Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-665/14/BG
z 15 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 26 maja 2014 r. (który wpłynął do tut. Biura 4 czerwca 2014 r.), uzupełnionym 9 września 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych wyłączenia z opodatkowania na terytorium Niemiec części zysków wypracowanych przez zakład w Niemczech - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych wyłączenia z opodatkowania na terytorium Niemiec części zysków wypracowanych przez zakład w Niemczech. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 28 sierpnia 2014 r. Znak IBPBI/2/423-665/14/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 9 września 2014 r.

W uzupełnieniu wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Istnieje możliwość, aby część dochodu podlegającego opodatkowaniu w Niemczech można było zwolnić z opodatkowania w Niemczech i opodatkować tę zwolnioną część dochodu w Polsce. Ta możliwość wynika z niemieckiego stosowania prawa podatkowego i podlega decyzji niemieckich organów finansowych. To niemieckie organy finansowe określają tryb i sposób rozpatrywania wniosków o zwolnienie części dochodu z opodatkowania w Niemczech.

Spółka w czerwcu 2012 r. wystąpiła z wnioskiem do niemieckiego Urzędu Skarbowego o opodatkowanie w kraju części zysków wypracowanych na terenie Niemiec za 2011 r. W październiku 2012 r. firma otrzymała decyzję, w której urząd przychylił się do wniosku Spółki i wyraził zgodę na opodatkowanie zysku wypracowanego w Niemczech w następujących proporcjach: 30% do opodatkowania w Niemczech, 70% w Polsce. Spółka informuje, że podatek dochodowy od osób prawnych za 2011 r. od zysku wypracowanego na terenie Niemiec był odprowadzony do niemieckiego Urzędu Skarbowego. Po otrzymaniu decyzji niemieckiego Urzędu Skarbowego Spółka skorygowała deklarację CIT-8 i wpłaciła należny podatek dochodowy od części zysku wypracowanego na terenie Niemiec w takiej wysokości, jaką uznał w decyzji niemiecki Urząd Skarbowy. Po korekcie CIT-8 Urząd Skarbowy naliczył Spółce odsetki od zaległości podatkowych za okres od 1 kwietnia 2012 r. do 20 grudnia 2012 r. Kwota podatku dochodowego wyniosła 1.418 tys. PLN, a kwota odsetek wyniosła 104 tys. PLN.

Analogiczna sytuacja nastąpiła w 2013 r. za wypracowane zyski na terenie Niemiec za 2012 r. Decyzję z Urzędu Skarbowego w Niemczech o podziale zysku do opodatkowania otrzymała firma w listopadzie 2013 r. Po decyzji została skorygowana deklaracja CIT-8 za 2012 r. i w grudniu 2012 r. został wpłacony należny podatek w wysokości 1.962 tys. PLN. Urząd Skarbowy naliczył odsetki w wysokości 157 tys. PLN. W sumie za dwa lata podatkowe 2011 oraz 2012, zostały przez Urząd Skarbowy naliczone odsetki do zapłaty w wysokości 261 tys. PLN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka była zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od działalności niemieckiej przed otrzymaniem decyzji od Urzędu Skarbowego w Niemczech za 2011 r. na dzień 31 marca 2012 r. i za 2012 r. na dzień 31 marca 2013 r., a jeżeli tak, to w jakiej wysokości?

(pytanie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 5 września 2014 r.)

Zdaniem Spółki, termin zapłaty podatku od zwolnionej części zysku z opodatkowania w Niemczech nastąpił z datą uprawomocnienia się decyzji wydanej przez Urząd Skarbowy w Niemczech, tj. 20 grudnia 2012 r. za rok podatkowy 2011 oraz 20 grudnia 2013 r. za rok podatkowy 2012. W przypadku gdyby niemieckie organy finansowe nie uwzględniły wniosku podatnika - nie powstanie wtedy żaden obowiązek podatkowy w Polsce. Zgodnie z Umową zawartą pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisaną w Berlinie 14 maja 2003 r. - art. 7, art. 9, art. 24, art. 25 - firma posiadająca oddział w Niemczech miała obowiązek odprowadzania podatku dochodowego od działalności niemieckiej w Niemczech, tym samym nie miała obowiązku płacić równocześnie podatku w kraju od tejże działalności, gdyż dochód należy zaliczyć jednemu zakładowi.

Korekta deklaracji CIT-8 za 2011 r. oraz 2012 r. nie powinna skutkować koniecznością zapłaty podatku na dzień 31 marca odpowiednio 2012 r. oraz 2013 r., gdyż byłoby to złamaniem postanowień wskazanej wyżej umowy, w efekcie czego podatek byłby zapłacony jednocześnie w Polsce i w Niemczech od tej samej działalności w okresie od 31 marca do dnia otrzymania decyzji od Urzędu Skarbowego w Niemczech.

Zgodnie z art. 87 pkt 1 oraz art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, ratyfikowana umowa międzynarodowa jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa na terenie RP i ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową, jak również w/w umowa ma pierwszeństwo w przypadku kolizji z ustawami. Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki, termin zapłaty podatku od działalności niemieckiej (za rok podatkowy 2011 i 2012) nastąpił po otrzymaniu decyzji Urzędu Skarbowego w Niemczech, a tym samym odsetki naliczone przez Urząd Skarbowy są niezasadne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, że tut. Organ udzielając niniejszej interpretacji indywidualnej wziął pod uwagę stan faktyczny, pytanie i stanowisko zawarte w uzupełnieniu wniosku z 5 września 2014 r. Ponadto wydając niniejszą interpretację przyjęto założenie, że zyski wypracowane na terenie Niemiec zostały osiągnięte przez zakład Spółki na terenie Niemiec na co wskazuje stanowisko zawarte w uzupełnieniu do wniosku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka na terenie Niemiec prowadzi działalność gospodarczą. Istnieje możliwość, aby część dochodu podlegającego opodatkowaniu w Niemczech można było zwolnić z opodatkowania w Niemczech i opodatkować tę zwolnioną część dochodu w Polsce; wynika to z niemieckiego stosowania prawa podatkowego i podlega decyzji niemieckich organów finansowych. Niemieckie organy finansowe określają tryb i sposób rozpatrywania wniosków o zwolnienie części dochodu z opodatkowania w Niemczech. Spółka w czerwcu 2012 r. wystąpiła z wnioskiem do niemieckiego Urzędu Skarbowego o opodatkowanie w kraju części zysków wypracowanych na terenie Niemiec za 2011 r. W październiku 2012 r. firma otrzymała decyzję, w której urząd przychylił się do wniosku Spółki i wyraził zgodę na opodatkowanie zysku wypracowanego w Niemczech w następujących proporcjach: 30% do opodatkowania w Niemczech, 70% w Polsce. Podatek dochodowy od osób prawnych za 2011 r. od zysku wypracowanego na terenie Niemiec był odprowadzony do niemieckiego Urzędu Skarbowego. Po otrzymaniu decyzji niemieckiego Urzędu Skarbowego Spółka skorygowała deklarację CIT-8 i wpłaciła należny podatek dochodowy od części zysku wypracowanego na terenie Niemiec w takiej wysokości, jaką uznał w decyzji niemiecki Urząd Skarbowy. Po korekcie CIT-8 Urząd Skarbowy naliczył Spółce odsetki od zaległości podatkowych za okres od 1 kwietnia 2012 r. do 20 grudnia 2012 r. Analogiczna sytuacja nastąpiła w 2013 r. za wypracowane zyski na terenie Niemiec za 2012 r. Decyzję z Urzędu Skarbowego w Niemczech o podziale zysku do opodatkowania otrzymała firma w listopadzie 2013 r. Po decyzji została skorygowana deklaracja CIT-8 za 2012 r. i w grudniu 2012 r. został wpłacony należny podatek.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „updop”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Jednakże, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 updop, wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Z powyższego wynika, że podatnicy objęci nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, mogą skorzystać z omawianego zwolnienia jeżeli jednocześnie zostaną spełnione następujące warunki:

1. dochód zostanie osiągnięty za granicą,
2. 2. umowa międzynarodowa, której Polska jest stroną, zwalnia ten dochód od opodatkowania w Polsce.
   
   

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową. Pomimo możliwości bezpośredniego stosowania przepisów umów międzynarodowych, wynikających z zapisów art. 87 i 91 Konstytucji RP, do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych został wprowadzony ww. art. 17 ust. 1 pkt 3 updop, potwierdzający uregulowania zawarte w umowach międzynarodowych o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu. Na jego podstawie dochody opodatkowane za granicą oraz zwolnione od opodatkowania w Polsce według umów międzynarodowych, podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych. Umowy jednocześnie wskazują zastosowanie odpowiedniej metody unikania podwójnego opodatkowania wobec uzyskanych dochodów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90, dalej „umowa polsko-niemiecka”), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ww. umowy, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład to, z zastrzeżeniem postanowień ust. 3 niniejszego artykułu, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Postanowienie to określa zasadę rozgraniczenia zysków pomiędzy poszczególne części przedsiębiorstwa osoby zagranicznej, to jest centralę i zakład oraz formułuje normę, że w państwie źródła (położenia zakładu) opodatkowaniu podlegają wyłącznie zyski powstałe w związku z działalnością wykonywaną poprzez zakład. Podział ten opiera się na zasadach stosowanych przez podmioty niezależne, w warunkach wolnego rynku. Z przyjęcia tej zasady wynika, że zakładowi należy przypisać czynności (świadczenia), które mógłby wykonywać i wykonywałby podmiot niezależny, oraz część zysków, którą w porównywalnych warunkach osiągnąłby podmiot niezależny. Innymi słowy, zakładowi należy przypisać takie zyski, które osiągnąłby gdyby zamiast prowadzenia działalności na rzecz siedziby głównej swojego przedsiębiorstwa, prowadził transakcje z całkowicie odrębnym przedsiębiorstwem na normalnych warunkach i według cen przeważających na wolnym rynku. Zazwyczaj ustalone w ten sposób zyski, co do zasady będą odpowiadać zyskom, jakie można ustalić na podstawie właściwie prowadzonej księgowości handlowej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej, jeżeli:

1. przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa uczestniczy bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, albo
2. te same osoby uczestniczą bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa,

i jeżeli w jednym i w drugi przypadku między dwoma przedsiębiorstwami, w zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych, zostaną umówione lub narzucone warunki, które różnią się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne przedsiębiorstwa, wówczas zyski, które osiągnęłoby jedno z przedsiębiorstw bez tych warunków, ale z powodu tych warunków ich nie osiągnęło, mogą być uznane za zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.

Powyższy artykuł dotyczy korekty zysków, jakie są dopuszczalne dla celów podatkowych, jeżeli transakcje między przedsiębiorstwami powiązanymi (spółkami matkami i ich filiami oraz spółkami pozostającymi pod wspólną kontrolą) zostały dokonane na warunkach innych niż wolnorynkowe, a zatem nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie.

Odnosząc się natomiast do powołanego przez Spółkę we własnym stanowisku art. 25 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej dotyczącego zasady równego traktowania należy wskazać, że obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe, niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego Państwa, a w szczególności w związku z ich miejscem zamieszkania. Niniejsze postanowienie stosuje się również bez względu na postanowienia art. 1 w stosunku do osób, które nie mają miejsca zamieszkania lub siedziby w jednym lub obu Umawiających się Państwach. Natomiast opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa prowadzących taką samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielenia osobom mającym miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych zwolnień, ulg i obniżek podatkowych z uwagi na stan cywilny lub obciążenia rodzinne, których udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania lub siedzibę na jego terytorium. (art. 25 ust. 3 ww. umowy polsko-niemieckiej).

Z zasady równego traktowania wynika zatem zakaz wszelkiej dyskryminacji, zarówno:

• bezpośredniej, opartej w sposób jawny na obywatelstwie, jak i
• pośredniej (ukrytej), która przez stosowanie innych kryteriów zróżnicowania prowadzi w rzeczywistości do tych samych rezultatów (przejawem dyskryminacji pośredniej może być np. ustanowienie takich warunków nabywania i korzystania z uprawnień, którym są w stanie sprostać tylko obywatele danego państwa).
  
  

Równe traktowanie ma polegać na obciążeniu zakładu polskiej Spółki na terenie Niemiec takimi samymi obowiązkami jak przedsiębiorstw niemieckich prowadzących taką samą działalność na terenie Niemiec. W konsekwencji, w niniejszej sprawie nie dochodzi do złamania zasady równego traktowania, określonej w art. 25 ww. umowy.

Z kolei w myśl art. 24 ust. 2 lit. a umowy polsko - niemieckiej, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Na podstawie art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (…). Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ( art. 7 ust. 2 updop).

Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 updop, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,
• kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.
  
  

Zgodnie z art. 19 ust. 1 updop podatek, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, wynosi 19% podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 updop podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że dochody zakładu osiągane w związku z działalnością prowadzoną na terenie Niemiec podlegają opodatkowaniu w Niemczech i jednocześnie są zwolnione z opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych w Polsce (na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 updop w związku z art. 24 ust. 2 lit. a umowy polsko-niemieckiej) i nie są uwzględniane przy wyliczaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Obowiązek podatkowy powstał w Polsce w roku podatkowym, w którym uzyskane zostały dochody. Weryfikacja prawidłowości rozliczenia zakładu, dokonana przez niemieckie organy podatkowe, nie może bowiem modyfikować zasad ustalania opodatkowania wynikających z przepisów polskiego prawa podatkowego, a w szczególności zmieniać termin dokonania stosownych rozliczeń (złożenia zeznania i zapłaty podatku). W związku z tym na 31 marca 2012 r. Spółka była zobowiązana ustalić podstawę opodatkowania za 2011 r. (a na 31 marca 2013 r. za 2012 r.) wykazując przychody uzyskane ze źródeł położonych na terytorium Polski oraz przychody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Polski (podlegające opodatkowaniu w Polsce) oraz w ten sam sposób przyporządkowane do tych przychodów koszty uzyskania przychodów. Od ustalonej w powyższy sposób podstawy opodatkowania należało wyliczyć należny podatek dochodowy z zastosowaniem stawki podatkowej w wysokości 19%.

Otrzymanie decyzji od niemieckich organów finansowych nie zmienia terminu płatności zobowiązania podatkowego Spółki, który przypadał w niniejszej sprawie za 2011 r.- na 31 marca 2012 r. oraz za 2012 r. - na 31 marca 2013 r., ale skutkuje jednak koniecznością dokonania korekt złożonych w urzędzie skarbowym zeznań o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) CIT-8 za rok podatkowy 2011 r. oraz za 2012 r. Wnioskodawca jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania i należnego podatku dochodowego za te lata podatkowe oraz do zapłaty należnego podatku dochodowego za ww. lata podatkowe.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że stanowisko Spółki w zakresie konsekwencji podatkowych wyłączenia z opodatkowania na terytorium Niemiec części zysków wypracowanych przez zakład w Niemczech jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.