Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-927/14-2/RR
z 11 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2014 r. (data wpływu 22 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego oraz opodatkowania czynności wydzierżawienia przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego oraz opodatkowania czynności wydzierżawienia przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca („Wnioskodawca”) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przeważającym rodzajem działalności jest sprzedaż detaliczna paliw. Działalność prowadzona jest przez Wnioskodawcę na stacji paliw. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W przyszłości Wnioskodawca otrzyma od swojego ojca w drodze darowizny całe przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny („Przedsiębiorstwo”). Ojciec Wnioskodawcy także prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej paliw na stacji paliw.

Darowizna w rozumieniu art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego mająca za przedmiot Przedsiębiorstwo obejmie wszystko, co wchodzi w skład Przedsiębiorstwa (z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w umowie darowizny). W szczególności, w skład darowanego Przedsiębiorstwa wejdą m.in. towary handlowe, wyposażenie, środki trwałe, prawa wynikające z zawartych umów, umowy z pracownikami oraz należności i zobowiązania. Rodzaj działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę w ramach Przedsiębiorstwa będzie identyczny z rodzajem działalności prowadzonym przez ojca Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zamierza wydzierżawić całe darowane Przedsiębiorstwo na rzecz podmiotu trzeciego. Z tytułu dzierżawy Wnioskodawca pobierać będzie czynsz dzierżawny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z otrzymaniem darowizny Przedsiębiorstwa po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek dokonania korekt, o których mowa w art. 91 ust. 9 ustawy o VAT?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że wydzierżawienie na rzecz podmiotu trzeciego całości Przedsiębiorstwa otrzymanego w drodze darowizny będzie opodatkowane po stronie Wnioskodawcy podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1

W przypadku otrzymania darowizny Przedsiębiorstwa po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek dokonania korekt, o których mowa w art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, jeśli ojciec Wnioskodawcy (darczyńca) był uprawniony do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego. W przeciwnym wypadku, na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek dokonania korekt podatku VAT naliczonego odliczonego przez ojca Wnioskodawcy w związku z nabyciem składników majątkowych wchodzących w skład Przedsiębiorstwa wykorzystywanych do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługiwało ojcu Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługiwało.

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że odliczeniu, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT może podlegać tylko część podatku naliczonego, jeśli podatnik VAT wykonuje zarówno czynności opodatkowane tym podatkiem, jak i czynności niedające prawa do odliczeń.

Zgodnie bowiem z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Natomiast zgodnie z ust. 2 jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona zgodnie z ww. przepisami nie jest ostateczna. Ustawodawca przewidział bowiem, że po zakończeniu roku może powstać konieczność korekty odliczonego podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 91 ust. 1 ustawy o VAT po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust, 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca wskazuje, że przepisy ww. ustawy nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, należy odwołać się do definicji „przedsiębiorstwa” zawartej w prawie cywilnym. Zgodnie bowiem z zasadami wykładni systemowej zewnętrznej, gdy dane pojęcie nie jest definiowane w danym akcie normatywnym, a jest określone w innym akcie normatywnym, to z uwagi na konieczność zachowania jednoznaczności systemu prawnego, przy interpretacji tego zwrotu należy odwołać się do znaczenia tego pojęcia na gruncie innego aktu normatywnego wiodącego w danej dziedzinie.

Zgodnie z art. 55(1) Kodeku Cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 55(2) Kodeksu Cywilnego czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy należy przyjąć, że przedmiotem transakcji zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) Kodeku Cywilnego.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że ustawodawca nie zdefiniował wprost wyrażenia „zbycie przedsiębiorstwa”, o którym mowa w art. 91 ust. 9 ustawy o VAT. Niemniej jednak, w ocenie Wnioskodawcy, obejmuje ono także zbycie przedsiębiorstwa w drodze darowizny. W takim przekonaniu utwierdza Wnioskodawcę znana Wnioskodawcy praktyka orzecznicza sądów administracyjnych, jak i praktyka interpretacyjna organów podatkowych w zakresie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, w którym ustawodawca także posłużył się wyrażeniem „zbycie przedsiębiorstwa” (wyłączając zbycie przedsiębiorstwa z transakcji opodatkowanych podatkiem VAT).

Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 22 lipca 2009 r. sygn. akt I SA/Po 492/09 z dnia 7 października 2009 r. sygn. I SA/Po 491/09 wskazał, że: „Nie ma znaczenia także forma zbycia - podatkowi nie będą podlegać także sprzedaż, aport, zamiana i darowizna, jeśli mają za przedmiot przedsiębiorstwo (jego samodzielny oddział)”.

Wnioskodawca zauważa, że podobne stanowisko prezentują także organy podatkowe. Na przykład, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 15 stycznia 2014 r. IBPP1/443-916/13/AW dotyczącej skutków otrzymania darowizny przedsiębiorstwa stwierdził wprost, że: „Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności w ramach których, następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport)”. Identyczne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 11 sierpnia 2014 r. nr ITPP2/443-821/14/EB dotyczącej darowizny stacji benzynowych stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT.

W rezultacie, przez „zbycie przedsiębiorstwa”, o którym mowa w art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, należy rozumieć m.in. darowiznę przedsiębiorstwa, zatem czynność prawną będącą przedmiotem zapytania Wnioskodawcy w niniejszym wniosku.

Przechodząc do uzasadnienia stanowiska przedstawionego na wstępie w zakresie obowiązku dokonania korekt, o których mowa w art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, Wnioskodawca wskazuje, że jeśli ojciec Wnioskodawcy był uprawniony do odliczenia pełnego (a nie częściowego) zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, to po stronie Wnioskodawcy (tj. obdarowanego) nie powstanie obowiązek korekty wynikający z art. 91 ust. 9 w zw. z art. 91 ust, 1-8 w zw. z art. 90 ust. 2-10 w zw. z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 91 ust. 9 ww. ustawy dotyczy przeniesienia (ewentualnego) obowiązku korekty podatku naliczonego istniejącego po stronie darczyńcy przedsiębiorstwa na obdarowanego. Sukcesja tego obowiązku dotyczyć może jednak wyłącznie przypadku, gdy taki obowiązek w ogóle istniał po stronie darczyńcy. Jeśli zatem po stronie darczyńcy taki obowiązek nie powstał, to nie może zostać przeniesiony na obdarowanego.

W tym miejscu Wnioskodawca zwraca uwagę na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 marca 2012 r. nr IBPP3/443-2/12/AŚ potwierdzającą powyższe rozumowanie. Jak zauważył organ podatkowy w ww. interpretacji: „o ile faktycznie przedmiotem darowizny będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, wówczas czynność ta wyłączona będzie spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, tj. nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, a darczyńca tj. ojciec Wnioskodawcy, nie będzie zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego, odliczonego w związku z nabyciem składników majątkowych wchodzących w skład przekazywanego przedsiębiorstwa. Obowiązek ewentualnej korekty podatku naliczonego od zakupionych składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa, zgodnie z art. 91 ust. 1-8 ustawy o VAT, zostanie przeniesiony na nabywcę (obdarowanego), czyli w analizowanym przypadku na Wnioskodawcę. Należy jednakże podkreślić, iż w przedmiotowej sytuacji - z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca zamierza kontynuować dotychczasową działalność ojca (tj. wyłącznie działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT) - obowiązek dokonania korekty przez Wnioskodawcę w ogóle nie powstanie”. Podobne wnioski organ podatkowy przedstawił także w późniejszych interpretacjach z dnia 15 stycznia 2014 r. nr IBPP1/443-916/13/AW i IBPP1/443-918/13/AW.

Biorąc powyższe pod uwagę, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku otrzymania darowizny Przedsiębiorstwa po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek dokonania korekt, o których mowa w art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, jeśli ojciec Wnioskodawcy (darczyńca) był uprawniony do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego. W przeciwnym wypadku, na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek dokonania korekt podatku VAT naliczonego odliczonego przez ojca Wnioskodawcy w związku z nabyciem składników majątkowych wchodzących w skład Przedsiębiorstwa wykorzystywanych do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługiwało ojcu Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługiwało.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2

W ocenie Wnioskodawcy za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że wydzierżawienie na rzecz podmiotu trzeciego całości Przedsiębiorstwa otrzymanego w drodze darowizny będzie opodatkowane po stronie Wnioskodawcy podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowe dostawa towarów.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jednocześnie jednak przepisy ustawy o VAT przewidują wyłączenia określonych czynności prawnych z opodatkowania. Zgodnie bowiem z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu własnego stanowiska w zakresie pytania 1, przez „przedsiębiorstwo”, o którym mowa w ustawie o VAT, należy rozumieć przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) Kodeku Cywilnego. Z kolei, przez „zbycie przedsiębiorstwa” należy rozumieć te transakcje, które skutkują przeniesieniem prawa do rozporządzania przedsiębiorstwem jak właściciel, np. sprzedaż, darowiznę, ale także zamianę, nieodpłatne przekazanie czy przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, wyłączenie z opodatkowania, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie może mieć zastosowania do usługi dzierżawy przedsiębiorstwa.

Zgodnie z komentarzem A. Bartosiewicza (VAT, Komentarz., 2014, LEX 164591): „Z zakresu przedmiotowego ustawy nie są wyłączone czynności mające za przedmiot przedsiębiorstwo, lecz nieprowadzące do jego zbycia. Nie ma więc podstaw do niestosowania ustawy np. do czynności użyczenia czy też najmu przedsiębiorstwa”.

Takie stanowisko prezentowane jest także w orzecznictwie sądowoadministracyjnym. Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 7 lutego 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 934/07 wskazał wprost, że „transakcją zbycia”, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT jest każda czynność, w świetle obowiązujących przepisów skutkująca przeniesieniem własności przedsiębiorstwa. Natomiast zgodnie z tezą orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego dnia 28 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Bd 135/08: „Transakcja zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy tylko takiej transakcji, która skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania przedsiębiorstwem jak właściciel. Umowy obligacyjne takie jak umowy najmu użyczenia nie niosą ze sobą skutków w postaci przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Jeżeli nie doszło w sprawie do transakcji zbycia (przeniesienia prawa do rozporządzania przedsiębiorstwem jak właściciel) składników przedsiębiorstwa stanowiących minimum, bez którego konkretne przedsiębiorstwo nie mogło realizować swoich zadań gospodarczych, to przeprowadzona transakcja nie mieści się w zakresie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i w konsekwencji nie korzysta z wyłączenia spod działania ustawy o podatku od towarów i usług”.

W podobny sposób kwestia dzierżawy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części oceniana jest w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 7 listopada 2013 r. nr IBPP4/443-388/13/LG Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, że: „umowa dzierżawy ma charakter odpłatny, a czynsz stanowi obligatoryjny element stosunku zobowiązaniowego. Dzierżawa stanowi zatem świadczenie usług i czynność ta, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W świetle powyższego, odpłatne, w formie dzierżawy przekazanie przez Wnioskodawcę X na rzecz dzierżawcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Fakt, że X te stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy nie ma znaczenia dla opodatkowania transakcji przekazania X na podstawie umowy dzierżawy, bowiem w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy jest mowa o zbyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Umowa obligacyjna dzierżawy nie wywołuje przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jako właściciel, zatem nie jest formą zbycia, o której mowa w ww. przepisie art. 6 pkt 1 ustawy” (podobnie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 października 2013 r. nr IPPP2/443-843/13-2/MM).

W konsekwencji, wydzierżawienie na rzecz podmiotu trzeciego całości Przedsiębiorstwa otrzymanego w drodze darowizny nie będzie wyłączone z opodatkowane po stronie Wnioskodawcy podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a tym samym będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem jako odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, o którym mowa w art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.