierdzić, że orzeczenia sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Niemniej jednak Organ pomocniczo korzysta ze wskazówek interpretacyjnych zawartych w wyrokach sądowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.