Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1005/14/WM
z 15 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2014 r. (data wpływu 3 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie towarów handlowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie towarów handlowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 28 lutego 2014 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, który prowadził jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie handlu obuwiem i prowadzenia ośrodka wypoczynkowego, opodatkowaną na zasadach ogólnych, na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Spadkobiercami po zmarłym oprócz Wnioskodawczyni jest jeszcze dwoje pełnoletnich dzieci.

Pismem z dnia 7 marca 2014 r., Wnioskodawczyni zawiadomiła Naczelnika Urzędu Skarbowego o kontynuowaniu działalności po zmarłym mężu wraz z oświadczeniami pozostałych spadkobierców o wyrażeniu na to zgody. Jednocześnie zarejestrowała działalność gospodarczą w CEIDG i zawiadomiła pracowników o przejęciu zakładu pracy. W dniu 14 marca 2014 r. notarialnym aktem poświadczenia dziedziczenia dokonane zostało nabycie spadku. Obecnie Wnioskodawczyni złożyła do sądu wniosek o zgodny dział spadku bez ustalania spłat i dopłat między spadkobiercami, ale do dnia złożenia niniejszego wniosku nie odbyła się żadna rozprawa przed sądem. Plan podziału spadku złożony do sądu razem ze zgodnym wnioskiem o dokonanie działu spadku przewiduje, że udziały spadkodawcy w towarach związanych z jego działalnością gospodarczą zostaną przyznane na jej wyłączną własność. Udział spadkodawcy we własności poszczególnych składników spadku wynosi 1/2, gdyż do dnia śmierci męża obowiązywała w małżeństwie zasada wspólności majątkowej. Oznacza to, że ww. towary - handlowe obecnie są własnością Wnioskodawczyni w 1/2 części z tytułu małżeńskiej współwłasności majątkowej, a pozostała 1/2 część stanie się Jej własnością po zakończeniu procedur spadkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość towarów związanych z działalnością gospodarczą męża, których 1/2 wartości weszła do masy spadkowej, jeśli zostanie ujęta w remanencie początkowym w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów w 1/2 części będącej jej własnością z tytułu udziału we wspólności małżeńskiej? Pytanie Wnioskodawczyni sprowadza się do uznania za koszt uzyskania przychodów różnicy w stanach powyższych towarów w remanencie początkowym i końcowym, przy ustalaniu dochodu z tytułu jej działalności gospodarczej za rok podatkowy na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, towary związane z działalnością gospodarczą zmarłego męża, których 1/2 wartości weszła do masy spadkowej w tej części nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów w działalności prowadzonej przez Wnioskodawczynię, gdyż nie zostanie spełniona jedna z przesłanek wynikająca z art. 22 ust. 1 ww. ustawy tj. poniesienia kosztu. Natomiast 1/2 wartości tych towarów, które zostały ujęte w remanencie początkowym jej działalności, będące jej własnością z tytułu udziału we wspólności małżeńskiej, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów, gdyż są to wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię. Kosztem uzyskania przychodów będzie różnica w stanach remanentów początkowego i końcowego za dany rok podatkowy, o ile towary te będą związane z uzyskaniem przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1994 r. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy ustawy powstaje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich. Jest to ich majątek wspólny.

W myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

W świetle art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 ze zm.), spadek to prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które przechodzą na jedną lub kilka osób z chwilą jego śmierci. Ponadto zgodnie z art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia.

Tym samym stwierdzenie nabycia spadku stanowi konsekwencję wcześniejszego nabycia spadku.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni wraz z dwójką dzieci nabyła po zmarłym mężu (z którym łączyła ją ustawowa wspólność małżeńska) spadek, w skład którego wchodziło przedsiębiorstwo prowadzone przez męża. W wyniku działu spadku stanie się wyłącznym właścicielem przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Stosownie natomiast do § 27 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r., poz. 1037 ze zm.) podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Materiały i towary handlowe objęte spisem z natury winny być wycenione według cen zakupu lub nabycia albo wg cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (por. § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia).

W świetle powyższych przepisów, kosztami uzyskania przychodów mogą być wyłącznie te wartości towarów z nabyciem których wiąże się poniesienie wydatku, natomiast nabycie nieodpłatne materiałów i towarów handlowych nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, bowiem ich nabycie nie wiąże się z poniesieniem wydatku.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, stwierdzić należy, iż do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię po zmarłym mężu działalności gospodarczej, mogą zostać zaliczone wydatki na nabycie towarów, w tej części w jakiej Wnioskodawczyni - z tytułu udziału w majątku wspólnym małżonków - poniosła za życia męża koszt ich nabycia lub wytworzenia, czyli w stosunku do połowy ich wartości.

Natomiast ta część wartości towarów, którą Wnioskodawczyni nabyła nieodpłatnie w wyniku nabycia i działu spadku - nie stanowi kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię.

Na Wnioskodawczyni ciąży obowiązek ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów ww. towarów handlowych w remanencie początkowym, a niesprzedanych na koniec roku podatkowego w remanencie końcowym.

Jednakże przy ustalaniu dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni powinna wziąć pod uwagę wyłącznie tę część wartości towarów przejętych z działalności męża po jego śmierci, która odpowiadała udziałowi Wnioskodawczyni w majątku wspólnym małżonków. (Powyższe ustalenie dotyczy towarów handlowych, które zostały sprzedane w trakcie roku podatkowego, tj. dotyczy różnicy między wartością towarów handlowych wykazanych w remanencie początkowym, a wartością towarów wykazanych w remanencie sporządzonym na koniec roku podatkowego - remanencie końcowym).

Natomiast ta część wartości towarów handlowych, która przekracza udział Wnioskodawczyni w majątku wspólnym i została przez nią nabyta w spadku po mężu, czy też w wyniku nieodpłatnego działu spadku, nie może być brana pod uwagę przy ustalaniu dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecinie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.