Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1065/14/MW
z 21 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2014 r. (data wpływu 24 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych, noclegowych oraz przejazdów taksówką na potrzeby spotkań z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych, noclegowych oraz przejazdów taksówką na potrzeby spotkań z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach współpracy z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami (klientami, innymi partnerami biznesowymi) Wnioskodawca zaprasza przedstawicieli kontrahentów na spotkania bądź sam jest zapraszany na takie spotkania przez kontrahentów. W zależności od okoliczności spotkania takie odbywają się w siedzibie firmy Wnioskodawcy lub w siedzibach kontrahentów bądź na gruncie neutralnym często w restauracjach. W czasie spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe, np. możliwości lub zasady współpracy, propozycje i oferty, zakończone, trwające lub możliwe w przyszłości projekty i transakcje. Zapraszając kontrahenta na spotkanie do restauracji Wnioskodawca ponosi koszty posiłku /lunchu, obiadu, czy kolacji/, co jest zwyczajowo przyjęte w naszym kręgu kulturowym. Regułą jest zamawianie posiłków z menu oferowanego przez restaurację. Spotkania nie mają charakteru szczególnie uroczystego, wytwornego czy okazałego, ich celem nie jest okazanie przepychu czy imponowanie kontrahentom wystawnością, lecz omówienie bieżących spraw biznesowych na neutralnym gruncie. Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są dokumentowane fakturami VAT wystawionymi na firmę Wnioskodawcy oraz opisywane w sposób umożliwiający ustalenie kontrahenta /partnera biznesowego/ oraz celu spotkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

5. Czy wydatki na środki spożywcze i napoje takie jak np. ciastka, czekoladki i inne słodycze, kanapki, kawa, herbata, cukier, śmietanki, soki i woda mineralna zakupione na potrzeby spotkań z kontrahentami będą stanowiły koszty uzyskania przychodu?

6. Czy wydatki na posiłki z kontrahentami i catering na spotkania o wartości do 100 zł netto na osobę będą stanowiły koszty uzyskania przychodu?

7. Czy wydatki na przejazd taksówką kontrahenta w granicach miasta będą stanowiły koszty uzyskania przychodu?

8. Czy wydatki na nocleg kontrahenta będą stanowiły koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup artykułów wymienionych w pytaniu pierwszym będą stanowiły koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z definicją reprezentacja oznacza okazałość, wystawność, natomiast poczęstowanie klienta ww. artykułami należy do zwyczajowo przyjętych norm zachowania stosowane jest powszechnie. Powszechność przejawia się tym, że wszyscy kontrahenci oczekują otrzymania poczęstunku. Jego brak byłby wręcz odstępstwem od powyższych reguł i mógłby spowodować negatywną reakcję kontrahenta, np. zniechęcić go do prowadzenia rozmów handlowych.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku posiłków zakupionych w lokalach gastronomicznych lub dostarczonych do miejsca spotkania sytuacja jest podobna. Obecnie zaproszenie kontrahenta na obiad lub kolację stało się normą zwyczajową, oczekiwaną przez klientów. W przeciwieństwie jednak do poczęstunków opisanych w pkt 1 posiłki takie mogą czasami charakteryzować się wystawnością. Wystawność i okazałość mogą być oceniane subiektywnie, a prawo podatkowe powinno bazować na obiektywnych przesłankach.

Według Wnioskodawcy, również opłacenie przejazdu taksówką kontrahentowi spoza miasta jest nie tylko przyjętym dowodem uprzejmości, ale także zabezpieczeniem punktualności i niezakłóconego przebiegu spotkania. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w Jego własnym interesie powinno zależeć na dotarciu kontrahenta na czas, a najlepszym tego sposobem jest zapewnienie mu środka transportu jakim jest taksówka. Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki na taksówkę dla kontrahenta będą stanowiły koszty uzyskania przychodu.

W opinii Wnioskodawcy, wydatki na nocleg kontrahenta również mają na celu niezakłócony przebieg rozmów w dogodnych terminach i są powszechnie stosowane między firmami. Nocleg w standardowych pokojach hoteli mających do trzech gwiazdek w rankingu standardu obsługi nie jest przejawem wytworności ani okazałości, a normalną praktyką przy tego typu spotkaniach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl definicji kosztów uzyskania przychodów, wynikającej z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki - winien:

• być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są koszty związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

W świetle powyższego uregulowania, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem – wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Analiza tego przepisu wykazuje m.in., że za wydatki na zakup usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań biznesowych.

Wskazać również należy, że analiza tez wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 prowadzi do wniosku, że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że w ramach współpracy z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami (klientami, innymi partnerami biznesowymi) Wnioskodawca zaprasza przedstawicieli kontrahentów na spotkania bądź sam jest zapraszany na takie spotkania przez kontrahentów. W zależności od okoliczności spotkania takie odbywają się w siedzibie firmy Wnioskodawcy lub w siedzibach kontrahentów bądź na gruncie neutralnym często w restauracjach. W czasie spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe, np. możliwości lub zasady współpracy, propozycje i oferty, zakończone, trwające lub możliwe w przyszłości projekty i transakcje. Zapraszając kontrahenta na spotkanie do restauracji Wnioskodawca ponosi koszty posiłku /lunchu, obiadu, czy kolacji/, co jest zwyczajowo przyjęte w naszym kręgu kulturowym. Regułą jest zamawianie posiłków z menu oferowanego przez restaurację. Celem spotkań nie jest okazanie przepychu czy imponowanie kontrahentom wystawnością, lecz omówienie bieżących spraw biznesowych na neutralnym gruncie. Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są dokumentowane fakturami VAT wystawionymi na firmę Wnioskodawcy oraz opisywane w sposób umożliwiający ustalenie kontrahenta /partnera biznesowego/ oraz celu spotkania.

W odniesieniu do ponoszonych przez Wnioskodawcę – w ramach wykonywanej działalności gospodarczej – wydatków na usługi gastronomiczne, noclegowe oraz przejazdy taksówką ponoszone w związku ze spotkaniami z kontrahentami, których celem jest omówienie bieżących spraw biznesowych, należy stwierdzić, że w katalogu przepisu art. 23 ust. 1 ustawy nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów. W opinii tutejszego organu nie można działaniom Wnioskodawcy przypisać cech reprezentacji, o jakiej mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, zatem w opisanym stanie faktycznym przepis ten nie będzie miał zastosowania.

Podkreślić przede wszystkim należy, że dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych, tzn. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność i okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych wyłączone z kosztów uzyskania przychodów należy uznać te, których wyłącznym lub dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań.

W konsekwencji, wskazane we wniosku wydatki, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, jeśli spełniają dyspozycję art. 22 ust. 1 ustawy.

Z wniosku wynika, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na usługi gastronomiczne, noclegowe oraz przejazdy taksówką mają na celu uzyskiwanie (zwiększenie) przez niego przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Podczas spotkań, omawiane są bieżące sprawy biznesowe, taki jak np. możliwości lub zasady współpracy, propozycje i oferty.

Według organu, na podstawie treści wniosku należy przyjąć, że wydatki, o których mowa we wniosku są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca wskazał bowiem, że „spotkania nie mają charakteru szczególnie uroczystego, wytwornego czy okazałego, ich celem nie jest okazanie przepychu czy imponowanie kontrahentom wystawnością, lecz omówienie bieżących spraw biznesowych”. Oznacza to, że ponoszenie przedmiotowych wydatków znajduje racjonalne uzasadnienie jako dążenie do osiągania przychodów lub powiększania poziomu przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę.

Wobec tego wydatki te spełnią kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy i o ile zostaną właściwie udokumentowane, można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne, w szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Podkreślić ponadto należy, że dokonując kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek powinien być rozpatrywany indywidualnie z uwzględnieniem warunków oraz okoliczności uzasadniających ich poniesienie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.