2014.10.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1028/14-2/MP
z 23 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2014 r. (data wpływu 10 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu odszkodowania otrzymanego w czasie obowiązywania ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, otrzymanego za utracone w latach 1989-2002 grunty - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu odszkodowania otrzymanego w czasie obowiązywania ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, otrzymanego za utracone w latach 1989-2002 grunty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe :

Z. sp. z o.o. (dalej także jako Spółka) (wcześniejsza nazwa M. sp. z o.o.) w latach 1989-2002 z mocy prawa utraciła na rzecz Państwa oraz na rzecz Miasta W. własność szeregu działek gruntu w związku z ich zajęciem lub przeznaczeniem pod drogi. Utrata własności gruntów przez Spółkę następowała na przestrzeni ww. lat w różnych trybach tj.:

na podstawie art. 12 ust. 5 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości (po zmianie numeracji artykułów w tekście jednolitym ustawy ogłoszonym w Dzienniku Ustaw z 1991 r. Nr 30 poz. 127 przepis ten został oznaczony art. 10 ust. 5) w związku z decyzjami zatwierdzającymi podział nieruchomości, którymi to decyzjami wydzielano m. in. działki gruntu przeznaczone pod drogi. Decyzje te były wydawane przez Naczelnika Miasta W., a po 27 maja 1990 r. (wejście w życie ustawy z 08 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym) przez Burmistrza Miasta W.. Zgodnie z art. 12 ust. 5 (art. 10 ust. 5) ww. ustawy grunty wydzielone pod budowę ulic z nieruchomości objętej podziałem z mocy prawa przechodzą na własność Państwa albo gminy z dniem, w którym decyzja lub orzeczenie o podziale stały się ostateczne lub prawomocne. Utrata własności następuje za odszkodowaniem ustalonym według zasad obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.
na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami w związku z decyzjami Burmistrza Miasta W. zatwierdzającymi podział nieruchomości. Zgodnie z tym przepisem działki gruntu wydzielone decyzją zatwierdzającą podział nieruchomości pod drogi z mocy prawa przechodzą na własność gminy z dniem, w którym decyzja stała się ostateczna. W myśl art. 98 ust. 3 ww. ustawy za działki gruntu wydzielone pod drogi przysługuje odszkodowanie, którego wysokość uzgadnia się z właściwym organem, a jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.
na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. Zgodnie z ww. przepisem nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, nie stanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999 r. stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem. W myśl art. 73 ust. 4 ww. ustawy ustalenie i wypłacenie odszkodowania nastąpi w oparciu o regulacje dotyczące odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości.

W myśl powołanych powyżej przepisów własność gruntów przechodziła na rzecz Miasta W. albo Państwa z mocy prawa i następowało to albo z dniem, w którym decyzje zatwierdzające podział nieruchomości stawały się ostateczne, albo z dniem 1 stycznia 1999 r. Decyzje Naczelnika/Burmistrza Miasta W. zatwierdzające podział nieruchomości będących własnością Spółki, którymi wydzielano działki gruntu pod drogi stały się ostateczne w latach 1989-2002, a więc przejście prawa własności gruntów ze Spółki na Miasto W. lub Państwo następowało albo na przestrzeni lat 1989-2002 (na podstawie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości lub ustawy o gospodarce nieruchomościami) albo z dniem 1 stycznia 1999 r. (na podstawie ustawy Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną). Przejście prawa własności nastąpiło więc na długo przed dniem 1 maja 2004 r., w którym to dniu weszła w życie obecnie obowiązująca ustawa o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. W okresie kiedy Spółka utraciła prawa własności działek gruntu na rzecz Miasta W. lub Państwa obowiązywały: ustawa z dnia 1 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym (do 5 lipca 1993 r.) oraz ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (od 5 lipca 1993 r. do 1 maja 2004 r.). W myśl przepisów tych ustaw przejście przysługujących Spółce praw własności gruntów na rzecz Państwa lub Miasta W. nie podlegało opodatkowaniu podatkiem obrotowym lub podatkiem od towarów i usług. Opodatkowanie takich czynności podatkiem od towarów i usług wprowadziła natomiast ustawa o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., która jak już wyżej wspomniano, weszła w życie w dniu 1 maja 2004 r.

Pomimo tego, iż utrata własności gruntów nastąpiła w latach 1989-2002 Spółka nie otrzymała jeszcze należnych jej z tego tytułu odszkodowań. W zakresie zasadności oraz wysokości odszkodowań wciąż prowadzone są postępowania przed organami administracji. Spółka nie wyklucza, że procedury te mogą zostać wkrótce zakończone i otrzyma należne jej odszkodowania. Ponieważ może to nastąpić w czasie obowiązywania ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. która, odmiennie niż ustawy obowiązujące w chwili utraty własności gruntów, uznaje takie zdarzenie za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, Spółka pragnie upewnić się, że uzyskanie przez nią w przyszłości odszkodowania za utracone grunty nie będzie przez organy podatkowe uznane za skutkujące powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu dostawy gruntów w oparciu o przepisy ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przejścia z mocy prawa przysługujących Spółce praw własności gruntów na Państwo lub Miasto W., które nastąpiły w latach 1989 - 2002 na podstawie wymienionych powyżej regulacji, będą skutkowały powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług jeśli odszkodowanie za utracone w ww. latach grunty Spółka otrzyma w czasie obowiązywania ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opinii Spółki nie ma żadnych podstaw, aby uznać, iż do opisanych powyżej przejść prawa własności gruntów na rzecz Państwa lub Miasta W., które miały miejsce w latach 1989-2002 mogą mieć zastosowanie regulacje ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Ustawa ta weszła w życie dopiero w dniu 1 maja 2004 r., a przejścia prawa własności gruntów na Miasto W. lub Państwo nastąpiły z mocy prawa na długo przed tą datą. Do zdarzeń tych będą miały zastosowanie przepisy obowiązujące w momencie ich zaistnienia tj. przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym albo przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

Uzyskanie przez Spółkę odszkodowania za utratę prawa własności gruntów, które nastąpi w czasie obowiązywania ustawy o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004 r. nie będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Samo otrzymanie odszkodowania nie jest bowiem w myśl tej ustawy czynnością opodatkowaną. Opodatkowaniu podlegają jedynie dostawy gruntów, a te nastąpiły jeszcze przed wejściem w życie ustawy z 11 marca 2004 r. i stosuje się do nich przepisy ówcześnie obowiązujące.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w wydanej w bardzo podobnej sprawie interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 września 2008 r. nr IPPP1-443-1132/08-2/JF, w której wprost stwierdzono, iż "data wydania decyzji i wypłaty odszkodowania nie ma w tym przypadku znaczenia, bo zdarzeniem, z którym ustawa o podatku od towarów i usług wiąże obowiązek zapłaty tego podatku, jest moment przeniesienia z mocy prawa własności towarów (gruntu), w tym przypadku dokonany w dniu 20 listopada 2002 r., w zamian za odszkodowanie.

A zatem czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług."

Przyjęcie odmiennego stanowiska i zastosowanie obecnie obowiązującej ustawy do przejścia prawa własności gruntu, które nastąpiło przed jej wejściem w życie naruszałoby zasadę niedziałania prawa wstecz będącą jedną z podstawowych zasad demokratycznego państwa prawa. Jakiekolwiek wyjątki od tej zasady muszą jednoznacznie wynikać z wprowadzonych przez ustawodawcę przepisów intertemporalnych. Do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie ustanowiono przepisów intertemporalnych, z których wynikałoby, że ustawę należy stosować także do zdarzeń, które miały miejsce przed jej wejściem w życie. Zastosowanie do takich zdarzeń przepisów tej ustawy byłoby zatem bezpodstawnym rozszerzeniem zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług i naruszałoby art. 2 (zasada demokratycznego peństwa prawa) i art. 217 (zasada nakładania podatków jedynie w drodze ustawy)) Konstytucji.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii orzeczniczej sądów administracyjnych (patrz m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 listopada 2007 r., sygn, akt I FSK 12/06; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn, akt I FSK 237/09; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 lutego 2007 r,, sygn. akt I SA/Kr 1880/06; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2007 .„ sygn. akt III SA/ Wa 2484/06) oraz w poglądach doktryny (patrz m.in. artykuł Dariusza Kucharskiego pt. „Problemy interpretacyjne w obrocie nieruchomościami związane z wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług" w „Kwartalnik Prawa Publicznego" z roku 2005 Nr 4 str. 145 i nast.). Warto przytoczyć tutaj część uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. akt I FSK 237/09; "W demokratycznym państwie prawa w rozumieniu art. 2 i art. 217 Konstytucji niedopuszczalne jest rozszerzanie zakresu przedmiotowego opodatkowania i obejmowanie obowiązkiem podatkowym czynności, która od momentu wejścia w życie ustawy podatkowej zaliczającej tę czynność do zakresu przedmiotowego opodatkowania, została wykonana jedynie w części niedecydującej sama w sobie o jej istocie. Sytuacja taka byłaby jedynie możliwa, gdyby w ramach ustawowych przepisów intertemporalnych ustawodawca jednoznacznie objął również przedmiotem opodatkowania (obowiązkiem podatkowym) także czynności, które rozpoczęły swój byt przed wejściem w życie ustawy, a zostały zakończone po jej wejściu (czynności w toku)."

Podsumowując, należy uznać, że skutki podatkowe przejścia praw własności gruntów ze Spółki na rzecz Państwa lub Miasta W., które miały miejsce przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004 r. nie mogą być określane w oparciu o przepisy tej ustawy, a jedynie w oparciu o ówcześnie obowiązujące przepisy. Uzyskanie obecnie przez Spółkę odszkodowania za utraconą wcześniej własność gruntów nie będzie zatem miało żadnego wpływu na jej bieżące rozliczenia w podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel , w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Powyższy przepis, obowiązujący od 1 maja 2004 r., określa szczególny przypadek dostawy towarów, który ma na celu wskazanie, że dostawą towarów jest nawet tak nietypowa sytuacja, jak władcze działanie organu lub samego przepisu prawa, w którym towar (także wbrew woli) zmienia właściciela za odszkodowaniem. Własność towaru nie jest tu najistotniejszą cechą opisanego przypadku, lecz nierówna pozycja stron takiej specyficznej dostawy, w której jedna niejako „zmuszona” jest poddać się określonym nakazom płynącym z organu lub z mocy prawa.

Zatem, jeśli przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje za odszkodowaniem, to wówczas stanowi ono odpłatną dostawę towarów i ze względu na przedmiot, czynność taka jest objęta opodatkowaniem. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika że Wnioskodawca w latach 1989-2002 z mocy prawa utracił na rzecz Państwa oraz na rzecz Miasta W. własność szeregu działek gruntu w związku z ich zajęciem lub przeznaczeniem pod drogi. Utrata własności gruntów następowała na przestrzeni ww. lat w różnych trybach tj.:

na podstawie art. 12 ust. 5 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości w związku z decyzjami zatwierdzającymi podział nieruchomości, którymi to decyzjami wydzielano m. in. działki gruntu przeznaczone pod drogi. Decyzje te były wydawane przez Naczelnika Miasta W., a po 27 maja 1990 r. (wejście w życie ustawy z 08 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym) przez Burmistrza Miasta W.. Zgodnie z art. 12 ust. 5 (art. 10 ust. 5) ww. ustawy grunty wydzielone pod budowę ulic z nieruchomości objętej podziałem z mocy prawa przechodzą na własność Państwa albo gminy z dniem, w którym decyzja lub orzeczenie o podziale stały się ostateczne lub prawomocne. Utrata własności następuje za odszkodowaniem ustalonym według zasad obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.
na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami w związku z decyzjami Burmistrza Miasta W. zatwierdzającymi podział nieruchomości. Zgodnie z tym przepisem działki gruntu wydzielone decyzją zatwierdzającą podział nieruchomości pod drogi z mocy prawa przechodzą na własność gminy z dniem, w którym decyzja stała się ostateczna. W myśl art. 98 ust. 3 ww. ustawy za działki gruntu wydzielone pod drogi przysługuje odszkodowanie, którego wysokość uzgadnia się z właściwym organem, a jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.
na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. Zgodnie z ww. przepisem nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, nie stanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999 r. stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem. W myśl art. 73 ust. 4 ww. ustawy ustalenie i wypłacenie odszkodowania nastąpi w oparciu o regulacje dotyczące odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości.

Wymienione przez Wnioskodawcę daty wskazują jednoznacznie, że przeniesienie prawa własności zaistniało z mocy prawa przed dniem 1 maja 2004 r. tj. przed wejściem w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym (Dz. U. z 1972 r. Nr 53, poz. 338 z późn.zm.) opodatkowaniu według zasad tej ustawy podlegała działalność zarobkowa w zakresie rzemiosła, handlu, przemysłu, usług oraz zajęć zarobkowych, wykonywana na obszarze Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej przez osobę fizyczną, spółkę nie mającą osobowości prawnej lub przez osobę prawną będącą jednostką gospodarki uspołecznionej.

Zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności określonych w art. 2, które wymienione są w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Z powyższych uregulowań wynika, że grunty w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym oraz poprzedzającej ją ustawy o podatku obrotowym nie były objęte pojęciem towaru, w konsekwencji ich sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu.

Bezspornym jest, że od 1 maja 2004 r. grunt/nieruchomość spełnia definicję towaru z art. 2 pkt 6 ustawy VAT, a przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towaru (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT).

Z okoliczności sprawy wynika, że do przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości doszło pod rządami ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym - obowiązującej do 5 lipca 1993 r., oraz ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - obowiązującej do 1 maja 2004 r., które to ustawy zakresem opodatkowania nie obejmowały czynności przeniesienia z mocy prawa własności gruntów w zamian za odszkodowanie.

Przedmiot opodatkowania musi wynikać z przepisów ustawowych. Art. 217 Konstytucji wyklucza bowiem nakładanie podatków, innych danim publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków w innej formie, niż w drodze ustawy. Tymczasem opisane we wniosku zdarzenie nie mieściło się w zakresie opodatkowania wyznaczonym przez ustawę z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym ani ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

W związku z tym, że art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu podlega przeniesienie z mocy prawa lub z nakazu organu władzy prawo własności towarów za odszkodowaniem, nie miał swojego odpowiednika w ustawie o podatku obrotowym i ustawie o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, przejście z mocy prawa własności opisanych we wniosku nieruchomości na rzecz Państwa oraz na rzecz Miasta W. przed wejściem w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Data ustalenia i wypłaty odszkodowania w późniejszym terminie nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego z racji przeniesienia własności tych nieruchomości, ponieważ samo otrzymanie odszkodowania nie stanowi w myśl tej ustawy czynności opodatkowanej. Zdarzeniem, z którym ustawa o podatku od towarów i usług wiąże obowiązek zapłaty tego podatku jest moment przeniesienia z mocy prawa własności towarów (gruntu), w tym przypadku dokonany w latach 1989-2002.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin