Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-885/14/BJ
z 26 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 października 2014 r. (data wpływu do Biura – 27 października 2014 r.), uzupełnionym 20 stycznia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu po stronie osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło z tytułu udostępnienia składników majątkowych należących do Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m. in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu po stronie osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło z tytułu udostępnienia składników majątkowych należących do Spółki.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych (m. in. brak wymaganej kwoty opłaty), w piśmie z 13 stycznia 2015 r. znak: IBPB II/1/415-885/14/B, IBPBI/2423-1337/14/MS, IBPP1/443-1096/14/LSz wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 20 stycznia 2015 r. (uiszczenie brakującej opłaty).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza zawierać umowy cywilnoprawne z osobami fizycznymi – np. lekarzami, farmaceutami (dalej określani łącznie jako „specjaliści”). Będą to umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Ze specjalistami może zostać zawarta jedna umowa (np. zlecenia) lub kilka umów (np. jedna umowa zlecenia i dwie umowy o dzieło).

W związku z wykonywaniem obowiązków wynikających z umów, o których mowa powyżej, Spółka zamierza nabyć i czasowo udostępnić specjalistom składniki majątkowe, np. tablety, telefony komórkowe typu smartfon lub komputery przenośne (typu laptop, notebook) – dalej określane łącznie jako „urządzenia”. Ww. urządzenia, w celu zapewnienia pełnej funkcjonalności, będą miały zapewniony przez Wnioskodawcę bezprzewodowy dostęp do sieci internetowej. Ponadto ww. urządzenia będą zaopatrzone w jedną lub kilka aplikacji, które specjaliści będący zleceniobiorcami lub wykonawcami dzieł będą wykorzystywać do wykonywania zleconych czynności oraz dzieł lub do przekazywania Spółce efektów swych prac. Obowiązek korzystania przez specjalistów z ww. aplikacji będzie wynikał z treści umów zlecenia i umów o dzieło.

Innymi słowy, w każdej z umów będzie zawarte postanowienie, zgodnie z którym Wnioskodawca będzie zobowiązany do wydania specjaliście urządzenia w celu wykonania umowy (lub umów), a przyjmujący zlecenie (ew. wykonawca dzieła) będzie miał prawo do ich używania. Zatem powyższe urządzenia będą służyły wykonywaniu zlecenia lub zamówionego dzieła przez przyjmującego zlecenie (wykonawcę dzieła). Żadna z umów nie będzie zawierać klauzuli umożliwiającej specjalistom swobodne dysponowanie urządzeniami (nie będą mogli ich np. zbyć, wypożyczyć innej osobie, używać do celów prywatnych, itd.).

W wyniku wykonania przez specjalistów umów zlecenia lub umów o dzieło Spółka będzie uzyskiwać określone informacje, które następnie będzie mogła odpowiednio opracować i przetworzyć (np. w celu przygotowania raportów, opracowań, zestawień, statystyk, itp.). Efekty opracowania i przetwarzania ww. informacji będą oferowane w celach komercyjnych (tj. sprzedawane) zainteresowanym podmiotom (np. firmom farmaceutycznym).

Udostępnione specjalistom urządzenia pozostaną własnością Spółki. Co do zasady, po wypełnieniu swojej funkcji urządzenia będą podlegały zwrotowi do Spółki.

W celu zobrazowania zasad używania urządzeń do wykonywania zobowiązań wynikających z zawieranych umów, Wnioskodawca przykładowo opisał schemat udostępnienia urządzenia w związku z umową zlecenia:

1. Spółka opracuje i zainstaluje na urządzeniu (w tym przypadku na tablecie) aplikację, która będzie służyć do elektronicznego zgłaszania niepożądanych działań produktów leczniczych (zgodnie z regulacjami zawartymi m.in. w art. 36b i nast. ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne – tj. Dz.U. z 2008 r., Nr 271, poz. 45, ze zm. – takie zgłoszenie może być wysyłane przez np. lekarza m.in. do Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych albo do „podmiotu odpowiedzialnego” w rozumieniu ww. przepisów farmaceutycznych);
2. Specjalista, z którym zostanie zawarta umowa zlecenia zobowiąże się w umowie do używania ww. aplikacji w celu elektronicznego zgłaszania niepożądanych działań produktów leczniczych;
3. Jednocześnie w celu wykonania przedmiotowej umowy specjaliście zostanie powierzone ww. urządzenie z zagwarantowanym przez Spółkę dostępem do sieci internetowej;
4. Zgłoszenia o niepożądanych działaniach produktów leczniczych będą przekazywane adresatom (czyli do Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych albo do tzw. „podmiotu odpowiedzialnego” w rozumieniu ww. przepisów farmaceutycznych), ale jednocześnie Spółka będzie posiadać dostęp do szczegółów wysyłanych przez specjalistę zgłoszeń. Spółka będzie zdobywać w ten sposób określone informacje nt. produktów leczniczych, które następnie będzie mogła odpowiednio opracować i przetworzyć (np. w celu przygotowania raportów, opracowań bądź map ryzyk związanych z działaniem określonych produktów leczniczych);
5. Jak już wcześniej wspomniano, efekty opracowania i przetwarzania ww. informacji będą oferowane przez Spółkę zainteresowanym podmiotom (np. firmom farmaceutycznym) w celach komercyjnych.
   
   

Zgodnie z umowami, specjaliści przyjmujący zlecenia oraz wykonawcy dzieł powinni korzystać z urządzeń wyłącznie w celu wykonywania zleconych czynności oraz zamówionych dzieł. Wskazane wyżej urządzenia zostaną udostępnione specjalistom w celu wykonania zlecenia lub dzieła nieodpłatnie, a koszty ich zakupu lub koszty funkcjonowania połączeń internetowych ponosić będzie Wnioskodawca.

Specjaliści nie będą świadczyć usług na rzecz Wnioskodawcy w ramach działalności gospodarczej (o ile takowa w ogóle jest przez nich prowadzona). Specjaliści nie będą pracownikami Spółki ani w momencie zawierania umowy zlecenia lub o dzieło, ani w momencie końcowego jej rozliczania.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Czy w związku z udostępnieniem specjalistom należących do Wnioskodawcy urządzeń (wraz z dostępem do sieci internetowej), następującym w celu wykonywania zadań wynikających z zawartych z Wnioskodawcą umów, po stronie specjalistów powstanie przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego Wnioskodawca byłby zobowiązany do obliczania, poboru i wpłaty zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie specjalistom należących do Wnioskodawcy urządzeń (wraz z dostępem do sieci internetowej), następujące w celu wykonywania zadań wynikających z zawartych z Wnioskodawcą umów, nie spowoduje powstania po stronie specjalistów przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w szczególności art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), od którego Wnioskodawca byłby zobowiązany do obliczania, poboru i wpłaty zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy, po stronie specjalistów będących zleceniobiorcami lub wykonawcami dzieł w związku z udostępnieniem im przez Spółkę urządzeń (wraz z dostępem do sieci internetowej) potrzebnych do wykonania ww. umów nie będzie powstawał przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w szczególności art. 11 ust. 1 ustawy), od którego Wnioskodawca byłby zobowiązany do obliczania, poboru i wpłaty zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wyróżnił jako osobne źródło przychodów działalność wykonywaną osobiście. Art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności wykonywanej osobiście. I tak, w myśl art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z tytułu działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy lub administratora, jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, m.in. osoby prawne, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa m.in. w art. 13 pkt 8 ustawy (a więc inaczej mówiąc dokonują wypłaty świadczeń), osobom określonym w art. 3 ust. 1 ustawy (a więc osobom fizycznym mającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej), są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Natomiast w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Biorąc pod uwagę literalne brzmienie przytoczonych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zauważyć, że w analizowanym art. 11 ust. 1 ustawy ustawodawca posłużył się pojęciem „otrzymane” oraz „pozostawione do dyspozycji podatnika” pieniądze i wartości pieniężne. Natomiast do świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń odnosi się wyłącznie pojęcie „otrzymanych”. W rezultacie, przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „(...) będą wyłącznie wartości otrzymanych świadczeń w naturze, a nie – jak wymaga tego przepis w stosunku do pieniędzy i wartości pieniężnych – również postawionych do dyspozycji podatnika”.

Wnioskodawca wskazał, że podobne stanowisko można spotkać w orzecznictwie i na potwierdzenie przywołał:

• wyrok NSA z 5 lutego 1997 r., sygn. akt SA/Sz 1191/96;
• wyrok NSA z 6 października 2011 r., sygn. akt II FSK 697/10;
• wyrok NSA z 24 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1064/11.
  
  

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN online „otrzymać” oznacza:

• „dostać coś w darze”,
• „dostać coś, co się należy, na co się zasługuje lub do czego się dąży”,
• „stać się odbiorcą jakiegoś polecenia”,
• „uzyskać coś z czegoś”.
  
  

Żeby mówić o przychodzie w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku „otrzymania” rzecz musi być podatnikowi wydana definitywnie i trwale. Taki pogląd prezentowany jest również w piśmiennictwie podatkowym: „Mimo że nie wynika to wprost z brzmienia przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Stąd też wszystkie kwoty otrzymywane „tytułem zwrotnym”, takie jak pożyczki, kaucje itp., nie są zaliczane do przychodów podatkowych” .

W konsekwencji należy więc przyjąć, że w podatku dochodowym od osób fizycznych przychód z tytułu świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń może powstać jedynie u tego podatnika, który jest rzeczywistym beneficjentem tych świadczeń.

W analizowanym przypadku żadna z umów nie będzie zawierać klauzuli umożliwiającej specjalistom swobodne dysponowanie urządzeniami (nie będą mogli ich np. zbyć, wypożyczyć innej osobie, używać do prywatnych celów, itd.), a poza tym po wypełnieniu swojej funkcji urządzenia, co do zasady, będą podlegały zwrotowi do Spółki. Zatem przekazanie specjalistom urządzeń nie będzie miało charakteru definitywnego i trwałego. Oznacza to, że ww. specjaliści nie otrzymają świadczenia w naturze, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, powierzenie specjalistom urządzeń nie będzie również świadczeniem nieodpłatnym w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzują, co należy rozumieć pod pojęciem „świadczeń nieodpłatnych”. Dla ustalenia jego treści koniecznym jest odwołanie się do praktyki podatkowej oraz piśmiennictwa organów podatkowych. Jednak w pierwszej kolejności zasadne jest sięgnięcie do reguł wykładni gramatycznej. Należy zatem odwołać się do znaczenia jaki ten zwrot ma w języku polskim. Zgodnie z definicją słownikową odpłacać to „odwzajemnić się komuś jakimś uczuciem lub zachowaniem”, odpłatny zaś to ,,taki za który się płaci” (wg. Słownika Języka Polskiego/PWN online). Zatem dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.

Należy zatem stwierdzić, że w przypadku udostępnienia przez Wnioskodawcę osobom przyjmującym zlecenie oraz wykonawcom dzieł urządzeń wyłącznie w celu wykonania zlecenia/dzieła nie sposób uznać, że osoby te uzyskują przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji gdy:

• składniki majątkowe Spółki wykorzystywane są jako narzędzie pracy (służą tylko celom służbowym) – wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, związane z ich udostępnieniem i eksploatacją, nie stanowią przychodu osób przyjmujących zlecenie oraz wykonawców dzieł z tytułu nieodpłatnych świadczeń;
• składniki majątkowe służą osobistej korzyści osób przyjmujących zlecenie oraz wykonawców dzieł i realizacji ich prywatnych celów – wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, związane z ich udostępnieniem i eksploatacją, stanowią przychód osób przyjmujących zlecenie oraz wykonawców dzieł w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Podsumowując, w sytuacji gdy urządzenia, których właścicielem jest Wnioskodawca, wykorzystywane będą tylko w celu wykonywania obowiązków wynikających z zawartych umów to brak jest podstaw do stwierdzenia, że w takiej sytuacji po stronie specjalistów – osób przyjmujących zlecenie oraz wykonawców dzieł powstanie przychód. W związku z powyższym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 i nast. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podobne stanowisko w analogicznym stanie faktycznym (a więc dotyczącym umów o dzieło i zlecenia zawieranych przez wnioskodawcę z osobami fizycznymi) przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 14 marca 2014 r. (znak: IPPB4/415-788/13-6/JK4).

Ponadto, do podobnych konkluzji można dojść analizując stanowisko organów podatkowych odnośnie udostępniania przez pracodawców pracownikom lub zleceniobiorcom składników majątku (powierzchni biurowej, samochodów, laptopów, telefonów komórkowych) – na poparcie czego Wnioskodawca wskazał szereg interpretacji indywidualnych.

Wnioskodawca wskazał, że z przywołanych interpretacji podatkowych wynika, iż przychód, a w konsekwencji podatek, powstaje w wyniku uzyskania definitywnego i trwałego przysporzenia majątkowego. Za takie definitywne i trwałe przysporzenie nie można uznać wywiązywania się z obowiązków umownych. Celem udostępnienia pracownikom samochodów, komputerów, telefonów czy powierzchni biurowej jest umożliwienie wykonania zadań, a nie ich wynagradzanie. To samo można powiedzieć o osobach korzystających z narzędzi kontrahentów w celu wywiązania się z umów o dzieło i zlecenia.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy po stronie specjalistów – przyjmujących zlecenie lub wykonawców dzieł – w związku z udostępnieniem im urządzeń potrzebnych do wykonania ww. umów nie będzie powstawał przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w szczególności art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zatem, z powyższych tytułów Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik, o którym mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do obliczania, poboru i wpłaty zaliczki na podatek dochodowy.

Zaznacza się, iż przywołując powyżej stanowisko Wnioskodawcy – z uwagi na zakres niniejszej interpretacji – pominięto tę jego część, która odnosi się do podatku dochodowego od osób prawnych i podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w kwestii dotyczącej powstania przychodu po stronie osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło z tytułu udostępnienia im urządzeń należących do Spółki. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych i podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 – w myśl art. 13 pkt 8 lit. a) ww. ustawy – uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej – z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a tej ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje co należy rozumieć pod tym pojęciem.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy natomiast rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zawierać umowy zlecenia lub umowy o dzieło z osobami fizycznymi – np. lekarzami, farmaceutami (dalej określani łącznie jako „specjaliści”). W związku z wykonywaniem obowiązków wynikających z tych umów Spółka zamierza nabyć i czasowo udostępnić specjalistom składniki majątkowe, np. tablety, telefony komórkowe typu smartfon lub komputery przenośne (typu laptop, notebook) – dalej określane łącznie jako „urządzenia”. Ww. urządzenia, w celu zapewnienia pełnej funkcjonalności, będą miały zapewniony przez Wnioskodawcę bezprzewodowy dostęp do sieci internetowej. Powyższe urządzenia będą służyły wykonywaniu zlecenia lub zamówionego dzieła przez przyjmującego zlecenie (wykonawcę dzieła). Żadna z umów nie będzie zawierać klauzuli umożliwiającej specjalistom swobodne dysponowanie urządzeniami (nie będą mogli ich np. zbyć, wypożyczyć innej osobie, używać do celów prywatnych, itd.).

Wnioskodawca uważa, że udostępnienie specjalistom należących do niego urządzeń (wraz z dostępem do sieci internetowej) następujące w celu wykonywania zadań wynikających z zawartych umów nie spowoduje powstania po stronie specjalistów przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego byłby zobowiązany do obliczania, poboru i wpłaty zaliczki na podatek dochodowy.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że jeśli istotnie jak stwierdza Wnioskodawca udostępnione specjalistom tablety, telefony komórkowe typu smartfon lub komputery przenośne (typu laptop, notebook) wraz z dostępem do sieci internetowej wykorzystywane będą wyłącznie w celu wykonywania obowiązków wynikających z zawartych umów zlecenia i o dzieło, to brak jest podstaw do stwierdzenia, że w takiej sytuacji po stronie osób przyjmujących zlecenie oraz wykonawców dzieł powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Osoby te uzyskiwałyby nieodpłatne świadczenia, które podlegałyby opodatkowaniu gdyby korzystały z tych urządzeń w celach prywatnych a Wnioskodawca ponosiłby koszty takiego korzystania w całości lub w części – jednak taka sytuacja w niniejszym przypadku, jak wynika z wniosku, nie występuje.

W związku z powyższym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek obliczania, poboru i wpłaty zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu zgodnie z 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków, które zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością przedstawionego stanowiska, podkreślić należy, że jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Natomiast odnośnie powołanej interpretacji wskazać należy, iż dotyczy ona konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.