2014.07.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-370/14/ASz
z 29 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) − Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 kwietnia 2014 r. (data wpływu do Biura − 29 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 13 czerwca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z 29 maja 2014 r. znak: IBPB II/1/415-370/14/ASz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 13 czerwca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Lokatorzy zajmujący lokal mieszkalny przez kilka lat nie płacili czynszu, podważając wartość użytkową mieszkania z uwagi na wielokrotne zalanie ścian i sufitów oraz pojawiające się wykwity pleśni i grzybów. Spółdzielnia (Wnioskodawca) złożyła pozew o nakaz zapłaty powstałych zaległości. Od wyroku lokatorzy odwołali się. Sąd Rejonowy zasądził na rzecz Spółdzielni kwotę 40% należności za opłatę eksploatacyjną i fundusz remontowy. W wyniku negocjacji pomiędzy Spółdzielnią a lokatorami w dniu 3 stycznia 2013 r. podpisano porozumienie (ugodę), w myśl którego Spółdzielnia odstępuje od dochodzenia odsetek za zwłokę w kwocie 4.714,02 zł. W zamian za to lokatorzy zobowiązują się do przeprowadzenia remontu mieszkania. Anulowane odsetki Spółdzielnia potraktowała jako przychody z innych źródeł i zgodnie z postanowieniami art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wystawiła dla lokatorów informację PIT-8C. Lokatorzy nie zgadzają się z interpretacją Spółdzielni; uważają, że nie osiągnęli żadnego przysporzenia majątkowego, ponieważ w myśl zawartej ugody byli zobowiązani do przeprowadzenia remontu do wysokości anulowanych odsetek. W przypadku gdyby remont nie został przeprowadzony lub jego zakres byłby mniejszy lub będzie odbiegał od wyspecyfikowanego zakresu Spółdzielnia miała prawo żądania zasądzonych odsetek.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że w miejsce zapłaty zasądzonych odsetek od nieterminowych opłat eksploatacyjnych lokator wykonał remont mieszkania polegający na montażu nawiewników okiennych w pokoju i kuchni, montażu dodatkowego kaloryfera, zerwaniu tapet na ścianach, odbiciu zagrzybionych tynków oraz tynków ze śladami po zalaniu do płyty żelbetowej na ścianach i sufitach, posmarowaniu płyty żelbetowej środkiem grzybobójczym, wykonaniu nowych tynków cementowo-wapiennych, malowaniu ścian i sufitów. Powyższy zakres robót został wyceniony na kwotę 4.714,02 zł czyli do wysokości zasądzonych odsetek. Po wykonaniu remontu przez lokatora Spółdzielnia odebrała wykonane roboty i odstąpiła od dochodzenia odsetek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo zaliczając anulowane odsetki do przychodów z innych źródeł wystawiając informację PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe odsetki stanowią dochód dla lokatora i są przychodami z innych źródeł, w związku z tym, zgodnie z postanowieniami art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca wystawił PIT-8C.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy źródłami przychodów są inne źródła.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, w myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w cytowanym przepisie sformułowania „w szczególności” oznacza, że jest to tylko wyliczenie przykładowe i przychodami z innych źródeł są jeszcze inne przychody nie wymienione wprost w tym przepisie. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić zatem w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 42a ww. ustawy − osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że lokatorzy zajmujący lokal mieszkalny przez kilka lat nie płacili czynszu, podważając wartość użytkową mieszkania z uwagi na wielokrotne zalanie ścian i sufitów oraz pojawiające się wykwity pleśni i grzybów. Wnioskodawca złożył pozew o nakaz zapłaty powstałych zaległości. Od wyroku lokatorzy odwołali się. Sąd Rejonowy zasądził na rzecz Wnioskodawcy kwotę 40% należności za opłatę eksploatacyjną i fundusz remontowy. W wyniku negocjacji pomiędzy Wnioskodawcą a lokatorami w dniu 3 stycznia 2013 r. podpisano porozumienie (ugodę), w myśl którego Wnioskodawca odstępuje od dochodzenia odsetek za zwłokę w kwocie 4.714,02 zł. W zamian za to lokatorzy zobowiązują się do przeprowadzenia remontu mieszkania.

W myśl postanowień art. 659 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Z cytowanego przepisu wynika, iż najemca jest zobowiązany do zapłaty czynszu wynajmującemu, przy czym zapłata może być oznaczona w świadczeniach innego rodzaju niż pieniądze.

Wypada również wskazać na instytucję prawa cywilnego zwaną datio in solutum – świadczenie zamiast wykonania, określoną w przepisach art. 453 ww. ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie z przepisem, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Oznacza to, iż za zgodą wierzyciela, może dojść do zmiany przedmiotu świadczenia, które prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania z zaspokojeniem wierzyciela. W takim przypadku między stronami dochodzi do zawarcia umowy, na mocy której strony uzgadniają, że dłużnik spełni świadczenie inne niż określone treścią zobowiązania, zaś wierzyciel takie świadczenie przyjmie. Ponadto, zobowiązanie wygasa tylko wówczas, gdy umowie stron towarzyszy rzeczywiste spełnienie świadczenia przez dłużnika.

Przechodząc do podatkowych aspektów opisanych czynności, stwierdzić należy, że wszelkie spłaty długów są dla dłużnika - lokatora - obojętne podatkowo. Z faktu poniesienia przez lokatorów wydatków na wykonanie niezbędnych remontów w zamian za wygaśnięcie ciążących na nich zobowiązań z tytułu czynszu nie można bowiem wywieść, że lokatorzy uzyskują przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności przychody określone w art. 20 tej ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone regulacje prawne, wskazać należy, że zwolnienie lokatorów z zapłaty zasądzonych odsetek od nieterminowych opłat eksploatacyjnych, w zamian za poniesienie przez nich wydatków na wykonanie niezbędnego remontu, nie powoduje u najemców lokalu mieszkalnego powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu. W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin