Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-691/14/ŁCz
z 14 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 16 lipca 2014 r. (data otrzymania 31 lipca 2014 r.), uzupełnionym 5 i 10 września 2014 r. oraz 4 listopada 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytych w spadku:

• w części dotyczącej wyliczenia kwoty podatku od całej ceny ze sprzedaży bez pomniejszania o wykonany zapis oraz terminu płatności tego podatku – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej możliwości zastosowania ulgi podatkowej polegającej na wydatkowaniu środków na własne cele mieszkaniowe oraz terminu na skorzystanie z niej – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej możliwości pomniejszenia podstawy opodatkowania o kwotę wykonanego zapisu na rzecz brata – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytych w spadku.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismami z 28 sierpnia i 16 października 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-691/14/ŁCz, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 5 i 10 września 2014 r. oraz 4 listopada 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 25 sierpnia 2013 r. zmarła matka Wnioskodawcy. Spadek po niej na podstawie testamentu z 2 maja 2005 r. nabył Wnioskodawca w całości zgodnie z postanowieniem Sądu z 9 grudnia 2013 r.

W spadku Wnioskodawca nabył m.in. następujące składniki majątkowe:

• nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem mieszkalnym,
• garaż.
  
  

Zgodnie z ostatnią wolą matki Wnioskodawca został zobowiązany do sprzedaży nabytych w drodze spadku nieruchomości i do rozliczenia się z bratem tj. wypłacenia mu połowy uzyskanej ceny sprzedaży.

Nabyte w drodze spadku składniki majątkowe zostały zwolnione od podatku zgodnie z zaświadczeniem naczelnika urzędu skarbowego.

Opisane nieruchomości Wnioskodawca sprzedał 10 czerwca 2014 r. za kwotę 350 000,00 zł. Zgodnie z testamentem połowę tej kwoty tj. 175 000,00 zł Wnioskodawca ma wypłacić swojemu bratu. Od przychodu uzyskanego ze sprzedaży opisanych nieruchomości Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić podatek dochodowy w wysokości 19% tj. 350 000,00 zł x 19% = 66 500,00 zł i połowę kwoty przychodu pomniejszoną o należny podatek wypłacić swojemu bratu (350 000,00 zł – 66 500,00 zł) : 2 = 141 750,00 zł.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

1. Czy przedstawione wyliczenie kwoty podatku dochodowego od uzyskanego przychodu jest prawidłowe?
2. Kiedy Wnioskodawca jest zobowiązany wpłacić podatek dochodowy od przychodu uzyskanego ze sprzedaży ww. nieruchomości?
3. Czy Wnioskodawcy przysługują jakieś ulgi lub odpisy, dzięki którym mógłby pomniejszyć kwotę przychodu do opodatkowania i do kiedy może to zrobić?
4. Czy Wnioskodawca może wypłacić swojemu bratu kwotę 175 000,00 zł bez płacenia podatku dochodowego od tej kwoty i zapłacić podatek dochodowy tylko od pozostałej kwoty uzyskanego przychodu? Czy w wypadku ewentualnego zwolnienia tej kwoty (175 000,00 zł) z opodatkowania, czy wynika to z faktu wykonania przez Wnioskodawcę zapisu testamentowego, czy z faktu przekazania w drodze darowizny ww. kwoty, co pociąga za sobą zmniejszenie dochodu podlegającego opodatkowaniu, a tym samym zmniejszenie ciężaru opodatkowania?
5. Czy kwota 175 000,00 zł może być traktowana jako darowizna lub jako wypełnienie zobowiązań wynikających z testamentu i zwolniona z obowiązku odprowadzania od niej podatku dochodowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Wyliczenie podane przez Wnioskodawcę jest prawidłowe.
2. Podatek Wnioskodawca ma zapłacić do 30 kwietnia 2015 r.
3. Ewentualna ulga, która przysługuje Wnioskodawcy jest związana z przeznaczeniem ww. kwoty na zakup lub remont nieruchomości, w przeciągu 2 lat od sprzedaży ww. nieruchomości.
4. Jako że Wnioskodawca nie osiąga dochodu z kwoty 175 000,00 zł uważa, że nie powinien płacić podatku dochodowego od tej kwoty, gdyż przekazuje ją w formie darowizny swojemu bratu.
5. Wnioskodawca uważa, że ewentualne zwolnienie tej kwoty (175 000,00 zł) z opodatkowania wynika z faktu przekazania w drodze darowizny ww. kwoty co pociąga za sobą zmniejszenie dochodu podlegającego opodatkowaniu.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył – na podstawie testamentu – spadek po matce zmarłej 25 sierpnia 2013 r. W testamencie matka zobowiązała spadkobiercę (Wnioskodawcę) do wypłaty tytułem zapisu kwoty odpowiadającej połowie ceny uzyskanej ze sprzedaży rzeczy nabytych w spadku na rzecz jego brata. Wnioskodawca sprzedał nabytą w spadku nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem mieszkalnym oraz garaż za kwotę 350 000,00 zł, a z uzyskanej kwoty zamierza wykonać ciążący na nim zapis testamentowy.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121) – spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl z art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego – spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego – powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Z działu III Księgi IV ustawy Kodeks cywilny – Zapis i polecenie wynika natomiast, że oprócz powołania spadkobiercy, spadkodawca może również zobowiązać spadkobiercę do spełnienia określonego świadczenia majątkowego lub do określonego działania.

Z kolei stosownie do art. 968 § 1 Kodeksu cywilnego – spadkodawca może przez rozrządzenie testamentowe zobowiązać spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis). W myśl art. 982 Kodeksu cywilnego – spadkodawca może w testamencie włożyć na spadkobiercę lub na zapisobiercę obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).

Dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży nabytych 25 sierpnia 2013 r. w spadku nieruchomości należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono bowiem m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania – zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej – mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Niezależnie od powyższej regulacji wyjaśnić należy, że pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wskazano powyżej nabyty przez Wnioskodawcę spadek był obciążony zapisem. Spadkobierca został zobowiązany do wykonania ciążącego na nim zapisu testamentowego poprzez wypłatę kwoty odpowiadającej połowie ceny uzyskanej ze sprzedaży nabytych w spadku nieruchomości na rzecz swojego brata. Wnioskodawca uważa, że wypłatę zapisu powinien odliczyć od przychodu ze sprzedaży nieruchomości tak aby opodatkować wyłącznie swój zysk. Twierdzi, że nie powinien płacić podatku dochodowego od całej kwoty, bowiem przekazuje ją w formie darowizny swojemu bratu.

Odnosząc przywołane wyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości będzie wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, przy czym cena sprzedaży nieruchomości winna odpowiadać jej wartości rynkowej. Cenę sprzedaży nieruchomości można pomniejszyć wyłącznie o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 (koszty odpłatnego zbycia) oraz w art. 22 ust. 6d ww. ustawy (koszty uzyskania przychodów).

Jak już wyżej wskazano, do kosztów odpłatnego zbycia zalicza się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku, a zatem tylko takie wydatki, które są bezpośrednio związane z czynnością sprzedaży. Wydatkiem takim nie jest wydatek na dokonanie spłaty zapisobiercy. Wypłacenie spłaty zapisobiercy nie umożliwia dokonania sprzedaży, gdyż sprzedaż nieruchomości jest (i była) możliwa wcześniej. Innymi słowy, Wnioskodawca nie wypłaci spłaty zapisobiercy po to, aby móc dokonać sprzedaży nieruchomości, lecz dlatego, że ciąży na nim zobowiązanie ustanowione w testamencie. Wypłaci zapis po to, aby zwolnić się z długu jaki na nim ciąży względem brata. Stąd spłata nie może być uznana za koszt odpłatnego zbycia, skoro nie będzie poniesiona celem dokonania zbycia.

Natomiast w myśl wyżej cytowanego art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób zaliczane są:

• udokumentowane nakłady na tę nieruchomość zwiększające jej wartość,
• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość.
  
  

Przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje, co może być kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku. Niewątpliwie zapis testamentowy jest osobistym zobowiązaniem Wnioskodawcy z racji bycia spadkobiercą testamentowym, jednakże skoro kwota wypłacona w wyniku jego wykonania nie stanowi udokumentowanego nakładu zwiększającego wartość odziedziczonej nieruchomości, a przywołany przepis nie daje możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu innego rodzaju wydatków niż w nim wymienione, to brak jest podstaw prawnych, aby wskazany przez Wnioskodawcę wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży.

Brak więc jest podstaw prawnych, aby podstawę opodatkowania stanowił uzyskany ze sprzedaży przychód po odliczeniu wypłaty uczynionej w drodze zapisu testamentowego. Zapis testamentowy w żaden sposób nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztów odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 19 ust. 1 oraz kosztów uzyskania przychodu zawartych w art. 22 ust. 6d ustawy, wobec czego – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – koszty jego poniesienia nie będą mieć wpływu na wysokość przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę ze sprzedaży.

Przepisy w kwestii ustalenia kosztów w przypadku zbycia nieruchomości nabytej w spadku są jednoznaczne. Zapis testamentowy nigdy nie jest kosztem. Wypłata kwoty zapisobiercy jest osobistym zobowiązaniem Wnioskodawcy z racji bycia spadkobiercą testamentowym. Przyjmując spadek Wnioskodawca przyjął zarówno aktywa spadku, jak i jego pasywa albowiem spadek to nie tylko prawa, ale i obowiązki. Chcąc uniknąć negatywnych konsekwencji otrzymania spadku, Wnioskodawca mógł spadek odrzucić.

Należy także wyjaśnić, że wszelkie darowizny dokonane z majątku uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości nie pomniejszają nigdy przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości. Osoba uzyskująca przychód ma prawo rozporządzić tym przychodem w wybrany przez siebie sposób. Może ten przychód przelać nieodpłatnie wybranej osobie a nawet organizacji. W niczym nie zmienia to jednak faktu, że to ona jako zbywca uzyskała przychód z odpłatnego zbycia. To jak później tym przychodem rozporządziła jest kwestią wtórną.

Brak więc jest podstaw prawnych, aby o wymieniony przez Wnioskodawcę wydatek wynikający z zapisu testamentowego pomniejszyć przychód ze sprzedaży nieruchomości. Zatem podstawę opodatkowania stanowić będzie kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, a nie kwota pomniejszona o wypłacony bratu zapis. Innymi słowy spłata na rzecz brata nie wpłynie na wysokość podatku z tytułu sprzedaży nieruchomości. Żadne długi, które obciążają sprzedającego – a takim długiem wobec brata jest obowiązek wypłaty zapisu – ani nawet długi, które są zabezpieczone na nieruchomości nie podlegają odliczeniu od przychodu ze sprzedaży.

W konsekwencji na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od całej kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości, bez możliwości pomniejszenia jej o kwotę wynikającą z planowanego wykonania zapisu testamentowego.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód ze sprzedaży.

W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

-położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zgodnie z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Stosownie do ust. 28 ww. przepisu – za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

-przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Podsumowując i jednocześnie odpowiadając szczegółowo na postawione przez Wnioskodawcę pytania należy wyjaśnić, że w odniesieniu do pierwszego z zadanych pytań Wnioskodawca prawidłowo wskazał, że podstawą opodatkowania w niniejszej sprawie jest kwota 350 000,00 zł. Kwota ta może być pomniejszona o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 (koszty odpłatnego zbycia) oraz w art. 22 ust. 6d ww. ustawy (koszty uzyskania przychodów), ale do żadnej z tych kategorii kosztów nie należy wypłacony zapisobiercy zapis. Od podstawy opodatkowania Wnioskodawca powinien uiścić podatek w wysokości 19%. Natomiast Organ nie może odnieść się do dalszej części wyliczenia wskazującej kwotę, którą Wnioskodawca winien wypłacić swojemu bratu, gdyż są to kwestie wzajemnych rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a jego bratem. Wnioskodawca może wypłacić bratu każdą kwotę, jaką będzie chciał wypłacić i nie są to kwestie podatkowe, w które może ingerować Organ. W odniesieniu do pytania nr 2 Wnioskodawca prawidłowo wskazał termin złożenia zeznania i uiszczenia ciążącego na nim zobowiązania podatkowego tj. 30 kwietnia 2014 r. Prawidłowo również Wnioskodawca zauważył, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nabytych w spadku nieruchomości może przeznaczyć na realizacje własnych celów mieszkaniowych tj. przykładowo na zakup i remont nieruchomości. Błędne jest natomiast stanowisko Wnioskodawcy zaprezentowane w odniesieniu do pytań nr 4 i nr 5. Zapis testamentowy, jak wyjaśniono w uzasadnieniu niniejszej interpretacji, nie jest kosztem Wnioskodawcy i nie może pomniejszać przychodu. Również fakt przekazania części kwoty uzyskanej ze sprzedaży w drodze darowizny nie obniża podstawy opodatkowania. Jak wyjaśniono powyżej − wypłata kwoty zapisobiercy jest osobistym zobowiązaniem Wnioskodawcy z racji bycia spadkobiercą testamentowym i nie wpływa na ciążące na Wnioskodawcy obowiązki podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych. Przekazanie bratu części uzyskanej przez Wnioskodawcę kwoty ze sprzedaży nie jest także wydatkiem Wnioskodawcy na jego własne cele mieszkaniowe, a zatem nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać jedynie w części za prawidłowe .

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.