Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1441/14/JP
z 17 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 grudnia 2014 r. (data wpływu 11 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 9 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie prawa do pełnego odliczenia VAT naliczonego od wydatków poniesionych na realizację inwestycji pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie prawa do pełnego odliczenia VAT naliczonego od wydatków poniesionych na realizację inwestycji pn. „…”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z 26 lutego 2015 r. nr IBPP3/443-1441/15/JP.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Gmina) jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Gmina od października 2014 r. realizuje inwestycję pn. „…” obejmującą budowę niepodpiwniczonej, jednokondygnacyjnej wiaty targowej. Wewnątrz wiaty wzdłuż ciągów komunikacyjnych zlokalizowane będą boksy handlowe, które mają pełnić funkcję zaplecza magazynowego, w którym będzie przechowywany towar po godzinach handlu. Handel będzie odbywał się w pasie około dwóch metrów przed boksami. Wewnątrz targowiska powstanie sanitariat dla osób niepełnosprawnych, sanitariaty dla handlujących, schowek porządkowy oraz biuro obsługi obiektu. Obsługę targowiska stanowić będą właściciele poszczególnych boksów handlowych pracujący na tzw. samozatrudnieniu oraz osoba przebywająca w biurze obsługi. Dla osób korzystających z targowiska stworzono zaplecze higieniczno-sanitarne oraz pomieszczenie porządkowe. Ponadto w ramach inwestycji przeprowadzony zostanie remont przyległych parkingów i ciągów pieszych z dostosowaniem do nowego zagospodarowania terenu. W związku z realizacją tej inwestycji Gmina ponosi wydatki, które dokumentowane są fakturami VAT wraz z wykazywanymi na nich kwotami podatku VAT naliczonego. Powstała w wyniku realizacji inwestycji infrastruktura będzie stanowiła własność Gminy. Gmina zamierza niezwłocznie po zakończeniu przedmiotowej inwestycji zawrzeć odpłatną umowę dzierżawy z miejską spółką prawa handlowego, której przedmiotem będzie powstała nieruchomość. Z dokumentacji projektowo technicznej wynika, iż na targowisku nie będzie miejsc przeznaczonych do wolnego handlu w związku z tym nie zaistnieją okoliczności, z którymi ustawa o podatkach i opłatach lokalnych wiąże powstanie obowiązku uiszczania opłaty targowej.

Pismem z 6 marca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że Gmina w związku z realizacją inwestycji pn. „…” ponosi wydatki udokumentowane fakturami VAT oraz występuje w nich jako nabywca. Przedmiotem inwestycji jest budowa nowoczesnego targowiska wraz z przyległą infrastrukturą. Remont parkingów i ciągów pieszych związany jest głównie z dostosowaniem terenu do nowej zabudowy. Natomiast miejsca spółka prawa handlowego będzie dzierżawcą całości inwestycji, tj. powstałej nieruchomości wraz z parkingami i ciągami dla pieszych. Gmina Miejska po zakończeniu inwestycji prowadzonej pn. „…” nie zamierza przekazać powstałego majątku innym podmiotom. Wobec zamiaru zawarcia umowy dzierżawy z miejską spółką prawa handlowego cała powstała w wyniku inwestycji infrastruktura będzie przedmiotem tej umowy, a zatem Gmina Miejska będzie odpłatnie udostępniać przyległe parkingi i ciągi piesze. Na podstawie zawartej umowy dzierżawy Gminie Miejskiej będzie przysługiwała od dzierżawcy opłata, która będzie opodatkowana podatkiem VAT, ponadto Gmina Miejska będzie dokumentować przychody z tego tytułu fakturami VAT i ujmować będzie te transakcje w deklaracji VAT. Wydatki poniesione na realizacje inwestycji pn. „…” stanowią wydatki na wytworzenie nieruchomości przez które rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym zgodnie z art. 2 pkt 14a ustawy o VAT. Gmina Miejska do dnia dzisiejszego nie dokonała odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją inwestycji pn. „…”. Gmina Miejska od października ubiegłego roku rozpoczęła fizyczną realizację inwestycji pn. „…” natomiast pierwsza faktura za wykonane roboty zgodnie z zawartą umową wpłynęła do Gminy w grudniu 2014 r. W związku z wystąpieniem i okresem oczekiwania na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację omawianej inwestycji Gmina nie dokonała bieżącego rozliczenia podatku VAT w tym zakresie. Zatem Gmina zamierza skorzystać z przysługującego jej prawa dokonania korekt deklaracji VAT na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy o VAT. Gmina Miejska przystępując do realizacji zadania inwestycyjnego pn. „…” działała z zamiarem wykorzystywania powstałej infrastruktury wyłącznie dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Ponadto Gmina Miejska w przypadku infrastruktury związanej z innym targowiskiem znajdującym się na terenie miasta stosuje takie samo postępowanie jakie zamierza wdrożyć po zakończeniu realizacji niniejszej inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedmiotowym stanie faktycznym oraz w związku z planowanym zawarciem umowy cywilnoprawnej i wykonywaniem na jej podstawie przez Gminę odpłatnego świadczenia usług (dzierżawa nieruchomości) na rzecz miejskiej spółki prawa handlowego, Gminie będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację inwestycji pn. „…”?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina stoi na stanowisku, iż w przedmiotowym stanie faktycznym przysługuje jej prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji pn. „…”. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4 , art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Prawo to przysługuje podatnikowi o tyle, o ile nie zachodzą przesłanki negatywne, sprecyzowane w art. 88 ustawy o VAT. Dodatkowo prawo to przysługuje w pełnym zakresie, o ile nie zachodzą okoliczności przewidziane w art. 90 i 91 ustawy. Zatem w celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, należy każdorazowo rozstrzygnąć, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

• zostały nabyte przez podatnika tego podatku,
• pozostają one w związku z wykonywaniem przez niego czynności opodatkowanych,

a także,

• czy w przedmiotowej sytuacji nie występują przesłanki negatywne uregulowane w art. 88 ustawy o VAT oraz ograniczenia prawa do odliczenia wynikające z art. 90 i 91.
  
  

Odnosząc się do warunku nabywania towarów i usług przez podatnika, kwestia ta została uregulowania w art. 15 ustawy o VAT. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawione wyżej unormowania wykluczają możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Stwierdzić należy, że każde nabycie towarów i usług, przeznaczonych do przyszłego wykorzystania ich dla czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie jego dokonania za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Zatem, jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku.

Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych unormowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz.Urz. UE.L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Na tle przedstawionego we wniosku opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy budzi prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie targowiska przy ul. D, którą po wybudowaniu zamierza przekazać w odpłatną dzierżawę Spółce komunalnej, jak również będzie dokumentować przychody z tego tytułu fakturami VAT i ujmować będzie te transakcje w deklaracji VAT.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

W konsekwencji z uwagi na fakt, że dzierżawa jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z powyższej definicji wynika, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wskazano powyżej podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Wnioskodawca przedstawiając opis zdarzenia przyszłego jednoznacznie wskazał, że Gmina Miejska przystępując do realizacji zadania inwestycyjnego pn. „…” działała z zamiarem wykorzystywania powstałej infrastruktury wyłącznie dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, Gmina zamierza niezwłocznie po zakończeniu przedmiotowej inwestycji zawrzeć odpłatną umowę dzierżawy z miejską spółką prawa handlowego, której przedmiotem będzie powstała nieruchomość. Jak wyżej wykazano, dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Na targowisku nie będzie miejsc przeznaczonych do wolnego handlu w związku z tym nie zaistnieją okoliczności z którymi ustawa o podatkach i opłatach lokalnych wiąże powstanie obowiązku uiszczania opłaty targowej.

Podsumowując, ze względu na spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych, Gminie stosownie do zapisów art. 86 ust. 1 ustawy, będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją inwestycji pn. „…”, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przysługuje mu prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji pn. „…”, jest prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w szczególności pobierania przez Gminę opłaty targowej od użytkowników targowiska, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.