Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1098/14/AW
z 14 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 października 2014 r. (data wpływu 27 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury VAT marża wynikającej z art. 119 ustawy o VAT Wnioskodawca może opodatkować Zaliczkę w oparciu o marżę skalkulowaną na podstawie przewidywanych kosztów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury VAT marża wynikającej z art. 119 ustawy o VAT Wnioskodawca może opodatkować Zaliczkę w oparciu o marżę skalkulowaną na podstawie przewidywanych kosztów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest biurem podróży wpisanym do Ewidencji Organizatorów Turystyki i Pośredników Turystycznych prowadzonej przez właściwego miejscowo marszałka województwa na mocy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 223 poz. 2268 ze zm.). Głównym przedmiotem działalności Spółki jest organizacja imprez turystycznych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT) zarejestrowanym na potrzeby tego podatku w Polsce.

Wnioskodawca w celu świadczenia usług turystyki nabywa towary i usługi od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści klientów, a w szczególności usługi transportu, zakwaterowania, wyżywienia, ubezpieczenia itp. Usługi te – z uwagi na specyfikę branży – rezerwowane są niejednokrotnie z dużym wyprzedzeniem. Ostateczne rozliczenie usług następuje natomiast najczęściej dopiero po wykonaniu usług.

W związku z faktem, iż Spółka świadczy usługi turystyki we własnym imieniu i na własny rachunek, zobligowana jest ona do rozliczania świadczonych usług turystyki stosownie do wymogów zawartych w art. 119 ustawy o VAT, tj. zgodnie z procedurą VAT marża.

Zgodnie z powszechnie stosowaną w branży turystycznej praktyką, Spółka na mocy zawieranych umów, otrzymuje od swoich klientów, przed rozpoczęciem imprezy turystycznej, część należności (w postaci przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty lub w innej formie; dalej: Zaliczka) potwierdzającą złożenie zamówienia i stanowiącą podstawę do dokonania rezerwacji miejsca na organizowanej przez Wnioskodawcę imprezie turystycznej. Zaliczki wpłacane są w różnej wysokości, najczęściej określonej procentowo jako część wartości usługi.

Po zakończeniu imprezy, Spółka dokonuje określenia całkowitej wartości imprezy biorąc pod uwagę rzeczywiste koszty poniesione przez Spółkę, stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki. Na tej podstawie określana jest ostateczna marża Wnioskodawcy. W praktyce niemożliwe jest ustalenie rzeczywistej marży Wnioskodawcy (stanowiącej podstawę opodatkowania VAT) w momencie otrzymania Zaliczki, gdyż zależy ona od faktycznie poniesionych kosztów dla bezpośredniej korzyści turysty, a koszty te znane są Wnioskodawcy dopiero w momencie wykonania usługi (zakończenia imprezy turystycznej) lub w okresie późniejszym.

Należy podkreślić, iż w ramach świadczonych usług turystyki objętych przedmiotem niniejszego zapytania, Spółka dokonuje nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, zgodnie z art. 119 ust. 2 ustawy o VAT. Nie świadczy natomiast „usług własnych” w rozumieniu art. 119 ust. 5 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury VAT marża wynikającej z art. 119 ustawy o VAT, w sytuacji gdy Wnioskodawca przed wykonaniem usługi otrzymuje część zapłaty tj. Zaliczkę i nie jest w stanie określić rzeczywistej kwoty marży, którą osiągnie z tytułu świadczenia usługi, może opodatkować Zaliczkę w oparciu o marżę skalkulowaną na podstawie przewidywanych kosztów (marża prognozowana)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania Zaliczki przed wykonaniem usługi turystyki powinien on obliczyć kwotę podatku od otrzymanej Zaliczki przy uwzględnieniu, iż podstawą opodatkowania jest marża. W momencie otrzymania Zaliczki, wobec braku informacji o faktycznie poniesionych kosztach, Spółka może skalkulować marżę w oparciu o koszty przewidywane (marża prognozowana). Poziom marży prognozowanej może zostać ustalony przez Spółkę arbitralnie bądź na podstawie marż realizowanych przy świadczeniu analogicznych usług.

Jednocześnie, w sytuacji, gdy faktyczne koszty poniesione z tytułu nabycia towarów i usług od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty w odniesieniu do danej imprezy turystycznej różnią się od kosztów prognozowanych i w konsekwencji kwota marży skalkulowana jako marża prognozowana różni się od tej obliczonej przy uwzględnieniu tych kosztów rzeczywistych, Wnioskodawca ma obowiązek dokonać korekty podatku należnego w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym usługa została wykonana. Analogicznie również koszty, które są ponoszone lub o których Wnioskodawca jest informowany w okresach późniejszych niż okres wykonania usługi (zakończenia imprezy turystycznej), a wpływające na wysokość osiąganej marży, powinny być rozliczone poprzez stosowną korektę deklaracji podatkowej złożonej za okres, w którym doszło do wykonania usługi.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. W świetle art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Ustawodawca nie przewidział dla usług turystyki szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego. Zatem obowiązek ten, w przypadku usług turystyki w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., powstaje na zasadach ogólnych, czyli z chwilą ich wykonania. Jeśli natomiast przed wykonaniem usługi turystyki Spółka otrzyma całość lub część zapłaty (Zaliczkę) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od usługobiorcy. Przepis ten obejmuje również część wynagrodzenia otrzymaną przed wykonaniem usługi. Przepis ten nie ma jednak zastosowania do usług turystyki (co wynika z umieszczonego w nim wyraźnego zastrzeżenia), opodatkowanych na zasadach szczególnych zawartych w Dziale XII ustawy o VAT – art. 119. Zgodnie z niniejszym przepisem, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Marżę stanowi natomiast różnica między kwotą, którą ma zapłacić usługobiorca, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Z kolei przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy o VAT).

Ustawa o VAT nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, ograniczając się jedynie do wskazania ich przykładów. Użycie w cytowanym przepisie słowa „w szczególności” oznacza, iż jest to katalog otwarty. Tym samym znajduje on zastosowanie również do innych niż wymienione expressis verbis usług stanowiących składniki usługi turystyki.

Na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjmuje się, iż wartość usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, stanowi w przypadku wykonywania usług turystyki element kalkulacyjny marży. Marża określa więc pewną wartość dodaną wygenerowaną przez Wnioskodawcę na etapie obrotu i uzależniona jest od wartości elementów składających się na usługę.

Na mocy art. 119 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o VAT, procedurę VAT marżę stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
2. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
   
   

W świetle powyższego, biorąc pod uwagę, iż Wnioskodawca przy świadczeniu usług turystyki działa na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek oraz nabywa towary i usługi dla bezpośredniej korzyści turysty, Spółka ma obowiązek stosować procedurę szczególną, o której mowa w art. 119 ustawy o VAT. Oznacza to, że stosując przepisy ogólne w zakresie powstania obowiązku podatkowego, podstawą opodatkowania w niniejszym stanie faktycznym jest zawsze kwota marży.

W związku z faktem, iż w chwili otrzymania Zaliczki Spółka nie jest w stanie określić rzeczywistej kwoty marży, którą osiągnie, i która jest uzależniona od ostatecznej wartości poniesionych kosztów, Wnioskodawca powinien opodatkować otrzymaną Zaliczkę w oparciu o marżę prognozowaną, tzn. obliczoną na podstawie wstępnie przewidywanych kosztów jakie zostaną poniesione z tytułu świadczonych usług. Wnioskodawca może przyjąć marżę, którą chce zrealizować bądź skalkulować ją na podstawie współczynnika, który jest stosowany przy realizacji podobnych imprez turystycznych. Kwotę marży, która podlega opodatkowaniu w dacie otrzymania Zaliczki należy ustalić procentowo w stosunku w jakim pozostaje kwota Zaliczki do kwoty stanowiącej cenę usługi turystycznej.

Zgodnie z art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) podatnik ma możliwość skorygowania w ramach samoobliczenia podatku każdego błędu deklaracji podatkowej. Przyjmuje się, że jeżeli zdarzenie powodujące konieczność korekty występuje po upływie danego okresu rozliczeniowego, korekta powinna zostać uwzględniona w rozliczeniu za okres, w którym zdarzenie miało miejsce.

Mając na uwadze powyższe, jeśli po wykonaniu usługi (faktycznym wykonaniu wszystkich działań i czynności składających się na daną usługę), gdy Wnioskodawca zna faktyczną wartość poniesionych kosztów i rzeczywistą wysokość marży, okazuje się że marża „końcowa” jest inna od prognozowanej – Wnioskodawca jest zobowiązany dokonać korekty podatku obliczonego od prognozowanej marży w związku z otrzymaniem Zaliczki (na plus lub na minus) w momencie wykonania usługi. Analogicznie, w sytuacji gdy Spółka otrzymuje informację o kosztach w okresie późniejszym niż okres wykonania usługi i dopiero wówczas jest w stanie określić ostateczną wartość marży powinna dokonać korekty podatku (na plus lub na minus) również w okresie rozliczeniowym, w którym usługa została wykonana.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, wydanych m.in. przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 września 2014 r. (sygn. ILPP2/443-620/14-2/SJ),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 4 sierpnia 2014 r. (sygn. IPTPP2/443-356/14-4/JN),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 lipca 2014 r. (sygn. IPPP2/443-468/14-2/DG),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 lipca 2014 r. (sygn. IPPP2/443-441/14-3/DG),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 21 lipca 2014 r. (sygn. IPTPP2/443-331/14-4/PR),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 lipca 2014 r. (sygn. IPPP2/443-430/14-4/KBr),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 lipca 2014 r. (sygn. IPPP2/443-363/14-2/DG),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 27 czerwca 2014 r. (sygn. IBPP1/443-588/14/AW),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 czerwca 2014 r. (sygn. IBPP1/443-319/14/AW),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 29 maja 2014 r. (sygn. IPTPP2/443-236/14-2/JN),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 maja 2014 r. (sygn. IPPP2/443-263/14-2/DG).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., zawierają przepisy art. 19a znowelizowanej ustawy o VAT.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 19a ust. 1 tej ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 19a ust. 8 ww. ustawy jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 29a ust. 1 cyt. ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na mocy art. 119 ust. 1 powołanej ustawy podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie więc do treści art. 19a ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35 ze zm.), obowiązek podatkowy w przypadku usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy, powstaje z chwilą wykonania usługi, tj. na zasadach ogólnych.

Ponadto na podstawie art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Na mocy art. 81 § 2 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Na mocy art. 81 § 2 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty, z zastrzeżeniem § 3.

Według art. 81 § 3 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. skorygowanie deklaracji, o których mowa w art. 130c i art. 133 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), nie wymaga dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług wymaga w pierwszej kolejności podkreślenia, że ustawodawca nie przewidział dla usług turystyki szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego. Zatem obecna regulacja dotycząca obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia tych usług zawarta jest więc w treści art. 19a ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, z której wynika, że obowiązek podatkowy również w przypadku usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy, powstaje z chwilą wykonania usługi.

Jednocześnie do otrzymanych zaliczek stosować należy powołany wyżej art. 19a ust. 8 tej ustawy, na podstawie którego jeśli przed wykonaniem usługi została uiszczona całość lub część należnej z tytułu wykonania usługi zapłaty, obowiązek podatkowy powstaje z tą chwilą i w części otrzymanej zapłaty.

Jeżeli zatem Wnioskodawca – otrzymując wcześniejszą zapłatę (część zapłaty, zaliczkę) – nie jest w stanie określić rzeczywistej kwoty marży, którą osiągnie, może przyjąć marżę skalkulowaną w cenę danej usługi turystyki, obliczoną na podstawie przewidywanych kosztów. Natomiast w sytuacji, gdy znane będą już faktyczne koszty poniesione z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty w odniesieniu do tej usługi i kwota marży obliczona przy uwzględnieniu tych kosztów będzie inna niż wcześniej przewidywana (skalkulowana), Wnioskodawca powinien dokonać korekty wykazanego uprzednio podatku należnego w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym usługa została wykonana.

Zatem w przypadku otrzymania zapłaty przed wykonaniem usługi turystyki podatnik powinien obliczyć kwotę podatku od otrzymanej zaliczki przy uwzględnieniu, iż podstawą opodatkowania w tym przypadku jest również marża.

W momencie otrzymania zaliczki na poczet usługi turystyki, z uwagi na szczególną procedurę przy świadczeniu tych usług, podatnik może zamiast obliczania marży uwzględniającej faktycznie poniesione koszty przyjąć marżę taką, którą skalkulował przy określaniu ceny danej usługi, obliczoną w oparciu o przewidywane koszty. Cena usługi, co do zasady, jest stała dla danego klienta i znana już przy dokonywaniu pierwszych przedsprzedaży tej usługi. W takiej sytuacji podatnik powinien posiadać stosowną dokumentację, która potwierdzałaby, że skalkulowane koszty uwzględniane przy wyliczeniu ceny i marży mają swoje uzasadnienie (np. umowy zawarte z hotelami, przewoźnikami).

Natomiast w sytuacji, gdy znane będą już faktyczne koszty poniesione z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty w odniesieniu do danej usługi i kwota marży obliczona przy uwzględnieniu tych kosztów będzie inna niż wcześniej skalkulowana, podatnik powinien dokonać korekty podatku w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym usługa została wykonana.

Koszty, które zostaną poniesione w okresach późniejszych niż okres wykonania usługi, powinny być rozliczone poprzez stosowną korektę deklaracji podatkowej złożonej za okres, w którym doszło do wykonania usługi. Należy bowiem zauważyć, że obowiązek podatkowy nie powstaje w stosunku do tych usług później niż z chwilą ich wykonania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. Organ nie jest nimi związany.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.