Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-510b/11/14-S/TJ
z 24 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów – po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 1287/11 (data wpływu 26 sierpnia 2014 r.) – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2011 r. (data wpływu 19 maja 2011 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem byli współwłaścicielami w udziałach 1/2 każdy dwóch nieruchomości. Pierwsza nieruchomość, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą została nabyta przez małżonków w dniu 4 września 1995 r., a druga – sąsiadująca z nią, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą – w dniu 31 stycznia 1997 r. W małżeństwie Wnioskodawczyni obowiązywał ustrój rozdzielności majątkowej.

W dniu 3 lutego 2009 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Prawomocnym postanowieniem sądu stwierdzono, że spadek po zmarłym nabyli: Wnioskodawczyni wraz z synem i córką, każde w 1/3 części spadku. W wyniku tego współwłaścicielami każdej z wymienionych wyżej nieruchomości są obecnie:

• Wnioskodawczyni w 4/6 części, z czego 1 /6 nabyła w drodze dziedziczenia w dniu 3 lutego 2009 r., a w 1/2 była właścicielką odpowiednio od 4 września 1995 i od 31 stycznia 1997 r.,
• syn w 1/6 części,
• córka w 1/6 części.

W dniu 14 marca 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z dwójką dzieci złożyła do Sądu Rejonowego wniosek o połączenie nieruchomości w jedną nieruchomość objętą jedną księgą wieczystą. Połączenie nieruchomości ma nastąpić w taki sposób, aby dotychczasowi współwłaściciele stali się współwłaścicielami połączonej nieruchomości w dotychczas przysługujących udziałach, t.j. Wnioskodawczyni w 4/6 części (z których 1/6 nabyła w drodze dziedziczenia w dniu 3 lutego 2009 r., a 1/2 była właścicielką od roku 1995 i 1997 r.), syn w 1/6 części i córka w 1/6 części.

Po połączeniu obu ww. nieruchomości w jedną nieruchomość objętą jedną księgą wieczystą, współwłaściciele zamierzają kolejno:

• wystąpić o administracyjne scalenie i podział działek gruntu wchodzących w skład połączonej nieruchomości, tak aby nowe działki były ukształtowane w sposób umożliwiający ich bardziej racjonalne zagospodarowanie,
• znieść współwłasność połączonej nieruchomości w ten sposób, że zostanie ona podzielona na dwie nowe nieruchomości, z czego jedna (obejmująca mniejszą działkę gruntu) zostanie przyznana na wyłączną własność Wnioskodawczyni, a druga (większa) stanie się współwłasnością wszystkich współwłaścicieli. Podział nieruchomości nastąpi w taki sposób, aby dotychczasowi współwłaściciele otrzymali nieruchomość bądź udział w nieruchomości o takiej samej wartości, jak ich dotychczasowe udziały we współwłasności nieruchomości, bez obowiązku wzajemnych spłat lub dopłat. Wartość nieruchomości, która w wyniku podziału przypadnie na wyłączną własność Wnioskodawczyni odpowiadać będzie tej części udziału w dotychczasowej nieruchomości, którą nabyła w latach 1995-1997 r. i nie przekroczy jej wartości.

W 2012 r., po zniesieniu współwłasności nieruchomości w sposób określony powyżej Wnioskodawczyni zamierza otrzymaną na wyłączną własność nieruchomość sprzedać osobie trzeciej.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości, uzyskanej przez Wnioskodawczynię w wyniku zniesienia współwłasności, na rzecz osoby trzeciej, spowoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Przepis ten nakazuje liczyć bieg określonego w nim terminu od daty nabycia własności gruntu, a nie przekształcenia, podziału, czy scalenia danej nieruchomości.

Wnioskodawczyni zawierając z dziećmi umowę zniesienia współwłasności nieruchomości zamierza oświadczyć, że w zamian za część swoich udziałów nabytych w dniach 4 września 1995 r. i 31 stycznia 1997 r. otrzymuje na wyłączną własność jedną z wydzielonych nieruchomości. Natomiast za pozostałe udziały (w tym te nabyte w drodze dziedziczenia w dniu 3 lutego 2009 r.) uzyskuje odpowiadający im udział w drugiej z wydzielonych nieruchomości. Taka treść umowy znoszącej współwłasność – zdaniem Wnioskodawczyni - znajduje oparcie w art. 140, art. 211 i art. 3531 Kodeksu cywilnego, które dają właścicielowi prawo dysponowania rzeczą zgodnie ze swą wolą. W przypadku udziałów w nieruchomości nabytych w różnych terminach, od różnych osób i pod rządem różnych przepisów - ich właściciel ma prawo zdecydować, które z nich i w jaki sposób będą uwzględniane przy znoszeniu współwłasności. Wnioskodawczyni może zatem określić w akcie notarialnym, że część udziałów nabytych przez Nią 4 września 1995 r. i 31 stycznia 1997 r. przekształci się w wyniku podziału w nową (mniejszą) nieruchomość stanowiącą jej wyłączną własność, natomiast pozostała część odpowiadać będzie jej udziałowi w drugiej nieruchomości powstałej po zniesieniu współwłasności.

W tej sytuacji Wnioskodawczyni uważa, że nieruchomość przyznana Jej na wyłączną własność w wyniku zniesienia współwłasności została przez nią nabyta najpóźniej w dniu 31 stycznia 1997 r. Oznacza to, że sprzedaż tej nieruchomości na rzecz osoby trzeciej w 2012 r. nie będzie powodować obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż jej zbycie nastąpi po upływie 5 lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy).

W dniu 19 sierpnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr ITPB2/415-510b/11/BK, w której stwierdził, że prawo własności nieruchomości, które zamierza zbyć Wnioskodawczyni nabyte zostało zarówno w 1995 r. i 1997 r., tj. w dacie nabycia wspólnie z małżonkiem oraz w chwili śmierci męża, w 2009 r. W rezultacie uznał, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach obowiązujących od 1 stycznia 2009 r. podlegać będzie przychód z tytułu odpłatnego zbycia tej części, która odpowiada udziałowi nabytemu w 2009 r. w drodze spadku, natomiast sprzedaż nieruchomości w części odpowiadającej udziałom nabytym w 1995 r. i 1997 r., nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy, w związku z upływem okresu 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie, a tym samym nie będzie rodziła obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 5 września 2011 r. wniesiono w dniu 7 września 2011 r. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 4 października 2011 r., znak ITPB2/415W-74/11/IL.

W dniu 14 listopada 2011 r. wpłynęła do tutejszego organu podatkowego skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonej interpretacji zarzucono natomiast naruszenie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez przyjęcie, że w przypadku rozporządzenia częścią udziału w nieruchomości, gdy udziały były nabywane w różnym czasie, rokiem nabycia przyjmowanym dla celów podatkowych są poszczególne lata nabywania kolejnych udziałów w proporcji odpowiadającej proporcji tychże udziałów w całości posiadanego udziału.

Wyrokiem z dnia 15 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 1287/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. W uzasadnieniu ww. orzeczenia Sąd stwierdził, że co do zasady opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości dokonanego przed upływem 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie zbywanej nieruchomości. W związku z tym wyjaśnił, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie ma ustalenie daty nabycia, przy czym termin „nabycie” oznacza każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy lub prawa w ramach umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Jednym ze sposobów nabycia na własność nieruchomości lub prawa jest ich nabycie w drodze zniesienia współwłasności. Sąd wskazał, że celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Zgodnie natomiast z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału, jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Nie zmienia tego fakt, że zniesienia współwłasności dokonuje się bez spłat i dopłat. Zatem, w ocenie Sądu, jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części nieruchomości nabytej w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności. Wobec powyższego dla celów podatku dochodowego bieg terminu pięcioletniego dla części udziału w nieruchomości nabytego ponad udział we współwłasności należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze zniesienia współwłasności. Podsumowując powyższe rozważania Sąd uznał, że skoro z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni zamierza sprzedać działkę, powstałą w wyniku zniesienia współwłasności, przy czym odpowiada ona wartości (wielkości) udziałów jakie nabyła w 1995 i 1997 r., sprzedaż będzie miała miejsce po upływie 5 lat, co skutkuje zwolnieniem z opodatkowania.

Przedstawione stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku potwierdzone zostało przez Naczelny Sąd Administracyjny, który wyrokiem z dnia 24 czerwca 2014 r., sygn. akt II FSK 1764/12 oddalił skargę kasacyjną organu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z zacytowanego przepisu wynika, że jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, stanowi ono źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analiza powyższych uregulowań prawnych wskazuje, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment jej nabycia.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem była współwłaścicielem w udziałach 1/2 części dwóch nieruchomości nabytych w dniu 4 września 1995 r. i w dniu 31 stycznia 1997 r. W małżeństwie obowiązywał ustrój rozdzielności majątkowej.

W dniu 3 lutego 2009 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Prawomocnym postanowieniem sądu stwierdzono, iż spadek po zmarłym nabyli: jego żona i dwójka dzieci, każdy w 1/3 części.

W dniu 14 marca 2011 r. Wnioskodawczyni z synem i córką złożyła do Sądu Rejonowego wniosek o połączenie dwóch nieruchomości w jedną nieruchomość objętą jedną księgą wieczystą. Połączenie nieruchomości ma nastąpić w taki sposób, aby dotychczasowi współwłaściciele stali się współwłaścicielami połączonej nieruchomości w dotychczas przysługujących udziałach, t.j. Wnioskodawczyni w 4/6 części (z których 1/6 nabyła w drodze dziedziczenia w dniu 3 lutego 2009 r., a 1/2 była właścicielką od roku 1995 i 1997 r.), syn i córka w 1/6 części każde.

Po połączeniu w jedną nieruchomość współwłaściciele zamierzają wystąpić o administracyjne scalenie i podział działek gruntu wchodzących w skład połączonej nieruchomości oraz znieść współwłasność połączonej nieruchomości w ten sposób, że zostanie ona podzielona na dwie nowe nieruchomości, z czego jedna (obejmująca mniejszą działkę gruntu) zostanie przyznana na wyłączną własność Wnioskodawczyni, a druga (większa) stanie się współwłasnością wszystkich współwłaścicieli. Podział nieruchomości nastąpi w taki sposób, aby dotychczasowi współwłaściciele otrzymali nieruchomość bądź udział w nieruchomości o takiej samej wartości, jak ich dotychczasowe udziały we współwłasności nieruchomości, bez obowiązku wzajemnych spłat lub dopłat. Wartość nieruchomości, która w wyniku podziału przypadnie na wyłączną własność Wnioskodawczyni odpowiadać będzie tej części udziału w dotychczasowej nieruchomości, którą nabyła w latach 1995-1997 r. i nie przekroczy jej wartości.

W 2012 r., po zniesieniu współwłasności nieruchomości Wnioskodawczyni zamierza otrzymaną na wyłączną własność nieruchomość sprzedać osobie trzeciej.

Wobec tak opisanego zdarzenia wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. Stosownie do zapisu art. 924 ww. Kodeksu spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast w myśl art. 925 spadkobierca nabywa spadek z chwilą jego otwarcia. Z kolei postanowienie o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do spadku od momentu jego otwarcia. Istotna dla podatku dochodowego, w kontekście ustalenia daty nabycia zbywanej nieruchomości, jest zatem data stwierdzająca dzień otwarcia spadku czyli data śmierci spadkodawcy, a nie data postanowienia sądu o nabyciu spadku.

Stosownie zaś do art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

Z kolei, zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność polega na tym, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Do podstawowych cech współwłasności wynikających z tego przepisu należy jedność przedmiotu, wielość podmiotów oraz niepodzielność wspólnego prawa. Jedność przedmiotu oznacza, że w stosunku współwłasności przedmiotem prawa własności przysługującego kilku osobom jest jedna rzecz ruchoma lub nieruchomość. Jeśli rzecz wchodzi w skład zbioru rzeczy, stanowiącego pewną funkcjonalną całość, to współwłasność dotyczy każdej pojedynczej rzeczy wchodzącej w skład takiego zbioru, nie zaś zbioru. Istotną cechą charakteryzującą współwłasność jest wielość podmiotów prawa własności jednej rzeczy. Chodzi tu o co najmniej dwie lub więcej osób, które pomimo łączącego je stosunku współwłasności są nadal odrębnymi podmiotami prawa. We współwłasności prawo własności przysługuje, jak wynika z brzmienia zacytowanego przepisu, niepodzielnie kilku osobom. Żaden ze współwłaścicieli nie ma więc wyłącznego prawa do fizycznie wydzielonej części rzeczy, a każdemu z nich przysługuje jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli.

Jednym z podstawowych uprawnień przysługujących współwłaścicielowi jest prawo domagania się zniesienia współwłasności. Zgodnie bowiem z art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Może dojść do niego w dwóch trybach: umownym, kiedy to współwłaściciele osiągają porozumienie co do faktu zniesienia współwłasności oraz sądowym następującym w wyniku postanowienia sądu. W kodeksie cywilnym wyróżniono natomiast trzy sposoby zniesienia współwłasności: podział rzeczy wspólnej, przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli oraz sprzedaż rzeczy wspólnej.

Nadto, zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeżeli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki, zniesienie współwłasności nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę jej nabycia uznać należy datę nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału nieruchomości przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu, tzn. zwiększa się zakres jej władania nad rzeczą, wówczas podział taki stanowi nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przedstawionych przepisów oraz wyjaśnień, jak również wobec rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku przedstawionego w wyroku z dnia 15 lutego 2012 r., sygn.. akt I SA/Gd 1287/11, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni na skutek zniesienia współwłasności otrzyma na wyłączną własność nieruchomość odpowiadającą wartości (wielkości) udziałów nabytych w 1995 r. i w 1997 r., to planowana przez Nią w 2012 r. sprzedaż tej nieruchomości nie może zostać uznana za źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dojdzie do niej bowiem po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym doszło nabycia. W konsekwencji uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód nie będzie podlegal opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.