Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1073/14-4/MM
z 3 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor: Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z 25 października 2014 r. (data wpływu 30 października 2014 r.), uzupełnionym w dniu 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 21 stycznia 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 16 stycznia 2015 r. nr IPPP2/443-1073/14-2/MM o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług szkoleniowych oraz usług bezpośrednio związanych z nimi oraz wpływu na zastosowanie zwolnienia nazwy świadczonej usługi szkoleniowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług szkoleniowych oraz usług bezpośrednio związanych z nimi oraz wpływu na zastosowanie zwolnienia nazwy świadczonej usługi szkoleniowej. Wniosek zawierał braki w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. W związku z tym tut. Organ podatkowy pismem z 16 stycznia 2015 r. znak IPPP2/443-1025/14-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, która polega na organizacji kursów i szkoleń podnoszących kwalifikacje zawodowe. Jedną z grup, do której adresowane są ww. wydarzenia są diagności laboratoryjni. Zawód diagnosty laboratoryjnego jest medycznym zawodem regulowanym zaufania publicznego, jego wykonywanie reguluje ustawa z dnia 27 lipca 2001 r.
o diagnostyce laboratoryjnej (Dz.U. 2014 r. poz. 174). Artykuł 30 wspomnianej ustawy nakłada obowiązek ciągłego doskonalenia zawodowego. Na tej podstawie Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Diagnostów Laboratoryjnych podjął Uchwałę Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Diagnostów Laboratoryjnych z 13 stycznia 2006 roku w sprawie określenia sposobu doskonalenia zawodowego przez diagnostów laboratoryjnych.

Załącznik nr 2 do tej uchwały dokładnie określa poszczególne formy kształcenia i przysługującą za nie liczbę punktów edukacyjnych. Ponadto § 3 pkt 2 tej uchwały określa, że realizacja obowiązku doskonalenia odbywa się poprzez udział w szkoleniach podyplomowych nie objętych programem specjalizacji, organizowanych przez krajowy lub zagraniczny podmiot uprawniony do prowadzenia kształcenia podyplomowego.

§ 7 pkt 2 ww. uchwały określa, że podmiotem uprawnionym do prowadzenia tego rodzaju szkoleń jest podmiot, który uzyskał pozytywną rekomendację KRDL dla prowadzenia szkolenia podyplomowego diagnostów laboratoryjnych. Na tej podstawie Prezydium Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych podjęło uchwałę z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie przyjęcia Regulaminu uzyskiwania rekomendacji dla szkolenia podyplomowego w celu realizacji obowiązku doskonalenia zawodowego diagnostów laboratoryjnych. Wymaga ona m.in. przedstawienia szczegółowego programu szkolenia, czasu jego trwania, informacji o wykładowcach. Na podstawie wypełnionego wniosku Prezydium KRDL podejmuje decyzję o rekomendacji danego szkolenia i przyznaniu punktów edukacyjnych.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, co następuje:

• Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania;
  

• świadczone usługi szkoleniowe nie są finansowane co najmniej w 70% ze środków publicznych;
  

• Wnioskodawca nie posiada akredytacji na świadczone usługi opisane we wniosku w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy kursy i szkolenia organizowane dla diagnostów laboratoryjnych, jako podnoszące ich umiejętności zawodowe realizowane w ramach kształcenia podyplomowego, które uzyskały rekomendację Prezydium Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych są zwolnione z podatku VAT?
2. Czy usługi takie jak druk i dostawa materiałów szkoleniowych, usługa gastronomiczna dla uczestników jako ściśle związane z przeprowadzeniem szkolenia są zwolnione z podatku VAT?
3. Czy nazwa wydarzenia ma wpływ na to czy uczestnictwo może być zwolnione z podatku VAT? Tzn. czy wydarzenie organizowane dla diagnostów laboratoryjnych, jako podnoszące ich umiejętności zawodowe realizowane w ramach kształcenia podyplomowego, które uzyskały rekomendację Prezydium Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, które nosiłoby nazwę "konferencji" lub "konferencji szkoleniowej" również byłoby zwolnione z podatku VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Uczestnictwo w ww. kursach zwolnione jest z podatku VAT, gdyż wypełniają one dyspozycję art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku VAT oraz art. 14 rozporządzenia Rady Europy z 17 października 2005 - są to kursy kształcenia zawodowego o tematyce ściśle związanej z wykonywaniem zawodu diagnosty laboratoryjnego, podnoszące kwalifikacje, prowadzone w formach i na zasadach opisanych w odrębnych przepisach.
2. Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku VAT usługi bezpośrednio związane ze szkoleniem również podlegają zwolnieniu z podatku VAT. Druk materiałów i usługa gastronomiczna dla uczestników zdaniem Zainteresowanego spełnia ww. warunki.
3. Nazwa wydarzenia nie powinna mieć wpływu na ewentualne zwolnienie z podatku VAT. Ważne jest czy poruszana tematyka związana jest z wykonywaniem danego zawodu, w tym przypadku diagnosty laboratoryjnego. Zwłaszcza, że ww. załącznik do uchwały Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Diagnostów Laboratoryjnych z 13 stycznia 2006 roku w pkt 5 wymienia udział w krajowych i zagranicznych kongresach, konferencjach i zjazdach jako sposoby doskonalenia zawodowego.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo - rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
   
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo - rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT istotne jest – w pierwszej kolejności – uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie, spełnienie dodatkowych warunków wynikających z tego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Dla uznania, czy dana usługa spełnia definicję usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, należy odnieść się do art. 44 ww. rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L Nr 77 str. 1). Rozporządzenie to, którego przepisy weszły w życie w dniu 1 lipca 2011 r., wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, że przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2011 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 282/2011 zastąpiło rozporządzenie Rady nr 1777/2005, które przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 44 ww. rozporządzenia nr 282/2011 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, która polega na organizacji kursów i szkoleń podnoszących kwalifikacje zawodowe. Jedną z grup, do której adresowane są ww. wydarzenia są diagności laboratoryjni, których zawód jest regulowany ustawą o diagnostyce laboratoryjnej. Na podstawie tej ustawy Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Diagnostów Laboratoryjnych podjął uchwałę w sprawie określenia sposobu doskonalenia zawodowego przez diagnostów laboratoryjnych. Załącznik do tej uchwały dokładnie określa poszczególne formy kształcenia i przysługującą za nie liczbę punktów edukacyjnych. Ponadto Zainteresowany wskazał, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania. Świadczone przez niego usługi szkoleniowe nie są finansowane co najmniej w 70% ze środków publicznych. Wnioskodawca nie posiada również akredytacji na świadczone usługi opisane we wniosku w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania zwolnienia przedmiotowego dla świadczonych usług szkoleniowych.

Na mocy art. 30 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej (Dz.U. 2014 r., poz. 1384 z późn. zm.) diagnosta laboratoryjny ma prawo i obowiązek pogłębiania i aktualizowania wiedzy i umiejętności zawodowych, w tym w szczególności ma prawo do uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia. Natomiast na podstawie delegacji ustawowej Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Diagnostów Laboratoryjnych w dniu 13 stycznia 2006 r. podjął uchwałę w sprawie określenia sposobu doskonalenia zawodowego przez diagnostów laboratoryjnych.

Zgodnie z § 2 ust. 1 tej uchwały każdy diagnosta laboratoryjny ma obowiązek ciągłego doskonalenia zawodowego, które obejmuje aktywność zawodową w ramach samokształcenia lub w zorganizowanych formach kształcenia podyplomowego. Diagnosta laboratoryjny potwierdza aktywność zawodową poprzez uzyskiwanie odpowiedniej liczby punktów edukacyjnych w ustalonych okresach rozliczeniowych (§ 2 ust. 2 tej uchwały).

W uchwale tej - w paragrafie 3 - określone są formy w jakich obowiązek doskonalenia zawodowego może być realizowany przez diagnostę laboratoryjnego. Paragraf 3 uchwały precyzuje, że diagnosta laboratoryjny realizuje obowiązek doskonalenia zawodowego poprzez m.in. udział w krajowym lub zagranicznym kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym (ust. 4).

W tym miejscu należy wskazać, że uprawnione przez ustawę organy samorządu zawodowego mają niekwestionowane prawo do podejmowania - w granicach wyznaczonych w odpowiednich ustawach - aktów (przepisów) korporacyjnych, których przede wszystkim zgodność z prawem (ewentualnie innymi aktami korporacyjnymi) zapewnić ma nadzór właściwych organów administracji rządowej. Tworzone przez samorządy zawodowe przepisy mają z założenia charakter przepisów wewnętrznych, ale mają istotny wpływ na sytuację grup zawodowych, odnoszą się często do zawodów zaufania publicznego i mogą oddziaływać na prawa i obowiązki pozostałych obywateli. Oznacza to, że przepisy korporacyjne – postanowienia uchwał - nie mogą być stosowane wobec osób, które nie wchodzących w skład korporacji zawodowej. Jednak w stosunku do diagnostów laboratoryjnych, których przynależność do samorządu zawodowego jest obowiązkowa, postanowienia uchwał organów tego samorządu – w tym uchwał w sprawie szkoleń zawodowych, mają charakter przepisów prawa - norm postępowania, do których ich adresat winien się stosować. Są to normy o charakterze publicznoprawnym i administracyjnym, gdyż wydawane są przez upoważnione ustawowo organy, które w tym zakresie korzystają z przymiotu organów władzy publicznej.

Przepisy ustawy o diagnostyce laboratoryjnej nakładają na diagnostów prawo i obowiązek aktualizowania wiedzy i umiejętności zawodowych. Szczegółowe formy i zasady przeprowadzania szkoleń i kursów dla diagnostów laboratoryjnych określa akt wewnętrzny organu samorządu zawodowego – uchwała Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Diagnostów Laboratoryjnych.

Pomimo, że w sytuacji przedstawionej we wniosku dotyczącej kształcenia zawodowego diagnostów laboratoryjnych zostały ustanowione odrębne przepisy, z których wynika prawo i obowiązek aktualizowania wiedzy i umiejętności zawodowych przez diagnostów laboratoryjnych - uchwała Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Diagnostów Laboratoryjnych, Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług. Z ww. przepisów odrębnych nie wynika bowiem, że obowiązek przeprowadzenia szkoleń zawodowych dla diagnostów laboratoryjnych spoczywa na Wnioskodawcy, tzn. przepisy te nie wskazują, że podmiotem zobowiązanym do przeprowadzenia szkoleń jest Wnioskodawca. Obowiązek spełnienia warunku podmiotowego, tj. warunku związanego z tym, że szkolenia aby mogły korzystać ze zwolnienia z podatku VAT muszą być przeprowadzone przez określone podmioty potwierdza treść art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L. 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1 , z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy państwa członkowskie zwalniają z opodatkowania podatkiem od towarów i usług kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Ograniczenie zawarte w tym przepisie ma zatem charakter podmiotowo-przedmiotowy. Zwolnieniu podlegają podmioty prawa publicznego lub inne instytucje pod warunkiem, że zajmują się kształceniem dzieci i młodzieży, kształceniem powszechnym lub wyższym, kształceniem zawodowym lub przekwalifikowaniem. Nieprzypadkowo cytowany przepis umiejscowiony został w Tytule IX w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, że usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.

Zwolnieniu od podatku podlega zatem określony rodzaj usług, wykonywanych przez zdefiniowany krąg podmiotów. Zwolnienia określone w art. 132 Dyrektywy adresowane są, co do zasady, do podmiotów prawa publicznego. Podmioty (wykonujące czynności wymienione w określonych przepisach art. 132 Dyrektywy) inne niż podmioty prawa publicznego mogą zostać objęte zwolnieniem od podatku, jeśli spełniają wskazane w przepisach Dyrektywy kryteria.

Przesłanki, jakie muszą być spełnione do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie przytoczonego wyżej przepisu, to:

• świadczone usługi muszą być usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania,
  

• usługi te muszą być świadczone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje uznane przez państwo członkowskie za mające podobne cele.
  
  
  

Pierwsza z przesłanek oznacza, że dla objęcia zwolnieniem od podatku określonych usług kształcenia, konieczne jest, by usługi te mieściły się w zakresie definicji usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawartej w cyt. art. 44 rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. Jak już wskazano usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Dla oceny spełnienia drugiej z przesłanek, konieczne jest stwierdzenie, czy podmiot świadczący usługi jest podmiotem prawa publicznego, o którym mowa w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy, lub inną instytucją uznaną za mająca podobne cele, o których mowa w tym przepisie.

Jak wynika z analizy art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy aby stwierdzić, czy usługi kształcenia wykonywane przez dany podmiot podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie ww. przepisu konieczne jest stwierdzenie czy mamy do czynienia z podmiotem prawa publicznego powołanym w celach edukacyjnych, działającym w tym zakresie pod kontrolą państwa.

Z uwagi na opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że ww. kursy i szkolenia dla diagnostów laboratoryjnych nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT. Mimo, że w niniejszej sprawie jest spełniona została przesłanka przedmiotowa, ponieważ szkolenia i kursy są prowadzone w formach i zasadach określonych w przepisach uchwały samorządu zawodowego diagnostów laboratoryjnych, Wnioskodawca nie spełnia warunków do zwolnienia podmiotowego, gdyż Wnioskodawca nie został wskazany w przepisach odrębnych jako podmiot zobowiązany do przeprowadzenia szkoleń na rzecz diagnostów laboratoryjnych. Szkolenia te wynikają jedynie z profilu i charakteru prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określonej w ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez odpowiednie organy państwowe.

Jak już wskazano potwierdza to również treść art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy, z którego wynika wyraźnie, że dla objęcia zwolnieniem na podstawie tego przepisu określonych usług kształcenia konieczne jest, by usługi te były świadczone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego – a więc takie, których celem (zadaniem) jest świadczenie usług edukacyjnych, działające w tym zakresie pod kontrolą państwa, czyli podmiot może korzystać ze zwolnienia podmiotowego wówczas, gdy jest zobowiązany do tego przez przepisy prawa.

W związku z tym świadczone przez Zainteresowanego usługi kształcenia zawodowego diagnostów laboratoryjnych nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT. Tym samym usługi te podlegają opodatkowaniu według stawki podstawowej w wysokości 23%, ponieważ w żadnym przepisie ustawy o VAT nie wskazano, że ww. usługi korzystają ze zwolnienia lub podlegają opodatkowaniu z zastosowaniem preferencyjnej stawki podatku VAT.

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

W odpowiedzi na pytanie nr 2 tut. Organ podatkowy stwierdza, że w przepisach dotyczących zwolnień usług szkoleniowych przewiduje się także zwolnienie od podatku dla świadczenia usług i dostawy towarów ściśle związanych z usługami szkoleniowymi.

Aby ustalić, czy dana czynność ma ścisły związek z usługami kształcenia, należy zastosować w pierwszym rzędzie wykładnię językową przepisu posiłkując się w tym zakresie definicją słownikową. Zgodnie zatem z definicją słownikową zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006 „związek” to „stosunek między rzeczami, zjawiskami itp. połączonymi ze sobą w jakiś sposób”.

Określenie „ścisły związek” oznacza, że do wykonania usługi podstawowej niezbędna jest dostawa towarów lub świadczenie usług pomocniczych, przy czym nie może to być jakikolwiek związek, lecz relacja o charakterze wskazującym na nieodzowność tych ostatnich dla prawidłowego przebiegu podstawowej usługi.

Tym samym świadczenia pomocnicze do usług szkoleniowych są również zwolnione od podatku pod warunkiem, że będą ściśle z tymi usługami związane, lub wręcz będą elementem kompleksowej usługi szkoleniowej.

W odniesieniu do wskazanych we wniosku usług zapewnienia materiałów szkoleniowych dla uczestników oraz ich wyżywienia podczas szkolenia należy wskazać, że usługi te są ściśle związane z usługami szkoleniowymi wówczas, gdy z warunków zawartej umowy przez Wnioskodawcę wynika, że dla przeprowadzenia szkolenia należało zapewnić materiały szkoleniowe oraz wyżywienie uczestników, a ponadto usługi te stanowią integralną część całego szkolenia, są niezbędne do prawidłowego wykonania usługi podstawowej (tj. usługi szkoleniowej) zgodnie założeniami całej umowy i zaspokajają wykonanie tej usługi podstawowej.

Jednakże usługi zapewnienia materiałów szkoleniowych dla uczestników oraz ich wyżywienie podczas szkolenia nie korzystają ze zwolnienia przedmiotowego z opodatkowania podatkiem VAT, ponieważ usługa główna – szkoleniowa z takiego zwolnienia, jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 1, nie korzysta. Tym samym usługi zapewnienia materiałów szkoleniowych dla uczestników oraz ich wyżywienie podczas szkolenia są opodatkowane podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

W odpowiedzi na pytanie nr 3 tut. Organ podatkowy stwierdza, że o zwolnieniu przedmiotowym od podatku od towarów i usług nie przesądza nazwa usługi określona na fakturze, ale jej rodzaj i charakter. Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 1 usługi kształcenia zawodowego diagnostów laboratoryjnych nie korzystają ze zwolnienia przedmiotowego od podatku VAT. Tym samym niezależnie od tego jaką nazwę Wnioskodawca przyjmie na fakturze usługa ta jest opodatkowana podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.