Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1019/14/JD
z 28 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 12 sierpnia 2014 r. (wpływ do tut. Organu 20 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym 14 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i sposobu zakwalifikowania kosztów z tytułu faktoringu do działalności strefowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2014 r. do tut. Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i sposobu zakwalifikowania kosztów z tytułu faktoringu do działalności strefowej. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 5 listopada 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-1019/14/JD wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 14 listopada 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność produkcyjną, handlową i usługową na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej „SSE”). Działalność prowadzona jest na podstawie zezwolenia z 13 lipca 2010 r. udzielonego przez Specjalną Strefę Ekonomiczną Spółka korzysta z usług faktoringowych. Faktor egzekwuje należności zarówno związane ze sprzedażą produktów strefowych, jak i ze sprzedażą pozastrefową. Z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło do tut. Organu 14 listopada 2014 r. wynika, że faktorowi za świadczone usługi faktoringowe przysługuje zapłata (wynagrodzenie). Świadczone usługi rozliczane są w okresach miesięcznych i dokumentowane wystawioną przez Faktora fakturą VAT, którą następnie Spółka kwalifikuje do kosztów podatkowych. Z punktu widzenia rachunkowości są to koszty finansowe i jako takie wykazywane są w rachunku zysków i strat.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszty usług faktoringowych powinny być traktowane jako tzw. koszty mieszane, tj. powinny być klasyfikowane proporcjonalnie do przychodów osiąganych ze sprzedaży produktów produkowanych na terenie strefy (i objętych zezwoleniem) oraz poza strefą? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Spółki, koszty usług faktoringowych powinny być traktowane jako tzw. koszty mieszane, tj. powinny być klasyfikowane proporcjonalnie do przychodów ze sprzedaży osiąganych ze sprzedaży produkowanych w strefie i poza strefą.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o pdop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o pdop, stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Z ww. przepisów wynika, że zwolnieniu od opodatkowania podlega dochód przy czym, jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy o pdop, dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Dla właściwej kwalifikacji osiągniętego przez Spółkę dochodu do dochodu korzystającego ze zwolnienia z opodatkowania konieczne jest takie prowadzenie ewidencji aby dochód z działalności strefowej był precyzyjnie ustalony, gdyż zwolnienie o jakim mowa w powołanym wcześniej art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop jest zwolnieniem przedmiotowym, a nie podmiotowym. Obowiązek właściwego prowadzenia ewidencji wynika z art. 9 ust. 1 ustawy o pdop zgodnie z którym, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (…).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność produkcyjną, handlową i usługową na terenie SSE. Spółka korzysta z usług faktoringowych. Faktor egzekwuje należności zarówno związane ze sprzedażą produktów strefowych, jak i ze sprzedażą pozastrefową. Faktorowi za świadczone usługi faktoringowe przysługuje zapłata (wynagrodzenie). Świadczone usługi rozliczane są w okresach miesięcznych i dokumentowane wystawioną przez Faktora fakturą VAT.

Odnosząc powyższe do przedstawionego wcześniej stanu prawnego należy stwierdzić, że Spółka zobowiązana jest do takiego prowadzenia ewidencji rachunkowej, aby możliwe było precyzyjne przyporządkowanie osiągniętego przychodu i poniesionego kosztu jego uzyskania do działalności strefowej (z której dochód podlega zwolnieniu z opodatkowania) lub pozastrefowej (z której dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych). Trzeba podkreślić, że istotą faktoringu jest nabywanie w drodze cesji od przedsiębiorstw roszczeń o zapłatę należnych im kwot z różnego rodzaju źródeł, a zwłaszcza z tytułu sprzedaży. Skoro zatem Spółka ceduje na Faktora - na skutek zawartej umowy - skonkretyzowaną wierzytelność i w związku z tą wierzytelnością otrzymuje zapłatę, a także ponosi przewidziane w umowie koszty, przychody te i koszty ich uzyskania dają się przyporządkować do działalności strefowej lub pozastrefowej (w zależności od tego, czy wierzytelność dotyczyła, czy nie dotyczyła działalności strefowej). Wartości te muszą wynikać z prowadzonej przez Spółkę ewidencji co oznacza, że nieprawidłowe jest stanowisko Spółki zgodnie z którym koszty usług faktoringowych powinny być traktowane jako tzw. koszty mieszane, tj. powinny być klasyfikowane proporcjonalnie do przychodów ze sprzedaży osiąganych ze sprzedaży produkowanych w strefie i poza strefą.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 - 3 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.