Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1262/14/MO
z 13 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 października 2014 r. (data wpływu do tut. Organu 13 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z likwidacją Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2014 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z likwidacją Spółki.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka przeprowadza likwidację zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych. Likwidator w szczególności przeprowadza czynności związane z zakończeniem interesów bieżących spółki, ściąganiem wierzytelności, wypełnianiem zobowiązań i upłynnianiem majątku spółki. Z analiz Spółki wynika, że majątek Spółki nie wystarczy na pokrycie wszystkich zobowiązań. W efekcie w bilansie likwidacyjnym Spółki po stronie pasywów pozostaną pewne zobowiązania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość niespłaconych zobowiązań, pozostających w Spółce na dzień sporządzenia bilansu likwidacyjnego i wykreślenia z rejestru, będzie stanowić dla Spółki przychód zgodnie z przepisami o podatku dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość niespłaconych zobowiązań, pozostających w Spółce na dzień sporządzenia bilansu likwidacyjnego i wykreślenia z rejestru, nie będzie stanowić dla Spółki przychodu podatkowego.

Podstawowe kategorie przychodów podatkowych wymienione są w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851, ze zm.; dalej „updop”) ze wskazanymi w nim zastrzeżeniami. Zdaniem Spółki, wartość niespłaconych zobowiązań pozostających w Spółce na dzień sporządzenia bilansu likwidacyjnego i wykreślenia z rejestru nie jest zawarta w tym wykazie. Wprawdzie przedmiotowy katalog ma charakter otwarty, jednakże aby dana kategoria mogła być zaliczona do tego katalogu musi mieć ona charakter zbliżony do tytułów tam wymienionych.

Jedyną wartością zobowiązań jaką można zaliczyć na gruncie art. 12 ust. 1 updop do przychodów podatkowych jest kategoria określona w pkt 3. Zgodnie z tą regulacją (z zastrzeżeniem art. 12 ust. 4 pkt 8) za przychody podatkowe należy uznać wartość zobowiązań ale jedynie umorzonych lub przedawnionych. Niewątpliwie kwota zobowiązań, o której mowa w przedstawionym stanie faktycznym takiego charakteru nie ma.

Posługując się zapisami art. 498-508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121; dalej „Kodeks cywilny”) należy stwierdzić, że do umorzenia zobowiązań może dojść w drodze potrącenia, odnowienia lub zwolnienia z długu. Na gruncie podatkowym dodatkowo istotne jest aby w efekcie takiego zdarzenia po stronie dłużnika powstało przysporzenie. W rezultacie potrącenia i odnowienia po stronie dłużnika do takiego przysporzenia nie dojdzie. Przychód może powstać jedynie w przypadku nieodpłatnego zwolnienia z długu. Jednakże do zwolnienia z długu dochodzi na podstawie umowy zawartej pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem, w której wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik takie zwolnienie przyjmuje, w efekcie czego zobowiązanie wygasa.

Zatem do skutecznego zwolnienia z długu (wygaśnięcia zobowiązania) konieczne jest zawarcie odpowiedniej umowy, w której dłużnik zwolnienie przyjmuje (wyrazi na nie zgodę). Brak zgody dłużnika przekreśla możliwość umorzenia. Przekładając ostatecznie te regulacje na grunt stanu faktycznego (winno być zdarzenia przyszłego) objętego niniejszym wnioskiem, należy jednoznacznie stwierdzić, że nie dojdzie do umorzenia zobowiązań jakie pozostaną w Spółce na dzień sporządzenia bilansu likwidacyjnego i wykreślenia z rejestru. Należy bowiem dodać, że możliwe jest wykreślenie z rejestru spółki, która na koniec postępowania likwidacyjnego ma niewypełnione zobowiązania mimo zbycia w toku postępowania likwidacyjnego całego majątku i przeznaczenia go na spłatę długów. Sądy rejestrowe zwykle uznają bowiem, że brak jest realnych możliwości zaspokojenia wierzycieli przez takie podmioty a utrzymywanie ich bytu prawnego nie jest konieczne. Jednakże wykreślenie z rejestru spółki mającej niezaspokojone zobowiązania nie może być zakwalifikowane jako nieodpłatne zwolnienie z długu. Wygaśnięcie zobowiązań podmiotu na skutek wykreślenia go z rejestru nie może być utożsamione z umorzeniem zobowiązań i tym samym nie będzie stanowiło dla takiej jednostki przychodu podatkowego. W szczególności nie dochodzi w takim przypadku do nieodpłatnego zwolnienia z długu, gdyż do takiego może dojść jedynie w drodze umowy wierzyciela z dłużnikiem.

W przypadku, o którym mowa w zaprezentowanym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) ewentualne wygaśnięcie zobowiązań Spółki nastąpi automatycznie bez zawierania umowy z wierzycielem i bez wyrażania zgody przez dłużnika. Nie zostaną spełnione warunki do uznania niniejszego działania za nieodpłatne zwolnienie z długu. Dodatkowo kluczową przesłanką zaliczenia danej wartości do przychodów podatkowych jest wystąpienie przysporzenia po stronie podatnika. W opisywanej sytuacji takie przysporzenie nie nastąpi po stronie Spółki, gdyż w momencie wygaśnięcia zobowiązania (wykreślenie Spółki z rejestru), Spółka (dłużnik) przestanie istnieć.

Podobnie - w przedstawionym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) - nie można mówić o przedawnieniu zobowiązań jako innej przesłance do powstania przychodu podatkowego. Przedawnienie roszczeń uregulowane jest w szczególności w 117-125 Kodeksu cywilnego i jako takie związane jest z upływem czasu. Zawarte w bilansie likwidacyjnym zobowiązania są zobowiązaniami wymagalnymi. Analogicznie wykreślenie z rejestru spółki mającej niezaspokojone zobowiązania też nie może być zakwalifikowane jako przedawnienie zobowiązań gdyż ich ewentualne wygaśnięcie będzie związane jedynie z ustaniem bytu prawnego dłużnika.

Podobny pogląd został wyrażony w wielu interpretacjach podatkowych. Tytułem przykładu warto przywołać tezy płynące z interpretacji:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 lipca 2013 r. nr IBPBI/2/423-529/13/MS
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 23 grudnia 2013 r. nr ILPB3/423-447/13-3/JG.
  
  

Mając na względzie powyższą analizę faktyczną i prawną Spółka stoi na stanowisku, że wartość niespłaconych zobowiązań pozostających w Spółce na dzień sporządzenia bilansu likwidacyjnego i wykreślenia z rejestru nie będzie stanowić dla Spółki przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.