Interpretacja Ministra Finansów
PT8/033/107/220/13/WCX/14/RD-63233
z 10 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 16 sierpnia 2012 r. Nr ITPP2/443-540/12/AW, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, na wniosek z dnia 30 kwietnia 2012 r. (data wpływu 7 maja 2012 r.), uzupełniony pismem z dnia 19 lipca 2012 r. (data wpływu 25 lipca 2012 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia lub leasingu pojazdu o przeznaczeniu specjalnym (bankowozu) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do jego napędu, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2012 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wpłynął ww. wniosek z dnia 30 kwietnia 2012 r., uzupełniony pismem z dnia dnia 19 lipca 2012 r. (data wpływu 25 lipca 2012 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia lub leasingu pojazdu o przeznaczeniu specjalnym (bankowozu) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do jego napędu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności jest m.in. prowadzenie hotelu. Sprzedaż w całości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W prowadzonej działalności hotelarskiej często występuje potrzeba transportu wartości pieniężnych, takich jak krajowe i zagraniczne znaki pieniężne. W celu zapewnienia bezpieczeństwa podczas transportowania wartości pieniężnych, Spółka rozważa zakup za gotówkę lub wyleasingowanie pojazdu samochodowego specjalnego, o przeznaczeniu bankowóz, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym. Pojazd w dowodzie rejestracyjnym będzie miał wpis: „rodzaj pojazdu: samochód specjalny, przeznaczenie bankowóz”.

Samochód specjalny będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Będzie bankowozem typu C i będzie spełniać wszystkie wymagania techniczne dla tego typu bankowozu, określone w załączniku nr 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne. Samochód będzie używany wyłącznie do przewożenia wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 ww. rozporządzenia MSWiA.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie lub z faktur dokumentujących raty leasingu pojazdu specjalnego (bankowozu) oraz z faktur dokumentujących nabycie paliwa do przedmiotowego samochodu specjalnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie lub z faktur dokumentujących raty leasingu pojazdu specjalnego - bankowozu oraz z faktur dokumentujących zakup paliwa do przedmiotowego samochodu specjalnego.

Spółka wskazała, że bankowóz jest to samochód, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym. Dodała, że w objaśnieniach do załącznika do ww. ustawy wskazano, że wykaz dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Spółka nadmieniła, że zgodnie z treścią interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPP1-443-51/08-2/RK, „Tymi przepisami jest ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, ze zm.) oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie”. W art. 2 pkt 36 tej ustawy zapisano, iż użyte w ustawie określenia oznaczają pojazd specjalny - pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 137, poz. 968), ustala się klasyfikację pojazdów, zawierającą określenia rodzajów, podrodzajów i przeznaczeń pojazdów, zwaną dalej „klasyfikacją”, stanowiącą załącznik nr 4 do rozporządzenia. W załączniku nr 4 do ww. rozporządzenia, w tabeli nr 3 (przeznaczenia pojazdów specjalnych), pod poz. nr 20, kod 520 zapisano „Bankowóz”. W § 11 ust. 1 (pkt 23 i pkt 24) cyt. rozporządzenia zapisano, iż dowód rejestracyjny, pozwolenie czasowe, w tym pozwolenie czasowe do wielokrotnego stosowania, wystawia się następująco:

• w rubryce „RODZAJ POJAZDU” - wpisuje się rodzaj pojazdu zgodnie z klasyfikacją,
• w rubryce „PRZEZNACZENIE” - wpisuje się przeznaczenie pojazdu zgodnie z klasyfikacją; przeznaczenie pojazdu wpisuje się w przypadku, gdy przewiduje to klasyfikacja.
  
  

Spółka zauważyła, iż w przypadku gdy istnieje klasyfikacja dla danego samochodu, w dowodzie rejestracyjnym musi się znaleźć odpowiedni wpis potwierdzający przeznaczenie pojazdu. Wskazała, że rejestracja pojazdu na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym ma charakter decyzji administracyjnej, a zatem jest wiążąca dla wszystkich uczestników obrotu prawnego, w tym również organów podatkowych. Spółka stwierdziła, że jeśli w dowodzie rejestracyjnym samochodu jest odpowiedni wpis klasyfikacji umożliwiającej określenie, że pojazd jest samochodem specjalnym o przeznaczeniu „Bankowóz”, to będzie przysługiwać prawo odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie lub z faktur dokumentujących raty leasingu pojazdu specjalnego: bankowozu oraz z faktur dokumentujących zakup paliwa do przedmiotowego samochodu specjalnego.

W dniu 16 sierpnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając, na podstawie przepisu § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów - wydał interpretację indywidualną Nr ITPP2/443-540/12/AW, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy:

• art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054),
• art. 3 ust. 1, 2 i 6, art. 34 oraz wskazał na załącznik do ustawy, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.),
• art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.),
• § 1 pkt 2 lit. a, pkt 3 oraz pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz.U. Nr 166, poz. 1128)

oraz odniósł ich treść do zdarzenia przyszłego i stanowiska przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

Dyrektor Izby Skarbowej Bydgoszczy, mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane w interpretacji indywidualnej uregulowania prawne, stwierdził, że skoro - jak wskazano we wniosku - ww. pojazd będzie stanowić bankowóz typu C, spełniający wszystkie wymagania techniczne dla tego typu bankowozu, oraz będzie wykorzystywany wyłącznie do przewożenia wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 rozporządzenia MSWiA, to Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury dokumentującej jego nabycie, a w przypadku użytkowania tego samochodu na podstawie umowy leasingu - pełnej kwoty podatku naliczonego od czynszu/raty wynikających z tej umowy, o ile nie wystąpią okoliczności wyłączające to prawo, określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do napędu tego samochodu.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 16 sierpnia 2012 r. Nr ITPP2/443-540/12/AW wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o podatku od towarów i usług kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą nowelizującą - w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Stosownie do art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6000 zł.

W myśl art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 tej ustawy:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy
2. Bankowóz
3. Do prac wiertniczych
4. Koparka, koparkospycharka
5. Ładowarka
6. Do oczyszczania dróg
7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
8. Pomoc drogowa
9. Do zimowego utrzymania dróg
10. Żuraw samochodowy
11. Pogrzebowy.
    
    

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawarte w odrębnych przepisach.

Ustawodawca wskazuje tym samym, że niewystarczającym jest spełnienie wymagań technicznych dla bankowozu, ale również warunków zawartych w odrębnych przepisach.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W myśl § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz.U. Nr 166, poz. 1128) - dalej rozporządzenie MSWiA - bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

W świetle § 1 pkt 2 rozporządzenia MSWiA użyte w rozporządzeniu określenie „wartości pieniężne” oznacza:

1. krajowe i zagraniczne znaki pieniężne,
2. czeki, z wyjątkiem czeków zakreślonych, skasowanych lub opatrzonych indosem pełnomocniczym, zawierającym wzmiankę "wartość do inkasa", "należność do inkasa" lub inną o podobnym charakterze,
3. weksle, z wyjątkiem weksli opatrzonych indosem pełnomocniczym zawierającym wzmiankę "wartość do inkasa" lub inną o podobnym charakterze,
4. inne dokumenty zastępujące w obrocie gotówkę,
5. złoto, srebro i wyroby z tych metali, kamienie szlachetne i perły, a także platynę i inne metale z grupy platynowców, z wyjątkiem przedmiotów będących muzealiami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz.U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.).
   
   

Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia MSWiA wartości pieniężne powyżej 1 jednostki obliczeniowej transportuje się bankowozem, przy czym zgodnie z § 1 pkt 5 tego rozporządzenia jednostka obliczeniowa to 120-krotność przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 224 i Nr 134, poz. 903).

W kontekście analizowanego zagadnienia należy wskazać stanowisko sądów administracyjnych w tym zakresie.

Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 505/13) stwierdził, że: „Bankowóz jako pojazd specjalny służyć ma konkretnym czynnościom specjalnym, czyli jego przeznaczeniem jest wykonywanie specjalnej funkcji jako podstawowej, tj. transportu wartości pieniężnych. Takie przeznaczenie bankowozu powoduje, że wykorzystywanie tego pojazdu winno być ściśle powiązane z profilem działalności gospodarczej podatnika. Tym samym, nabycie, leasing czy wynajem pojazdu specjalnego (bankowozu) przez podatnika, który nie wykonuje czynności opodatkowanych o specjalnej funkcji, do której pojazd ten jest przeznaczony, nie daje prawa do skorzystania z pełnego odliczenia podatku od towarów i usług na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Podkreślić należy, że sama klasyfikacja pojazdu specjalnego jako bankowozu (potwierdzona wpisem w dowodzie rejestracyjnym), czy też możliwość jego nabycia przez podatników podatku od towarów i usług prowadzących działalność gospodarczą w różnych zakresach, nie uprawnia do pełnego odliczenia podatku VAT z tego tytułu. Bowiem, nawet jeżeli bankowóz wykorzystywany będzie w działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych, jednak przedmiotem prowadzonej działalności nie będzie ochrona przechowywanych i transportowanych wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 cyt. rozporządzenia, pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego nie będzie przysługiwało. (...) Aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z zakupem samochodu o specjalnym przeznaczeniu (bankowozu) i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której wykorzystywanie tego typu pojazdu jest konieczne oraz racjonalnie uzasadnione”.

Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził w wyroku z dnia 4 marca 2014 r. sygn. akt I FSK 257/13: „(...) w przypadku pojazdów specjalnych przyznanie pełnego prawa do odliczenia wynika z założenia, że pojazd ten będzie wyłącznie wykorzystywany do działalności gospodarczej podatnika, a użycie tego pojazdu do innych celów ma wymiar zupełnie nieistotny. W przypadku pojazdów specjalnych związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych musi być więc bardziej ewidentny, aniżeli w przypadku samochodów, których nabycie uprawnia podatnika do ograniczonego odliczenia podatku VAT. Samo spełnienie formalnych przesłanek przewidzianych w przepisach szczególnych, od których zależy kwalifikacja danego pojazdu, jako pojazdu specjalnego, nie powinno więc być automatycznie traktowane, jako uprawniające do skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT, jeżeli okoliczności wykorzystania tego pojazdu wskazują, że realizacja tego prawa może wiązać się z nadużyciem prawa do odliczenia. Dlatego uprawniona jest konstatacja sądu pierwszej instancji, iż by móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z zakupem samochodu o specjalnym przeznaczeniu i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której wykorzystywanie tego typu pojazdu jest konieczne”.

Minister Finansów w pełni podziela stanowisko Sądów zaprezentowane w ww. wyrokach oraz uwzględnia je w niniejszej zmianie interpretacji indywidualnej.

Minister Finansów wskazuje zatem, że zakup bankowozu powinien być ściśle powiązany z przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej a jego wykorzystanie konieczne w prowadzeniu tej działalności. Jeśli zatem przedmiotem prowadzonej działalności nie są usługi świadczone w zakresie ochrony i transportu wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 ww. rozporządzenia MSWiA, to nie można uznać, że nabycie bankowozu następuje celem wykorzystania zgodnie z jego przeznaczeniem.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem działalności Spółki jest m.in. prowadzenie hotelu. W działalności hotelarskiej często występuje potrzeba transportu wartości pieniężnych, takich jak krajowe i zagraniczne znaki pieniężne. W celu zapewnienia bezpieczeństwa podczas transportowania wartości pieniężnych, Spółka rozważa zakup za gotówkę lub „wyleasingowanie” pojazdu samochodowego specjalnego, o przeznaczeniu bankowóz. Pojazd w dowodzie rejestracyjnym będzie miał wpis: „rodzaj pojazdu: samochód specjalny, przeznaczenie bankowóz” i będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Będzie bankowozem typu C, spełniającym wszystkie wymagania techniczne dla tego typu bankowozu, określone w załączniku nr 5 rozporządzenia MSWiA. Samochód będzie używany wyłącznie do przewożenia wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 ww. rozporządzenia MSWiA.

Powyższe wskazuje, że Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą polegającą m.in. na prowadzeniu hotelu, a tym samym przedmiotem prowadzonej działalności nie będzie ochrona przechowywanych i transportowanych wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 rozporządzenia MSWiA, co oznacza, że profil działalności Wnioskodawcy nie wymaga konieczności przewozu wartości pieniężnych.

Ww. pojazd w przedmiotowym przypadku nie będzie u Wnioskodawcy spełniał funkcji bankowozu, lecz będzie jedynie podlegał okazjonalnemu wykorzystaniu, spełniając tym samym wyłącznie funkcję pomocniczą w prowadzonej działalności gospodarczej oraz będąc de facto typowym samochodem firmowym. W oparciu o wskazany profil działalności brak jest zatem podstaw do uznania, że działalność Wnioskodawcy wymaga przewozu wartości pieniężnych pojazdem specjalnym jakim jest bankowóz. Podatek naliczony przy zakupie samochodu, który faktycznie ma właściwości samochodu osobowego można zatem odliczać na zasadach jak dla samochodów osobowych.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie lub z faktur dokumentujących raty leasingu pojazdu specjalnego (bankowozu), lecz jedynie 60% tej kwoty, nie więcej jednak niż 6.000 zł. Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu ww. pojazdu.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym będzie mu przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie lub z faktur dokumentujących raty leasingu pojazdu specjalnego – bankowozu oraz z faktur dokumentujących zakup paliwa do przedmiotowego samochodu specjalnego, Minister Finansów uznał za nieprawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 16 sierpnia 2012 r. Nr ITPP2/443-540/12/AW, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.