Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-153a/13/EK
z 30 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2013 r. (data wpływu 25 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania wynagrodzenia pośrednika za rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania wynagrodzenia pośrednika za rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka, w ramach prowadzonej działalności, sprzedaje towary własnej produkcji (przetwory rybne). W tym celu zawiera umowy dystrybucyjne z podmiotami mającymi zorganizowaną sieć dystrybucji Jej towarów. Podmioty te jedynie pośredniczą w zawieraniu umów z finalnymi odbiorcami towarów, którzy są stroną umów sprzedaży. Podmioty pośredniczące w sprzedaży nie nabywają na własny rachunek towarów oferowanych przez Spółkę lecz, zgodnie z umową, jedynie pośredniczą w sprzedaży Jej towarów uczestnikom zorganizowanych przez siebie sieci odbiorców i z tego tytułu otrzymują stosowne wynagrodzenie. W związku z powyższym Spółka wystawia na rzecz odbiorców faktury VAT z tytułu sprzedaży. Podmioty pośredniczące w sprzedaży uzyskują natomiast wynagrodzenie nazywane: „premią”, „bonusem”, „rabatem retrospektywnym”, z tytułu pośrednictwa w sprzedaży. Wysokość wynagrodzenia otrzymywanego przez pośrednika zależy od osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności przez uczestników zorganizowanych przez pośrednika sieci odbiorców. Poza pośrednictwem, podmioty pośredniczące w sprzedaży, w zamian za wymienione wyżej wynagrodzenia (bonusy, premie, rabaty retrospektywne), nie spełniają na rzecz Spółki jakichkolwiek innych świadczeń (usług). Opisanych wyżej wynagrodzeń nie można skojarzyć z żadną konkretną dostawą towarów do odbiorców. Fakt, że podmiot pośredniczący nie jest kupującym towary Spółki uniemożliwia stosowanie rabatów oraz dokonywanie odpowiedniej korekty wystawionych przez Spółkę (sprzedawcę) faktur VAT. Ww. wynagrodzenia dokumentowane są przez kontrahentów Spółki fakturami VAT. Zgodnie z treścią uchwały 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 2/12 (Lex Prestige nr 1166015), wypłata kontrahentowi bonusu warunkowego (premii pieniężnej) z tytułu osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności stanowi rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano pytanie sprowadzające się do kwestii:

Czy wypłata premii pieniężnej z tytułu osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży towarów osobom trzecim stanowi rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie podmiotu pośredniczącego w sprzedaży nie jest rabatem w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, a prowizją, o której mowa w art. 758 (1) Kodeksu cywilnego. Spółka wskazała, iż uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 2/12 (Lex Prestige 1166015), ma zastosowanie jedynie w takim stanie faktycznym, w którym bonus warunkowy (premia pieniężna) wypłacany jest bezpośrednio odbiorcy towarów i wyłącznie w tej sytuacji wypłata kontrahentowi bonusu warunkowego (premii pieniężnej, rabatu retrospektywnego) z tytułu osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności, stanowi rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, zmniejszający podstawę opodatkowania. Stwierdziła, że powołana uchwała nie ma zastosowania w sytuacji, gdy zapłata wynagrodzenia nazywanego „premią”, „bonusem”, „rabatem retrospektywnym” następuje na rzecz podmiotu, który co prawda posiada zorganizowaną sieć dystrybucyjną, w ramach której dokonywana jest sprzedaż towarów oferowanych przez Spółkę, jednakże nie nabywa od Spółki na własny rachunek oferowanych przez nią towarów, a jedynie pośredniczy w ich sprzedaży na rzecz osób trzecich - uczestników zorganizowanej przez niego sieci.

Spółka podniosła, że podmiot ten, poza pośrednictwem, nie spełnia bowiem na Jej rzecz innych świadczeń. Podkreśliła, iż otrzymanego przez ww. podmiot wynagrodzenia nie można skojarzyć z żadną konkretną dostawą towarów osobom trzecim, co uniemożliwia wystawianie faktur korygujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do brzmienia art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak stanowi art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1 ze zm.), „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu, nie będące dostawą towarów, mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, obejmuje transakcje gospodarcze, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, powinna wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. (…).

Stosownie do ust. 4 ww. artykułu, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z brzmieniem art. 30 ust. 1 pkt 4 ww ustawy, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka, w ramach prowadzonej działalności, sprzedaje towary własnej produkcji (przetwory rybne). Zawiera umowy dystrybucyjne z podmiotami mającymi zorganizowaną sieć dystrybucji Jej towarów. Podmioty te jedynie pośredniczą w zawieraniu umów z finalnymi odbiorcami towarów, którzy są stroną umów sprzedaży. Podmioty pośredniczące w sprzedaży nie nabywają na własny rachunek towarów oferowanych przez Spółkę lecz, zgodnie z umową, jedynie pośredniczą w sprzedaży Jej towarów uczestnikom zorganizowanych przez siebie sieci odbiorców i z tego tytułu otrzymują stosowne wynagrodzenie. W związku z powyższym Spółka wystawia na rzecz odbiorców faktury VAT z tytułu sprzedaży. Podmioty pośredniczące w sprzedaży uzyskują natomiast wynagrodzenie nazywane: „premią”, „bonusem”, „rabatem retrospektywnym”, z tytułu pośrednictwa w sprzedaży. Wysokość wynagrodzenia otrzymywanego przez pośrednika zależy od osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności przez uczestników zorganizowanych przez pośrednika sieci odbiorców. Poza pośrednictwem, podmioty pośredniczące w sprzedaży, w zamian za wymienione wyżej wynagrodzenia (bonusy, premie, rabaty retrospektywne), nie spełniają na rzecz Spółki jakichkolwiek innych świadczeń (usług). Ww. wynagrodzeń nie można skojarzyć z żadną konkretną dostawą towarów do odbiorców.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z treści wniosku - wynagrodzenie nazywane: „premią”, „bonusem”, „rabatem retrospektywnym”, które Spółka wypłaca „podmiotom pośredniczącym” stanowi kwotę należną za świadczone przez nie usługi, to nie stanowi ono rabatu w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 ustawy – Ordynacja podatkowa, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Oznacza to, że nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy nie jest organem kompetentnym do dokonania oceny, czy wypłacane przez Spółkę wynagrodzenie dla podmiotu pośredniczącego w sprzedaży jest prowizją, o której mowa w art. 758¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) Kodeks cywilny. Interpretacja taka wykraczałaby poza zakres interpretacji prawa podatkowego, do której uprawniony jest tut. organ w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Jednocześnie informuje się, iż w kwestii sposobu opodatkowania oraz udokumentowania czynności wykonywanych przez „podmiot pośredniczący” w sprzedaży towarów oferowanych przez Spółkę, wydano postanowienie nr ITPP2/443-153b/13/EK.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.