Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1158/14-2/MM
z 6 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 22 października 2014 r. (data wpływu 25 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku posiadania statusu podatnika z tytułu sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2014 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posiadania statusu podatnika z tytułu sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - osoba fizyczna (panna) z miejscem zamieszkania w Polsce.

Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości:

"A" o łącznej powierzchni 1,5820 ha (działki o nr ewidencyjnych 107, 114, 200, 199/2 ), które nabyła w drodze dziedziczenia po zmarłej matce (prawomocne postanowienie Sądu o stwierdzenie nabycia spadku z dnia 14 maja 2004 r. oraz prawomocne postanowienie Sądu o uzupełnienie stwierdzenia nabycia spadku w zakresie dziedziczenia wchodzącego w skład spadku gospodarstwa rolnego z 25 stycznia 2005 r.). Dla wymienionych działek gruntu nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Określenie przeznaczenia nieruchomości odbywa się w drodze decyzji o warunkach zabudowy, którą winien uzyskać zainteresowany lub inwestor. Działka nr 199/2 powstała w wyniku podziału działki 199 na 199/1 i 199/2. Działka 199/1 o powierzchni 242 m² na podstawie decyzji z dnia 6 września 2013 r. została przejęta przez Miasto z przeznaczeniem na budowę ulicy D. obejmującej rozbudowę skrzyżowania z ul. S.. Dokonano operatu szacunkowego zgodnie z przepisami obowiązującego prawa, w szczególności przepisami "Specustawy" i ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz przepisami wykonawczymi. Wypłacono odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia. W dniu 26 czerwca 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła ze spółką V. S.A. z siedzibą w W. umowę przedwstępną sprzedaży wskazanej powyżej nieruchomości. Nieruchomość objęta powołaną księgą wieczystą jest niezabudowana, nie jest nieruchomością rolną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 roku o kształtowaniu ustroju rolnego. Nieruchomość znajduje się w niezakłóconym posiadaniu Sprzedającej, nie jest bezumownie ani na podstawie jakiejkolwiek umowy w całości lub w jakiejkolwiek części używana przez jakąkolwiek osobę trzecią. Strony umowy zobowiązały się, w terminie najpóźniej do dnia 16 listopada 2015 roku zawrzeć umowę sprzedaży. Wydanie przedmiotu umowy spółce nastąpi w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej.

Współwłaścicielką niezabudowanej nieruchomości "B" w udziale wynoszącym 2/3 z łącznej powierzchni 0,047 ha (działka o nr ewidencyjnym 13/1 ), którą nabyła jako spadkobierczyni po rodzicach w drodze ostatecznej decyzji Starosty z 15 kwietnia 2005 r., w sprawie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości (przedmiotowa działka gruntu jest niezabudowana i nie ma zapewnionego dostępu do drogi publicznej). Działka gruntu usytuowana jest w przeważającej części z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną i usługi oraz w niewielkim fragmencie z przeznaczeniem pod komunikację pieszą i zieleń publiczną.

W dniu 14 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła ze spółką V. S.A. z siedzibą w W. umowę przedwstępną sprzedaży (warunkową). Nieruchomość nie jest bezumownie ani na podstawie jakiejkolwiek umowy w całości lub w jakiejkolwiek części używana przez jakąkolwiek osobę trzecią. Wnioskodawczyni i spółka V. S.A. z siedzibą w W. oświadczyły, że zobowiązują się, w terminie najpóźniej do dnia 31 maja 2015 roku zawrzeć umowę sprzedaży, poprzez sprzedaż należących do niej udziałów.

Strony zgodnie ustaliły, że zawarcie umowy przyrzeczonej uzależnione jest od spełnienia warunku uzyskania przez spółkę pod firmą: V. S.A. z siedzibą w W. ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę m.in. na działce gruntu nr ewid. 13/1, zespołu wielorodzinnych budynków mieszkalnych. Wydanie przedmiotu umowy spółce nastąpi w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej.

Zbycie nieruchomości będzie miało charakter wykonania prawa własności. Wnioskodawczyni nie prowadzi i nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Na nieruchomościach wymienionych nie była prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza. Nie były one przedmiotem najmu czy dzierżawy. Nie były podejmowane czynności wymagające własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu, np.: ogrodzenie, uzbrojenie. Nie były podejmowane aktywne działania marketingowe w zakresie obrotu nieruchomościami, mające na celu dokonanie sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni, w przypadku planowanej sprzedaży nieruchomości stanie się podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie będzie obowiązana do zapłaty przedmiotowego podatku?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów wskazuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

• czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
  
• musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
  
  

„Podatnik” i „działalność gospodarcza” na potrzeby podatku od towarów i usług zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie działalności gospodarczej zawarte w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie definicją „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania.

W przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Udzielając odpowiedzi na postawione pytania prejudycjalne Trybunał wskazał, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu, wydzieleniu dróg wewnętrznych albo na działaniach marketingowych. Działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym, w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wnioskodawczyni nabyła wskazane działki na podstawie dziedziczenia. Wnioskodawczyni nigdy nie dokonywała jakichkolwiek działań podwyższających wartość działek lub ułatwiających ich sprzedaż. Nie wykonywała jakichkolwiek działań reklamowych w celu sprzedaży, ani nie zawierała umów z pośrednikami.

Zdaniem Wnioskodawczyni w wyniku sprzedaży wymienionych nieruchomości nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tym samym sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarze należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia Kodeks Cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.), zwanej dalej „kc”. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.).

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzenie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o VAT zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c., stanowi odpłatną dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Podatnikami – wg zapisu ust. 1 tego artykułu – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie, musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in. że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Trybunał zwrócił również uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Jako przykład takich działań uznać można uzbrojenie terenu. Aktywność taka musi odpowiadać działaniom, które podejmuje podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Do czynności takich należałoby zaliczyć np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o uchwalenie zmian w planie zagospodarowania przestrzennego terenu mającego być przedmiotem dostawy, czy też prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych usług o podobnym charakterze. Jest to tylko przykładowe wyliczenie; na to by uznać osobę za podatnika podatku od towarów i usług mogą mieć wpływ inne czynności, które będą skutkowały koniecznością zapłaty podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego wyroku nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej i nie podejmuje aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców – wymienionych powyżej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości, którą nabyła w drodze dziedziczenia po zmarłej matce. W czerwcu 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła ze spółką z siedzibą w W. umowę przedwstępną sprzedaży tej nieruchomości. Nieruchomość objęta księgą wieczystą jest niezabudowana, nie jest nieruchomością rolną. Nieruchomość znajduje się w niezakłóconym posiadaniu Zainteresowanej, nie jest bezumownie ani na podstawie jakiejkolwiek umowy w całości lub w jakiejkolwiek części używana przez jakąkolwiek osobę trzecią.

Ponadto Zainteresowana jest współwłaścicielką niezabudowanej nieruchomości, którą nabyła jako spadkobierczyni po rodzicach. Działka gruntu usytuowana jest w przeważającej części na terenie z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną i usługi oraz w niewielkim fragmencie z przeznaczeniem pod komunikację pieszą i zieleń publiczną. W sierpniu 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła ze spółką z siedzibą w W. umowę przedwstępną sprzedaży. Nieruchomość nie jest bezumownie ani na podstawie jakiejkolwiek umowy w całości lub w jakiejkolwiek części używana przez jakąkolwiek osobę trzecią.

Zbycie opisanych we wniosku nieruchomości będzie miało charakter wykonania prawa własności. Wnioskodawczyni nie prowadzi i nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Na nieruchomościach wymienionych nie była prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza. Nie były one przedmiotem najmu czy dzierżawy. Nie były podejmowane czynności wymagające własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu, np.: ogrodzenie, uzbrojenie. Nie były podejmowane aktywne działania marketingowe w zakresie obrotu nieruchomościami, mające na celu dokonanie sprzedaży nieruchomości.

Analiza przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, powołanych regulacji oraz aktualnego orzecznictwa, przy uwzględnieniu orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10) z dnia 15 września 2011 r., prowadzi do wniosku, że nie można uznać Zainteresowanej za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży opisanych we wniosku nieruchomości. Pomimo, że grunty spełniają definicję towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, okoliczności niniejszej sprawy nie wskazują, że sprzedając nieruchomość oraz prawo udziału w nieruchomości Wnioskodawczyni będzie działać w charakterze handlowca.

Nie można stwierdzić, że Zainteresowana nabyła wskazaną nieruchomość oraz udział w nieruchomości w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych, gdyż otrzymała je w drodze dziedziczenia po zmarłych rodzicach. Ponadto nieruchomości te nie były wykorzystywane w pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie były przedmiotem umów najmu, czy dzierżawy. Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych działań o charakterze marketingowym oraz nie podejmowała żadnych prac zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości w sposób właściwy dla handlowców (np.: ogrodzenie, uzbrojenie).

W konsekwencji, z tytułu dostawy nieruchomości oraz udziału w nieruchomości Zainteresowana będzie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem czynność sprzedaży będzie stanowić działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania. W efekcie, planowana dostawa nieruchomości oraz udziału w nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.