Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-727/14-2/PK1
z 15 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu: 17 lipca 2014 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodów podatkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodów podatkowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka S. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka", „S."), została utworzona aktem notarialnym z dnia 25 czerwca 2007 r. i zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 5 września 2007 roku .

Jako podmiot posiadający odpowiednie zasoby oraz wykwalifikowany i doświadczony personel, w dniu 6 grudnia 2007 r. Spółka podpisała porozumienie o współpracy w zakresie usług doradztwa IT świadczonych na rzecz S. A. z siedzibą w Norwegii. W dniu 1 października 2010 r. S., S. A. oraz S. GmbH z siedzibą w Niemczech (obecnie S. GmbH) zawarły „Umowę Nowacji”, na mocy której S. A. przeniosła swoje prawa i obowiązki wynikające z umowy o usługi IT na rzecz S. GmbH, a S. GmbH przyjął prawa i obowiązki wynikające z tej umowy (dalej: „Umowa").

Na podstawie zapisów Umowy, Spółka świadczy na rzecz S. GmbH usługi doradztwa w zakresie oprogramowania komputerowego umożliwiającego świadczenie usług elektronicznych przez klientów (elektroniczne bazy danych ofert pracy). Usługi obejmują analizę, projektowanie, testowanie i przygotowanie (pisanie) programów komputerowych na zlecenie klienta.

W ramach świadczonych usług doradztwa związanego z programowaniem Spółka:

• analizuje wymogi określone przez klienta dotyczące platform klienckich, tj. elektronicznych platform (internetowych baz danych), gdzie umieszczane są oferty pracy;
  
• opracowuje wymagania dotyczące platform klienckich;
  
• dokonuje powtarzalnej, podstawowej obsługi platform klienckich;
  
• rozwiązuje problemy programistyczne z platformami klienckimi;
  
• zapewnia oprogramowanie platform klienckich o określonej jakości.
  
  

Ww. usługi świadczone są przez konsultantów zatrudnionych przez Spółkę. S. jest również uprawniona do wykonywania usług przez osoby trzecie pod warunkiem, że Spółka pozostaje odpowiedzialna za czynności wykonane przez podwykonawców w ten sam sposób, jak za pracę swoich pracowników.

Spółka S. GmbH jest obciążana kosztami usług na podstawie faktur wystawianych miesięcznie, nie później niż do drugiego dnia roboczego każdego miesiąca. Fakturę należy opłacić w ciągu 14 dni od dnia jej wystawienia.

Zgodnie z Umową, przy kalkulacji wynagrodzenia za świadczone usługi naliczana jest marża w wysokości 5% od wszystkich kosztów bezpośrednich i pośrednich, z wyłączeniem kosztów reprezentacji oraz kosztów ogólnych. S. GmbH zwraca również Spółce wszelkie dodatkowe koszty oraz wydatki bieżące, zwyczajowo fakturowane przez S., takie jak koszty podróży, opłaty kurierskie, faksy lub rozmowy telefoniczne, jeżeli ich poniesienie jest uznane za konieczne.

Rozliczenie kosztów następuje, co do zasady, w okresach miesięcznych, przy czym wynagrodzenie, o którym mowa wyżej płatne jest na podstawie faktury VAT wystawianej przez Spółkę zgodnie z zestawieniem kosztów wynikających z ewidencji księgowej, powiększonych o wspomniane 5% marży. Ewidencja ta zawiera zarówno koszty podatkowe jak i koszty, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2014.851 j.t). Niemniej jednak wspomniane zestawienie kosztów pozwala na precyzyjne wyodrębnienie kosztów niestanowiących kosztów podatkowych.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. Spółka zajmuję się również sprzedażą ogłoszeń o pracę na portalu rekrutacyjnym dla branży turystyczno-hotelarskiej pod nazwą H..pl. Jest to jednak działaność odrębna od wspomnianych usług doradztwa w zakresie oprogramowania komputerowego i pozostaje poza zakresem kalkulacji przychodów i kosztów o których mowa powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2014.851 j.t,), Spółka ma prawo nie zaliczać do przychodów podatkowych wartości wynagrodzenia otrzymywanego od S. GmbH w części stanowiącej zwrot wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym osób prawnych (Dz.U.2014.851 j.t., dalej; „ustawa o CIT") część należnego wynagrodzenia otrzymywanego od S. GmbH, stanowiąca zwrot wydatków, które nie zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów ustawy o CIT, nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Art. 12 ust. 1 ustawy o CIT zawiera otwarty katalog przychodów, które kreują dochód podatnika stanowiący podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym. Jednocześnie ustawa w art. 12 ust. 4 wylicza zamknięty katalog wpływów do podmiotu gospodarczego, które nie stanowią przychodu podatkowego. Do przychodów tych należą min. zwrócone wydatki, nie zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT).

Skutki podatkowe związane ze zwrotem, o którym mowa powyżej, są uzależnione od tego, czy wydatki, które będą zwracane mogą podlegać zaliczeniu do kosztów podatkowych. Jeżeli zwracane wydatki podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu podlega zaliczeniu do przychodów.

Natomiast, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczy kosztów, które zgodnie z przepisami nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (i faktycznie nie były uwzględnione jako koszty uzyskania przychodów), wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym, niezależnie od statusu jednostki dokonującej zwrotu i jego formy. Takie rozwiązanie wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

W przedmiotowym stanie faktycznym S. GmbH zwraca Spółce koszty faktycznie poniesione na podstawie zawartego porozumienia, a więc wszelkie wydatki niezbędne do realizacji usług, przy czym wynagrodzenie to płatne jest na podstawie faktury VAT wystawionej przez Spółkę zgodnie z zestawieniem kosztów wynikających z ewidencji księgowej, powiększonych o 5% marży. Ewidencja zawiera zarówno koszty podatkowe jak i koszty, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy CIT.

Mimo, iż część wydatków Spółki nie jest zaliczana do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o CIT, to jednak dochodzi do poniesienia wydatku, który w kategoriach ekonomicznych jest kosztem działalności Spółki. W związku z powyższym wydatki Spółki dotyczące jej bieżącej działalności podlegają zwrotowi przez S. GmbH w pełnej wysokości, bez względu na fakt czy są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem spółki art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CU ma zastosowanie do tej części wynagrodzenia Spółki, która jest zwrotem poniesionych przez Spółkę wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. W tej części Spółka ma zatem prawo nie zaliczać do przychodów wynagrodzenia otrzymywanego od S. GmbH.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie m. in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 maja 2014 r. (sygn. IPPB3/423-126/14-4/PK1) oraz z dnia 2 lipca 2013 r. (sygn. IPPB3/423-212/13-2/PK1). Również zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 września 2008 r. (sygn. I SA/Wr 233/08), nie stanowią przychodu zwrócone przez wynajmującego wydatki poniesione przez spółkę na ulepszenie lokalu na podstawie faktury dokumentującej rekompensatę poniesionych nakładów, skoro amortyzacja od tej części nakładów nie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 marca 2009 r, o sygn. IPPB3/423-1692/08-2/GJ, w której stwierdzono „... jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym, niezależnie od statusu jednostki dokonującej zwrotu i jego formy.”

Również w interpretacjach z dnia 13 sierpnia 2009 r. (sygn. IPPB5/423-269/09-2/AJ) oraz z 4 czerwca 2009 r. (sygn. IPPB5/423-128/09-2/AJ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że skoro odpisy amortyzacyjne od części wartości początkowej, która została zwrócona nie będą kosztem podatkowym, to sam zwrot nie będzie przychodem podatkowym Spółki. W ocenie organu podatkowego, jeżeli wydatki nie zostały wykazane przez Spółkę jako koszt podatkowy, w konsekwencji otrzymany zwrot tych wydatków nie będzie stanowił jej przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.