2014.06.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-222/14/MS
z 4 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 lutego 2014 r. (data wpływu 25 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z 21 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego przy świadczeniu usług spedycji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek z 21 lutego 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego przy świadczeniu usług spedycji.

Wniosek został uzupełniony pismem z 21 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-222/14/MS z 15 maja 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Jako firma świadcząca usługi spedycyjne Wnioskodawca korzysta z usług przewoźników w ramach wykonywania przez niego usług dotyczących przewozu towarów. Przewoźnicy ci to czasami firmy transportowe ale często także samodzielni kierowcy prowadzący działalność gospodarczą. Do końca 2013 r. Wnioskodawca nie miał problemu z rozpoznaniem u niego obowiązku podatkowego gdyż regulacja zawarta w art. 19 ust. 13 dawała Wnioskodawcy 30 dni (w przypadku gdy nie było wcześniejszej płatności) na ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego od daty wykonania usługi. Za datę wykonania usługi Wnioskodawca przyjmował datę rozliczenia się podwykonawcy z Wnioskodawcą tj. datę rozładunku Wnioskodawcy po wykonaniu usługi transportowej. Dokumentacja taka ze względu na specyfikę wykonywanych usług trafiała jak najszybciej mogła co oznaczało że kierowca dostarczał Wnioskodawcy dokumenty potwierdzające wykonanie usługi po powrocie z trasy (a jak miał w międzyczasie inną trasę to po powrocie z tej następnej).

Generalnie nie było z tym problemów bo nawet jak dostarczono Wnioskodawcy dokumenty z opóźnieniem co jest w tej branży nagminne to i tak Wnioskodawca miał „30 dniowy bufor” żeby rozpoznać obowiązek podatkowy. Niestety od 1 stycznia 2014 r. przepisy się zmieniły i transport jest obecnie opodatkowany wg ogólnego momentu powstania obowiązku podatkowego czyli w dacie wykonania usługi i kropka. Oznacza to ni mniej ni więcej iż (analizując na razie styczeń 2014 r.) Wnioskodawca ma całkowity bałagan gdyż spływające po czasie „potwierdzenia wykonania usług” rozumiane jako data rozładunku powodują, że Wnioskodawca nie jest w stanie rzetelnie wystawić faktury na świadczoną przez siebie usługę, która powinna mieć tę samą datę co usługa rozpoznana wykonawcy. Wychodzi na to, że faktura z numerem późniejszym opiewa na usługę z daty wcześniejszej i po zakończeniu księgowania np. stycznia będą jeszcze faktury dostarczane Wnioskodawcy przez podwykonawców po złożeniu deklaracji VAT-7. Wnioskodawca nadmienia, że kwestia nie leży w „dyscyplinowaniu” podwykonawców gdyż nikt z kierowców - wykonawców nie będzie z trasy wysyłał Wnioskodawcy faktur potwierdzających de facto wykonanie usługi skoro dany kierowca jest już dalej w trasie dla innego przewoźnika. Jak wróci wtedy wystawi fakturę która ostatecznie wraz z dokumentem przewozowym potwierdzi wykonanie usługi a Wnioskodawca to wykonanie zaakceptuje.

W uzupełnieniu z dnia 21 maja 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem VAT (VAT-R złożony 22 listopada 2006 r. a VAT- 5 jest z 23 listopada 2006 r.). Powodem rejestracji była rezygnacja ze zwolnienia z art. 113 ustawy VAT.

Wnioskodawca tylko nabywa i odsprzedaje usługi transportowe.

Wnioskodawca posiada umowę z dwoma nabywcami, pozostali obsługiwani są w oparciu o każdorazowe zlecenia pisemne na wykonanie usługi transportu, ale dalej Wnioskodawca zaznacza, że nabywa i odsprzedaje tą usługę (tylko pośredniczy). Na podstawie umów Wnioskodawca jest zobowiązany do przewozu towarów (podwykonawca) na wytyczonych relacjach za z góry określoną (gwarantowaną dla nabywcy) cenę. Czynności jakie Wnioskodawca ma wykonać to: odbiór mailowy zlecenia, znalezienie podwykonawcy, dokonanie awizacji (przekazanie numerów auta + naczepy oraz danych osobowych kierowcy) mailem do Nabywcy, po otrzymaniu potwierdzających wykonanie usługi dokumentów od podwykonawcy tj. fakturę z załączonym potwierdzonym przez odbiorcę dokumentem przewozowym (CMR lub dowód dostawy towaru w oryginale) – Wnioskodawca wystawia fakturę dla nabywcy dołączając otrzymane od podwykonawcy dokumenty przewozowe w oryginale.

Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić świadczonych usług przez określony w umowie okres czasu. Jedyny termin określony w umowie dotyczy terminu płatności, który biegnie od momentu otrzymania przez nabywcę kompletu dokumentów (fakturę z dokumentem przewozowym w oryginale). Świadczone usługi nie mają charakteru z góry określonych usług okresowych o powtarzających się okresach świadczenia i z góry określonymi do każdego okresu terminami płatności.

Wnioskodawca świadczy usługi spedycyjne, tak więc usługi będące przedmiotem wniosku nie są usługami o charakterze ciągłym w stosunku do danego klienta, jednakże ich różnorodność pod względem długości relacji (a co za tym idzie czasu trwania transportu), rodzaju przewożonego ładunku oraz ceny za transport, jak również niemożliwego z góry do określenia terminu otrzymania dokumentów przewozowych w oryginale - to wszystko uniemożliwia wyodrębnienie stałych zachowań Wnioskodawcy. Jeżeli przez usługę ciągłą rozumiemy powtarzające się na rzecz konkretnego odbiorcy w danym z góry określonym okresie czasu czynności to oznacza, że Wnioskodawca nie świadczy usługi ciągłej. Istnieje powtarzalność wykonywanych przez Wnioskodawcę usług gdyż Wnioskodawca ma ograniczony zakres klientów, i dla niektórych zdarza się Wnioskodawcy wykonywać od kilku do kilkudziesięciu usług w danym miesiącu ale nie jest to z góry założona ilość i nie można uznać, że Wnioskodawca jest w stanie przewidzieć zakres tych usług w następnym miesiącu.

Na pytania zawarte w piśmie z 15 maja 2014 r.:

Czy któreś z usług wskazanych przez Wnioskodawcę we wniosku są usługami świadczonymi w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których w związku z ich świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń?
Jakie okresy rozliczeniowe są przyjmowane w umowach dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę w sposób ciągły?
Na jaki okres są zawiązane umowy dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę (prosimy wskazać odrębnie dla usług niebędących usługami o charakterze ciągłym jak i dla ewentualnych usług ciągłych)?,

Wnioskodawca stwierdził, że brak usług o charakterze ciągłym.

W każdym okresie rozliczeniowym na rzecz danego nabywcy są wykonywane różne czynności do różnych usług transportowych. Nie ma możliwości aby zdublowały się kiedykolwiek jakiekolwiek okresy rozliczeniowe.

W umowie z nabywcami określono termin płatności wynoszący 30 dni od daty otrzymania przez nabywcę kompletu dokumentów w oryginale tj. fakturę z załączonym potwierdzonym przez odbiorcę dokumentem przewozowym.

W umowie z nabywcami nie określono terminu wystawienia faktury za usługę.

W umowie z nabywcami nie określono definicji (terminu) momentu wykonania usługi. Jednakże skoro zgodnie z tym, co stwierdzono powyżej, Wnioskodawca ustala terminy płatności liczone od daty otrzymania przez nabywcę kompletu dokumentów w oryginale tj. fakturę Wnioskodawcy z załączonym potwierdzonym przez odbiorcę dokumentem przewozowym to możemy uznać iż w tej dacie tego otrzymania strony umownie uznają, iż usługa jest wykonana (skoro dopiero wtedy została właściwie udokumentowana).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwym jest aby pozostając w zgodzie z zasadą powstania obowiązku podatkowego na podstawie art. 19a ust. 1 (zasady ogólne) uznać że za datę wykonania usługi Wnioskodawca uznaje datę dokonania rozliczenia się z wykonania usługi przez wykonawcę (kierowcę) z Wnioskodawcą rozumiane jako data otrzymania przez Wnioskodawcę i zaakceptowania z tym dniem tej faktury, czyli za datę wykonania usługi Wnioskodawca uzna zgodnie z wykonawcą datę otrzymania przez niego jego faktury wraz z podłączonymi dokumentami potwierdzającymi wykonanie usługi tj. potwierdzony pieczątką, podpisem i datą CMR lub dowód dostawy towaru?

Zdaniem Wnioskodawcy: wspomniany art. 19a ust. 1 ani żaden inny przepis ustawy VAT nie definiuje co należy rozumieć przez datę wykonania usługi. O tym decydują strony danej czynności. W praktyce przyjmuje się że np. w przypadku prac budowlanych często jest to protokół zdawczo odbiorczy. W innym przypadku też może być to protokół. W przypadku Wnioskodawcy, Wnioskodawca proponuje żeby rolę tego „protokołu akceptacyjnego” pełniła faktura wystawiona przez wykonawcę usługi transportowej, a datą jej wykonania była data otrzymania tej faktury przez firmę Wnioskodawcy, gdyż dopiero w tej dacie Wnioskodawca otrzymuje wiadomość o jej wykonaniu i jest to wiadomość skonkretyzowana co do daty wykonania i wartości tej usługi. Dopiero po otrzymaniu faktury wraz (a nawet przede wszystkim) z dokumentami potwierdzającymi dostawę towaru Wnioskodawca jest w stanie zaakceptować jej treść i jej wysokości oraz merytoryczność co do jej wykonania. Wnioskodawca uważa więc, że może uznawać za datę wykonania usługi datę dostarczenia faktury do firmy Wnioskodawcy. Jednocześnie kierowca wykonawca też będzie wiedział kiedy ta faktura do Wnioskodawcy dotarła i do tego czasu będzie traktował fakturę jako wystawioną do 30 dni (czyli zgodnie z przepisami w sprawie faktur) ale nie rodzącą obowiązku podatkowego. Współbieżność powstania obowiązku i powstania u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego oraz prawa do odliczenia VAT z jego faktury pozostaną w tej samej dacie co oznacza, że zasada neutralności podatku VAT pozostanie nienaruszona. Czyli, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Do 31 grudnia 2013 r. zasady dotyczące określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w zakresie VAT regulował przepis art. 19 ustawy.

Natomiast w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, zawiera -wprowadzony na podstawie art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35 ze zm.) - przepis art. 19a ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 19a ust. 2 ustawy, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Przepis art. 19a ust. 3 ustawy stanowi, że usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W myśl art. 19a ust. 4 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Unormowanie zawarte w cyt. art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L nr 347 s. 1 ze zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., dla powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych nie ma znaczenia chwila wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Elementy, które powinna zawierać faktura VAT określa art. 106e ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy o VAT fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 106i ust. 2 ustawy o VAT jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadcząc usługi spedycji korzysta z usług przewoźników w ramach wykonywania przez niego usług dotyczących przewozu towarów. Przewoźnicy ci to czasami firmy transportowe ale często także samodzielni kierowcy prowadzący działalność gospodarczą. Od 1 stycznia 2014 r. przepisy się zmieniły i transport jest obecnie opodatkowany wg ogólnego momentu powstania obowiązku podatkowego czyli w dacie wykonania usługi i kropka. Oznacza to ni mniej ni więcej iż (analizując na razie styczeń 2014 r.) Wnioskodawca ma całkowity bałagan gdyż spływające po czasie „potwierdzenia wykonania usług” rozumiane jako data rozładunku powodują, że Wnioskodawca nie jest w stanie rzetelnie wystawić faktury na świadczoną przez siebie usługę, która powinna mieć tę samą datę co usługa rozpoznana wykonawcy.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (VAT-R złożony 22 listopada 2006 r. a VAT- 5 jest z 23 listopada 2006 r.). Powodem rejestracji była rezygnacja ze zwolnienia z art. 113 ustawy VAT.

Wnioskodawca tylko nabywa i odsprzedaje usługi transportowe.

Usługi będące przedmiotem wniosku nie są usługami o charakterze ciągłym w stosunku do danego klienta. Jeżeli przez usługę ciągłą rozumiemy powtarzające się na rzecz konkretnego odbiorcy w danym z góry określonym okresie czasu czynności to oznacza, że Wnioskodawca nie świadczy usługi ciągłej.

W świetle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości czy możliwym jest aby pozostawiając w zgodzie z zasadą powstania obowiązku podatkowego na podstawie art. 19a ust. 1 (zasady ogólne) uznać za datę wykonania usługi datę dokonania rozliczenia się z wykonania usługi przez wykonawcę (kierowcę) z Wnioskodawcą rozumiane jako data otrzymania przez Wnioskodawcę i zaakceptowania z tym dniem tej faktury, czyli za datę wykonania usługi Wnioskodawca uzna zgodnie z wykonawcą datę otrzymania przez niego jego faktury wraz z podłączonymi dokumentami potwierdzającymi wykonanie usługi tj. potwierdzony pieczątką, podpisem i datą CMR lub dowód dostawy towaru.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie świadczy na rzecz swoich klientów usługi spedycji. Przy czym Wnioskodawca świadcząc usługi spedycji sam nie dokonuje transportu towarów lecz korzysta z usług przewoźników w ramach wykonywania przez niego usług dotyczących przewozu towarów (w tej sytuacji Wnioskodawca tylko nabywa i odsprzedaje usługi transportowe).

Od 1 stycznia 2014 r. nie ma żadnych szczególnych regulacji, które odnosiłyby się do rozliczania VAT od usług transportu czy spedycji. Należy zatem stosować tu zasady ogólne - zarówno w zakresie ustalania obowiązku podatkowego (art. 19a ust. 1 ustawy o VAT), jak i wystawiania faktur (art. 106i ust. 1 ustawy o VAT).

Przy czym w przedmiotowej sprawie przy ustalaniu momentu powstania obowiązku podatkowego świadczonych przez Wnioskodawcę usług spedycji nie mają zastosowania przepisy art. 19a ust. 3 ustawy o VAT gdyż Wnioskodawca jak stwierdza w piśmie z 21 maja 2014 r. nie świadczy w tym zakresie usług o charakterze ciągłym.

Dla prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT istotne jest zdefiniowanie momentu, w którym usługa została wykonana. Przy czym jak już stwierdzono uprzednio w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., dla powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych nie ma znaczenia chwila wystawienia faktury. Zgodnie bowiem z art. 106i ust. 1 ustawy o VAT fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę.

O tym czy dana usługa została wykonana decyduje jej charakter. Wobec powyższego, usługę uważa się za wykonaną w sytuacji, gdy usługodawca wykonał wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usług.

Zatem w przedmiotowej sprawie za wykonanie usługi spedycji należy uznać, wynikającą z potwierdzonych przez odbiorców przesyłki dokumentów przewozowych (CMR lub dowodu dostawy towaru), datę wykonania danej usługi transportowej przez podwykonawcę Wnioskodawcy. Przedmiotowa data wykonania usługi transportowej przez podwykonawcę Wnioskodawcy jest jednocześnie datą wykonania usługi spedycji przez Wnioskodawcę na rzecz jego zleceniodawcy.

Zatem w świetle przepisów art. 19a ust. 1 ustawy o VAT nie można uznać za datę wykonania usługi transportowej, a w konsekwencji usługi spedycji, daty otrzymania przez Wnioskodawcę faktury od podwykonawcy wraz z podłączonymi dokumentami potwierdzającymi wykonanie usługi tj. potwierdzony pieczątką, podpisem i datą CMR lub dowód dostawy towaru. Dla powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych nie ma bowiem znaczenia chwila wystawienia faktury VAT.

Jednocześnie zauważyć należy, że zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy o VAT fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę. Zatem nawet w przypadku wykonania usługi transportowej w ostatnim dniu miesiąca podwykonawca usługi transportowej jak i Wnioskodawca w ocenie tut. organu mają wystarczającą ilość czasu dla prawidłowego i terminowego udokumentowania wykonania przedmiotowych usług.

Za prawidłowością obowiązujących od 1 stycznia 2014 r. uregulowań w powyższym zakresie przemawia orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-169/12 TNT Express Worldwide Sp. z o.o., zgodnie z którym unormowania prawa krajowego obowiązujące do końca 2013 r. w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do usług transportowych i spedycyjnych pozostawały w sprzeczności z art. 66 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę w kontekście zadanego pytania i nie dotyczy ona pozostałych kwestii poruszonych we wniosku, w szczególności co do obowiązku podatkowego w przypadku przyjmowania prac budowlanych protokołem, ani traktowania przez kierowcę wykonawcę wystawionej faktury (do czasu jej dostarczenia Wnioskodawcy) jako nierodzącej u tego wykonawcy obowiązku podatkowego, które uznano jedynie za uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska w tej sprawie, a ponadto jako przepisy prawa podatkowego mające być przedmiotem interpretacji Wnioskodawca wskazał art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązujący od 1 stycznia 2014 r.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin