INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2011 r. (data wpływu 26 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia 4 kwietnia 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.) oraz z dnia 12 kwietnia 2012 r. (data wpływu 18 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania dostawy mediów pozostających w związku z najmem nieruchomości przeznaczonej na cele działalności gospodarczej,
• prawidłowe – w zakresie stawki podatku VAT dla usług dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania dostawy mediów pozostających w związku z najmem nieruchomości przeznaczonej na cele działalności gospodarczej oraz w zakresie stawki podatku VAT dla usług dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 kwietnia 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 29 marca 2012 r. nr IBPP2/443-79/12/AB oraz pismem z dnia 12 kwietnia 2012 r. (data wpływu 18 kwietnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka posiada zawarte umowy z dwoma kontrahentami o dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków. Z kontrahentami tymi nie ma zawartej umowy najmu, ani dzierżawy.

W związku z powyższym faktury opiewają tylko na koszty dostarczanej wody, odprowadzenia ścieków i opłatę abonamentową. Spółka wystawia refaktury z 8% VAT zgodnie ze stawką obowiązującą dla danej usługi.

Spółka posiada również zawartą umowę dzierżawy z kontrahentem z której wynika, że najemca, poza czynszem jest obowiązany ponosić także opłaty za media m.in. za wodę i ścieki, które są opodatkowane stawką VAT 8%. Wystawiane są dwie faktury sprzedaży jedna na czynsz dzierżawny ze stawką 23%, a druga na zużycie wody i odprowadzenie ścieków ze stawką VAT 8%. Do tej pory usługi za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków oraz opłatę abonamentową, były refakturowane na najemców czy dzierżawców według stawki obowiązującej dla danej usługi.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż Wnioskodawca zawarł umowę z Firmą T tylko za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków natomiast z firmą S umowę na dostarczanie wody, odprowadzanie ścieków oraz umowę dzierżawy. Umowa o dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków jest zawarta z odbiorcą, który kupił budynek od Wnioskodawcy i jest jego właścicielem, ale czerpie wodę ze wspólnego ujęcia którego właścicielem jest Wnioskodawca, dlatego umowa dotyczy tylko tego rodzaju świadczeń. Firma mająca podpisaną umowę dzierżawy nie jest właścicielem budynku, ani gruntu, który zajmuje na swoją działalność. Przedmiotem umowy jest budynek wolnostojący wynajmowany na cele działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazał symbol PKWiU woda 36.00.20.0, ścieki PKWiU 37.00.11.0, opłata abonamentowa 36.00.20.0. Umowę na dostawę wody i odprowadzanie ścieków ma podpisaną wynajmujący czyli Wnioskodawca. Wnioskodawca ma wątpliwości czy umowa zawarta na dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków łącznie z dzierżawą i najmem powinna być w całości opodatkowana stawką VAT 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy taki sposób postępowania jest prawidłowy, czy też media należy włączyć do podstawy opodatkowania z tytułu umowy dzierżawy czy najmu...

A co w przypadku gdy nie ma umowy dzierżawy, ani najmu a jest tylko umowa na dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków, czy wtedy można stosować stawkę dla danej usługi, czyli w tym przypadku 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy, iż refaktura za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków oraz opłatę abonamentową powinna być refakturowana na nabywcę wg stawki obowiązującej dla danej usługi. Spółka swoje stanowisko motywuje tym, iż jako nabywca danej usługi ma prawo odliczyć sobie 8% podatek VAT, a w momencie refaktury musiałaby wystawić fakturę z 23% podatkiem VAT, czyli musiałby odprowadzić większą kwotę podatku niż przysługiwałoby mu odliczenie. W tym aspekcie Spółka byłaby stratna.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku umowy na dostarczanie tylko wody i odprowadzanie ścieków faktura powinna być wystawiana z 8% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania dostawy mediów pozostających w związku z najmem nieruchomości przeznaczonej na cele działalności gospodarczej,
• prawidłowe – w zakresie stawki podatku VAT dla usług dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zapis ten jest zgodny z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), w myśl którego w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot obciążający daną usługą, zakupioną we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem potraktowane w żaden inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Celem obciążenia kosztami podmiotu, który faktycznie korzystał z usługi jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że pośrednik danej usługi nie wykonał. Przenoszenie kosztów jest więc świadczeniem pomiędzy podmiotem pośredniczącym pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z zapisem art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Należy zauważyć, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu mieszkalnego lub użytkowego przez jego najemcę. Analogicznie przedstawia się sytuacja w przypadku dzierżawy nieruchomości.

Należy zaznaczyć, iż strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa najmu (dzierżawy) nieruchomości, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży w przypadku gdy wynajmujący (wydzierżawiający) wyposaża przedmiot najmu (dzierżawy) w dodatkowe elementy (np. media, ubezpieczenie, ochronę, itp.), ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (zużyta energia, woda, odprowadzenie ścieków, itp.). Wyliczenie, co się składa na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Najemca (dzierżawca) odrębnie i niezależnie od czynszu może ponosić koszty mediów, zużytej energii, jeżeli zawrze umowę bezpośrednio z dostawcą ww. towarów bądź świadczącym usługi. W przypadku braku takich umów najem (dzierżawa) pozostaje usługą złożoną z różnych świadczeń, prowadzących do realizacji określonego celu – najmu (dzierżawa) nieruchomości. Usługa pomocnicza taka jak zapewnienie dostępu do wody, energii, gazu nie stanowi celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi zasadniczej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej. Podział na usługi zasadniczą i pomocnicze ma znaczenie z punktu widzenia zastosowania właściwej stawki VAT. Usługa zasadnicza i pomocnicza opodatkowana jest taką samą stawką podatku.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w przypadku umowy najmu (dzierżawy) przedmiotem świadczenia na rzecz najemców jest usługa główna, tj. najem (dzierżawa) nieruchomości, a koszty dodatkowe - w tym opłaty z tytułu mediów czy energii elektrycznej (inne) - stanowią elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za usługę najmu (dzierżawy), bowiem z ekonomicznego punktu widzenia dopełniają świadczenie zasadnicze i nie należy ich sztucznie oddzielać od tego świadczenia.

Tym samym koszty ponoszone przez wynajmującego (wydzierżawiającego) stanowią wraz z czynszem obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu świadczenia usług najmu (dzierżawy) na rzecz najemców (dzierżawców). Należy przy tym wskazać, że usługi te opodatkowane będą według zasad właściwych dla świadczonych usług najmu (dzierżawy), tj. w przypadku najmu (dzierżawy) nieruchomości przeznaczonych na cele działalności gospodarczej, zastosowanie znajdzie opodatkowanie stawką 23%, o której mowa w art. 146a pkt 1 ustawy.

Ponadto zauważyć należy, że odrębne potraktowanie dodatkowych kosztów obciążających najemców (dzierżawców) z tytułu korzystania przez nich z mediów i energii również stanowiłoby sztuczne dzielenie usługi najmu (dzierżawy). Podobne stanowisko wyraża Trybunał Sprawiedliwości UE, który w orzeczeniu z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan Ltd v Commissioners of Customs and Excise (C-349/96), rozstrzygnął kwestię, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako pojedyncze świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń. Trybunał stwierdził w nim, iż w tym przypadku (do usług pomocniczych) stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej; usługę należy uznać więc za usługę pomocniczą, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz środek do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca posiada zawartą umowę dzierżawy z kontrahentem, z której wynika, że dzierżawca, poza czynszem jest obowiązany ponosić także opłaty za media m.in. za wodę i ścieki, które są opodatkowane stawką VAT 8%. Wystawiane są dwie faktury sprzedaży jedna na czynsz dzierżawny ze stawką 23%, a druga na zużycie wody i odprowadzenie ścieków ze stawką VAT 8%. Do tej pory usługi za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków oraz opłatę abonamentową, były refakturowane na najemców czy dzierżawców według stawki obowiązującej dla danej usługi. Przedmiotem umowy jest budynek wolnostojący wynajmowany na cele działalności gospodarczej. Umowę na dostawę wody i odprowadzanie ścieków ma podpisaną wynajmujący czyli Wnioskodawca.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy stwierdzić należy, że skoro umowy na dostawę mediów np. wody, lub odprowadzania ścieków, nie są zawierane bezpośrednio przez najemcę (dzierżawcę) z dostawcami, tylko Wnioskodawca zawarł ww. umowy, wówczas kwoty należne z tych świadczeń pozostają w bezpośrednim związku z przedmiotem umów najmu, dzierżawy, stanowiąc część świadczonej usługi zasadniczej. Świadczenia dodatkowe (pomocnicze) są bowiem ściśle związane z usługą dzierżawy (najmu) i mają w stosunku do nich charakter poboczny (uzupełniający). Świadczenia dodatkowe nie stanowią odrębnej usługi, ale są elementem pewnej całości, stanowiącej jedno świadczenie – usługę dzierżawy (najmu). W związku z tym świadczenie usługi dzierżawy lub najmu wraz z ww. świadczeniami dodatkowymi stanowi jedną usługę, do podstawy opodatkowania której należy doliczyć również koszty usług uzupełniających (media) oraz zastosować jednolitą stawkę podatku, właściwą dla usługi zasadniczej (tj. usługi dzierżawy lub najmu).

W konsekwencji ww. koszty ponoszone przez Wnioskodawcę łącznie stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usługi dzierżawy lub najmu nieruchomości przeznaczonej na działalność gospodarczą, które są opodatkowane stawką właściwą dla świadczonych usług tj.: w przypadku najmu, dzierżawy nieruchomości przeznaczonej na działalność gospodarczą, będzie miała zastosowanie 23% stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy. Błędnym jest zatem twierdzenie Wnioskodawcy, że będzie stratny z tytułu odsprzedaży ww. świadczeń dodatkowych, bowiem świadczenia te nie stanowią odrębnego przedmiotu sprzedaży lecz pozostają w bezpośrednim związku z usługą dzierżawy lub najmu nieruchomości.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania usług dzierżawy i najmu wraz z elementami pomocniczymi do tych usług należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast odnośnie stawki podatku dla dostawy wody oraz odprowadzania ścieków w przypadku, gdy Wnioskodawca nie świadczy usługi najmu lub dzierżawy nieruchomości należy stwierdzić, iż świadczenia te nie mogą stanowić elementów dodatkowych żadnych usług, bowiem zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca wykonuje tylko czynności związane z dostawą wody lub usługą odprowadzania ścieków dla właściciela budynku. Wnioskodawca zawarł umowę z kontrahentem na dostarczanie wody, symbol PKWiU 36.00.20.0 i odprowadzanie ścieków, symbol PKWiU 37.00.11.0 oraz pobiera opłatę abonamentową symbol PKWiU 36.00.20.0. Z kontrahentem tym nie ma zawiera umowy najmu, ani dzierżawy. W związku z powyższym faktury opiewają tylko na koszty dostarczanej wody, odprowadzenia ścieków i opłatę abonamentową. Umowa o dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków jest zawarta z odbiorcą, który kupił budynek od Wnioskodawcy i jest jego właścicielem, ale czerpie wodę ze wspólnego ujęcia, którego właścicielem jest Wnioskodawca, dlatego umowa dotyczy tylko tego rodzaju świadczeń.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca obciążając kontrahenta za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków jest traktowany najpierw jako usługobiorca, a następnie usługodawca tej samej usługi. Tym samym Wnioskodawca w tej sytuacji wykonuje czynności, które podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, które winny być opodatkowane wg właściwej stawki.

Przedmiotem świadczenia są – dostarczanie wody oraz odprowadzanie ścieków.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 140 znajdują się usługi sklasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji wyrobów i Usług w grupowaniu 36.00.20.0 – „Usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych”. Natomiast pod pozycją 142 znajdują się usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 37 – „Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków”.

Jeżeli przy symbolu Polskiej Klasyfikacji wyrobów i Usług ustawodawca stosuje oznaczenie „ex”, oznacza to, iż zakres wyrobów lub usług objętych daną stawką lub zwolnieniem jest węższy niż określony w danym grupowaniu PKWiU (stanowi o tym art. 2 pkt 30 ustawy o VAT). Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „Nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług”. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka podatku VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi (towaru) z danego grupowania.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, iż usługi zakresie dostarczania wody za pośrednictwem sieci wodociągowych sklasyfikowane przez Wnioskodawcę w grupowaniu PKWiU 36.00.20.0 wraz z opłatą abonamentową wymienione zostały pod pozycją 140 załącznika nr 3 do ustawy, w związku z czym korzystają z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8%. Usługi w zakresie odprowadzania ścieków, sklasyfikowane przez Wnioskodawcę w grupowaniu PKWiU 37.00.11.0 wymienione zostały z kolei pod pozycją 142 ww. załącznika nr 3 do ustawy. Tym samym również korzystają z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8%. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków należało uznać za prawidłowe.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za:

• nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania dostawy mediów pozostających w związku z najmem nieruchomości przeznaczonej na cele działalności gospodarczej,
• prawidłowe – w zakresie stawki podatku VAT dla usług dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania ww. usług według PKWiU. Należy bowiem zauważyć, iż tut. organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości, dokonanego przez Wnioskodawcę, przyporządkowania formalnego usługi do grupowania statystycznego. Podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi wskazanego we wniosku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie do zasad metodycznych klasyfikacji statystycznych – na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.