2015.03.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-885/14-4/IR
z 4 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2014 r. (data wpływu 2 grudnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 lutego 2015 r. (data wpływu 23 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania transakcji dostawy towarów dokonanej przez Wnioskodawcę w ramach transakcji łańcuchowej za dostawę „ruchomą” stanowiącą eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i ustalenia kryterium do określenia Wnioskodawcy jako podmiotu transportującego oraz prawa do zastosowania 0% stawki podatku VAT do przedmiotowej dostawy – jest prawidłowe,

możliwości zastosowania procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej i określenia obowiązków ciążących na Wnioskodawcy jako pierwszego w kolejności podatnika w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji dostawy towarów dokonanej przez Wnioskodawcę w ramach transakcji łańcuchowej za dostawę „ruchomą” stanowiącą eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i ustalenia kryterium do określenia Wnioskodawcy jako podmiotu transportującego, prawa do zastosowania 0% stawki podatku VAT do przedmiotowej dostawy oraz możliwości zastosowania procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej i określenia obowiązków ciążących na Wnioskodawcy jako pierwszego w kolejności podatnika w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 lutego 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz wpłatę brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 19 lutego 2015 r.)

Sp. z o.o. (Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, aktywnym podatnikiem podatku od towarów i usług, obecnie rozważa, iż w przyszłości rozpocznie współpracę z nowymi kontrahentami lub zmienią się zasady współpracy z obecnymi kontrahentami.

W ramach planowanej współpracy mogą nastąpić następujące transakcje:

Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy towarów na rzecz kontrahenta z innego państwa członkowskiego UE ale towar będzie bezpośrednio transportowany do podmiotu z państwa niebędącego członkiem wspólnoty (transakcja łańcuchowa).
Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy towarów na rzecz kontrahenta z innego państwa członkowskiego UE ale towar będzie bezpośrednio transportowany do innego podmiotu z innego Państwa Członkowskiego, (transakcja łańcuchowa).

Wnioskodawca zaznaczył, iż w obu przypadkach będzie podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów tj.: w umowach zawartych z kontrahentami będzie wskazane, iż to Wnioskodawca organizuje transport. Zatem Wnioskodawca będzie:

planował, zamawiał transport u spedytora;

odpowiadał za formę, czas, przebieg transportu;

opłacał spedytora;

koordynował poszczególne etapy wywozu towarów;

odpowiadał za towar do momentu dostarczenia go do ostatecznego odbiorcy;

w przypadku exportu (transakcja numer 1) to Wnioskodawca będzie dokonywał wszelkich formalności na granicy.

Zatem to Wnioskodawca przejmuje ryzyko i koszty transportu towarów.

Nadto Wnioskodawca wskazał, iż:

Jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
Nabywca towarów - kontrahent Wnioskodawcy, posiada siedzibę/będzie posiadał siedzibę działalności gospodarczej w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
Wnioskodawca będzie dokonywał dostaw, o których mowa we wniosku oraz objętych zakresem zadanych we wniosku pytań na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy tj. podatnika podatku od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.
Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą szerokiego asortymentu olejów i smarów Mobil dla motoryzacji, w tym olejów silnikowych do samochodów osobowych, dostawczych, samochodów ciężarowych i maszyn roboczych oraz przemysłowych środków smarnych w różnych opakowaniach. W związku z powyższym Wnioskodawca przewiduje, iż tego typu towary będą przedmiotem dostaw w ramach transakcji łańcuchowej na rzecz kontrahenta Wnioskodawcy z innego państwa Członkowskiego UE, o którym mowa w opisie sprawy. Rozpatrując kody Nomenklatury Scalonej (CN), zgodnej z rozporządzeniem Rady EWG nr 2568/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, będą to następujące towary: Oleje smarowe; pozostałe oleje:2710 19 71 - Do przeprowadzania procesu specyficznego,
2710 19 75 - Do przeprowadzania przemian chemicznych w procesie innym niż ten wymieniony w podpozycji 2710 19 71 (1),

Do innych celów:

2710 19 81 - Oleje silnikowe, smarowe oleje sprężarkowe, smarowe oleje turbinowe,

2710 19 83 - Płyny hydrauliczne,

2710 19 85 - Oleje białe, parafina ciekła

2710 19 87 - Oleje przekładniowe i oleje reduktorowe,

2710 19 91 - Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania form, oleje antykorozyjne,

2710 19 93 - Oleje izolacyjne,

2710 19 99 - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje.

Towary będące przedmiotem dostaw na rzecz kontrahenta Wnioskodawcy w przypadku transakcji przedstawionej w opisie sprawy pod nr 1 będą transportowane z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej.
Towary będące przedmiotem dostaw na rzecz kontrahenta Wnioskodawcy w przypadku transakcji przedstawionej w opisie sprawy pod nr 2 będą transportowane z terytorium kraju tj. Polski na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.
Wnioskodawca nie przewiduje stosowania reguł Incoterms, reguły te nie są obowiązkowe. Strony będzie łączyła umowa, z której będą wynikały obowiązki stron. Jak zostało wskazane w opisie sprawy zgodnie z łączącą strony umową Wnioskodawca będzie:
- planował, zamawiał transport u spedytora,
- odpowiadał za formę, czas, przebieg transportu,
- opłacał spedytora,
- wydawał towar spedytorowi,
- koordynował poszczególne etapy wywozu towarów,
- odpowiadał za towar do momentu dostarczenia go do ostatecznego odbiorcy,
- w przypadku exportu (transakcja numer 1) to Wnioskodawca będzie dokonywał wszelkich formalności na granicy.
Do dysponowania towarem jak właściciel dojdzie dopiero w państwie siedziby ostatecznego odbiorcy. Nie będzie to miało miejsca w Polsce (zarówno odnośnie transakcji oznaczonej jako nr 1 i nr 2).
Odsprzedaż towarów nabytych od Wnioskodawcy przez kontrahenta Wnioskodawcy z innego państwa członkowskiego UE na rzecz ostatecznego odbiorcy zarówno w przypadku podmiotu z państwa trzeciego (transakcja nr 1) jak i podmiotu z innego państwa członkowskiego (transakcja nr 2) nie będzie się odbywała zanim ww. towary opuszczą terytorium Polski.
Ostateczny odbiorca zarówno ten z państwa trzeciego (transakcja nr 1) jak i ten z innego państwa członkowskiego UE (transakcja nr 2), będzie nabywał prawo do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel na terytorium swojego kraju (kraju swojej siedziby) czyli na terytorium państwa trzeciego (transakcja nr 1) lub w przypadku ostatecznego odbiorcy z państwa członkowskiego na terytorium państwa członkowskiego (transakcja nr 2).
Dostawa towarów dokonywana na rzecz kontrahenta Wnioskodawcy będzie odbywać się po uprzednim złożeniu zamówienia przez tego nabywcę.
Zapłata przez kontrahenta Wnioskodawcy za przedmiotowe towary będzie odbywać się po ich dostarczeniu do wskazanego przez kontrahenta Wnioskodawcy ostatecznego odbiorcy, czyli podmiotu z państwa trzeciego lub podmiotu z innego państwa członkowskiego.
Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty wskazane w art. 41 ust. 6a ustawy o podatku od towarów i usług, czyli:

dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu; lub
dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność; lub
zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.

Z dokumentów celnych potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE będzie wynikać tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu.
Wnioskodawca przewiduje, iż otrzyma dokument celny potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.
Wnioskodawca będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody potwierdzające jednoznacznie dostarczenie towarów do nabywcy z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, w szczególności:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju,
specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,
korespondencję handlową z nabywcą, w tym jego zamówienie,
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
dokumenty potwierdzające zapłatę za towar,
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W przypadku transakcji przedstawionej w opisie sprawy pod nr 2 oraz objętej zakresem pytania oznaczonego jako nr 4:

będzie w niej uczestniczyć trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczących w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności.
dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika będzie bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
drugi w kolejności podatnik, dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika, nie będzie posiadał siedziby lub miejsca zamieszkania w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka,
drugi w kolejności podatnik będzie stosował wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
ostatni w kolejności podatnik będzie stosował numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
ostatni w kolejności podatnik zostanie wskazany przez drugiego w kolejności podatnika jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w opisanym stanie faktycznym, należy uznać, iż to Wnioskodawca „organizuje” transport, zatem dostawa świadczona przez Wnioskodawcę jest dostawą „ruchomą”. Jeżeli nie to jakie warunki muszą być spełnione by można byłoby uznać, iż to Wnioskodawca „organizuje” transport?
Jakie dokumenty powinien posiadać Wnioskodawca by prawidłowo udokumentować, iż to on jest odpowiedzialny za transport towarów?
Czy w przypadku, gdy dostawa świadczona przez Wnioskodawcę zostanie uznana za dostawę ruchomą to będzie ona dokonana w Polsce a Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki właściwej dla exportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Natomiast dostawy dokonane po tej dostawie zostaną uznane za dokonane w miejscu zakończenia transportu towarów?
Kiedy w rozpatrywanej sytuacji będzie można zastosować uregulowania odnośnie transakcji trójstronnych uproszczonych? Jakie obowiązki będą wówczas ciążyły na Wnioskodawcy, który będzie pierwszym podmiotem w łańcuchu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1) – Ad. 3)

Opisane w opisie zdarzenia przyszłego czynności jakie będzie wykonywać Wnioskodawca potwierdzają, iż to Wnioskodawca organizuje transport.

Pojęcie „organizacji” transportu - przyjęte w praktyce stosowania rozpatrywanych przepisów przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne - również nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego, przez „organizację” należy rozumieć „sposób zorganizowania czegoś lub organizowanie czegoś”. Zatem przez organizację transportu towarów należy rozumieć planowanie, jak i koordynowanie poszczególnych etapów wywozu towarów. Podobne stanowisko, zostało przedstawione w wielu interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego. Ponadto, ponieważ to Wnioskodawca będzie odpowiedzialny za towar do momentu dostarczenia go do ostatecznego odbiorcy. Do dysponowania towarem jak właściciel dojdzie dopiero w Państwie siedziby ostatecznego odbiorcy. Nie będzie to miało miejsca w Polsce.

Zdaniem Spółki warunki jakie muszą być spełnione by doszło do organizowania transportu są następujące: podmiot musi:

planować, zamawiać transport u spedytora,

odpowiadać za formę, czas, przebieg transportu,

opłacać spedytora,

wydawać towar spedytorowi,

koordynować poszczególne etapy wywozu towarów,

odpowiadać za towar do momentu dostarczenia go do ostatecznego odbiorcy,

w przypadku exportu dokonywać wszelkich formalności na granicy,

Wystarczającymi dokumentami, jakie potwierdzą, iż to on „organizuje” transport będą:

umowa zawarta z kontrahentem, z której będzie wynikało, iż to Wnioskodawca:
- planował, zamawiał transport u spedytora,
- odpowiadał za formę, czas, przebieg transportu,
- opłacał spedytora,
- wydawał towar spedytorowi,
- koordynował poszczególne etapy wywozu towarów,
- odpowiadał za towar do momentu dostarczenia go do ostatecznego odbiorcy,
- w przypadku exportu, dokonywał wszelkich formalności na granicy,
zlecenie usługi transportu spedytorowi,
dokumenty spedycyjne w tym potwierdzające dostarczenie towarów do ostatecznego odbiorcy

Wnioskodawca uważa, iż zgodnie z art. 22 ust. 2 w zw. z ust. 3 ustawy o VAT, jeżeli w następstwie kilku następujących po sobie dostaw tych samych towarów ma miejsce pojedyncza wysyłka wewnątrzwspólnotowa lub pojedynczy transport wewnątrzwspólnotowy tych towarów, to przemieszczenie to może być przypisane tylko jednej z tych dostaw, którą jako jedyną w tej sytuacji można uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną 0% stawką podatku VAT. Od ustalenia zatem której dostawie w łańcuchu należy przyporządkować fizyczny transport towarów będzie zależało jak poszczególni podatnicy będą zobowiązani rozliczyć podatek i której dostawie będzie można przyporządkować stawkę 0% VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy, czyli który podatnik będzie miał prawo do zastosowania takiej stawki. Wszystkie dostawy dokonane przed dostawą, do której będzie przyporządkowany transport lub wysyłka towarów, będą miały charakter transakcji krajowych w państwie dostawy towaru, wszystkie późniejsze dostawy po tej dostawie będą miały charakter dostaw krajowych w państwie przeznaczenia towaru, natomiast sama transakcja, której będzie przyporządkowany transport lub wysyłka będzie miała cechy wewnątrzwspólnotowej dostawy i odpowiednio wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w rozpatrywanym przypadku transakcji łańcuchowej, gdy towar jest przemieszczany pomiędzy różnymi państwami, zasadniczą kwestią jest ustalenie, której dostawie należy przyporządkować transport towarów, gdyż ma to decydujące znaczenie z punktu widzenia ustalenia miejsca świadczenia, dla każdej z dostaw w łańcuchu, a tym samym określenia skutków podatkowych (tj. ustalenia miejsca opodatkowania oraz kwalifikacji jednej z dostaw jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub exportu towarów opodatkowanych stawką 0%) dla podmiotów dokonujących sprzedaży w ramach transakcji łańcuchowej. W obowiązującym obecnie stanie prawnym, za modelową uznaje się sytuację, że transport będzie przyporządkowany pierwszej dostawie jednakże jeżeli z warunków dostawy wynikać będzie, że wysyłkę należy przyporządkować drugiej dostawie, to zasada podstawowa przestanie być stosowana w konsekwencji, w stosunku do sytuacji sprzed 1 kwietnia 2013 r., zniknie dotychczasowa reguła podstawowa, albowiem miejsce świadczenia ustalane będzie w oparciu o warunki dostawy z uwzględnieniem organizacji transportu. Dlatego też, w ocenie Zainteresowanego, analizując transakcję łańcuchowe należy każdorazowo odnosić się do warunków dostawy dla transakcji pomiędzy poszczególnymi podmiotami i uwzględniając organizację transportu ustalać miejsce świadczenia.

W rozpatrywanym przypadku jak zostało to wskazane za transport towarów odpowiedzialny jest pierwszy dostawca (Wnioskodawca), zatem transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach „łańcucha”). Jeśli za transport odpowiedzialny byłby ostatni nabywca, transport towarów należałoby przyporządkować dostawie dla tego nabywcy (ostatniej dostawie w ramach „łańcucha”). Jeśli za transport odpowiedzialny byłby jeden z pośredników w ramach transakcji łańcuchowej (nabywca, który dokonuje również odsprzedaży towaru), ustawa przewiduje domniemanie, że transport należy przyporządkować dostawie realizowanej na rzecz tego nabywcy.

Podsumowując, ponieważ to Wnioskodawca będzie organizował transport towarów, dostawę przez niego dokonaną należy uznać za dostawę ruchomą, która będzie dostawą wewnątrzwspólnotową lub exportem towarów, opodatkowaną stawką 0% w Polsce zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o VAT.

Ad. 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli zostaną spełnione następujące warunki określone w art. 135 - 138 ustawy o VAT zastosowanie będzie mogła mieć procedura uproszczona. Do warunków tych należą:

dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika musi być bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika,
drugi w kolejności podatnik, dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika, nie może posiadać siedziby lub miejsca zamieszkania w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka,
drugi w kolejności podatnik musi stosować wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
ostatni w kolejności podatnik musi stosować numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
ostatni w kolejności podatnik zostaje wskazany przez drugiego w kolejności podatnika jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

W ocenie Zainteresowanego do jego obowiązków, jako pierwszego w kolejności podatnika w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, rozliczanej zgodnie z procedurą uproszczoną będzie:

Wnioskodawca musi wykazać wewnątrzwspólnotową dostawę, którą opodatkowuje stawką podatku VAT 0%, przy spełnieniu warunków określonych w ustawie do zastosowania stawki VAT 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (w szczególności dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju).

Wnioskodawca wystawia fakturę VAT na drugiego w kolejności podatnika.

Obowiązki sprawozdawczo-ewidencyjne

Wnioskodawca wykazuje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w deklaracji podatkowej, informacji podsumowującej i ewidencji VAT.

Zatem jako pierwszy podatnik w transakcji uproszczonej Wnioskodawca ma najmniej obowiązków, natomiast kolejny w łańcuchu podmiot będzie już musiał na fakturze wystawionej dla odbiorcy ostatecznego umieścić adnotację, iż jest to FV uproszczona na mocy 141 dyrektywy 2006/112/WE, ponadto musi zaznaczyć, iż podatek rozliczy ostatni podatnik. Ponadto zgodnie ze swoim ustawodawstwem zewnętrznym, będzie miał zapewne obowiązki sprawozdawczo - ewidencyjne. Natomiast trzeci podmiot w łańcuchu, zgodnie ze swoim ustawodawstwem zapewne będzie musiał w prowadzonej ewidencji wykazać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, a w składanej deklaracji wskazać odpowiednie dane o WNT i w składanej informacji podsumowującej wskazać dane o WNT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 8 ustawy przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

-jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych;

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju należy rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 – w myśl art. 13 ust. 1 ustawy - rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Z kolei w świetle art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Zgodnie z ust. 6 ww. artykułu ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Dokumentem, o którym mowa w ust. 6, według art. 41 ust. 6a ustawy, jest w szczególności:

dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.

Zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu (art. 41 ust. 8 ustawy).

W myśl art. 41 ust. 9 ustawy, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składający deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
(uchylony)

–z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Wskazać należy, że miejsce świadczenia to nic innego jak miejsce opodatkowania danej czynności. Zatem, jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności.

W przepisach art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1 – 4 ustawy, uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio ostatniemu nabywcy. Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z postanowień zawartych w ust. 2 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. wynika, że w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie ust. 3 art. 22 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów która:

poprzedza wysyłkę lub transport towarów uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów,
następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż wprowadzona od dnia 1 kwietnia 2013 r. zmiana cytowanego przepisu art. 22 ust. 2 ustawy oznacza, że przyporządkowanie wysyłki lub transportu będzie bezpośrednio wynikać z warunków dostawy. Powyższa zmiana tego przepisu ma zatem charakter doprecyzowujący dotychczasowe jego brzmienie.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca (Spółka) będący polskim rezydentem podatkowym, aktywnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT-UE obecnie rozważa, iż w przyszłości rozpocznie współpracę z nowymi kontrahentami lub zmienią się zasady współpracy z obecnymi kontrahentami. W ramach planowanej współpracy mogą nastąpić następujące transakcje:

Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy towarów na rzecz kontrahenta z innego państwa członkowskiego UE ale towar będzie bezpośrednio transportowany do podmiotu z państwa niebędącego członkiem wspólnoty (transakcja łańcuchowa).
Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy towarów na rzecz kontrahenta z innego państwa członkowskiego UE ale towar będzie bezpośrednio transportowany do innego podmiotu z innego państwa członkowskiego, (transakcja łańcuchowa).

Wnioskodawca w obu przypadkach będzie podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów tj.: w umowach zawartych z kontrahentami będzie wskazane, iż to Wnioskodawca organizuje transport. Zatem Wnioskodawca będzie:

planował, zamawiał transport u spedytora;

odpowiadał za formę, czas, przebieg transportu;

opłacał spedytora;

wydawał towar spedytorowi;

koordynował poszczególne etapy wywozu towarów;

odpowiadał za towar do momentu dostarczenia go do ostatecznego odbiorcy;

w przypadku exportu (transakcja numer 1) to Wnioskodawca będzie dokonywał wszelkich formalności na granicy.

Tym samym to Wnioskodawca przejmuje ryzyko i koszty transportu towarów.

Nadto Wnioskodawca wskazał, iż nabywca towarów - kontrahent Wnioskodawcy, posiada siedzibę/będzie posiadał siedzibę działalności gospodarczej w państwie członkowskim Unii Europejskiej. Wnioskodawca będzie dokonywał dostaw na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy tj. podatnika podatku od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Towary będące przedmiotem dostaw na rzecz kontrahenta Wnioskodawcy w przypadku:

transakcji przedstawionej w opisie sprawy pod nr 1 będą transportowane z terytorium Polski poza terytorium Unii europejskiej,

transakcji przedstawionej w opisie sprawy pod nr 2 będą transportowane z terytorium kraju tj. Polski na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Wnioskodawca nie przewiduje stosowania reguł Incoterms, gdyż reguły te nie są obowiązkowe. Strony będzie łączyła umowa, z której będą wynikały obowiązki stron. Do dysponowania towarem jak właściciel dojdzie dopiero w państwie siedziby ostatecznego odbiorcy. Nie będzie to miało miejsca w Polsce (zarówno odnośnie transakcji oznaczonej jako nr 1 i nr 2). Odsprzedaż towarów nabytych od Wnioskodawcy przez kontrahenta Wnioskodawcy z innego państwa członkowskiego UE na rzecz ostatecznego odbiorcy zarówno w przypadku podmiotu z państwa trzeciego (transakcja nr 1) jak i podmiotu z innego państwa członkowskiego (transakcja nr 2) nie będzie się odbywała zanim ww. towary opuszczą terytorium Polski. Ostateczny odbiorca zarówno ten z państwa trzeciego (transakcja nr 1) jak i ten z innego państwa członkowskiego UE (transakcja nr 2), będzie nabywał prawo do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel na terytorium swojego kraju (kraju swojej siedziby) czyli na terytorium państwa trzeciego (transakcja nr 1) lub w przypadku ostatecznego odbiorcy z państwa członkowskiego na terytorium państwa członkowskiego (transakcja nr 2). Dostawa towarów dokonywana na rzecz kontrahenta Wnioskodawcy będzie odbywać się po uprzednim złożeniu zamówienia przez tego nabywcę. Zapłata przez kontrahenta Wnioskodawcy za przedmiotowe towary będzie odbywać się po ich dostarczeniu do wskazanego przez kontrahenta Wnioskodawcy ostatecznego odbiorcy, czyli podmiotu z państwa trzeciego lub podmiotu z innego państwa członkowskiego. Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty wskazane w art. 41 ust. 6a ustawy o podatku od towarów i usług. Z dokumentów celnych potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE będzie wynikać tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu. Wnioskodawca przewiduje, iż otrzyma dokument celny potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Wnioskodawca będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody potwierdzające jednoznacznie dostarczenie towarów do nabywcy z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, w szczególności:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju,

specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,

korespondencję handlową z nabywcą, w tym jego zamówienie,

dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,

dokumenty potwierdzające zapłatę za towar,

dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W przypadku transakcji przedstawionej w opisie sprawy pod nr 2:

będzie w niej uczestniczyć trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczących w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności.

dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika będzie bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,

drugi w kolejności podatnik, dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika, nie będzie posiadał siedziby lub miejsca zamieszkania w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka,

drugi w kolejności podatnik będzie stosował wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,

ostatni w kolejności podatnik będzie stosował numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,

ostatni w kolejności podatnik zostanie wskazany przez drugiego w kolejności podatnika jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Ad. 1, 2 i 3

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy w świetle powołanych przepisów prawa, wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy art. 22 ustawy dotyczące ustalenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów odnośnie transakcji łańcuchowych. W omawianej sytuacji wystąpią bowiem dwie dostawy tego samego towaru, tj. dostawa pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem z innego państwa członkowskiego oraz dostawa pomiędzy kontrahentem z innego państwa członkowskiego a ostatecznym klientem. Towary, będące przedmiotem wniosku, będą transportowane bezpośrednio do ostatecznego klienta tj. podmiotu z państwa trzeciego lub podmiotu z innego państwa członkowskiego.

Jednocześnie wskazać w tym miejscu należy, że w obowiązującym obecnie stanie prawnym, za modelową uznaje się sytuację, że transport będzie przyporządkowany pierwszej dostawie jednakże jeżeli z warunków dostawy i organizacji transportu wynikać będzie, że wysyłkę należy przyporządkować drugiej dostawie, to zasada podstawowa przestanie być stosowana.

W rezultacie analizując transakcje łańcuchowe należy każdorazowo odnosić się do warunków dostawy dla transakcji pomiędzy poszczególnymi podmiotami i uwzględniając organizację transportu na ich podstawie ustalać miejsce świadczenia. Innymi słowy, przyporządkowanie transportu (wysyłki) towarów innej niż pierwsza dostawie towarów może nastąpić w przypadku gdy nabywca (w pierwszej dostawie) zawarł umowę dostawy, z warunków której wynika zasadność przypisania transportu (wysyłki) tej, innej niż pierwsza, dostawie.

W związku z powyższym wskazać należy, że o przyporządkowaniu transportu określonej dostawie decyduje całokształt okoliczności dotyczących danej dostawy m.in. organizacja transportu, przyjęte warunki dostawy w tym i moment przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

Mając zatem na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż w świetle całokształtu warunków dostawy wynikających z opisu sprawy w tym okoliczności, że to Wnioskodawca będący podmiotem odpowiedzialnym za organizację i transport towarów przejmuje ryzyko i koszty transportu towarów, z kolei kontrahent Wnioskodawcy jak i ostateczny odbiorca będzie nabywał prawo do rozporządzania towarami jak właściciel dopiero w państwie siedziby ostatecznego odbiorcy tj. na terytorium państwa trzeciego lub na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska, transakcję dostawy przez Wnioskodawcę towaru na rzecz kontrahenta z innego państwa członkowskiego UE uznać należy za dostawę „ruchomą”. Natomiast dostawa pomiędzy drugim w łańcuchu dostaw – kontrahentem z innego państwa członkowskiego a ostatecznym klientem będzie dostawą „nieruchomą”. W konsekwencji, miejscem świadczenia opisanych transakcji dostawy towarów pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem z innego państwa członkowskiego, ustalonym jak dla towarów transportowanych w myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie miejsce, w którym towary te znajdują się w momencie rozpoczęcia transportu, tj. w Polsce. Z kolei dostawa towarów pomiędzy kontrahentem z innego państwa członkowskiego a ostatecznym odbiorcą, która nastąpi po transporcie towarów, będzie uznana na podstawie art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy za dokonaną w miejscu zakończenia transportu towarów.

Zatem, w świetle powołanych przepisów, przedmiotowe transakcje dostawy towarów pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem z innego państwa członkowskiego będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Przy czym wskazać należy, iż w przypadku dostawy towarów transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przedmiotowa transakcja stanowić będzie eksport towarów opodatkowany, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, preferencyjną stawką podatku w wysokości 0%. Natomiast w sytuacji dostawy towarów transportowanych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju przedmiotowa transakcja stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a Spółka zarejestrowana jako podatnik VAT-UE, dokonując wywozu towarów na rzecz nabywcy z innego kraju członkowskiego UE, będącego czynnym unijnym podatnikiem VAT, i dysponując dokumentami potwierdzającymi jednoznacznie dostarczenie towarów do nabywcy z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, będzie uprawniona do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla ww. dostaw towarów.

Jednocześnie stwierdzić należy, że w celu udokumentowania transportu towarów będących przedmiotem ww. dostawy w ramach transakcji łańcuchowych Zainteresowany winien posiadać fakturę wystawioną dla kontrahenta z państwa członkowskiego, dokumenty przewozowe i umowy handlowe oraz inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), o ile potwierdzają fakt organizacji transportu towarów będących przedmiotem dokonanej transakcji.

W związku z powyższym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku jako nr 1, nr 2 i nr 3, należało uznać je za prawidłowe.

Ad. 4

Odnosząc się z kolei do kwestii możliwości zastosowania procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej i określenia obowiązków ciążących na Wnioskodawcy jako pierwszego w kolejności podatnika w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej wskazać należy, że transakcje trójstronne to termin używany do opisywania dostaw towarów obejmujących trzy podmioty w przypadku, gdy towary są dostarczane bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu. W kontekście handlu wewnątrzwspólnotowego, transakcja trójstronna może wystąpić w przypadku, gdy towary są przewożone bezpośrednio od dostawcy w jednym państwie członkowskim Unii Europejskiej do ostatecznego odbiorcy w innym państwie członkowskim, według poleceń podmiotu pośredniczącego, zlokalizowanego w kolejnym państwie członkowskim.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 ustawy ilekroć w Rozdziale 8 Działu XII jest mowa o:

VAT - rozumie się przez to podatek i podatek od wartości dodanej;
wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej - rozumie się przez to transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:ZZ

trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego;

wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów - rozumie się przez to nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawę, nabywcę towarów lub na ich rzecz;
procedurze uproszczonej - rozumie się przez to procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
1. dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
2. drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
3. drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
4. ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
5. ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Ww. przepisy ustalają specjalną procedurę, tzw. procedurę uproszczoną dotyczącą wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych, która w odróżnieniu od opodatkowania transakcji trójstronnych na zasadach ogólnych, przewiduje szczególne zasady rozliczania podatku przez podmioty uczestniczące w takiej transakcji.

Powyższa procedura pozwala na:

objęciu obowiązkiem zapłaty podatku ostatecznego nabywcy towaru, czyli trzeciego w kolejności podatnika, z tytułu dostawy krajowej pomiędzy drugim a trzecim podatnikiem w kolejności na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu,

uznaniu, że doszło do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przez drugiego w kolejności podatnika VAT zarówno na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu jak i na terytorium państwa, które wydało numer identyfikacyjny dla VAT drugiemu w kolejności podatnikowi.

Zatem, pomimo że w transakcję trójstronną zaangażowane są trzy podmioty, jedynym podatnikiem, który zobowiązany jest do naliczenia podatku VAT jest trzeci w kolejności podatnik (ostateczny nabywca towaru), który dokonuje samoobliczenia podatku z tytułu nabycia towaru od drugiego w kolejności podatnika i traktuje to nabycie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru. Z uwagi na zastosowanie dla wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej procedury uproszczonej rozliczania podatku VAT obowiązki rejestracyjne dla celów VAT są ograniczone w stosunku do drugiego podatnika w łańcuchu, a podatek jest rozliczany przez ostatniego podatnika.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, z którego wynika, iż Wnioskodawca będący podmiotem odpowiedzialnym za organizację i transport towarów będzie dokonywał dostawy towarów na rzecz kontrahenta z innego państwa członkowskiego UE ale towar będzie bezpośrednio transportowany do innego podmiotu z innego państwa członkowskiego uznać należy, iż spełnione zostaną wszystkie warunki wskazane w ww. przepisach. Jak wynika bowiem z okoliczności sprawy w przypadku przedmiotowej transakcji:

będzie w niej uczestniczyć trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczących w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności.

dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika będzie bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,

drugi w kolejności podatnik, dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika, nie będzie posiadał siedziby lub miejsca zamieszkania w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka,

drugi w kolejności podatnik będzie stosował wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,

ostatni w kolejności podatnik będzie stosował numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,

ostatni w kolejności podatnik zostanie wskazany przez drugiego w kolejności podatnika jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Biorąc zatem pod uwagę przywołane powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy, stwierdzić należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy przedmiotowa transakcja będzie mogła zostać uznana za transakcję trójstronną, objętą procedurą uproszczoną w rozumieniu art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy. Jednocześnie wskazać należy, iż Wnioskodawca będący zarejestrowanym podatnikiem VAT-UE i występujący – jak wynika z treści wniosku - jako pierwszy w kolejności podatnik w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, zobowiązany jest do wystawienia faktury na drugiego w kolejności podatnika zawierającej dane, o których mowa w art. 106e ustawy jak również wykazania w ewidencji, deklaracji podatkowej, a także informacji podsumowującej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, którą opodatkowuje 0% stawką podatku, przy spełnieniu warunków określonych w ustawie do zastosowania ww. preferencyjnej stawki podatku.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 4, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin