Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-297/14-6/GG
z 23 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku (data wpływu 2 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2014 r. (data wpływu 3 grudnia 2014 r.) oraz pismem z dnia 11 grudnia 2014 r. (data wpływu 18 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji środków trwałych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 21 listopada 2014 r., nr IPTPB3/423-297/14-2/GG (doręczonym w dniu 24 listopada 2014 r.), oraz pismem z dnia 8 grudnia 2014 r. (doręczonym w dniu 10 grudnia 2014 r.) wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwania dnia 3 grudnia 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 1 grudnia 2014 r.) oraz w dniu 18 grudnia 2014 r. wpłynęło drugie uzupełnienie wniosku, (nadane w dniu 17 grudnia 2014 r.) z zachowaniem terminu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest właścicielem Centrum handlowego w zakresie zrealizowanej przez Nią inwestycji budowy centrum biurowo-handlowo -usługowego w

W związku z realizacją przedmiotowej inwestycji Spółka wyposażyła Centrum między innymi w następujące urządzenia techniczne:

1. Urządzenia związane ze ślusarką drzwiową i okienną,
2. Urządzenia związane ze świetlikami dachowymi i klapami oddymiającymi,
3. Urządzenia związane z boksami handlowymi,
4. Urządzenia związane z instalacją odwadniania dachu,
5. Urządzenia związane z instalacją wodociągową,
6. Urządzenia związane z instalacją gazową - zbiorniki LPG,
7. Urządzenia związane z instalacją przeciwpożarową,
8. Urządzenia związane z instalacją grzewczą i jej rozprowadzeniem,
9. Urządzenia związane z instalacją wentylacyjną i klimatyzacyjną,
10. Dźwigi osobowo - towarowe i osobowe,
11. Schody ruchome,
12. Rozdzielnia główna, rozdzielnice, stacja transformatorowa, szynoprzewody wraz z pozostałymi urządzeniami związanymi z instalacją elektryczną NN i SN,
13. Urządzenia związane z instalacją zasilania awaryjnego-agregat prądotwórczy z rozdzielnicą agregatu,
14. Instalacja fotowoltaiczna,
15. Instalacja solarna ciepłej wody,
16. Urządzenia związane z oświetleniem,
17. Urządzenia związane z instalacją odgromową i uziemiającą,
18. Urządzenia związane z siecią wodociągową przeciwpożarową,
19. Urządzenia chłodni i mroźni,
20. Wyposażenie pokoju medycznego,
21. Wyposażenie w sprzęt i urządzenia kuchni,
22. Urządzenia związane z siecią kanalizacji deszczowej i sanitarnej,
23. Urządzenia związane z siecią gazową,
24. Systemy teletechniczne, w tym:
    • System powiadamiania straży pożarnej wraz ze studniami teletechnicznymi,
    • Centralny system zarządzania budynkiem,
    • Szafy krosownicze,
    • Centrala telefoniczna,
    • Telewizja (przemysłowa) dozorowa wraz z rejestratorami,
    • Centrala alarmowa - System sygnalizacji włamania i napadu.
      
      

Wszystkie wymienione we wniosku urządzenia stanowią własność Spółki, zostały przez spółkę nabyte oraz będą wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Okres używania urządzeń jest dłuższy niż rok. Wszystkie wymienione powyżej składniki majątkowe, wraz z ewentualnym okablowaniem, stanowią kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem.

Obrazują rodzaj środków trwałych, które ze względu na typowe dla środków trwałych wspólne cechy, mogą stanowić odrębne środki trwałe.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

1. Urządzenia związane ze ślusarką drzwiową i okienną
   
   

W ramach urządzeń funkcjonują:

• żaluzje zainstalowane w budynku, które są zsuwane. Urządzenia te pozwalają na regulację ilości nasłonecznienia danego pomieszczenia,
  

• bramy z prowadnicami z napędem podnoszenia bram i czujnikami bezpieczeństwa progowymi bram. W urządzeniach tych jest silnik wraz z elementami konstrukcyjnymi pozwalającymi poruszać się bramie w linii prostej pionowo oraz urządzenie zapobiegające zamknięciu się bramy w chwili gdy pod nią coś się znajduje,
  

• siłowniki otwierania drzwi, sterowniki, czujniki ruchowe.
  
  

Są to urządzenia odpowiadające bezpośrednio za otwarcie drzwi, sterujące pracą siłownika otwierania drzwi wraz z czujnikami ruchu – urządzeniem zawierającym elementy elektroniczne wykrywające w swoim polu widzenia ruch i pozwalające włączyć inne urządzenia (siłowniki otwierania drzwi). Wszystkie wymienione wyżej składniki majątku nie są trwale połączone i przypisane do budynku. Można je wymontować bez uszczerbku dla nich i budynku, wymienić lub ponownie zainstalować w innym miejscu. Ponadto, posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem, niezależnie od zmiany miejsca ich instalacji. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

2. Urządzenia związane ze świetlikami dachowymi i klapami oddymiającymi
   
   

W skład urządzeń wchodzą:

• system otwierania klap dymowych,
  

• centrale sterujące klapami dymowymi wraz z klapami dymowymi,
  

• centrale pogodowe z pasmami świetlnymi (świetlikami dachowymi).
  
  

Urządzenia te zapewniają powierzchnię czynną oddymiania budynku, stanowiąc element systemu bezpieczeństwa pożarowego, służący do odprowadzania dymu, ciepła i substancji toksycznych, powstających w czasie pożaru oraz jako doświetlenie pomieszczeń światłem dziennym z funkcją przewietrzania. Klapy dymowe składają się z podstawy, na której spoczywa pokrywa wypełniona poliwęglanem oraz siłownik elektryczny, który po aktywacji podnosi pokrywę klapy dymowej aby ta błyskawicznie ustawiła się w pozycji w pełni otwartej niezależnie od tego czy jest na obiekcie (w sytuacji pożaru) napięcie czy też nie. Ta sama klapa dymowa (świetlik) jest wyposażona w czujnik deszczu i wiatru oraz siłownik elektryczny. Sama pokrywa (nieotwieralna lub otwierana ręcznie) podstawa to świetlik. Instalacja klap wraz z pozostałymi urządzeniami stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem niezależnie od zmiany miejsca ich instalacji. Jednocześnie, mając na uwadze sposób ich zamontowania w budynku należy uznać, iż urządzenia te nie są trwale związane z budynkiem, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również samych urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 663 – Urządzenia przeciwpożarowe.

3. Urządzenia związane z boksami handlowymi
   
   

W skład urządzeń wchodzą:

• konstrukcje witryn boksów – jest to pod konstrukcja stalowa pod witryny szklane i kraty żaluzjowe, wykonana z elementów połączonych przez nitowanie, łatwo rozbieralna z możliwością montażu w każdym miejscu,
  

• kraty żaluzjowe wraz instalacją elektryczną dostosowaną do podłączania bram, całość zautomatyzowana-zsuwane. Bramy są perforowane służące do komunikacji korytarzy głównych z boksami handlowymi,
  

• szafy krosowe – to szafy teletechniczne wyposażone w uchwyty i przepusty kablowe, prowadnice, listwy zasilające, półki, panele oświetleniowe oraz inne akcesoria z mocowaniem typu rack. Służą do zamocowania szeregu urządzeń elektrycznych, elektronicznych aby w jednym miejscu skupić wszystkie urządzenia.
  
  

Jednocześnie, mając na uwadze sposób ich zamontowania w budynku należy uznać, że urządzenia te nie są trwale związane z budynkiem, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, bez uszkodzenia samych urządzeń. Można dowolnie zwiększać lub zmniejszać wielkość boksów. Stanowią zatem odrębny środek trwały. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

4. Urządzenia związane z instalacją odwadniania dachu
   
   

W skład urządzeń wchodzą podgrzewacze wpustów wraz z systemem podgrzewania wpustów. Jest to system składający się z grzałek elektrycznych umieszczonych we wpustach dachowych oraz okablowanie elektryczne wraz z czujnikami temperatury powodujące włączenie grzałek przy niskich temperaturach powietrza. Mając na uwadze sposób ich zamontowania w budynku należy uznać, że urządzenia te nie są trwale związane z budynkiem, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, bez uszkodzenia samych urządzeń. Stanowią zatem odrębny środek trwały. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 65, rodzaj 659 – Pozostałe urządzenia przemysłowe gdzie indziej niesklasyfikowane.

5. Urządzenia związane z instalacją wodociągową.
   
   

Są to urządzenia do których należą hydrofor, liczniki, zbiorniki na wodę. Hydroforownie stanowią zabudowane na obiekcie Centrum kompletne urządzenia wraz z okablowaniem mające na celu dostarczanie wody bytowej i przeciwpożarowej, a załączone w nich hydrofory służą do podniesienia ciśnienia wody w instalacji. Elementy składające się na hydroforownie są przymocowane do budynku za pomocą śrub i uchwytów. Hydroforownie stanowią kompleksowe i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji hydroforownii po ich ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 68 – Pozostałe urządzenia techniczne. Zbiorniki na wodę – żelbetowe – naziemne przeznaczone wyłącznie do magazynowania wody. Zarówno do wykorzystywania ich do podlewania terenów zielonych, jak również spłukiwania toalet. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Wg Spółki, stanowią zatem odrębny środek trwały. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 601 – Zbiorniki naziemne betonowe.

6. Urządzenia związane z instalacją gazową – zbiorniki LPG
   
   

Naziemne zbiorniki LPG mają zastosowanie nie tylko dla produktów ciekłozapalnych, ale również w zakresie zbiorników przemysłowych i chemicznych. Zbiornik jest przeznaczony do przechowywania gazu. Zbiornik posadowiony na wzmocnionej powierzchni gruntu nie wymaga prac ziemnych. Duży zakres pojemności. Łatwy i nieskomplikowany montaż zbiornika oraz podłączenie do dystrybutora.

Możliwość zmiany lokalizacji zbiornika.

Wyrób spełniający wszystkie wymogi bezpieczeństwa oraz przepisy ochrony środowiska.

• Temperatura pracy -20/+50 0C
  

• Powłoka zewnętrzna odporna na warunki atmosferyczne.
  
  

Stalowy zbiornik spełnia wszystkie wymagania odnoszące się do składowania niebezpiecznych materiałów przy wodach gruntowych. Wolna przestrzeń pomiędzy zewnętrzną i wewnętrzną ścianą jest wypełniona kontrolowanym płynem, który chroni zbiornik przed korozją i zamarzaniem poniżej 30 stopni Celsjusza. Wg Spółki, zbiorniki LPG stanowią odrębny środek trwały. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 604 – Zbiorniki naziemne stalowe.

7. Urządzenia związane z instalacją przeciwpożarową
   
   

W skład urządzeń wchodzą m.in.:

• zbiornik stalowy zewnętrzny na wodę,
  

• hydranty p-poż,
  

• stacja zaworowa,
  

• optyczne czujki dymu – dym, który dostaje się do komory powoduje rozpraszanie światła podczerwonego emitowanego przez diodę LED, co prowadzi do zmiany w oświetleniu detektora i zadziałania czujki,
  

• czujka termoróżniczkowa – automatyczna punktowa czujka ciepła z szybkim sensorem półprzewodnikowym dla pewnego wykrywania pożarów z szybko narastającym przyrostem temperatury oraz zintegrowanym członem reagującym na max. próg temperatury dla wykrywania bardzo wolnych przyrostów,
  

• wielosensorowe czujki, są przeznaczone do wykrywania początkowego stadium rozwoju pożaru, podczas którego pojawia się dym i (lub) następuje wzrost temperatury. Charakteryzują się znaczną odpornością na ruch powietrza i zmiany ciśnienia. Zastosowanie podwójnego układu detekcji dymu oraz podwójnego układu detekcji ciepła zapewnia podwyższoną odporność na fałszywe alarmy, np. spowodowane przez parę i pył.
  

• wskaźniki zadziałania czujek
  
  

Powyższe urządzenia stanowią integralną część instalacji przeciwpożarowej. Wyżej wymieniona instalacja przeciwpożarowa nie stanowi nierozerwalnego elementu budynku, lecz jest demontowalna i w ocenie Spółki jest środkiem trwałym „kompletnym” i zdatnym do użytku i jako jedną całość należy zaklasyfikować do grupy 6 KŚT Urządzenia techniczne, podgrupy 66 – Urządzenia nieprzemysłowe, rodzaju 663 Urządzenia przeciwpożarowe.

8. Urządzenia związane z instalacją grzewczą i jej rozprowadzeniem
   
   

Na układ urządzeń związanych z instalacją grzewczą składają się:

• kotły kondensacyjne gazowe – są najbardziej ekologicznymi kotłami grzewczymi, gdyż jedynym produktem spalania paliwa jest w tym wypadku para wodna. Para ta jest dodatkowo wykorzystywana do podniesienia sprawności kotła kondensacyjnego, co pozwala zaoszczędzić na kosztach ogrzewania budynku.
  
  

W ocenie Spółki, kotły są środkiem trwałym „kompletnym” i zdatnym do użytku i jako jedną całość należy zaklasyfikować do grupy 3 podgrupa 310 – Kotły grzewcze;

• pompa ciepła jest maszyną cieplną wymuszającą przepływ ciepła z obszaru o niższej temperaturze do obszaru o temperaturze wyższej. Proces ten przebiega wbrew naturalnemu kierunkowi przepływu ciepła i zachodzi dzięki dostarczonej z zewnątrz energii mechanicznej (w pompach ciepła sprężarkowych) lub energii cieplnej (w pompach absorpcyjnych). W ocenie Spółki pompa jest środkiem trwałym „kompletnym” i zdatnym do użytku i jako jedną całość należy zaklasyfikować do grupy 4 podgrupa 44 – Maszyny i urządzenia do przetłaczania i sprężania cieczy i gazów.
  
  

Obiektem w rodzajach 440-443 jest pompa.

• kurtyna powietrzna AD z grzałkami elektrycznymi – to kurtyna o nowoczesnym kształcie, przeznaczona do montażu nad drzwiami na wysokości do 2,5 m. AD tworzy barierę powietrzną, która efektywnie ogranicza przeciągi i zabezpiecza komfort termiczny wewnątrz budynku. Główne oszczędności, stosując kurtynę, uzyskujemy ograniczając straty energii poprzez otwarte drzwi. AD w wersji z grzałkami elektrycznymi albo wymiennikiem wodnym może wspomagać system grzewczy w budynku. Kurtyna może zostać zabudowana w suficie podwieszanym.
  
  

Wg Spółki kurtyny stanowią odrębny środek trwały „kompletny” i zdatny do użytku i jako jedną całość po jej ewentualnym demontażu zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 653 – Urządzenia klimatyzacyjne

• klimatyzator dachowy Rooftop z nagrzewnicą gazową i pompą ciepła oraz z modułem odzysku ciepła – Klimatyzator dachowy stanowi podstawowe rozwiązanie funkcji ogrzewania stosowany też do trybu oszczędzania energii w okresach przejściowych.
  
  

Wg Spółki, tak jak kurtyny powietrzne stanowi odrębny środek trwały „kompletny” i zdatny do użytku jako jedna całość po jego ewentualnym demontażu zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 653 – Urządzenia klimatyzacyjne

• urządzenia związane z rozprowadzeniem instalacji grzewczej (przepustnice 1-płaszczyznowe, anemostaty, nawiewniki, zawory wentylacyjne, tłumiki akustyczne).
  
  

Jest to system urządzeń służący do regulacji, wyrównywania, ustawiania natężenia przepływu powietrza oraz urządzenia odcinające przepływ i przeznaczone do tłumienia hałasu przenoszonego przez przewody instalacji.

System urządzeń, stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Należy uznać, że systemy te nie są trwale związane z budynkami, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 659 – Pozostałe urządzenia przemysłowe, gdzie indziej niesklasyfikowane.

9. Urządzenia związane z instalacją wentylacyjną i klimatyzacyjną
   
   

Do urządzeń zaliczanych z ww. instalacją Spółka zaliczyła:

• wentylatory dachowe, Wentylatory dachowe wyciągowe przeznaczone są do wentylacji pomieszczeń o niskim stopniu zanieczyszczenia powietrza.
  

• wentylator łazienkowy – przeznaczony do wentylacji łazienek. Wg Spółki, wentylatory stanowią odrębny środek trwały „kompletny” i zdatny do użytku i jako jedną całość po jej ewentualnym demontażu zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 652 – Urządzenia wentylacyjne,
  

• kurtynę powietrzną AD „zimną” – to kurtyna o nowoczesnym kształcie, przeznaczona do montażu nad drzwiami na wysokości do 2,5 m. AD tworzy barierę powietrzną, która efektywnie ogranicza przeciągi i zabezpiecza komfort termiczny wewnątrz budynku. Główne oszczędności, stosując kurtynę, uzyskujemy ograniczając straty energii poprzez otwarte drzwi. Kurtyna bez podgrzewu ma stosowanie w pomieszczeniach klimatyzowanych. Kurtyna może zostać zabudowana w suficie podwieszanym. Wg Spółki, kurtyny stanowią odrębny środek trwały „kompletny” i zdatny do użytku i jako jedną całość po jej ewentualnym demontażu zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 653 – Urządzenia klimatyzacyjne,
  

• klimatyzator dachowy Rooftop z nagrzewnicą gazową i pompą ciepła oraz z modułem odzysku ciepła – Klimatyzator dachowy stanowi podstawowe rozwiązanie funkcji ogrzewania stosowany też do trybu oszczędzania energii w okresach przejściowych. Wg Spółki tak jak kurtyny powietrzne stanowi odrębny środek trwały „kompletny” i zdatny do użytku i jako jedna całość po jego ewentualnym demontażu zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 653 – Urządzenia klimatyzacyjne,
  

• centrala nawiewna stanowi układ wentylacji budynku, który może być odmontowany z budynku Centrum, w którym jest umieszczony, a następnie zainstalowany w innych budynkach, przy czym demontaż centrali wentylacji nie powoduje jej zniszczenia, uszkodzenia albo konieczności zmiany przeznaczenia użytkowego. Ponadto, posiada ona wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem, i zdatne do użytku niezależnie od zmiany miejsca ich instalacji. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 653 – Urządzenia klimatyzacyjne.
  
  

10. Dźwigi osobowo - towarowe i osobowe
    
    

Wg Spółki zgodnie z KŚT windy stanowią środki trwałe podlegające amortyzacji, są zaszeregowane w grupie 6 (Urządzenia techniczne) podgrupie 64 (Dźwigi i przenośniki) rodzaju 640 (Dźwigi osobowe i towarowe).

Wyszczególnienie to wyraźnie sugeruje możliwą odrębność ewidencyjną wymienionych urządzeń. Dźwig osobowy czy osobowo-towarowy nie musi być definitywnie przypisany tylko do jednego budynku. Sama winda jest urządzeniem kompletnym, które może być wymontowane bez uszczerbku dla budynku oraz tego urządzenia, a następnie zamontowane także w innych budynkach, bez zmiany jego przeznaczenia.

Jednocześnie, argumentem przemawiającym za wyodrębnieniem przedmiotowych urządzeń jako środków trwałych jest fakt, że stanowią one element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymagają również większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Zainstalowane w budynkach pawilonów handlowych dźwigi osobowe i towarowe stanowią kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostaną zamontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji dźwigów po ich ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

11. Schody ruchome
    
    

Schody ruchome są urządzeniami kompletnymi i jako takie zostały nabyte i zainstalowane będą w budynkach pawilonów handlowych.

Są to urządzenia transportowe, zaliczane do grupy przenośników i służące do przewozu osób pomiędzy sąsiednimi kondygnacjami budynku. Istnieje możliwość zdemontowania tych urządzeń bez ich uszkodzenia oraz budynku, a także bez zmiany przeznaczenia.

Stanowią kompleksowe i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostaną zamontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji schodów ruchomych po ich ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Zgodnie z KŚT urządzenia te można zaklasyfikować do grupy 6 (urządzenia techniczne) – podgrupy 64 (dźwigi i przenośniki).

1. Stacja transformatorowa, podstacje transformatorowe – rozdzielnia główna, rozdzielnice, baterie kondensatorów, szynoprzewody wraz z pozostałymi urządzeniami związanymi z instalacją elektryczną NN i SN
   
   

Stacje transformatorowe są to samodzielne urządzenia elektromagnetyczne przetwórcze i zasilające wraz z okablowaniem, w ramach których następuje rozdzielanie energii elektrycznej przy różnych poziomach napięć, wyposażone w transformatory lub przekształtniki prądu przemiennego na stały i odwrotnie.

Podstacje transformatorowe są to alternatywne stacje transformatorowe będące odrębnymi urządzeniami, pełniące często funkcje rozdzielni elektrycznych.

Spółka podkreśla, że możliwość kwalifikowania transformatorów do odrębnych środków trwałych i amortyzowania znajduje potwierdzenie w interpretacji prawa podatkowego z dnia 19 lutego 2007 r. wydanej przez Urząd Skarbowy (sygn. ….), w której Organ stwierdził, że „transformator zaliczony do grupy 6 KŚT, tj. urządzenia techniczne, podgrupa 63, rodzaj 630, jako samodzielne urządzenie elektroenergetyczne przetwórcze i zasilające.

Zatem skoro transformator będący elementem stacji transformatorowej może stanowić odrębny środek trwały, to zdaniem Spółki, tym bardziej stacja transformatorowa jako całość, będąca kompleksowym i samodzielnym urządzeniem powinna być traktowana jako odrębny środek trwały i amortyzowana według odpowiadającej jej stawki amortyzacyjnej.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji stacje transformatorowe, jak również podstacje transformatorowe po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Stacje transformatorowe wraz z wykazanymi wyżej urządzeniami zaliczone są do podgrupy 61 Klasyfikacji Środków Trwałych, tj. Urządzenia i aparatura energii elektrycznej, rodzaj 613, jako urządzenie samodzielne.

13. Urządzenia związane z instalacją zasilania awaryjnego-agregat prądotwórczy z rozdzielnicą agregatu
    
    

Agregat prądotwórczy jest to urządzenie generujące prąd. Jest autonomicznym zespołem do wytwarzania energii elektrycznej. Zasadniczo składa się z prądnicy synchronicznej o stałym napięciu, która jest napędzana silnikiem spalinowym. Poza tym zawiera takie elementy jak: silnik, prądnica synchroniczna samowzbudna, metalowa rama wraz z amortyzatorami metalowo-gumowymi, akumulatory, zbiornik paliwa, przyłącza z gniazdami, tłumik spalin, obudowa oraz okablowanie.

Jest kompletnym urządzeniem i wszystkie elementy wchodzące w jego skład umożliwiają mu samodzielne funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem.

Agregat ten jest przymocowany do ściany za pomocą śrub i nakrętek, w związku z czym może być w każdej chwili odłączony bez uszkodzenia budynku oraz tego urządzenia.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji agregatów po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Spółka pragnie podkreślić, że wymienione wyżej agregaty są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, a ich przeznaczenie oraz konstrukcja i wyposażenie sugerują na możliwość uznania ich za odrębne środki trwałe, którym można przypisać odpowiadające im stawki amortyzacyjne.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych agregaty prądotwórcze mogłyby być zaliczone do podgrupy 34 obejmującej między innymi turbozespoły i zespoły (agregaty) elektroenergetyczne wytwórcze i przetwórcze.

14. Instalacja fotowoltaiczna
    
    

Instalacje fotowoltaiczne to systemy służące do produkcji energii elektrycznej z energii promieniowania słonecznego. Urządzenia zbudowane są z zespołu odpowiednio dobranych i połączonych paneli fotowoltaicznych oraz dedykowanych przetwornic napięcia (inwerterów) służących do przetwarzania energii elektrycznej oraz odpowiadających za bezpieczeństwo pracy systemu.

Spółka nadmienia, że wymieniona wyżej instalacja fotowoltaiczna jest kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania, a jej przeznaczenie oraz konstrukcja i wyposażenie sugerują na możliwość uznania jej za odrębny środek trwały, któremu można przypisać odpowiadającą jej stawkę amortyzacyjną. Instalacja została zaliczona przez Spółkę do grupy 6, podgrupy 66, rodzaj 669 Klasyfikacji Środków Trwałych – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

15. Instalacja solarna ciepłej wody
    
    

Instalacja solarna – jest to zespół dobranych do siebie urządzeń takich jak kolektory słoneczne, panele sterująco-zabezpieczające i pojemnościowe zasobniki wody użytkowej lub zasobniki buforowe z przepływowymi wymiennikami ciepła. Najczęściej instalacje solarne znajdują zastosowanie do podgrzewania wody użytkowej.

Sposób mocowania kolektorów wykonany jest tak, że istnieje możliwość ich zdemontowania i ponownego montażu na innym budynku. Kolektory słoneczne nie są w sposób trwały złączone z budynkiem i można je w każdej chwili zdemontować i zamontować na dachu innego obiektu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 września 2011 r (sygn. IBPB1/2/423-773/11/BG) uznał kolektory słoneczne za odrębne środki trwałe.

Kolektory słoneczne zostały zaliczone przez Spółkę do grupy 6, podgrupy 66, rodzaj 669 Klasyfikacji Środków Trwałych – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

16. Urządzenia związane z oświetleniem. Oświetlenie wewnątrz i na zewnątrz budynków.
    
    

Oświetlenie wewnątrz budynku, stanowi odrębne i w pełni demontowane elementy wyposażenia ruchomego (można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynków, jak również samych lamp oświetleniowych). Ponadto, oświetlenie to stanowi wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem, i zdatne do użytku niezależnie od zmiany miejsca ich instalacji.

Zdaniem Spółki, również oświetlenie umieszczone wewnątrz budynków powinno być uznane za odrębne środki trwałe z uwagi na możliwość ich demontażu oraz fakt, że spełniają swoje funkcje niezależnie od miejsca ich montażu.

Również, lampy oświetleniowe umieszczone na elewacji budynków, stanowią odrębne i w pełni demontowane elementy wyposażenia ruchomego (można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynków, jak również samych lamp oświetleniowych).

Ponadto, posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem, i zdatne do użytku niezależnie od zmiany miejsca ich instalacji.

Zdaniem Spółki, również oświetlenie na elewacji powinny być uznane za odrębne od budynku środki trwałe z uwagi na możliwość ich demontażu oraz fakt, że spełniają swoje funkcje niezależnie od miejsca ich montażu.

Ponadto, oprawy te nie muszą być definitywnie przypisane tylko do jednego budynku oraz powinny być wyodrębnione jako środek trwały, z uwagi na fakt, że stanowią element szybciej zużywalny niż sam budynek.

Oświetlenie, zdaniem Spółki, nie może być uznane za element konstrukcyjny budynku, stanowiący wraz z nim konstrukcyjną nierozerwalną całość, są to bowiem niezależne środki trwałe, podobnie jak inne wyposażenie ruchome, np. meble.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, oświetlenie powinno być zaklasyfikowane wg KŚT w rodzaju 808 jako narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie pozostałe.

Takie stanowisko znalazło potwierdzenie również w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPB1/415-212/14/PSZ.

17. Urządzenia związane z instalację odgromową i uziemiającą
    
    

Instalacja odgromowa i uziemienia służy do ochrony budynku przed skutkami wyładowań atmosferycznych, które mogą spowodować pożar. Składa się z iglic odgromowych i studni kontrolno-pomiarowych do uziomów. Instalacja ta stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zamontowane wraz z okablowaniem. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jej zamontowania w budynku należy uznać, że instalacja ta nie jest trwale związana z budynkiem, gdyż można ją odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji instalacji po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdanie do użytku. Urządzenia te zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 663 – Urządzenia przeciwpożarowe.

18. Urządzenia związane z siecią wodociągową przeciwpożarową
    
    

W skład urządzeń wchodzą m.in;

• zawory antyskażeniowe, które są urządzeniami mechanicznymi, umożliwiającymi ochronę sieci wodociągowej przed zanieczyszczeniem w wyniku wystąpienia przepływu zwrotnego,
  

• wodne urządzenia alarmowe – dzwony alarmowe,
  

• pompy: wirowa pionowa i odśrodkowe – podnoszące ciśnienie.
  
  

Poza tym w skład urządzeń wchodzą zawory kontrolno-alarmowe, czujniki przepływu, przepustnice zaworowe i inne urządzenia.

Urządzenia związane z siecią wodociągową przeciwpożarową nie są trwale związane z budynkiem, gdyż można ją odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji instalacji po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdanie do użytku. Urządzenia te zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 663 – Urządzenia przeciwpożarowe.

19. Urządzenia chłodni i mroźni.
    
    

Do urządzeń należą: szafy chłodnicze i mroźnicze będące urządzeniami, których zadaniem jest obniżenie temperatury środowiska chłodzonego, kosztem doprowadzonej energii, stosowane do przechowywania towarów i produktów.

Urządzenia te są urządzeniami przenośnymi – stanowią wg Spółki odrębny środek trwały i zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 486 „Urządzenia i aparaty chłodnicze przenośne”. Komora chłodnicza – stała służy do przechowywania towarów i produktów w temperaturze kontrolowanej stanowi wg Spółki odrębny środek trwały i zgodnie z Klasyfikacja Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 485 – Urządzenia i aparaty chłodnicze nieprzenośne.

20. Wyposażenie pokoju medycznego
    
    

Pokój medyczny wyposażony w komplet mebli wyposażenia medycznego.

Komplet mebli stanowi odrębny środek trwały i zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 808 – Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie pozostałe.

21. Wyposażenie kuchni w sprzęt i urządzenia
    
    

W skład urządzeń znajdujących się na wyposażeniu kuchni znajdują się m.in. wagi elektroniczne pomostowe i magazynowe z nierdzewnymi szalkami z wyświetlaczami LCD i wbudowanymi akumulatorami, umywalki do rąk ze stali nierdzewnej, regały chromowo-niklowe, obieraczka do ziemniaków, stoły ze zlewem 1-komorowym ze stali nierdzewnej, piece konwekcyjno-parowe, frytkownica gazowa, patelnie przechylne gazowe kuchnia 6-palnikowa, witryny chłodnicze, i inne,

Wg Spółki urządzenia te stanowią wartość odrębnych środków trwałych i zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 808 – jako Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie pozostałe.

22. Urządzenia związane z siecią kanalizacji deszczowej i sanitarnej
    
    

W skład urządzeń wchodzą studnie rewizyjne z kręgów betonowych, separatory koalascencyjne, studzienki kanalizacyjne, ściekowe. Jest to system urządzeń, w którym studzienki rewizyjne, nazywane także kontrolnymi, instalowane są na przewodzie kanalizacyjnym, a w szczególności na połączeniu przewodów na granicy nieruchomości, czy też przy każdej zmianie kierunku przepływu. Podstawowym zadaniem studzienki jest umożliwienie zbadania przewodu kanalizacyjnego lub dokonania w nim naprawy.

Separatory koalescencyjne przeznaczone są do oddzielania i zatrzymywania substancji ropopochodnych zawartych w ściekach odprowadzanych do odbiornika. Zastosowanie przy oczyszczaniu wód opadowych pochodzących z parkingów. System ten, stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany.

System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji urządzeń systemu, jego ewentualnym demontażu, urządzenia należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Wg Spółki urządzenia te stanowią wartość odrębnych środków trwałych i można je zakwalifikować do podgrupy 211 – Rurociągi sieci rozdzielczej.

23. Urządzenia związane z siecią gazową
    
    

W skład urządzeń wchodzi: parownik metalowy – urządzenie do redukcji i odprowadzania gazu/zawór gazowy – element do kontrolowania przepływu gazu w fazie ciekłej, stacja zaworowa – zestaw urządzeń służących do kontrolowania, odcinania gazu, wyposażona w filtry, podgrzewacze gazu.

Jest to zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. Urządzenia te posiadają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji urządzeń systemu, jego ewentualnym demontażu, urządzenia należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

24. Systemy teletechniczne, w tym:

• System powiadamiania straży pożarnej wraz ze studniami teletechnicznymi,
  Jest to system, zestaw urządzeń radiowych i GSM służących do przesyłu informacji do Straży Pożarnej o zaistniałym niebezpieczeństwie pożarowym na obiekcie. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Zgodnie z KŚT system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do grupy 6 (urządzenia techniczne) podgrupy 62 (Urządzenia dla radiofonii i telewizji, urządzenia dla telefonii i telegrafii).
  

• Centralny system zarządzania budynkiem. System zarządzania budynkiem. Jest to system, którego przeznaczeniem jest nadzorowanie wszystkich innych urządzeń technicznych. Wyposażony jest on w sprzęt elektroniczny na który składają się: akumulator, szafa rack z ramą stałą zasilacze buforowe, zespół obsługi C/M z drukarką bez zwijarki uniwersalny moduł Interfejsu UIM, centrala sterująca, mikromoduły, okablowanie, sterowniki i poszczególne aplikacje.
  
  

Polem działania tego systemu jest integracja, kontrola, monitorowanie, optymalizacja i raportowanie takich elementów jak:

• sterowanie oświetleniem wewnętrznym i zewnętrznym, w zależności od stanu obecności osób w pomieszczeniach oraz ruchu, w oparciu o natężenie światła np.,
  

• sterowanie ogrzewaniem osobnych pomieszczeń,
  

• sterowanie wentylacją, klimatyzacją, filtracją w oparciu o parametry jakości powietrza, tj. zawartość dwutlenku węgla i wilgotność,
  

• system kontroli dostępu,
  

• system zasilania,
  

• system pogodowy,
  

• złożony system personalizacji
  
  

Dzięki temu systemowi, budynek Centrum można określić jako tzw. „inteligentny budynek”, czyli budynek, który posiada system czujników i detektorów oraz jeden zintegrowany system zarządzania wszystkimi znajdującymi się w budynku instalacjami. Dzięki informacjom pochodzącym z różnych elementów systemu, budynek może reagować na zmiany środowiska wewnątrz i na zewnątrz, co prowadzi do maksymalizacji funkcjonalności, komfortu i bezpieczeństwa oraz minimalizacji kosztów eksploatacji i modernizacji. Podobnie jak w przypadku pozostałych systemów, System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci w jakiej zostały zamontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku Centrum, należy uznać, że System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. System został zaliczony przez Spółkę do grupy 6, podgrupy 66, rodzaj 669 Klasyfikacji Środków Trwałych (pozostałe urządzenia nieprzemysłowe).

• Szafy krosownicze. Szafy krosownicze lub krosownice są to samodzielne i wyodrębnione urządzenia wraz z okablowanym stanowiące element sieci komputerowych i telekomunikacyjnych, montowane w szafach sterujących służące do przekazywania sygnałów telekomunikacyjnych i informatycznych. Są zainstalowane w sposób umożliwiający zdemontowanie ich bez uszczerbku dla innych urządzeń oraz budynku z zachowaniem ich użyteczności technicznej i możliwości ponownego zamontowania w innym miejscu. Jako urządzenia informatyczno-telekomunikacyjne, krosownice podlegają znacznie szybszemu zużyciu technicznemu od zwykłych środków trwałych. Stale wzrastające potrzeby systemów teleinformatycznych, wymagają ciągłej rozbudowy lub wymiany na bardziej wydajne urządzenia. Zgodnie z trendami rynkowymi, urządzenia teleinformatyczne ewoluują wraz z rozwojem oprogramowania, które z kolei jest stale udoskonalane w celu jak najefektywniejszego wykorzystania coraz nowszych, szybszych i tańszych technologii. Zatem w opinii Spółki, powyższe wskazuje na możliwość zakwalifikowania krosownic jako odrębnych środków trwałych w oparciu o Klasyfikację Środków Trwałych, w ramach której krosownice można zakwalifikować do grupy 62, rodzaj 623 – Urządzenia teletransmisji przewodowej. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji krosownic po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.
  
  

• Centrala telefoniczna . Centrala telefoniczna wraz z okablowaniem stanowi wyodrębniony zespół urządzeń przeznaczony do łączenia sieci telekomunikacyjnej na czas wymiany informacji. Centrala telefoniczna składa się z urządzeń komutacyjnych odpowiedzialnych za zestawianie połączeń telekomunikacyjnych i urządzeń pomocniczych gwarantujących prawidłową pracę centrali. Urządzenia te są zamontowane w wydzielonych pomieszczeniach – tzw. komórkach technicznych. Jest to kompleksowe urządzenie zawierające wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do jego funkcjonowania zgodnie z przeznaczeniem. Tym samym, w ocenie Spółki, przemawia to za wyodrębnieniem centrali telefonicznych jako środków trwałych do celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych według odpowiednich stawek amortyzacyjnych, Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia telefoniczne są objęte podgrupą 62, rodzaj 626. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno- użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji centrali telefonicznych po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.
  
  

• System telewizji CCTV wraz z rejestratorami, Centrala alarmowa – System sygnalizacji włamania i napadu
  
  

System telewizji CCTV, system alarmowy oraz stacja mikrofonowa, to złożone instalacje składające się z szeregu urządzeń elektronicznych takich jak: rejestratory cyfrowe, kamery przemysłowe, przetworniki, obiektywy, monitory CCTV, mikrofony oraz odbiorniki, a także niezbędne okablowanie.

System telewizji CCTV pozwała monitorować dane obszary budynku Centrum Handlowego na terenie powierzchni zajmowanej przez Centrum i w razie jakichkolwiek nieprawidłowości podjąć odpowiednie środki. System alarmowy służy natomiast do dystrybucji automatycznych komunikatów alarmowych w przypadku rejestracji próby kradzieży bądź włamania oraz komunikacją z centralą w celu zagwarantowania bezpieczeństwa na terenie powierzchni należącej do Centrum. System mikrofonowy natomiast służy do komunikacji wewnętrznej na terenie sklepu. Wyżej wymienione systemy stanowią kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane.

Systemy te posiadają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie mając na uwadze sposób ich zamontowania w budynku Centrum Handlowego należy uznać, że Systemy te nie są trwale związane z budynkiem, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji danego systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 62, rodzaj 629 – Urządzenia telewizyjne i radiotechniczne, urządzenia i aparaty dla telefonii.

• System urządzeń związanych z nagłośnieniem Centrum
  
  

System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Mając na uwadze sposób montażu w budynkach należy uznać, że System ten nie jest trwale związany z budynkami, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Zgodnie z KŚT system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do grupy 6 (urządzenia techniczne) podgrupy 62 (urządzenia dla radiofonii i telewizji, urządzenia dla telefonii i telegrafii) rodzaj 622.

Spółka również podkreśla, że wymienione wyżej urządzenia, w szczególności teletechniczne, komputerowe oraz instalacje elektryczne powinny być wyodrębnione jako środki trwałe wraz z towarzyszącym im okablowaniem. Okablowanie jest przeważnie prowadzone w szachtach, tuż pod sufitem w przestrzeni między sufitem podwieszanym, a stropem, zamocowane do ścian za pomocą uchwytów. Kable nie są montowane „pod tynkiem” tylko prowadzone na wierzchu i w każdej chwili można je zdemontować bez zniszczenia budynku czy pomieszczenia. Nawet, jeżeli kable biegną „w ścianie” to i tak można je zdemontować, ponieważ są to ścianki lekkie z płyt kartonowo-gipsowych. Podobnie wygląda montaż także w przestrzeni między sufitem podwieszanym a stropem.

W związku opisem stanu faktycznego przedstawiono następujące pytanie (po przeformułowaniu):

Czy wskazane w stanie faktycznym składniki majątkowe, urządzenia techniczne oraz elementy wyposażenia budynków usługowo-handlowych mogą stanowić odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji według odpowiednich stawek określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy – Wykaz Rocznych Stawek Amortyzacyjnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie opisane wyżej składniki majątku mogą zostać uznane za odrębne środki trwałe, ponieważ zostały nabyte we własnym zakresie, stanowią własność Spółki, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok oraz są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze przedstawiony wyżej opis poszczególnych obiektów, w ocenie Spółki, nie powinno budzić wątpliwości ich zakwalifikowanie do odrębnych środków trwałych z punktu widzenia zarówno kryteriów wynikających z przepisów, jak i stanowisk organów podatkowych, np. interpretacje podatkowe ITPB1/415-212/14/PSZ z dnia 23 maja 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, IPPB3/423-1065/13-3/MS1 z dnia 27 marca 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w zakresie uznania za odrębne środki trwałe elementów infrastruktury technicznej zainstalowanych w budynkach i budowlach Centrum Handlowego, czy ILPB4/423-313/12-2/D z dnia 19 grudnia 2012 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wszystkim tym urządzeniom, w ocenie Spółki, można bowiem przypisać cechy kompletności i zdatności do użytku w momencie przyjęcia do używania. Zawierają one wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem. Ponadto są to urządzenia nabyte przez Spółkę i wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Przepisy podatkowe nie wyjaśniają jak należy rozumieć pojęcia kompletnych i zdatnych do użytku środków trwałych, niemniej jednak w literaturze przedmiotu („Podatek dochodowy od osób prawnych” – komentarz pod redakcją J. Marciniuka, rok 2006, s. 533) wskazuje się, że składnik majątku spełnia te kryteria, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, a ponadto, jeżeli jest sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie (o ile taka legalizacja jest wymagana). Ponadto organy podatkowe oraz doktryna stoją również na stanowisku, że pojęcie użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych – „kompletne i zdatne do użytku” nie oznacza, że mają one być zdolne do samodzielnej pracy (interpretacja Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 17 lipca 2007 r., nr 1471/DPR2/423-65/07/AB).

Podobnie w interpretacji z dnia 9 grudnia 2005 r. wypowiedział się Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lubaniu, który stwierdził, że „zawarte w ww. przepisach sformułowanie kompletne i zdatne do użytku nie oznacza samodzielne. W KŚT ujęte są także inne maszyny i urządzenia, które nie mogą funkcjonować samodzielnie np. przyczepa, naczepa czy wagony kolejowe, tramwajowe, lecz nikt nie odbiera im z tego powodu przymiotu środków trwałych” (nr PD/415-29,33,39,43/1/05).

Powyższe oznacza, że jednym z kryteriów pozwalającym na zakwalifikowanie danego urządzenia jako odrębnego środka trwałego, jest ich możliwość funkcjonowania w różnych konfiguracjach i zespołach urządzeń i instalacji, możliwość wymontowania, wymiany, zainstalowania w innym miejscu bez uszczerbku dla urządzenia i zmiany przeznaczenia danego urządzenia.

W wyroku z dnia 24 kwietnia 2000 r. sygn. akt I SA/Wr 671/98 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że jeżeli z okoliczności faktycznych wynika, że dane urządzenie może współpracować z różnymi urządzeniami danego rodzaju (w tym przypadku chodziło o drukarkę i komputer) to należy uznać, iż jest ono obiektem kompletnym i zdatnym do użytku niezależnie od podłączenia do danego urządzenia.

W ocenie Spółki, nie należy przy wyodrębnianiu środków trwałych posługiwać się kryterium samodzielności, gdyż większość urządzeń i instalacji jest tak skonstruowana oraz ma takie przeznaczenia, iż żeby prawidłowo funkcjonować wymaga współpracy i podłączenia do innych urządzeń. W przeciwnym wypadku doprowadziłoby to do sytuacji, iż żadnego urządzenia nie dałoby się wyodrębnić do celów amortyzacji i zastosować przewidzianych dla nich stawek amortyzacyjnych (każde urządzenie musi być przynajmniej podpięte z siecią elektryczną).

Ponadto Spółka podkreśla, że wszystkie urządzenia będące przedmiotem niniejszego zapytania, przytwierdzone są do budynku Centrum w sposób pozwalający na ich odłączenie bez uszczerbku zarówno dla konstrukcji budynku, jak i dla tych urządzeń.

W tym kontekście Spółka wskazuje, że organy podatkowe prezentują podejście, zgodnie z którym środki trwałe mogą być wyodrębnione z budynku, jeżeli nie są z nim stale związane. Przykładem tego jest postanowienie Urzędu Skarbowego …. z dnia 17 lipca 2007 r. (sygn. ….), zgodnie z którym „urządzenia klimatyzacyjnego nie należy kwalifikować jako wyposażenia w rozumieniu przepisów rozporządzenia w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), gdyż nie jest ono trwale wmontowane w konstrukcję budynku (jak przykładowo wymienione w rozporządzeniu instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble) i w dowolnym momencie może zostać odłączone od budynku bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i urządzenia (...). Reasumując, klimatyzator stanowi środek trwały w rozumieniu art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatnik ma więc prawo dokonywać jego amortyzacji dla celów podatkowych na zasadach określonych w art. 16a-16m ww. ustawy a dokonywane odpisy amortyzacyjne może zaliczać do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

Spółka przy tym podkreśla, że powyższe stanowisko odnosi się do wszystkich tych środków trwałych, które nie są trwale wmontowane w konstrukcję budynku. Tym samym w ocenie Spółki, nie jest uzasadnione zaliczanie do wartości początkowej obiektu instalacji elektrycznych, sygnalizacyjnych i komputerowych, które nie są z budynkiem trwale związane. Należy bowiem rozróżnić instalacje i urządzenia które można oraz których nie można zdemontować bez uszczerbku dla ich funkcjonalności.

Zgodnie z powyższym, Spółka podkreśla, że opierając się na cytowanym wyżej postanowieniu Pierwszego Urzędu Skarbowego należy uznać, że urządzenia techniczne będące przedmiotem zapytania Spółki stanowią odrębne środki trwałe, gdyż mogą zostać odłączone od budynku bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i tych urządzeń.

Należy podkreślić, że powyższe urządzenia i systemy zostały wyodrębnione przez służby techniczne Spółki po uzyskaniu potwierdzenia, że stanowią one samodzielne obiekty, których ewentualny demontaż i ponowne zamontowanie w innym budynku (bez konieczności dokonywania istotnych zmian adaptacyjnych) nie spowoduje zniszczenia ani budynku ani ich samych.

Dodatkowo, Spółka zaznacza, że są to urządzenia połączone z budynkiem tylko do okresowego użytku, gdyż zużywają się nieporównywalnie szybciej niż budynek i mogą być wymieniane. Co więcej, należy wskazać że urządzenia te podlegają wymianie i bieżącym remontom ze względu na ich szybkie zużywanie się.

Jak wspomniano na wstępie, za przedstawianym stanowiskiem Spółki w odniesieniu do wszystkich będących przedmiotem niniejszego zapytania urządzeń przemawia również fakt, iż urządzenia te zostały zaklasyfikowane jako odrębne środki trwałe według Klasyfikacji Środków Trwałych, którym przypisuje się odrębne stawki amortyzacyjne zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie bowiem z powszechnie przyjmowanym poglądem akceptowanym w interpretacjach podatkowych organów skarbowych (przykładowo pismo IS …. z dnia 24 lutego 2005 r., nr ….; pismo MF z dnia 10 lutego 2000 r. nr ….), oraz doktrynie prawa podatkowego do rozstrzygnięcia, czy konkretny przedmiot może być uznany za środek trwały, czy też nie – należy posłużyć się Klasyfikacją Środków Trwałych.

Spółka ponownie podkreśla, że gdyby przyjąć rozumowanie opierające się na założeniu, że wszystkie środki trwałe wewnątrz budynku powinny zostać zaliczone do budynku, prowadziłoby to do wniosku, że ustawodawca bezprzedmiotowo zawarł w załączniku nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wykaz stawek amortyzacyjnych dla urządzeń sklasyfikowanych w Klasyfikacji Środków Trwałych.

Powyższa argumentacja przemawia za stanowiskiem, że wszystkie urządzenia będące przedmiotem zapytania zawsze funkcjonują jako element w pewnym stopniu przyczyniający się do poprawy lub umożliwienia funkcjonowania innych środków trwałych – w omawianym przypadku budynku Centrum. Powyższe jednak nie oznacza konieczności zaliczania ich do wartości początkowej budynku (lub innego środka trwałego, do którego są zamontowane) jako urządzeń pomocniczych bowiem takie podejście doprowadziłoby do sytuacji, w której wymienione w załączniku do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stawki faktycznie nigdy nie znalazłyby zastosowania, co podważałoby sens wprowadzania przedmiotowych uregulowań.

Powyższe przemawia, zdaniem Spółki, za przyjęciem, że wszystkie wymienione powyżej środki trwałe stanowią odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji dla celów podatkowych na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz według stawek przewidzianych w załączniku nr 1 do tej ustawy.

Poza tym zdaniem Wnioskodawcy, urządzenia będące przedmiotem zapytania powinny być uznane za odrębne środki trwałe do celów amortyzacji podatkowej również z uwagi na ich kompleksowość i wyodrębnienie oraz spełnienie wymaganych przez przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunków.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, uwzględnieniem art. 16 zawierającego katalog wydatków enumeratywnie wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów). Zatem z brzmienia powołanego przepisu wyraźnie wynika, że Spółka, jako podmiot prowadzący księgi handlowe i dokonujący odpisów amortyzacyjnych, powinna skrupulatnie przestrzegać zasad i stawek określonych w obowiązujących regulacjach podatkowych. Dlatego też, jeżeli dane aktywo spełnia warunki pozwalające na uznanie go za środek trwały, Spółka powinna ustalić dla niego odpowiednią stawkę amortyzacyjną wynikającą z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w tej ustawie.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, istotne jest określenie, co należy rozumieć pod pojęciem środka trwałego. Zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie określenia stawek amortyzacyjnych należy ustalić rodzaj środka trwałego w oparciu o Klasyfikację Środków Trwałych zawartą w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622).

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że „zgodnie z objaśnieniami wstępnymi w części I Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług”.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, w którym może być np. zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu (cześć 1 – objaśnienia uwagi wstępne KŚT). Ważnym dlatego jest aby rozstrzygnąć, czy poszczególne urządzenia mogą stanowić odrębne środki trwałe, istotne znaczenie ma ustalenie, czy elementy te można uznać za kompletne i zdatne do użytku.

Należy dodatkowo wskazać, że w powyższym zakresie można posłużyć się również definicją środka trwałego wynikającą z art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694, z późn. zm.), zgodnie z którą środkami trwałymi są rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich m.in. maszyny i urządzenia, środki transportu i inne rzeczy.

Zgodnie natomiast z art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają środki trwałe nabyte lub wytworzone we własnym zakresie obejmujące budowle, budynki, lokale będące odrębną własnością maszyny, urządzenia i środki transportu oraz inne przedmioty, przy czym powinny być one kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarcza albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Mając powyższe na uwadze, skoro w Klasyfikacji Środków Trwałych (jako przepisach prawa materialnego), do których odsyłają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jako środki trwałe są wymienione urządzenia opisane w stanie faktycznym powyżej, stanowiące wyposażenie budynku, to oznacza, że prawo podatkowe uznaje takie urządzenia (wszystkie wymieniane w Klasyfikacji Środków Trwałych) za odrębne środki trwałe.

Należy zauważyć, że przepisy Klasyfikacji Środków Trwałych znajdują bezpośrednie odzwierciedlenie w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, a w szczególności w Załączniku nr 1 do tej ustawy, w którym od statystycznego zaszeregowania uzależnia się wysokość stawki amortyzacyjnej dla celów podatkowych.

Skoro zatem Klasyfikacja Środków Trwałych oraz ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wykazują poszczególne urządzenia jako odrębne środki trwałe przyjęcie założenia, że tak nie jest oznaczałoby stwierdzenie, że ustawa ta jest aktem prawnym sprzecznym wewnętrznie, co z kolei byłoby niezgodne nie tylko z samymi zasadami wykładni prawa (wykładni literalnej, systemowej), ale również zakładałoby nieracjonalność samego ustawodawcy.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz powyżej wskazany stan prawny Spółka prosi o potwierdzenie, że poszczególne urządzenia wymienione w punkcie od 1 do 24 występujące w budynku Centrum mogą być kwalifikowane jako odrębne środki trwałe i amortyzowane zgodnie z załącznikiem Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654, z póżn. zm).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Nadmienia się przy tym, że Wnioskodawca w ocenie prawnej przedstawionego stanowiska powołał nieaktualną publikację przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o rachunkowości co nie ma wpływu na rozstrzygnięcie wniosku. Niniejsza interpretacja oparta została na przepisach ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

Należy również poinformować, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 29 września 1994 r. opublikowany w Dz. U. z 2013 r., poz. 330 z późn. zm.).

Dodatkowo należy stwierdzić, że powyższej interpretacji udzielono na podstawie opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanu faktycznego. Zgodnie z przepisami art. 14b i następnych Ordynacji podatkowej, tutejszy Organ wydając interpretację indywidualną prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, a ocena stanowiska Wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny zajmowana jest tylko w oparciu o złożony wniosek o interpretację indywidualną.

Do postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego, które może być przeprowadzone w toku czynności kontrolnych.

Celem interpretacji indywidualnej jest ocena prawnopodatkowa stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, z którego wnikają dla Wnioskodawcy skutki podatkowe.

Końcowo nadmienia się, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. U. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Zatem, w związku z faktem, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług, tutejszy Organ udzielił interpretacji indywidualnej w oparciu o wskazane przez Wnioskodawczynię grupowanie PKWiU.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.