Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-683/14-2/PK1
z 30 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2014 r. (data wpływu: 4 lipca 2014 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• określenia momentu rozpoznania przychodów podatkowych– jest prawidłowe
  

• uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków Spółki tytułem rozliczeń kosztów „wspólnego przedsięwzięcia” – jest prawidłowe
  

• określenia momentu uprawniającego do potrącenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu rozliczeń „wspólnego przedsięwzięcia” – jest nieprawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodów podatkowych oraz kosztów uzyskania przychodów z tytułu rozliczeń „wspólnego przedsięwzięcia”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest największą firmą doradztwa finansowego na polskim rynku. Spółka prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług pośrednictwa finansowego na rzecz instytucji finansowych zarówno o charakterze kredytowym, jak i inwestycyjnym.

Usługi pośrednictwa finansowego w odniesieniu do produktów kredytowych są świadczone przez Spółkę na podstawie umów agencyjnych zawieranych z bankami. Zgodnie z treścią umów agencyjnych, Spółka jest zobligowana m.in. do przedstawiania klientom pełnej i rzetelnej informacji o ofercie produktowej banku, wydawanie klientom druków i formularzy banku, przyjmowanie od klientów wniosków o zawarcie umów wraz z wymaganymi przez bank dokumentami.

Z tytułu wykonywania wskazanych usług Spółka, na zasadach przewidzianych w umowie agencyjnej zawartej z danym bankiem, uzyskuje wynagrodzenie prowizyjne. Wynagrodzenie to naliczane jest od każdej umowy kredytowej, zawartej przez bank z klientem pozyskanym przez Spółkę. (Prawo do prowizji jest nabywane przez Spółkę w dniu wypłaty przez bank co najmniej pierwszej transzy kredytu na rzecz klienta). Osiąganie przychodów przez Spółkę zależy zatem bezpośrednio od ilości (wolumenu) kredytów udzielonych przez bank na rzecz klientów skierowanych przez Spółkę do banku.

W celu zwiększenia przychodów z powyżej opisanych usług pośrednictwa w odniesieniu do produktów kredytowych, Spółka podjęła i w przyszłości zamierza podejmować współpracę z kolejnymi bankami, mającą na celu zwiększenie wolumenu kredytów udzielanych przez dany bank za pośrednictwem Spółki.

Zasady współpracy stron (tj. banku i Spółki) oraz rozliczeń pomiędzy stronami w związku z realizacją wspólnego przedsięwzięcia, mającego na celu zwiększenie wolumenu kredytów udzielanych przez bank za pośrednictwem Spółki, każdorazowo reguluje zawierane porozumienie (dalej: Porozumienie).

Przykładowo, jedno z Porozumień podpisanych przez Spółkę z bankiem zawiera następujące oświadczenia stron w zakresie zasad wzajemnej współpracy;

1. Spółka oświadcza, że w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 30 czerwca 2014 r, podejmie działania mające na celu doprowadzenie do udzielenia przez bank kredytów o wartości nie mniejszej niż X mln zł, na warunkach określonych w umowie agencyjnej;
2. Bank oświadcza, że w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. przeznaczy kwotę nie mniejszą niż X mln zł na udzielenie kredytów za pośrednictwem Spółki, na warunkach określonych w umowie agencyjnej. Przeznaczenie przez bank wskazanej kwoty na akcję kredytową skierowaną do klientów Spółki wiąże się z zamrożeniem znacznej części funduszy banku.
   
   

Jednocześnie, z uwagi na fakt, iż realizacja wspólnego przedsięwzięcia wiąże się z określonymi kosztami po obu stronach przedsięwzięcia, bank i Spółka dążąc do równomiernego rozłożenia kosztów, ustalają w Porozumieniu zasady wzajemnych rozliczeń finansowych. W przypadku przywołanego już powyżej Porozumienia zasady te zostały określone w sposób następujący:

• w przypadku gdy wartość kredytów udzielonych przez bank począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r. będzie niższa niż X mln zł i jednocześnie bank w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. odmówi udzielenia kredytu na rzecz klienta pozyskanego przez Spółkę ze względu na brak wolnych środków finansowych, bank zapłaci na rzecz Spółki kwotę kalkulowaną jako 2% wartości kredytów, udzielenia których odmówił bank, przy czym kwota ta nie przekroczy Z zł. Bank dokona płatności na rzecz Spółki w terminie xxx dni od dnia powiadomienia Spółki przez bank o odmowie udzielenia kredytu klientowi pozyskanemu przez Spółkę;
• w przypadku, gdy wartość kredytów udzielonych przez bank za pośrednictwem Spółki w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. będzie niższa niż X mln zł, Spółka zapłaci na rzecz banku kwotę kalkulowaną jako 2% od różnicy pomiędzy wartością X mln zł a faktyczną wartością kredytów udzielonych przez bank za pośrednictwem Spółki we wskazanym okresie, przy czym kwota ta nie przekroczy Z zł. Bank poinformuje Spółkę o wartości udzielonych kredytów w terminie nie późniejszym niż do dnia 31 lipca 2014 roku. Spółka dokona płatności w terminie xxx dni od dnia uzyskania informacji od banku.
  
  

Wnioskodawca podkreśla, że zasady współpracy oraz rozliczeń w ramach każdego wspólnego przedsięwzięcia (tj. podejmowanego z konkretnym bankiem) są w każdym przypadku tożsame z powyżej przywołanymi. Różnią się jedynie okresy, w których Spółka realizuje wspólne przedsięwzięcie z danym bankiem, oraz ustalony wolumen kredytów (co przekłada się na wysokość wzajemnych rozliczeń pomiędzy stronami).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy płatność uzyskana przez Spółkę od banku tytułem rozliczeń kosztów wspólnego przedsięwzięcia stanowi przychód podatkowy Spółki, który powinien zostać rozliczany na zasadzie kasowej, tj. w dacie otrzymania płatności?
2. Czy płatność dokonana przez Spółkę na rzecz banku tytułem rozliczeń kosztów wspólnego przedsięwzięcia stanowi koszt podatkowy, który powinien zostać rozliczony zgodnie z art. 15 ust. 4, 4b - 4c. ustawy pdop, tzn. jako koszt bezpośrednio związany z przychodami?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, płatność uzyskana przez Spółkę od banku tytułem rozliczeń kosztów wspólnego przedsięwzięcia stanowi przychód podatkowy Spółki, który powinien zostać rozpoznany na zasadzie kasowej, tj. w dacie otrzymania płatności (zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy pdop). Jednocześnie, Spółka stoi na stanowisku, że płatność dokonana przez Spółkę na rzecz banku powinna być kwalifikowana jako koszt bezpośrednio związany z przychodem, rozliczany na zasadach określonych w art. 15 ust. 4, 4b - 4c ustawy pdop.

Ad. 1 Przychód podatkowy z tytułu rozliczeń kosztów wspólnego przedsięwzięcia

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka podejmuje oraz w przyszłości zamierza podejmować wspólne przedsięwzięcia z instytucjami finansowymi o charakterze kredytowym (bankami).

W praktyce, pod pojęciem wspólnego przedsięwzięcia rozumie się wszelkie projekty, których realizacja rozkłada się co najmniej na dwa podmioty. Jednocześnie do rozpoczęcia wspólnego przedsięwzięcia nie jest konieczne tworzenie formalnej struktury organizacyjnej, a jedynie umowa pomiędzy podmiotami podejmującymi się przedsięwzięcia. Zawieranie takich umów jest dopuszczalne w ramach swobody umów. Zgodnie bowiem art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej: KC), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Uczestnicy wspólnego przedsięwzięcia dążą do osiągnięcia określonych celów, jak zwiększenie przychodów, uzyskanie zlecenia, czy wykonanie usług. Mimo to, w ramach tego przedsięwzięcia mogą działać samodzielnie i niezależnie. Przy wspólnym przedsięwzięciu nie zawsze musi zostać wypracowany wspólny przychód, który będzie podlegał podziałowi między uczestników. Może bowiem zaistnieć sytuacja, w której przychód zostanie osiągnięty osobno przez każdego z uczestników. Najczęściej jednak uczestnicy wspólnie ponoszą koszty. W kosztach tych uczestniczy się na zasadach określonych w umowie. Udział ten umowa może, w zależności od konkretnej sytuacji, określać na podstawie różnych kryteriów.

Odnosząc powyższe do analizowanego stanu faktycznego, zauważyć należy, iż wspólne przedsięwzięcie jest podejmowane przez Spółkę i dany bank na podstawie zawieranego Porozumienia. Porozumienie nie reguluje kwestii podziału przychodu, gdyż wspólny przychód nie zostanie wypracowany, określa jednak zasady rozliczeń kosztów pomiędzy stronami. W związku z tym, w praktyce może wystąpić sytuacja, w której Spółka otrzyma płatność od banku tytułem rozliczenia kosztów wspólnego przedsięwzięcia.

Ustawa pdop nie definiuje wspólnego przedsięwzięcia, wskazuje jedynie sposób rozliczania przychodów i kosztów jego uczestników. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy pdop, przychody ze wspólnego przedsięwzięcia łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Na analogicznych zasadach rozlicza się koszty uzyskania przychodów. Wskazany przepis nie znajdzie jednak zastosowania w analizowanym stanie faktycznym, z uwagi na fakt, iż w ramach wspólnego przedsięwzięcia strony nie wygenerują wspólnych przychodów.

Mając na względzie powyższe, zdaniem Spółki płatność uzyskana od banku powinna zostać rozpoznana jako przychód podatkowy na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy pdop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust, 3 ustawy pdop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jednocześnie zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy pdop, za datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury, albo
2. uregulowania należności.
   
   

Odnosząc powyższe do analizowanego stanu faktycznego zauważyć należy, iż w ramach wspólnego przedsięwzięcia nie dochodzi do świadczenia usług przez Spółkę na rzecz banku. Spółka świadczy usługi na rzecz banku, niemniej są to czynności wykonywane na podstawie umowy agencyjnej łączącej Spółkę z bankiem. Współpraca Spółki i banku w ramach wspólnego przedsięwzięcia jest natomiast regulowana przez Porozumienie i przewiduje podejmowanie działań o odmiennym charakterze.

Mając na względzie powyższe, tj. wobec braku świadczenia usług w ramach wspólnego przedsięwzięcia, uznać należy, iż przychód uzyskiwany przez Spółkę z tytułu rozliczenia wspólnego przedsięwzięcia nie powstaje na zasadach wskazanych w art. 12 ust. 3a ustawy pdop. Zdaniem Wnioskodawcy przychód ten powstaje na zasadach przewidzianych wart, 12 ust.3e ustawy pdop, tj. w dniu otrzymania zapłaty. Oznacza to, że płatność uzyskana przez Spółkę od banku tytułem rozliczenia kosztów wspólnego przedsięwzięcia stanowić będzie przychód podatkowy w dacie jej otrzymania.

Ad. 2 Koszt podatkowy z tytułu rozliczeń kosztów wspólnego przedsięwzięcia

Zdaniem Wnioskodawcy koszt podatkowy z tytułu rozliczeń kosztów wspólnego przedsięwzięcia, powinien być - analogicznie jak przychód z tego tytułu - rozpoznawany po stronie Spółki z uwzględnieniem zasad ogólnych, tj. art. 15 ust.1, 4-4e ustawy pdop.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy pdop kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione przez podatnika w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art, 16 ust. 1 ustawy pdop.

Zgodnie z powyższym, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

(1) wydatek musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

(2) wydatek nie może stanowić kosztu wskazanego w art. 16 ust. 1 ustawy pdop.

Pierwszy ze wskazanych warunków wprowadza wymóg, zgodnie z którym działanie podatnika w postaci poniesienia określonego wydatku powinno być skierowane na osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Odnosząc powyższe do analizowanego stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawcy płatność Spółki na rzecz banku ponoszona jest w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, co wynika z poniższego.

W ramach wspólnego przedsięwzięcia bank przeznacza określoną kwotę na udzielenie kredytów za pośrednictwem Spółki. Przeznaczenie przez bank konkretnej kwoty na akcję kredytową skierowaną do klientów Spółki oznacza jednoczesne ograniczenie akcji kredytowej skierowanej do innych podmiotów. Wynika to z faktu, że rozmiary akcji kredytowej prowadzonej przez bank sparametryzowane są z kapitałem własnym, tj. ekspozycja kredytowa (fundusze banku przeznaczone na udzielanie kredytów) nie może przekroczyć określonej wielkości (kwoty) ustalonej w oparciu o kapitał własny. Zawierając Porozumienie ze Spółką, bank gwarantuje, że konkretna część funduszy zostanie przeznaczona dla klientów pozyskanych przez Spółkę. Jest to istotne dla Wnioskodawcy z uwagi na fakt, że przychody osiągane przez Spółkę zależą bezpośrednio od akcji kredytowej prowadzonej przez bank. Wnioskodawca osiąga przychody jedynie w przypadku, gdy dochodzi do zawierania umów kredytu pomiędzy bankiem a klientami. A zatem, nieprowadzenie przez bank akcji kredytowej, bądź prowadzenie jej przy zaangażowaniu niewielkich funduszy, oznacza z perspektywy Spółki - utratę bądź znaczne ograniczenie źródła przychodów z tytułu usług pośrednictwa polegających na doprowadzaniu do zawarcia umowy kredytu pomiędzy bankiem a klientami (usługi te są świadczone na podstawie umowy agencyjnej). W konsekwencji uznać należy, że udział Spółki w kosztach banku związanych z zamrożeniem i zaangażowaniem istotnej części jego funduszy dla potrzeb prowadzenia akcji kredytowej dla klientów pozyskanych przez Spółkę, bezpośrednio przekłada się na zabezpieczenie źródła przychodów dla Spółki.

W tym miejscu dodać należy, iż udział Spółki w kosztach banku wynikających z utrzymywania gotowości do udzielania finansowania stanowi racjonalne działanie podatnika (Spółki). Zauważyć bowiem należy, że co prawda z jednej strony działalność banków polega m.in. na udzielaniu finansowania i banki zawsze ponoszą ryzyko związane z zamrożeniem określonych funduszy celem przeznaczenia ich na akcję kredytową, to niemniej z drugiej strony bank może podjąć również inną, korzystniejszą dla niego decyzję dotycząca ulokowania (przeznaczenia) nadwyżek finansowych. Przykładowo, bank może podjąć decyzję o korzystaniu z usług innego pośrednika finansowego bądź też skierować akcję kredytową jedynie do klientów przychodzących do jego oddziałów. Jednakże w rozpatrywanym stanie faktycznym banki podejmują decyzję o udziale we wspólnym przedsięwzięciu ze Spółką i w konsekwencji przeznaczają ustaloną kwotę funduszy na prowadzenie akcji kredytowej dla klientów pozyskanych przez Spółkę. W przypadku braku partycypowania przez Spółkę w kosztach wspólnego przedsięwzięcia bank nie podjąłby decyzji o prowadzeniu akcji kredytowej na tak szeroką skalę. Dla Spółki oznaczałoby to znaczne ograniczenie bądź też utratę źródła przychodów z tytułu usług pośrednictwa polegających na doprowadzaniu do zawarcia umowy kredytu pomiędzy bankiem a klientami.

Podsumowując powyższe, zdaniem Wnioskodawcy pierwszy z ww. warunków jest spełniony w analizowanym stanie faktycznym. Wynika to z faktu, iż płatność Spółki z tytułu kosztów wspólnego przedsięwzięcia służy zabezpieczeniu źródła przychodów.

Drugi warunek, którego spełnienie jest niezbędne aby dany wydatek stanowił koszt podatkowy wymaga analizy art. 16 ust. 1 ustawy pdop, tj. katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy płatność Spółki na rzecz banku tytułem rozliczeń kosztów wspólnego przedsięwzięcia nie zawiera się w katalogu wydatków zdefiniowanych przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy pdop.

W ocenie Wnioskodawcy w analizowanym stanie faktycznym nie znajduje w szczególności zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy pdop. Zgodnie z przywołaną regulacją nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Płatność Spółki zostanie dokonana w związku z partycypowaniem w kosztach wspólnego przedsięwzięcia zorganizowanego przez bank i Spółkę mającego na celu zwiększenie wolumenu udzielanych kredytów (i tym samym generowania wyższych przychodów przez obie strony wspólnego przedsięwzięcia). W ramach wspólnego przedsięwzięcia Spółka nie świadczy usług na rzecz banku i tym samym brak podstaw do uznania, że rozliczenia z tytułu wspólnego przedsięwzięcia stanowią odszkodowanie albo karę umowną za wadliwe wykonanie usługi.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy również drugi warunek niezbędny do uznania, że płatność Spółki z tytułu kosztów wspólnego przedsięwzięcia stanowi koszt podatkowy jest spełniony w analizowanym stanie faktycznym.

Odnosząc się do zasad rozliczenia omawianego kosztu podatkowego, w pierwszej kolejności należy dokonać oceny czy płatność Spółki na rzecz banku powinna być kwalifikowana jako koszt bezpośrednio związany z przychodami, czy też koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami tzw, koszt pośredni.

Do kosztów bezpośrednich zaliczane są koszty, w przypadku których można wykazać ich bezpośredni związek z określonym przychodem. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, zgodnie z którym: „(...) jeśli uzyskanie przychodu wprost zależy od poniesienia danego kosztu, koszt ten będzie można rozliczyć dopiero w momencie wystąpienia przychodu. Taki związek pomiędzy kosztem warunkującym uzyskanie przychodu a tym przychodem określa się mianem bezpośredniego.” (uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSP 6/10).

Mianem kosztów pośrednich określane są natomiast te koszty prowadzonej działalności, które nie wykazują bezpośredniego związku z konkretnym, kwantyfikowalnym przychodem.

Zdaniem Wnioskodawcy koszty wspólnego przedsięwzięcia powinny być kwalifikowane do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami. Wynika to z faktu, iż płatności Spółki na rzecz banku wynikać będzie ze wspólnego przedsięwzięcia mającego na celu wygenerowanie konkretnych przychodów dla Wnioskodawcy, tj. osiągnięcia przychodów z usług pośrednictwa dotyczących produktów kredytowych oferowanych w czasie trwania wspólnego przedsięwzięcia. Pomiędzy przychodami osiągniętym przez Spółkę w okresie trwania wspólnego przedsięwzięcia a kosztami poniesionymi w związku z uczestnictwem we wspólnym przedsięwzięciem występuje zatem bezpośrednie powiązanie. Osiągnięcie przychodu przez Spółkę zależy bowiem bezpośrednio od akcji kredytowej prowadzonej przez bank.

Zasady rozliczania kosztów bezpośrednich zostały uregulowane w art. 15 ust. 4, 4b - 4c ustawy pdop. Zastosowanie wskazanych regulacji do analizowanego stanu faktycznego oznaczać będzie, że Spółka powinna zaliczyć koszty wspólnego przedsięwzięcia do kosztów podatkowych w roku podatkowym w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody (art. 15 ust, 4 ustawy pdop).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w zakresie określenia momentu rozpoznania przychodów podatkowych oraz uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków Spółki tytułem rozliczeń kosztów „wspólnego przedsięwzięcia”. W odniesieniu zaś do kwestii związanej z określeniem momentu uprawniającego do potrącenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu rozliczeń „wspólnego przedsięwzięcia” stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca zwrócił się o interpretacje przepisów dotyczących z jednej strony przychodów podatkowych z drugiej zaś kosztów uzyskania przychodów. Organ interpretacyjny podzielając argumentację Spółki w zakresie momentu powstania przychodów podatkowych z tytułu rozliczeń z bankiem przyjmuje za Spółką, iż nazywana przez nią „wspólnym przedsięwzięciem” kooperacja z bankiem nie stanowi wspólnego przedsięwzięcia w rozumieniu art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, dalej „ustawa o CIT”), stąd konieczne jest przy interpretacji przedstawionego zdarzenia przyszłego stosowanie zasad dotyczących momentu powstania przychodu podatkowego opisanych przez Wnioskodawcę. Konsekwencją powyższego założenia (tj. nie występowaniem wspólnego przedsięwzięcia w rozumieniu przepisów ustawy o CIT), jest również możliwość zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie momentu powstania przychodu podatkowego jak i też samej dopuszczalności zaliczenia ponoszonych przez Spółkę wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się natomiast do momentu, w którym dopuszczalne jest potrącenie wydatków w rachunku podatkowym organ interpretacyjny stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy w tymże zakresie nie jest właściwe. Nie można bowiem przyjąć, iż opisane we wniosku wydatki stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodem podatkowym. Wnioskodawca przy wykładni kosztów bezpośrednio związanych z przychodem, posiłkując się orzecznictwem sądowym prawidłowo uznał, iż muszą być to wydatki, które wprost przekładają się na przychód podatkowy. Wykładnia powyższa prawidłowa co do zasady, nie znajduje jednak zastosowania w ramach niniejszej sprawy. Wydatki dotyczące wzajemnych rozliczeń, które w istocie dotyczą przyjęcia na siebie zobowiązania do udzielania określonej kwotowo wartości kredytów nie przekładają się na przychód podatkowy w postaci prowizji należnej za pozyskanie klienta na rzecz banku. Należy bowiem rozdzielić same usługi pośrednictwa świadczone przez Spółkę, które prowadzą wprost do otrzymania przychodów z tego tytułu w postaci wskazanej we wniosku prowizji od wydatków wynikających z zobowiązania do sprzedaży określonej kwotowo wartości kredytów. Te ostatnie wydatki, jak wskazano we wniosku służą bowiem zabezpieczeniu źródła przychodów. W ocenie organu wydatki opisane we wniosku mają charakter pośredni albowiem związane są z ogólnym funkcjonowaniem danego podmiotu na rynku, przez co rozumieć należy również możliwość wykreowania odpowiedniej pozycji negocjacyjnej przy podpisywaniu kontraktów. Bez zawarcia postanowień co do rozliczenia wzajemnych kosztów niemożliwe byłoby co do zasady zawarcie umowy, i w tym sensie koszty te służące pozyskaniu odpowiedniego porozumienia z bankiem, mają charakter posiłkowy, w stosunku do kosztów wynikających z samej usługi pośrednictwa finansowego.

Reasumując, organ stoi na stanowisku, iż bezpośrednim źródłem przychodu wynikającym z zawartych umów jest prowizja należna za wykonanie usługi pośrednictwa, zaś wydatek na zabezpieczenie odpowiedniej kwotowo wartości kredytów stanowi dodatkowe zobowiązanie, które w sposób pośredni służy uzyskaniu przychodu podatkowego. W konsekwencji w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie norma z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT. Zgodnie z ich treścią koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Natomiast, stosowanie do treści art. 15 ust. 4e ustawy o CIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W rezultacie, w ocenie organu stanowisko Spółki co do charakteru wydatków uznać należy za nieprawidłowe. Wydatki opisane we wniosku charakteryzują się pośrednim wpływem na przychód podatkowy Spółki i w taki sposób winny być ujmowane w rachunku podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.