Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-294/14-5/GG
z 15 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z remontem posadzki – (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 17 listopada 2014 r., nr IPTPB3/423-294/14-2/GG (doręczonym w dniu 20 listopada 2014 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 1 grudnia 2014 r. wpłynęło do tutejszego Organu uzupełnienie wniosku nadane za pośrednictwem poczty z zachowaniem terminu oraz w dniu 26 listopada 2014 r. wniesiono brakujacą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka Akcyjna prowadzi inwestycję polegającą m.in. na przebudowie hali produkcyjnej. Przebudowa polega m.in. na częściowym podwyższeniu budynku, wymianie dachu ze zmianą jego konstrukcji. Budynek przed rozpoczęciem przebudowy miał wartość początkową 446 151 zł 68 gr, wynikającą z jego ceny nabycia i jego poprzednich ulepszeń. Budynek jest obecnie umorzony w ok. 65 %. W celu wymiany dachu zdemontowany został w całości poprzednio istniejący dach. Stary dach nie będzie wykorzystany w nowej konstrukcji i zostanie poddany fizycznej likwidacji. Wartość dachu nie wynika z żadnego dokumentu, gdyż nie był on przedmiotem żadnej odrębnej transakcji, możliwa jest do ustalenia jedynie szacunkowo, np. na podstawie biuletynu cen obiektów budowlanych SEKOCENBUD, ustalających średni udział poszczególnych elementów budynku w jego ogólnej wartości, ewentualnie z wykorzystaniem specjalistycznych opinii w tym zakresie. Zgodnie z tym biuletynem za II kwartał 2014 r. dla budynku magazynowego (najbardziej zbliżonego konstrukcyjnie i parametrami do hali Spółki) udział konstrukcji dachu w cenie całego obiektu wynosi 29,9%, natomiast pokrycia dachu wraz z rynnami i rynnami spustowymi wynosi 7,5%, zatem łączny udział wartości całego dachu w cenie całego tego typu obiektu wynosi przeciętnie 37,4%. Równocześnie zakres robót w budynku obejmuje szereg innych prac, które w przekonaniu Spółki mają różny charakter.

Część z nich ma typowo inwestycyjny charakter (oprócz nowego dachu także np. budowa i nadbudowa ścian), natomiast część ma charakter zwykłego remontu, w tym w szczególności remont (renowacja) istniejącej posadzki betonowej, który polega na uzupełnieniu ubytków, wygładzeniu jej przez szlifowanie oraz zabezpieczeniu specjalnymi żywicami.

Spółka prowadzi działalność w zakresie obróbki metali i nakładania powłok na metale i przebudowa budynku nie jest związana ze zmianą profilu tej działalności, lecz odwrotnie – w związku z rozszerzeniem jej zakresu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca przedstawił następujące informacje:

1. Omawiany we wniosku budynek jest środkiem trwałym Wnioskodawcy i jest wykorzystywany na potrzeby działalności prowadzonej przez Spółkę.
2. Wymiana dachu wynika z konieczności zmiany dachu dwuspadowego na jednospadowy (6/7 powierzchni zabudowy) oraz wzmocnienia konstrukcji dachu w związku z wybudowaniem przyległej do przedmiotowego budynku nowej hali oraz z częściowym podwyższeniem budynku (1/7 powierzchni zabudowy), którego rezultatem jest uzyskanie dodatkowej powierzchni użytkowej na pierwszym piętrze,
3. Wymiana dachu nad parterem obejmowała następujące prace:
   1. demontaż starego dachu (w tym pokrycia z płyt azbestowo-cementowych, podsufitki z płyty wiórowej, stalowych płatwi kratowych i konstrukcji stalowej kratowej dachu dwuspadowego),
   2. wykonanie nowych głowic słupów stalowych,
   3. wykonanie i montaż nowych stalowych kratownic dachu jednospadowego,
   4. montaż na kratownicach blach stalowych trapezowych,
   5. montaż pasm świetlnych (świetlików dachowych),
   6. montaż izolacji cieplnej z pianki poliuretanowej PIR,
   7. montaż pokrycia dachowego z folii dachowej typu PROTAN,
   8. montaż obróbek blacharskich oraz rynien i rur spustowych,Nowy dach nad piętrem wykonany został jako stropodach niewentylowany. Na stropie żelbetowym ułożono styropian, keramzyt, gładź cementową oraz folię dachową typu PROTAN.
4. Przebudowa hali została zakwalifikowana jako inwestycja zwiększająca po jej zakończeniu wartość środka trwałego (oprócz nowego dachu także np. budowa i nadbudowa ścian), natomiast w części prace mają charakter zwykłego remontu, w tym w szczególności remont (renowacja) istniejącej posadzki betonowej, który polega na uzupełnieniu ubytków, wygładzeniu jej przez szlifowanie oraz zabezpieczeniu specjalnymi żywicami.
5. Dach budynku stanowi jego część składową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, w szczególności art. 47 ww. ustawy.
6. Wydatki związane z wymianą dachu są przez Wnioskodawcę uznane za wydatki inwestycyjne, powodujące wzrost wartości hali jako środka trwałego, ponieważ wiąże się ona wprost z powiększeniem powierzchni użytkowej hali, a więc mierzalnym kryterium zwiększenia wartości użytkowej tej hali.
7. Suma wydatków na wymianę dachu w bieżącym roku podatkowym wielokrotnie przekroczyła kwotę 3.500 zł.
8. Inne prace w hali polegają w szczególności na budowie ścian z montażem stolarki drzwiowej i okiennej, ociepleniem ścian zewnętrznych oraz układaniem instalacji elektrycznej, instalacji sprężonego powietrza, instalacji argonu, w części budynku, gdzie powstała dodatkowa powierzchnia użytkowa na pierwszym piętrze budynku, montażem instalacji odkurzacza centralnego, wodnej, kanalizacyjnej, sieci komputerowej, wentylacji mechanicznej, instalacji klimatyzacji, centralnego ogrzewania, oczywiście także stropu pomiędzy kondygnacjami. Prace te służą częściowo zwiększeniu powierzchni użytkowej budynku oraz zmniejszeniu kosztów eksploatacji hali, częściowo zaś związane są ze zmianą konstrukcji budynku, w szczególności – w przypadku ścian nośnych – wymogami konstrukcyjnymi wynikającymi z położeniem nowego dachu. Wszystkie te prace są przez Wnioskodawcę w związku z powyższym traktowane jako powodujące zwiększenie wartości początkowej hali jako środka trwałego.
   
   

W związku z opisem stanu faktycznego postawiono następujące pytania:

1. Czy w stanie faktycznym opisanym powyżej wartość początkową budynku po ulepszeniu należy ustalić poprzez zmniejszenie aktualnej wartości początkowej o nieumorzoną część ustalonej szacunkowo wartości początkowej przypadającej na odłączony dach oraz zwiększenie o wartość prac związanych z obecną przebudową budynku?
2. Czy nieumorzona część wartości początkowej dachu odłączonego od budynku w związku z dokonywaną przebudową, stanowi koszt uzyskania przychodu?
3. Czy wydatki związane z renowacją posadzki stanowią koszt uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi w zakresie pytania nr 3 wniosku, natomiast w zakresie pytania nr 1 i nr 2 wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z renowacją posadzki, mimo że prowadzone w ramach większego zakresu prac, stanowią zdaniem Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Prace renowacyjne dotyczące posadzki nie mają bowiem charakteru ulepszeniowego w rozumieniu art. 16g ust. 13. Suma tych wydatków przekracza wprawdzie 3 500 zł, jednak posadzka pozostaje betonowa, stara posadzka nie jest usuwana i zastępowana nową, lecz jedynie uzupełniane są ubytki w niej, które nie uniemożliwiają w żadnym stopniu użytkowania hali, ponadto wydatki nie powodują wzrostu wartości użytkowej budynku, mierzonej parametrami, o których mowa w ww. przepisie, zaś jeżeli chodzi o dalszy okres używania hali, to renowacja posadzki nie ma w tym zakresie zasadniczego znaczenia, choć oczywiście – jak w przypadku każdego innego remontu–renowacja ta jest prowadzona częściowo także w celu wydłużenia używania samej posadzki.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że niezmienione pozostaje stanowisko zaprezentowane w części H wniosku o interpretację, zgodnie z którym wydatki związane z renowacją posadzki, mimo że prowadzone w ramach większego zakresu prac, stanowią koszt uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy 1.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo – skutkowy.

W przepisie tym ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, w rozumieniu przepisów ww. ustawy, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu,
2. poniesiony wydatek ma na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.
   
   

Wydatki poniesione na remont nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 omawianej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c) tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (…). Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Jednakże zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonane zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie zaś do art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności: okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje użytych w niej pojęć przebudowa, adaptacja, rozbudowa, rekonstrukcja, modernizacja. Brak jest także definicji pojęcia remont.

Remontem – zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.) – jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Zgodnie z powyższą definicją, istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego oraz użytkowego środka trwałego, wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji – a więc są to wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały
odpowiadające aktualnym standardom technologicznym.

Według utrwalonego orzecznictwa sądowego, z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje ich:

• przebudowa, czyli zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny, rozbudowa, tj. poprawienie składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
  

• adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
  

• rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
  

• modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.
  
  

Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega zatem na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji czy wymagań, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Z powyższego wynika, że przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do remontu wskazane jest każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego, szczegółowe przeanalizowanie zakresu rzeczowego wykonywanych robót, w tym odniesienie ich na podstawie dokumentacji technicznej do stanu istniejącego.

Należy również zwrócić uwagę, że dokonując kwalifikacji wydatków do nakładów o charakterze remontowym należy uwzględnić również zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, albowiem na skutek upływu czasu i związany z tym postęp myśli technologicznej wymiana zużytych elementów na identyczne wielokrotnie jest praktycznie niemożliwa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi inwestycję polegającą m.in. na przebudowie hali produkcyjnej. Przebudowa polega m.in. na częściowym podwyższeniu budynku, wymianie dachu ze zmianą jego konstrukcji. W celu wymiany dachu zdemontowany został w całości poprzednio istniejący dach. Stary dach nie będzie wykorzystany w nowej konstrukcji i zostanie poddany fizycznej likwidacji. Równocześnie zakres robót w budynku obejmuje szereg innych prac, które w przekonaniu Wnioskodawcy mają różny charakter. Część z nich ma typowo inwestycyjny charakter (oprócz nowego dachu także np. budowa i nadbudowa ścian), natomiast część ma charakter zwykłego remontu, w tym w szczególności remont (renowacja) istniejącej posadzki betonowej, który polega na uzupełnieniu ubytków, wygładzeniu jej przez szlifowanie oraz zabezpieczeniu specjalnymi żywicami.

Mając powyższe na uwadze, skoro wymiana zużytych elementów na nowe będzie miała charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość, to ponoszone wydatki będą miały charakter remontowy.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki ponoszone na remont środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów pośrednio związanych z przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei z treści art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zatem, poniesione przez Spółkę wydatki, na remont posadzki stanowią zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów.

Koszty te potrącane są zgodnie z zasadami określonymi w art. 15 ust. 4d i ust. 4e ww. ustawy, tj. w dacie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.