Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-435/13/15-S/DS
z 26 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów, po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1594/14 stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2013 r. (data wpływu 4 listopada 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzącym podstawową działalność gospodarczą w zakresie wydobycia i przetwarzania rud miedzi oraz sprzedaży wyprodukowanej z tych rud miedzi, metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych.

Realizacja działalności gospodarczej Spółki wymaga rozwoju oraz wdrażania nowych technologii/urządzeń. Zgodnie z przyjętą strategią Spółka prowadzi działalność badawczą i rozwojową ukierunkowaną na intensyfikację produkcji, obniżkę kosztów, dywersyfikację produktową oraz minimalizację negatywnego oddziaływania na środowisko poprzez zastosowanie najlepszych istniejących na świecie technologii oraz poprzez opracowanie nowych/ulepszonych technologii na potrzeby Spółki. W tym zakresie Spółka współpracuje z wieloma placówkami naukowymi oraz firmami zewnętrznymi. Wydatki na te prace finansowane są ze środków własnych Spółki. Aktualna działalność badawczo-rozwojowa Spółki obejmuje zarówno projekty dotyczące rozwiązań w zakresie technologii eksploatacji i przetwarzania produktów, jak i rozpoznania zagrożeń towarzyszących pracom górniczym. Niemniej jednak rozwój działalności Spółki, a także związane z tym koszty produkcji wymuszają na niej konieczność stałego poszukiwania nowych rozwiązań również w innych obszarach, m.in. optymalizacji eksploatacji złóż i produkcji, czy kompleksowego zagospodarowania odpadów przemysłu miedziowego.

W ramach prowadzonych prac rozwojowych Spółka podejmując realizację danego projektu zawiera z jednostkami naukowymi, a także z innymi podmiotami gospodarczymi Umowy, na mocy których zleca im przeprowadzenie badań, pomiarów, analiz, a następnie opracowanie wyników przeprowadzonych prac oraz koncepcji realizacji danego projektu.

Efektem tych prac może być również sporządzenie i wykonanie prototypu urządzenia lub nowej/ulepszonej technologii, przy czym do czasu zakończenia realizacji prac wynikających z umowy Spółka nie posiada wiedzy, co do efektu prowadzonego projektu (w tym ewentualnie wytworzonych składników majątkowych). W przypadku pozytywnego zakończenia całego projektu prototyp/technologia są/będą wykorzystywane w Spółce zgodnie z jego przeznaczeniem.

Całość zadania realizowana jest etapami, w ramach których Wykonawca opracowuje ogólną koncepcję i wstępne rozwiązania w danym zleconym zakresie, a także opracowuje projekty urządzeń/technologii, a następnie ich prototypy (w przypadku urządzeń) wraz z przeprowadzeniem testów zarówno w warunkach laboratoryjnych, jak i w miejscu prowadzenia działalności Spółki, tj. w miejscu ich docelowego wykorzystania. Ostatnim etapem zadania jest analiza testów funkcjonalności urządzenia/technologii przeprowadzona w warunkach prowadzonej przez Spółkę działalności. Odbiór przedmiotu umowy, tj. sprawozdań/opracowań/raportów oraz prototypu wykonanych na rzecz Spółki następuje każdorazowo na podstawie protokołów odbioru będących podstawą do wystawienia faktury.

W związku z realizacją przedmiotu Umowy, w ramach wynagrodzenia określonego za realizację całości zadania, Wykonawca przenosi na Spółkę autorskie prawa majątkowe do wszystkich etapów pracy będących przedmiotem Umowy na określonych polach eksploatacji, tj.:

• w odniesieniu do elementów pracy stanowiących utwór w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
  1. utrwalanie pracy dowolną techniką, w tym wprowadzanie do pamięci komputera, oraz na dowolnych nośnikach,
  2. zwielokrotnianie pracy dowolną techniką na dowolnych nośnikach i w dowolnej ilości egzemplarzy,
  3. rozpowszechnianie pracy, w tym wprowadzanie do obrotu poprzez sprzedaż, najem, dzierżawę lub inną umowę cywilnoprawną, a także udostępnianie w dowolny sposób i w stosunku do dowolnej ilości osób,
  4. wykonywanie autorskich praw zależnych do pracy lub jej części, na polach eksploatacji wskazanych powyżej;
• a w odniesieniu do elementów pracy stanowiących program komputerowy w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
  1. trwałe lub czasowe zwielokrotnianie w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie,
  2. wprowadzanie, wyświetlanie, stosowanie, przekazywanie i przechowywanie,
  3. tłumaczenie, przystosowywanie, zmiana układu lub jakiekolwiek inne zmiany,
  4. rozpowszechnianie, w tym użyczenie lub najem.
  
  

Wskazane powyżej zapisy umowy dot. przeniesienia autorskich praw majątkowych wskazują również, że nabycie tych prac nie jest istotą umowy i ma na celu wyłącznie prawidłowe korzystanie z nabytego przez Spółkę przedmiotu umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo zaliczać wydatki ponoszone na nabycie usług dot. prac rozwojowych, w tym również obejmujących wykonanie prototypu urządzenia lub nowej/ulepszonej technologii, do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu ich poniesienia, na podstawie art. 15 ust. 4a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki ponoszone na nabycie usług dot. nabywanych usług w zakresie prac rozwojowych, które w niektórych przypadkach mogą obejmować również prace dotyczące opracowania prototypu urządzenia/technologii, stanowią w całości koszty o charakterze rozwojowym, które winny być rozpoznane w rachunku podatkowym w dacie ich poniesienia, czyli ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury, potwierdzającej wykonanie usługi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że podatnik ma możliwość zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskanymi przychodami, za wyjątkiem tych, które zostały wprost przez ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4a omawianej ustawy koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:

1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.
   
   

Literalne brzmienie powyższego przepisu wskazuje, iż podatnik ma prawo wyboru jednego spośród wskazanych powyżej sposobów zaliczenia kosztów prac rozwojowych do kosztów uzyskania przychodów. Za poprawnością powyższego podejścia przemawia wykładnia literalna ww. przepisu, która wskazuje, że wybór jednego konkretnego ze sposobów rozliczenia tych wydatków Ustawodawca pozostawił w gestii podatnika, co osiągnięte zostało użyciem spójnika logicznego „albo” wyrażającego w logice prawniczej alternatywę rozłączną.

Słuszność powyższego podejścia została potwierdzona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, który w wyroku z dnia 18 grudnia 2012 r. sygn. I SA/Bd 933/12 stwierdził „W ocenie WSA zapis art. 15 ust. 4a u.p.d.o.p., w jego literalnym brzmieniu, nie stoi na przeszkodzie interpretacji jakiej dokonała skarżąca, tj. że ma ona prawo wyboru któregokolwiek z trzech sposobów zaliczania kosztów prac rozwojowych do kosztów uzyskania przychodów, o jakich mowa w tym przepisie, bez względu na to czy wykonane przez nią prace rozwojowe można uznać za wartości niematerialne i prawne określone w art. 16b ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.p. Użycie spójnika «albo» oznacza, że formalnie mamy do czynienia ze zdaniami rozłącznymi, zaś materialnie – zachodzi konieczność zadecydowania, wyboru wskazanej opcji. Zatem rozpisując w punktach oddzielonych wyrazem «albo», sposób, w jaki możliwym jest zaliczenia kosztów prac rozwojowych do kosztów uzyskania przychodów, ustawodawca nie tylko nie uzależnił ich stosowania od siebie nawzajem, ale stworzył konieczność wyboru jednej z trzech możliwości. Szczególnie jest to widoczne, gdy zestawi się poprzednią wersję tegoż przepisu”.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdza również uzasadnienie Ministra Finansów do ustawy z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w którym wskazano, że „W wyniku proponowanych zmian ustaw podatkowych podatnicy będą mieli prawo wyboru zaliczenia kosztów prac rozwojowych do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia lub jednorazowo po ich zakończeniu albo poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnej i prawnej, jeżeli podejmą decyzję o ich amortyzacji. Umożliwienie przedsiębiorcom pełnego i bieżącego rozliczenia ponoszonych kosztów prac rozwojowych już w trakcie ich trwania może przyczynić się do istotnego wsparcia prorozwojowego”.

Podsumowując Spółka uważa, że w świetle dyspozycji art. 15 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma ona prawo wyboru sposobu kwalifikacji do kosztów podatkowych wydatków ponoszonych w związku z realizacją prac rozwojowych.

Oznacza to, że Spółka uprawniona będzie do zaliczenia wydatków na prace rozwojowe (w tym ewentualne wytworzenie/nabycie prototypów) w miesiącu ich poniesienia, nawet w przypadku jej pozytywnego zakończenia. Zatem w tym przypadku nie znajdzie zastosowania przepis art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym amortyzacji podlegają również, niezależnie od przewidywanego okresu używania, koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, przy spełnieniu dodatkowych warunków wskazanych w tym przepisie.

W ocenie Wnioskodawcy poza spełnieniem wspomnianych warunków koniecznych dla przyjęcia metody amortyzacji prac rozwojowych, konieczne jest spełnienie dodatkowego warunku, jakim jest podjęcie przez podatnika decyzji o wyborze tej metody, spośród trzech metod wskazanych w art. 15 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Fakt przeniesienia autorskich praw majątkowych do pracy, zdaniem Spółki, nie determinuje, iż mamy w tym przypadku do czynienia z wartością niematerialną i prawną, którą trzeba bezwzględnie amortyzować zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak wskazano powyżej Spółka zgodnie z obowiązującymi przepisami ma swobodę wyboru, czy wydatki na wytworzenie/nabycie nowego produktu lub technologii traktować jako wartość niematerialną i prawną, czy też od razu ująć w kosztach podatkowych na podstawie zapisów art. 15 ust. 4a pkt 1 lub 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z tych też powodów, w przypadku gdy prawa te nabywane są w ramach realizowanej pracy rozwojowej, kwalifikacja podatkowa tych praw winna być dokonana również w oparciu o przepis art. 15 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto, w ocenie Spółki, fakt nabycia autorskich praw majątkowych nie jest głównym przedmiotem nabycia, albowiem Spółka zainteresowana jest wyłącznie zakupem pracy (w tym ewentualnie prototypu) będących przedmiotem zleconych usług. Przeniesienie praw autorskich w zakresie opisanym w stanie faktycznym niniejszego wniosku ma jedynie na celu zabezpieczenie interesów Spółki przed ewentualnymi roszczeniami osób trzecich w związku z korzystaniem z przedmiotu umowy.

Wobec powyższego Spółka uważa, że całość wydatków poniesionych na nabycie ww. usług (wraz z wytworzeniem prototypu) ma prawo rozpoznać w rachunku podatkowym jako koszty pośrednie, do których znajdzie zastosowanie art. 15 ust. 4a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie zakończenie prac rozwojowych wynikiem pozytywnym (które spełniać będą warunki określone w art. 16b ust. 2 pkt 3 ww. ustawy) nie zobowiązuje Spółki do korekty dokonanych rozliczeń podatkowych i rozpoznawania tych wydatków poprzez odpisy amortyzacyjne.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał 4 lutego 2014 r. interpretację indywidualną nr ILPB4/423-435/13-2/DS, w której stanowisko Spółki uznał w zakresie kosztów uzyskania przychodów za:

• prawidłowe − w części dotyczącej nabytych usług,
• nieprawidłowe − w części dotyczącej autorskich praw majątkowych.
  
  

W interpretacji indywidualnej Organ stwierdził co następuje:

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na nabycie usług dotyczących prac rozwojowych, w tym również obejmujących wykonanie prototypu urządzenia lub nowej/ulepszonej technologii (z wyjątkiem autorskich praw majątkowych) Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów – na podstawie art. 15 ust. 4a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – miesiącu ich poniesienia.

Natomiast w momencie, gdy dochodzi do nabycia przez Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do wszystkich etapów pracy będących przedmiotem Umowy na określonych polach eksploatacji (utwór, program komputerowy) o przewidywanym okresie ich używania dłuższym niż rok, Spółka jest zobowiązana do zaliczenia wskazanych praw do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej. W takim przypadku kosztem podatkowym będą dokonywane przez Spółkę odpisy amortyzacyjne.

Pismem z 17 lutego 2014 r. (data wpływu 19 lutego 2014 r.) Spółka Akcyjna wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednakże – w wyniku ponownej analizy sprawy – Organ stwierdził brak podstaw do zmiany tej interpretacji (odpowiedź z 20 marca 2014 r. nr ILPB4/423W-10/14-2/HS).

W związku z tym Strona wystosowała 18 kwietnia 2014 r. (data nadania) skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu za pośrednictwem Organu. Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z 21 maja 2014 r. nr ILPB4/4240-25/14-2/HS. W piśmie tym Organ wniósł o jej oddalenie.

Sąd – po rozpoznaniu sprawy – wydał 28 sierpnia 2014 r. wyrok sygn. akt I SA/Wr 1594/14, uchylający zaskarżoną interpretację indywidualną.

W wyroku tym Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał skargę za zasadną i uchylił zaskarżoną interpretację.

Na wstępie Sąd wskazał, że sporna w sprawie jest kwestia dotycząca możliwości zaliczenia przez Skarżącą wydatków na nabycie usług dotyczących prac rozwojowych, w tym również obejmujących wykonanie prototypu urządzenia lub nowej/ulepszonej technologii, do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. w miesiącu poniesienia wydatków), w sytuacji gdy w ramach wynagrodzenia za realizację całości zadania przewidziano także przeniesienie przez wykonawcę na Spółkę autorskich praw majątkowych do wszystkich etapów prac będących przedmiotem umowy.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył art. 15 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i podkreślił, że z literalnego brzmienia tej regulacji wynika, że – na co słusznie wskazała Skarżąca – podatnik ma prawo wyboru jednego z trzech wskazanych sposobów zaliczania kosztów prac rozwojowych do kosztów uzyskania przychodów, o jakich mowa w tym przepisie. W powołanym przepisie, wskazując trzy różne sposoby rozliczenia kosztów prac rozwojowych, użyto spójnika „albo” (alternatywa rozłączna), oznacza to, że podatnik może wybrać jeden z trzech sposobów rozliczania kosztów prac rozwojowych. Podatnik może zatem zaliczyć koszty prac rozwojowych do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym zostały poniesione albo poczynając od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym nie dwanaście miesięcy (pkt 1). Może zaliczyć koszty prac rozwojowych do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w roku podatkowym, w którym prace te zostały zakończone (pkt 2). Może wreszcie koszty prac rozwojowych zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 (pkt 3). Wybór ostatniego z wymienionych sposobów rozliczenia kosztów prac rozwojowych możliwy jest wówczas, gdy w wyniku prac rozwojowych powstaną wartości niematerialne prawne, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Sąd przytaczając wspomniany przepis art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazał, że regulacja ta ustala jedynie warunki konieczne do uznania kosztów prac rozwojowych za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji. Jeśli zatem warunki określone w tym przepisie zostaną spełnione wówczas podatnik może (ale nie musi) zaliczyć koszty prac rozwojowych do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne, tj. wg zasad określonych w art. 15 ust. 4a pkt 3 omawianej ustawy. Jeśli nie zostaną spełnione warunki wskazane w art. 16b ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wówczas koszty prac rozwojowych winny być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4a tej ustawy (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 28 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 933/12).

W ocenie Sądu brak podstaw do przyjęcia, że w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie jest możliwe zaliczenie kosztów prac rozwojowych do kosztów podatkowych według zasad wskazanych w art. 15 ust. 4a pkt 1 lub pkt 2 tej ustawy. Ograniczenia takie nie wynikają ani z przepisu art. 15 ust. 4a ww. ustawy, ani z przepisu art. 16b ust. 2 pkt 3 tej ustawy. Brak także podstaw do przyjęcia, że ograniczenia takie wprowadza przepis art. 16 ust. 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż, jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), w niniejszej sprawie Spółka nie nabywała ani nie wytwarzała we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, ale finansowała (ponosiła koszty) prowadzenia prac rozwojowych, których efektem mogło być powstanie prototypu urządzenia lub nowej technologii, nadających się do wykorzystania w Spółce. Zdaniem Sądu należy zwrócić także uwagę, że obecne brzmienia przepisu art. 15 ust. 4a i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostało wprowadzone art. 2 pkt 2 ustawy z 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 69, poz. 58). Zmiany te dotyczą zaliczenia do kosztów podatkowych kosztów prac rozwojowych rozpoczętych po 31 grudnia 2008 r. (art. 3 ww. ustawy z dnia 5 marca 2009 r.). W uzasadnieniu projektu ww. ustawy zmieniającej (Sejm RP VI kadencji, druk nr 1662 publ.: http://www.seim.gov.pl) wskazano, że obowiązujące przepisy (przed zmianą) koszty prac rozwojowych w przypadku ich pozytywnego zakończenia, którego wynik może być wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, podlegały amortyzacji. Sąd wskazał, że w wyniku proponowanych i wprowadzonych zmian ustawy podatnicy uzyskali prawo wyboru zaliczenia kosztów prac rozwojowych do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia lub jednorazowego po ich zakończeniu albo poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnej i prawnej, jeśli podejmą decyzje o amortyzacji.

Ponadto, w ocenie Sądu, zarówno literalne brzmienie przepisu art. 15 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, po zmianie wprowadzonej ww. ustawą z 5 marca 2009 r., jak i uzasadnienie projektu ustawy zmieniającej jednoznacznie wskazują, że o sposobie zaliczenia do kosztów podatkowych kosztów prac rozwojowych rozpoczętych po 31 grudnia 2008 r. decyduje w ramach uregulowań zawartych w art. 15 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i możliwe jest bezpośrednie zaliczenie do kosztów podatkowych kosztów tych prac także wówczas, gdy prace te zakończyły się winkiem pozytywnym i wynik tych prac może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika.

Wobec powyższych wyjaśnień Sąd wskazał, że uwzględniając stan faktyczny/zdarzenie przyszłe za nieprawidłowy należy uznać wprowadzony w zaskarżonej interpretacji indywidualnej podział na nabycie przez Spółkę usług dotyczących prac rozwojowych oraz na nabycie przez Spółkę autorskich praw majątkowych do wszystkich etapów prac będących przedmiotem umowy. Spółka w umowach zawieranych z jednostkami naukowymi, podmiotami gospodarczymi, na podstawie których zleca przeprowadzenie badań, pomiarów, analiz, wykonanie prototypu itp. uwzględnia, w ramach wynagrodzenia określonego za realizację całości zadania, przeniesienie przez wykonawcę na Spółkę autorskich praw majątkowych do wszystkich etapów prac będących przedmiotem umowy. Oznacza to, że Spółka finansując zlecone prace uzyskuje prawo do ich wykorzystania, a nie – jak przyjął Organ w zaskarżonej interpretacji – nabywa prawo do istniejącego (wcześniej wytworzonego) rozwiązania, technologii, prototypu. Spółka, jak wynika z wniosku, nie nabywa wartości niematerialnych i prawnych, ale zawierając umowy z jednostkami badawczymi czy podmiotami gospodarczymi finansuje ewentualne powstanie takich wartości. Tym samym nabywa prawo do zaliczenia kosztów prac rozwojowych do kosztów podatkowych na zasadach określonych w art. 15 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem Sąd zwrócił uwagę, że zaskarżona interpretacja w części odnoszącej się do nabytych przez Spółkę autorskich praw majątkowych narusza zarówno przepisy procesowe, w szczególności art. 14c 1 i 2 w zw. z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, jak i przepisy prawa materialnego, tj. art. 15 ust. 4a, art. 16b ust. 2 pkt 3 i art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naruszenie powołanych przepisów procesowych polega na przyjęciu odmiennego stanu fatycznego (zdarzenia przyszłego) niż przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji. W ocenie Sądu nie można utożsamiać kosztów ponoszonych przez Spółkę na finansowanie prac rozwojowych z kosztami nabycia wartości niematerialnych i prawnych i przyjmować, wbrew przedstawionemu stanowi faktycznemu (zdarzeniu przyszłemu), że Spółka nabyła autorskie lub pokrewne prawa majątkowe. Naruszenie prawa materialnego polega na błędnej wykładni przepisu art. 15 ust. 4a i art. 16b ust. 2 pkt 3 oraz nieprawidłowym zastosowaniu przepisu art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów podatkowych wyłącznie w sposób określony w art. 15 ust. 4a omawianej ustawy, przy czym amortyzacji mogą podlegać wyłącznie koszty prac rozwojowych spełniających warunki określone w art. 16b ust. 2 pkt 3 ww. ustawy i wówczas, gdy podatnik wybierze taki sposób rozliczenia kosztów podatkowych. Do rozliczenia, jako kosztów podatkowych, kosztów prac rozwojowych nie ma zastosowania przepis art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczy on bowiem autorskich lub pokrewnych praw majątkowych.

Tym samym – w ocenie Sądu – przy ponownym rozpoznaniu sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu zobowiązany będzie do ponownej oceny przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i uwzględnienia przedstawionej przez Sąd wykładni przepisów art. 15 ust. 4a i art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W dniu 22 grudnia 2014 r. do Organu wpłynęło prawomocne – od 27 listopada 2014 r. – orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 28 sierpnia 2014 r. wyrok sygn. akt I SA/Wr 1594/14.

Uwzględniając powyższy wyrok oraz jego uzasadnienie Organ stwierdza co następuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji z 4 lutego 2014 r. nr ILPB4/423-435/13-2/DS.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.