2015.02.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-528/14/LG
z 4 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 30 października 2014 r. (data wpływu 31 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z 22 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 i 29 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych z tytułu nieodpłatnego zbycia części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych z tytułu nieodpłatnego zbycia części przedsiębiorstwa.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 stycznia 2015 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 13 stycznia 2015 r. znak: IBPP4/443-528/14/LG.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pani B. i Pan W. prowadzą działalność gospodarczą jako wspólnicy w spółce cywilnej. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest handel obuwiem oraz galanterią skórzaną, usługi gastronomiczne oraz wynajem lokali użytkowych na rzecz przedsiębiorstw i instytucji. Wnioskodawca opłaca podatek dochodowy na zasadach ogólnych, a spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, zaś udziały każdego ze wspólników wynoszą po 50%.

Ww. osoby jako wspólnicy mają jednak odmienne wizje rozwoju ich przedsiębiorstwa, w związku z czym mają zamiar kontynuować dalszą działalność w ramach dwóch odrębnych podmiotów gospodarczych, także spółek.

Aby do tego doprowadzić Wnioskodawca chce dokonać podziału firmy na zorganizowane części. Spółka obecnie wykonuje działalność w różnych miejscach, pod różnymi adresami, jednak część obiektów skupiona jest w jednym budynku, pod jednym adresem. W chwili obecnej pod względem administracyjnym budynek stanowi jedną całość, jednak w rzeczywistości prowadzone są tam trzy różne co do rodzaju działalności gospodarcze, tj. usługi gastronomiczne, handel oraz wynajem lokali. W związku z tym zamierzamy dokonać fizycznego podziału budynku zgodnie z prowadzonymi w nim rodzajami działalności w taki sposób, że każda z części będzie miała swój adres i swoją księgę wieczystą. Dla każdej z części założymy odrębną ewidencję księgową, Wnioskodawca przyporządkuje pracowników, towary i materiały, a także związane z nią zobowiązania i składniki majątku. W ten sposób Wnioskodawca osiągnie pożądany przez Wnioskodawcę stan, tj. podział przedsiębiorstwa na zorganizowane części, stanowiące zespoły składników materialnych i niematerialnych z wydzielonymi pracownikami, osobnymi zobowiązaniami, odrębną dla każdej części ewidencją księgową, mogące w każdej chwili stanowić niezależne i samodzielne przedsiębiorstwa, co wyczerpuje znamiona wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W następnej kolejności Wnioskodawca zamierza zawiązać nową spółkę cywilną pod nazwą np. „...-BIS”, na rzecz której Wnioskodawca chce dokonać zbycia zorganizowanych części naszego przedsiębiorstwa – s.c. „...” poprzez wniesienie aportu do nowej spółki. Wartość tego wkładu stanowiła będzie mniej więcej połowę aktualnej wartości przedsiębiorstwa w obecnym kształcie.

Nowa spółka również będzie czynnym podatnikiem podatku VAT, a wniesiony aport służył będzie działalności opodatkowanej.

Druga połowa pozostanie we władaniu starej spółki.

Ponadto w piśmie z 22 stycznia 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1.Prowadzi działalność gospodarczą polegającą na: handlu obuwiem oraz galanterią skórzaną, świadczeniu usług gastronomicznych oraz wynajmie lokali użytkowych w formie jednego przedsiębiorstwa, które zamierza podzielić w sposób następujący:

a.restauracja w odrębnym lokalu w K. przy ul. C. 94 - posiadająca:

zaprowadzone odrębne księgi podatkowe;
zaprowadzone odrębne ewidencje dla potrzeb podatku od towarów i usług;
przyporządkowanych pracowników;
odrębnie prowadzone zakupy towarów handlowych i materiałów oraz wyodrębniony magazyn;
odrębnie rozliczane przychody, koszty ich uzyskania, należności i zobowiązania (dostawcy, podatki, ubezpieczenia społeczne, kredyty itp);
odrębnie przyporządkowane składniki majątku takie, jak środki trwałe, niezbędne wyposażenie itp.;

b.sklep obuwniczy i galanteryjny w odrębnym lokalu w K. przy ul. C. 94- posiadający:

zaprowadzone odrębne księgi podatkowe;
zaprowadzone odrębne ewidencje dla potrzeb podatku od towarów i usług;
przyporządkowanych pracowników;
odrębnie prowadzone zakupy towarów handlowych i materiałów oraz wyodrębniony magazyn;
odrębnie rozliczane przychody, koszty ich uzyskania, należności i zobowiązania (dostawcy, podatki, ubezpieczenia społeczne, kredyty itp) ;
odrębnie przyporządkowane składniki majątku takie, jak środki trwałe, niezbędne wyposażenie itp.;

c.odrębny lokal użytkowy podzielony na funkcjonalne boksy przeznaczony na wynajem w K. przy ul. C. 94 - posiadający:

zaprowadzone odrębne księgi podatkowe;
zaprowadzone odrębne ewidencje dla potrzeb podatku od towarów i usług;
przyporządkowanych pracowników;
odrębnie prowadzone zakupy towarów handlowych i materiałów oraz wyodrębniony magazyn;
odrębnie rozliczane przychody, koszty ich uzyskania, należności i zobowiązania (dostawcy, podatki, ubezpieczenia społeczne, kredyty itp);
odrębnie przyporządkowane składniki majątku takie, jak środki trwałe, niezbędne wyposażenie itp.;

d.sklep obuwniczy i galanteryjny w odrębnym lokalu w K. przy ul. K - posiadający:

zaprowadzone odrębne księgi podatkowe;
zaprowadzone odrębne ewidencje dla potrzeb podatku od towarów i usług;
przyporządkowanych pracowników;
odrębnie prowadzone zakupy towarów handlowych i materiałów oraz wyodrębniony magazyn;
odrębnie rozliczane przychody, koszty ich uzyskania, należności i zobowiązania (dostawcy, podatki, ubezpieczenia społeczne, kredyty itp) ;
odrębnie przyporządkowane składniki majątku takie, jak środki trwałe, niezbędne wyposażenie itp.;

e.sklep obuwniczy i galanteryjny w odrębnym lokalu w K. przy ul. Y posiadający:

zaprowadzone odrębne księgi podatkowe;
zaprowadzone odrębne ewidencje dla potrzeb podatku od towarów i usług;
przyporządkowanych pracowników;
odrębnie prowadzone zakupy towarów handlowych i materiałów oraz wyodrębniony magazyn;
odrębnie rozliczane przychody, koszty ich uzyskania, należności i zobowiązania (dostawcy, podatki, ubezpieczenia społeczne, kredyty itp);
odrębnie przyporządkowane składniki majątku takie, jak środki trwałe, niezbędne wyposażenie itp.;

f.odrębny lokal użytkowy przeznaczony na wynajem w K. przy ul. P - posiadający:

zaprowadzone odrębne księgi podatkowe;
zaprowadzone odrębne ewidencje dla potrzeb podatku od towarów i usług;
przyporządkowanych pracowników;
odrębnie prowadzone zakupy towarów handlowych i materiałów oraz wyodrębniony magazyn;
odrębnie rozliczane przychody, koszty ich uzyskania, należności i zobowiązania (dostawcy, podatki, ubezpieczenia społeczne, kredyty itp) ;
odrębnie przyporządkowane składniki majątku takie, jak środki trwałe, niezbędne wyposażenie itp..

2.Każda ze zbywanych części przedsiębiorstwa wymienionego we wniosku będzie wyodrębniona organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo. Będzie to taki podział, który pozwoli, w przypadku wyłączenia którejkolwiek, dowolnej części z przedsiębiorstwa, na samodzielne funkcjonowanie na rynku tak, jak przedsiębiorstwo budowane od podstaw, w pełni samodzielne i funkcjonalne, ponieważ każda z wyodrębnionych części będzie posiadała wszelkie niezbędne środki do samodzielnego i niezależnego funkcjonowania (istnienia) na rynku.

3.Przedmiotem zbycia nie będą wszystkie zorganizowane części wyodrębnione z przedsiębiorstwa działającego do tej pory. Zbyte zostaną zorganizowane części w ilości odpowiadającej około połowy jego aktualnej wartości. Druga połowa pozostanie w firmie działającej obecnie, czyli w s.c. „...”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jakie skutki w podatku VAT, tak należnym, jak i w kwestii skorygowania wcześniej odliczonych kwot podatku naliczonego, wywoła nieodpłatne zbycie zorganizowanych części przedsiębiorstwa nowemu podmiotowi, który będzie tę działalność kontynuował?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w świetle art. 6 ustawy o VAT jest czynnością wykraczającą poza normatywny zakres ustawy, co oznacza iż nie podlega ono opodatkowaniu tym podatkiem.

Nieodpłatne przekazanie zorganizowanych części przedsiębiorstwa nie wiąże się również z koniecznością korygowania wcześniej odliczonych kwot podatku naliczonego w trybie art. 91 ust. 9 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (…).

Jak stanowi art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Należy zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Istotne znaczenie w powyższej definicji ma końcowy jej fragment. W celu ustalenia zatem, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, zbadać należy, czy nabyty zespół składników majątkowych stanowić mógłby samodzielnie działające przedsiębiorstwo. Wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Ponadto wymogiem do uznania, aby zespół składników stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, jest to by stanowił on zespół składników materialnych i niematerialnych - w tym zobowiązań. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno on mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu Cywilnego.

W związku z powyższym, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa.

Dlatego należy uznać, że nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy.

W ocenie Organu wskazany przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości WE w sprawie C-497/01 odnoszącego się do treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.)

W myśl tej regulacji prawa unijnego, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Należy zauważyć, że prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 112 nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego „całości lub części majątku”.

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines (publ.: „Przegląd Podatkowy” 2004/4/50, ECR 2003/11B/I-14393) Trybunał zwracając uwagę, iż niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń – innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, iż pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Tym bardziej, elementem tym nie mogą być obciążające zorganizowaną część przedsiębiorstwa zobowiązania. W tym zakresie Trybunał uznał bowiem, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Zatem ,w ocenie Organu, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa zajmuje się kilkoma różnymi rodzajami (profilami) działalności gospodarczej. Wnioskodawca zamierza dokonać nieodpłatnego zbycia części przedsiębiorstwa do innej spółki cywilnej, tj. zbyte zostaną poszczególne części przedsiębiorstwa w ilości odpowiadającej około połowy jego aktualnej wartości.

W ramach działalności Wnioskodawcy zostaną wyodrębnione następujące części przedsiębiorstwa w nieruchomościach pod nw. adresami:

1.K... ul. C. 94:

restauracja,
sklep obuwniczy i galanteryjny,
lokal użytkowy podzielony na boksy przeznaczony na wynajem.

2.K... ul. K: sklep obuwniczy i galanteryjny.

3.K... ul. Y: sklep obuwniczy i galanteryjny.

4.K... ul. P: lokal użytkowy przeznaczony na wynajem.

Każda z ww. części przedsiębiorstwa posiada odrębne księgi podatkowe, odrębne ewidencje dla potrzeb podatku od towarów i usług, przyporządkowanych pracowników, odrębnie prowadzone zakupy towarów handlowych i materiałów oraz wyodrębniony magazyn, odrębnie rozliczane przychody, koszty ich uzyskania, należności i zobowiązania (dostawcy, podatki, ubezpieczenia społeczne, kredyty itp), odrębnie przyporządkowane składniki majątku takie, jak środki trwałe, niezbędne wyposażenie itp. Jednocześnie każda część przedsiębiorstwa będzie wyodrębniona organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo. Będzie to taki podział, który pozwoli, w przypadku wyłączenia którejkolwiek, dowolnej części z przedsiębiorstwa, na samodzielne funkcjonowanie na rynku tak, jak przedsiębiorstwo budowane od podstaw, w pełni samodzielne i funkcjonalne, ponieważ każda z wyodrębnionych części będzie posiadała wszelkie niezbędne środki do samodzielnego i niezależnego funkcjonowania (istnienia) na rynku.

Odnosząc przedstawiony opis sprawy do powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że każda wyodrębniona z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy poszczególna jego część jest zorganizowanym zespołem składników majątkowych wyodrębnionych w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy pod względem finansowym, funkcjonalnym i organizacyjnym, który jest przeznaczony do określonego rodzaju działalności, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie funkcjonujące w obrocie gospodarczym, spełnia zatem wymogi definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, czynność nieodpłatnego zbycia części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w postaci poszczególnych jego części, które są – każda część - zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tym samym czynność ta wyłączona będzie spod działania ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w części wyłączenia z opodatkowania zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Kwestią pozostającą do rozstrzygnięcia są ewentualne skutki podatkowe mogące powstać po czynności zbycia części przedsiębiorstwa (jego zorganizowanych części) a dotyczące ewentualnej konieczności korekty podatku naliczonego odliczonego od nabytych towarów i usług przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Proporcję, o której mowa w ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W oparciu o art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, iż w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Ponadto, w świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1 - 6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Obowiązek skorygowania podatku naliczonego od wcześniej nabytych towarów lub środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które są następnie przedmiotem zbycia (aportu) przedsiębiorstwa, reguluje art. 91 ust. 9 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem korekta podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy, dotyczy podatku naliczonego od zakupów związanych jednocześnie z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, jeżeli podatnik nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwot podatku, które posłużyłyby tylko czynnościom opodatkowanym oraz gdy zmianie uległo przeznaczenie towaru, od którego podatek został odliczony lub nieodliczony w całości. Ponadto, korekta ta jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będącego następcą prawnym (beneficjentem praw i obowiązków zbywcy), który w tym zakresie przejmuje, wynikające z art. 91 ust. 1-8 ustawy, obowiązki swojego poprzednika.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w wyniku nieodpłatnego zbycia zorganizowanych części przedsiębiorstwa Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania jakiejkolwiek korekty podatku w związku z dokonaniem ww. czynności.

Zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że nieodpłatne przekazanie zorganizowanych części przedsiębiorstwa nie wiąże się z koniecznością korygowania wcześniej odliczonych kwot podatku naliczonego.

Tym samym dokonując całościowej oceny stanowiska Wnioskodawcy należy uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin