2014.11.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-770/14-3/IG
z 3 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2014 r. (data wpływu 7 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 8 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wynagrodzenia za usługi zarządzania pożyczkami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wynagrodzenia za usługi zarządzania pożyczkami, uzupełniony w dniu 8 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „R.”, „Wnioskodawca” lub „Spółka”) świadczy przede wszystkim na rzecz krajowych osób fizycznych usługi udzielenia pożyczek krótkoterminowych, poprzez Internet lub też poprzez krótkie wiadomości tekstowe (SMS). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca otrzymuje od pożyczkobiorców wynagrodzenie z tytułu udzielenia, bądź udzielenia i obsługi przedmiotowych pożyczek. Spółka w odniesieniu do udzielonych pożyczek wykonuje szereg czynności mających na celu odpowiednie zarządzanie tymi pożyczkami, m.in.:

gromadzi, kompletuje oraz przechowuje dokumenty dotyczące przedmiotowych pożyczek,

prowadzi rozliczenia związane z przedmiotowymi pożyczkami,

dostarcza pożyczkobiorcom informacji o stanie rozliczeń związanych z realizacją umów pożyczek,

sporządza i negocjuje z pożyczkobiorcą harmonogram spłaty oraz nadzoruje jego realizację, w przypadku możliwości zawarcia takiego harmonogramu,

kontroluje jakość pożyczki, w tym sprawuje kontrolę nad jej spłatą.

Z tytułu przedmiotowych czynności Spółka, w szczególności na moment zmiany warunków umowy pożyczki, otrzymuje określone wynagrodzenie od pożyczkobiorcy.

W związku z potrzebą dalszego rozwoju oraz pozyskania finansowania, a także uporządkowania struktury posiadanych aktywów, Spółka podjęła działania mające na celu przeniesienie tytułu własności do określonej puli udzielonych pożyczek (zmiana wierzyciela). Jednocześnie, jednak z uwagi na posiadane zasoby (infrastruktura techniczna, personel oraz kompetencje) zamierza nadal aktywnie zarządzać udzielonymi przez siebie pożyczkami.

Wnioskodawca w odniesieniu do ww. określonej puli udzielonych pożyczek podejmuje określone działania w zakresie zarządzania i administrowania pożyczkami poprzez (dalej: „Zarządzanie Pożyczkami”):

gromadzenie, kompletowanie oraz przechowywanie dokumentów dotyczących wierzytelności i pożyczek objętych zarządzaniem,

prowadzenie wszelkich rozliczeń związanych z przedmiotowymi pożyczkami,

dostarczenie raportów informujących o stanie rozliczeń związanych z realizacją umowy,

sporządzenie i negocjowanie z pożyczkobiorcą harmonogramu spłaty oraz nadzorowanie jego realizacji, w przypadku możliwości zawarcia takiego harmonogramu,

kontrolę jakości pożyczki, w tym kontrolę jej spłaty.

Z tytułu przedmiotowych czynności R. otrzyma wynagrodzenie (dalej: „Wynagrodzenie za zarządzanie”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wynagrodzenie za zarządzanie, przysługujące Wnioskodawcy z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usług Zarządzania Pożyczkami, będzie zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie za zarządzanie, przysługujące Wnioskodawcy z tytułu świadczenia usług zarządzania pożyczkami będzie zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, jako usługa w zakresie zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej ustawą o VAT, zwalnia się od podatku od towarów i usług, usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Ponieważ przepisy ustawy o VAT nie wskazują, co należy rozumieć pod pojęciem zarządzania pożyczką, zasadne jest zatem skorzystanie z wykładni językowej dla odkodowania treści tego pojęcia, a co z tym związane, zakresu zwolnienia podatkowego. Zasada ta została wyrażona w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z dnia 20 marca 2000 roku o sygn. FPS 14/99, (ONSA z 2000 roku, nr 3, poz. 92) stwierdzającej, że wykładnia językowa jest punktem wyjścia dla wszelkiej wykładni prawa i zakreśla jej granice w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym. Pogląd ten rozwinięto i uzupełniono w wielu późniejszych orzeczeniach, odnoszących się do wykładni prawa podatkowego.

W związku z tym według definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wyd. I, 1998 r. s. 893), zarządzać to: „1. wydać polecenie, 2. wykonywać czynności administracyjne, sprawować nad czymś zarząd, kierować czymś”.

Ponadto termin „zarządzać”, oznacza w języku potocznym: „kierować czymś (instytucją, zasobami), decydować o losie czegoś” (definicja dostępna na http://pl.wiktionary.org/wiki/zarządzać - data dostępu - 22 lipca 2014 roku). W szerokim ujęciu, mając na uwadze ekonomiczny sens transakcji, zarządzanie oznacza czynność planowania, organizowania zasobów, wdrażanie tego, co zaplanowane oraz monitoring, ewaluację i kontrolę przeprowadzonych działań.

W świetle powyższego wskazać należy, że Zarządzanie Pożyczkami, a w szczególności prowadzenie rozliczeń pożyczek, sporządzanie i negocjowanie z pożyczkobiorcą harmonogramu spłaty oraz nadzorowanie jego realizacji oraz kontrola jakości pożyczek stanowi ingerencję w trwający stosunek prawny, który odpowiadałby nadal interesom obu stron umowy pożyczki. Powyższe mieści się w zakresie pojęcia „zarządzanie” rozumianym potocznie. Zarządzanie Pożyczkami stanowi zatem czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie przykładowo w wyroku NSA z dnia 25 czerwca 2014 roku o sygn. I FSK 1136/13. Sprawa dotyczyła spółki zajmującej się finansowaniem zakupu maszyn i urządzeń, leasingiem i udzielaniem pożyczek. W związku z tymi ostatnimi spółka pobierała opłaty dodatkowe, pod którymi kryły się: opłata przygotowawcza, opłata za restrukturyzację pożyczki, za wydanie zaświadczenia o pożyczce, za czynności monitujące. NSA wyjaśnił, że opłaty za czynności monitujące i za wydanie zaświadczenia o pożyczce są, tak jak i sama pożyczka, zwolnione z VAT. Według NSA czynności te, w szczególności nie są związane z odzyskiwaniem długu, tylko mają ścisły związek z zarządzaniem pożyczką.

Stanowisko takie zostało również potwierdzone m. in. w znanej Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 października 2013 roku (sygn. IPPP3/443-730/13-2/IG) dot. zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla opłaty za możliwość wydłużenia okresu spłaty pożyczki na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Wniosek, że świadczone przez Spółkę usługi Zarządzania Pożyczkami mieszczą się w ramach „zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę” w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT ma również oparcie w prawodawstwie unijnym oraz co za tym idzie - orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (wcześniej Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości)(dalej: „TSUE”).

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że przepis ten stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r., Nr 347, poz. 1 ze zm.)(dalej: „Dyrektywa 112”), zgodnie z którym zwalnia się od podatku „udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę (ang. the granting and the negotiation of credit and the management of credit by the person granting it”).

Konieczne w tym miejscu jest odwołanie się do kwestii prawidłowości implementacji do polskiego porządku prawnego, a w szczególności analiza taka musi być poprzedzona określeniem zakresu pojęciowego wyrażenia „credit”, tj. - czy na gruncie polskiego systemu prawnego wyrażenie „credit” ma być rozumiane wyłącznie jako czynność prawna, określona w ustawie z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, czy też należy temu pojęciu nadać szerszy charakter.

Definicja pojęcia „credit” użytego w Dyrektywie 112 została rozstrzygnięta w orzecznictwie TSUE, przykładowo, w orzeczeniu z dnia 27 października 1993 roku o sygn. C-281/91 w sprawie Muys en De Winter`s Bouv, TSUE stwierdził m.in., że „wyrażenie udzielanie i negocjowanie kredytu” jest w zasadzie dostatecznie pojemne, by obejmować kredyt udzielany przez dostawcę towarów w formie odroczonej płatności. Ponadto stwierdził, że brzmienie tego przepisu w żaden sposób nie sugeruje, że istnieje jakiekolwiek ograniczenie zakresu jego stosowania jedynie do „pożyczek lub kredytów udzielanych przez instytucje bankowe i finansowe”.

Co istotne, w uzasadnieniu wyroku TSUE przyjął, że w art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 112 nie chodzi tylko o czynności nazywane w danym prawie krajowym jako „kredyty”, ale również o czynności polegające na oddaniu do dyspozycji środków pieniężnych pod tytułem zwrotnym np. czynności zwane „pożyczką”.

Należy podkreślić, że zgodnie z orzecznictwem TSUE przedmiotowe zwolnienie przewidziane w Dyrektywie 112 należy traktować ściśle i precyzyjnie, gdyż stanowi ono wyjątek od generalnej zasady opodatkowania każdej dostawy i świadczenia usług. W tym kontekście, istotne jest nie poprzestanie tylko i wyłącznie na wykładni językowej przepisów polskich. Temat ten był wielokrotnie poruszany przez TSUE, np. w sprawach:

C-305/01 z dnia 26 czerwca 2003 roku w sprawie MKG-Kraftfahrzeuge-Factoring GmbH, pkt 63 - „wyrażenia użyte do sformułowania zwolnień przewidzianych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane dokładnie i ścisłe, bowiem stanowią wyjątki od generalnej zasady, zgodnie z którą opodatkowaniu podlegają wszystkie usługi świadczone odpłatnie”,

C-350/10 z dnia 28 lipca 2011 roku w sprawie Nordea Pankki Suomi Oyj, pkt 23 - „wyrażenia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 13 szóstej dyrektywy, powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika”,

C-169/04 z dnia 4 maja 2006 roku w sprawie Abbey National, pkt 60 - „na wstępie należy przypomnieć, że wobec tego, że przewidziane w art. 13 szóstej dyrektywy zwolnienia stanowią wyjątki od ogólnej zasady, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie usługi świadczone odpłatnie przez podatnika, należy dokonywać ich ścisłej wykładni”.

Mając na uwadze powyższe, zastosowanie zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, stanowiące swoiste zwolnienie podmiotowo-przedmiotowe wymaga (i) precyzyjnego wskazania podmiotu świadczącego usługę - jako tożsamego z udzielającym pożyczki i (ii) jednocześnie określenia odpowiednich działań w zakresie udzielonych pożyczek.

Dodatkowo, usługa zarządzania pożyczkami musi mieć charakter usługi odrębnej w stosunku do samej usługi udzielenia kredytu lub pożyczki, aby mogło w stosunku do niej znaleźć zastosowanie zwolnienie na podstawie tego przepisu. Jak zostało to wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca, jako podmiot udzielający pożyczki wykonuje jednocześnie czynności polegające na jej zarządzaniu i administrowaniu. Poprzez czynności takie jak m.in.:

gromadzenie, kompletowanie oraz przechowywanie dokumentów dotyczących pożyczki,

prowadzenie wszelkich rozliczeń związanych z udzielonymi przez niego pożyczkami,

sporządzanie i nadzorowanie z pożyczkobiorcą harmonogramu spłaty oraz nadzorowanie jego realizacji.

Wnioskodawca zmierza więc do doprowadzenia do jak najbardziej korzystnego zarządzania udzieloną przez niego pożyczką, kształtując jej istotne elementy, wpływając na szeroko rozumianą kwestię jej spłaty, kierując się korzyścią zarówno pożyczkobiorcy, zleceniodawcy, jak i własną. Podkreślenia wymaga fakt, że usługi te mają charakter odrębny od samej usługi udzielenia pożyczki przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie, powołując się na wykładnię podobnego pojęcia „zarządzania funduszami powierniczymi”, we wspomnianym już orzeczeniu TSUE z dnia 4 maja 2006 roku o sygn. C- 9/04 w sprawie Abbey National, Trybunał uznał, że pojęcie „zarządzania” funduszami powierniczymi, o którym mowa w przepisach unijnych, jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie.

W wyroku tym Trybunał stwierdził:

„ 70. Jednakże aby móc je zakwalifikować jako transakcje zwolnione z opodatkowania w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy, usługi w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią powinny tworzyć odrębną całość, która - jeśli ją oceniać globalnie - w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi opisanej w owym pkt 6 (zob. podobnie - w kontekście art. 13 część B lit. d) pkt 5 szóstej dyrektywy - ww. wyroki w sprawie SDC, pkt 66 oraz w sprawie CSC Financial Services, pkt 25).

71. Świadczone usługi powinny zatem dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi. Samo świadczenie usług o charakterze materialnym, czy też technicznym, takie jak udostępnienie systemu informatycznego, nie jest objęte zakresem art. 13 część B lit d) pkt 6 szóstej dyrektywy (zob. podobnie w odniesieniu do art. 13 część B lit. d) pkt 3 ww. wyrok w sprawie SDC, pkt 66).

72. Należy zatem stwierdzić, że art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że pojęcie „zarządzania specjalnymi funduszami powierniczymi [zarządzania funduszami powierniczymi]” w rozumieniu tego przepisu obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i - jeśli je oceniać globalnie - są specyficzne i istotne dla zarządzania funduszami powierniczymi”.

Dokonując próby definicji usług zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę należałoby do tych usług stosować per analogiam definicję zarządzania przedstawioną w tezach wyroku C-169/04. Zdaniem Wnioskodawcy, wykładnia taka uzasadnia przekonanie, że Zarządzanie Pożyczkami mieści się w hipotezie art. 43 ust. 3 pkt 38 ustawy o VAT, bowiem:

przedmiotowe czynności są specyficzne i istotne dla samego administrowania pożyczkami, ponieważ nie dotyczą świadczenia usług o charakterze technicznym, tylko właściwych dla istoty istniejącego stosunku cywilnoprawnego i realizowanego świadczenia,

tworzą odrębną całość, za którą Spółka otrzymuje odrębne wynagrodzenie,

dodatkowo, realizującym te czynności jest podmiot, który faktycznie udzielił przedmiotowych pożyczek.

Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że opisane powyżej usługi świadczone przez Spółkę wpisują się w normę prawną wskazaną w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, jako „usługi zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę”. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, Wynagrodzenie za zarządzanie, przysługujące Wnioskodawcy z tytułu świadczenia usług zarządzania pożyczkami będzie zwolnione od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W oparciu o art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Stawka podatku VAT, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Ustawodawca przewidział jednak w ustawie o VAT opodatkowanie stawkami obniżonymi oraz szereg zwolnień od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwolnione są od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Uwzględniając powyższe należy wskazać, że w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT wskazane zostały jako zwolnione usługi:

udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych,

pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych,

zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca świadczy przede wszystkim na rzecz krajowych osób fizycznych usługi udzielenia pożyczek krótkoterminowych, poprzez Internet lub też poprzez krótkie wiadomości tekstowe (SMS). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca otrzymuje od pożyczkobiorców wynagrodzenie z tytułu udzielenia, bądź udzielenia i obsługi przedmiotowych pożyczek. Spółka w odniesieniu do udzielonych pożyczek wykonuje szereg czynności mających na celu odpowiednie zarządzanie tymi pożyczkami, m.in.:

gromadzi, kompletuje oraz przechowuje dokumenty dotyczące przedmiotowych pożyczek,

prowadzi rozliczenia związane z przedmiotowymi pożyczkami,

dostarcza pożyczkobiorcom informacji o stanie rozliczeń związanych z realizacją umów pożyczek,

sporządza i negocjuje z pożyczkobiorcą harmonogram spłaty oraz nadzoruje jego realizację, w przypadku możliwości zawarcia takiego harmonogramu,

kontroluje jakość pożyczki, w tym sprawuje kontrolę nad jej spłatą.

Z tytułu przedmiotowych czynności Spółka, w szczególności na moment zmiany warunków umowy pożyczki, otrzymuje określone wynagrodzenie od pożyczkobiorcy.

gromadzenie, kompletowanie oraz przechowywanie dokumentów dotyczących wierzytelności i pożyczek objętych zarządzaniem,

prowadzenie wszelkich rozliczeń związanych z przedmiotowymi pożyczkami,

dostarczenie raportów informujących o stanie rozliczeń związanych z realizacją umowy,

sporządzenie i negocjowanie z pożyczkobiorcą harmonogramu spłaty oraz nadzorowanie jego realizacji, w przypadku możliwości zawarcia takiego harmonogramu,

kontrolę jakości pożyczki, w tym kontrolę jej spłaty.

Z tytułu przedmiotowych czynności Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie (dalej: „Wynagrodzenie za zarządzanie”).

Wątpliwości Strony dotyczą tego czy Wynagrodzenie za zarządzanie, przysługujące Wnioskodawcy z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usług Zarządzania Pożyczkami, będzie zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Przepisy ustawy nie wyjaśniają, co należy rozumieć pod pojęciem zarządzania pożyczką. Zarządzanie w szerokim ujęciu oznacza „zrobienie czegoś za pomocą wysiłków innych osób” (por. B. Kudrycka, B.G. Peters, P.J. Suwaj, Nauka administracji, Warszawa 2009); organizowanie działań dla osiągnięcia określonych celów przy zachowaniu zasad skuteczności i sprawności organizacyjnej z uwzględnieniem realnej odpowiedzialności za osiągnięte rezultaty.

Zatem jeżeli wziąć pod uwagę, że na podstawowe i kluczowe etapy zarządzania składają się: planowanie, organizowanie zasobów, wdrażanie tego, co zaplanowane oraz monitoring, ewaluacja i kontrola przeprowadzonych działań, to świadczenie usług: gromadzenia, kompletowania oraz przechowywania dokumentów dotyczących wierzytelności i pożyczek objętych zarządzaniem, prowadzenie wszelkich rozliczeń związanych z przedmiotowymi pożyczkami, dostarczenie raportów informujących o stanie rozliczeń związanych z realizacją umowy, sporządzenie i negocjowanie z pożyczkobiorcą harmonogramu spłaty, nadzorowanie jego realizacji, w przypadku możliwości zawarcia takiego harmonogramu, oraz kontrola jakości pożyczki, w tym kontrola jej spłaty - mieści się się w pojęciu usług zarządzania pożyczką.

Z powyższych względów otrzymane wynagrodzenie za zarządzanie pożyczkami będzie zwolnione od podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin