2015.04.02 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-631/14/PK
z 2 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 19 grudnia 2014 r. (data wpływu 23 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 6 marca 2015 r. (data wpływu 10 marca 2015 r.). o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 6 marca 2015 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 25 lutego 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jako spółka komandytowa planuje od 2015 roku prowadzić operacyjną działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, które to usługi świadczone będą w miejscu ich zamieszkania. PKD zgodne z umową spółki to: 88.10.Z - Pomoc społeczna bez zakwaterowania dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych. PKWiU 88.1 Usługi pomocy społecznej bez zakwaterowania świadczone osobom w podeszłym wieku i osobom niepełnosprawnym. Spółka planuje zawierać umowy z rodzinami osób nad którymi sprawowana będzie opieka, które to rodziny za każdy miesiąc opieki obciążane będą fakturami. Wszyscy klienci spółki tj. rodziny z którymi spółka zawrze umowy o świadczenie usług zamieszkiwać będą na terenie Niemiec, co oznacza konieczność wysyłania osób fizycznych, z którymi Wnioskodawca będzie współpracować (zleceniobiorców) do wykonania czynności opieki nad osobami starszymi do Niemiec. Podstawą współpracy pomiędzy Wnioskodawcą a osobami fizycznymi wysyłanymi do Niemiec będzie umowa cywilnoprawna - umowa zlecenie. Osoby te (zleceniobiorcy) będą bezpośrednio, osobiście wykonywały czynności/usługi opieki w rodzinach z którymi spółka będzie miała zawarte umowy o świadczenie usług. Opiekunki (zleceniobiorcy) będą przebywały na terytorium Polski/Niemiec różnie: jedne dłużej niż 183 dni, inne krócej niż 183 dni w roku podatkowym. Wskazać należny że jako Wnioskodawca spółka nie będzie miała możliwości badania stanu faktycznego każdej osoby z którą spółka zawrze umowę zlecenia, oprócz oczywiście stanu faktyczno-prawnego danej osoby (zleceniobiorcy) ze spółką, aby stwierdzić czy dana osoba z którą spółka zawiera umowę zlecenia (np. w listopadzie) przebywa na terytorium Polski krócej czy dłużej jak 183 dni w roku podatkowym. Spółka nie będzie posiadać na terenie Niemiec tzw. zakładu, czy stałej placówki przez którą spółka wykonywać by miała usługi opieki. Opiekunki (zleceniobiorcy) będą swe usługi wykonywać w miejscu / domu wskazanym przez rodzinę w którym znajduje się osoba do opieki.

Opiekunki (zleceniobiorcy), z którymi spółka zawrze umowy zlecenia ubezpieczone będą na terytorium Niemiec w tamtejszej kasie chorych AOK. Zgodnie z obowiązującym w Niemczech prawem opiekunki (zleceniobiorcy) będą podlegały pod następujące ubezpieczenia :

Ubezpieczenie chorobowe (niem. Krankenversicherung) jest to odpowiednik polskiego ubezpieczenia zdrowotnego. Ubezpieczenie to składa się z dwóch elementów: cześć składki ponosi zleceniobiorca (ubezpieczony/podatnik), a część płatnik.
Ubezpieczenie emerytalne (niem. Rentenversicherung) - jest to odpowiednik polskiego ubezpieczenia społecznego. Ubezpieczenie to składa się z dwóch elementów: część składki ponosi zleceniobiorca (ubezpieczony), a część płatnik.
Ubezpieczenie na wypadek bezrobocia (niem. Arbeitslosenversicherung) - nie wchodzi w skład ubezpieczenia społecznego.
Ubezpieczenie na wypadek opieki (niem. Pflegeversicherung) - nie wchodzi w skład ubezpieczenia społecznego. Ubezpieczenie na wypadek opieki to ubezpieczenie potrącane na wypadek zaistnienia okoliczności zmuszających osobę ubezpieczoną do korzystania z opieki osób trzecich przy wykonywaniu czynności dnia powszedniego.

Z kolei zaliczkę na podatek dochodowy osób fizycznych z umów zleceń (opiekunek), jak też późniejszy PIT-11 z umów zleceń, PIT-4R ze zleceń - spółka (Wnioskodawca) uważa, że powinna rozliczać w całości według przepisów prawa polskiego, na terytorium Polski, w szczególności na podstawie przepisów ustawy podatku dochodowego osób fizycznych. Spółka/Wnioskodawca uważa że w przypadku umów zlecenia - nie ma obowiązku obliczania 183 dni dla każdego zleceniobiorcy bowiem okres ten nie dotyczy umów zlecenia. W szczególności okres 183 dni nie dotyczy zleceniobiorców którzy wykonywać będą czynności na terytorium Niemiec na zlecenie Spółki/Wnioskodawcy, a nadto Spółka/Wnioskodawca uważa że od całości dochodów Zleceniobiorców bez względu na okres przebywania na terytorium Polski lub poza nim - jako płatnik ma obowiązek dokonać rozliczenia według przepisów prawa polskiego w szczególności ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych uwzględniając oczywiście umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania obowiązującą pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec. Składnikiem miesięcznego wynagrodzenia brutto Zleceniobiorcy będzie dieta z tytułu zwrotu kosztów podróży.

Umowy zlecenia - to umowy cywilno-prawne, o których mowa w art. 734. § 1. Kodeksu cywilnego - który brzmi „Przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. § 2. W braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie. Przepis ten nie uchybia przepisom o formie pełnomocnictwa”.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 750 Kodeksu cywilnego „Do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu”. W doktrynie prawa cywilnego nie budzi wątpliwości, iż w zakresie zastosowania art. 750 Kodeksu cywilnego mieszczą się umowy, w których powinnym zachowaniem dłużnika jest wykonywanie czynności faktycznych zmierzających w jakimś kierunku, ale dłużnik nie zobowiązuje się do osiągnięcia celu tych czynności (np. umowy o opiekę, wychowanie, leczenie, nauczanie, nadzór, zarządzanie). Stanowiące przedmiot umów z opiekunkami „świadczenie usług w zakresie opieki oraz pomocy pielęgnacyjnej i domowej nad osobami starszymi i chorymi, zgodnie z potrzebami usługobiorcy na rzecz którego będą one świadczone, z uwzględnieniem interesów usługobiorcy skierowanych na zapewnienie pomocy w opiece nad podopiecznym oraz pomocy przy prowadzeniu jego gospodarstwa domowego celem stworzenia lepszej jakości życia i bezpieczeństwa podopiecznego”, niewątpliwe potwierdza tezę o zasadności zastosowania do tych umów przywołanych wyżej przepisów Kodeksu cywilnego [Kodeks cywilny. Komentarz, 2014 prof. dr hab. Edward Gniewek, prof. dr hab. Piotr Machnikowski].

Art. 10 ust 1 pkt 2 ustawy podatku dochodowego osób fizycznych (updof) stanowi, iż źródłem przychodu jest działalność wykonywana osobiście.

Art. 13 pkt 8 updof stanowi, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście o której mowa w art. 10 ust. l pkt 2 uważa się przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie m.in. umowy zlecenia....

Art. 3. ust 1 updof stanowi: Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Ust. 1a. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.; ust. 2a. Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 updof - koszty uzyskania przychodu określa się m.in. z umowy zlecenia w wysokości 20% uzyskanego przychodu. Art. 30 ust. 1 pkt 5a updof - wskazuje na 18% zryczałtowany podatek dochodowy m.in. z umów zlecenia.

Art. 21 ust. 1 pkt 16b ustawy pod. doch. osób fiz. - stanowi ze wolne od podatku dochodowego są m.in. diety za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy itd. Przepis art. 4a ustawy podatku dochodowego osób fizycznych stanowi, iż wymieniony w art. 3 updof stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą pomiędzy Polską a RFN z 14-05-2003 roku: art. 3 (1) a) Umawiające się Państwo i drugie Umawiające się Państwo oznacza odpowiednio Rzeczpospolitą Polską lub RFN; b) określenie osoba - oznacza osobę fizyczną ....

Art. 4 (1) W rozumieniu w/w umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

(2) Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,
jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

(3) Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba niebędąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.

(4) Uważa się, że spółka osobowa ma siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu. Jednakże artykuły od 6 do 23 mają zastosowanie tylko do dochodu lub majątku spółki osobowej, który podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie, w którym uważa się, że ma ona siedzibę.

Dalej według Artykułu 14 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania: Wolne zawody

(1) Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (czyli według Wnioskodawcy w Polsce) osiąga z wykonywanego wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie, w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

(2) Określenie „wolny zawód” obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową literacką artystyczną wychowawczą lub edukacyjną jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, adwokatów i radców prawnych, inżynierów, architektów, dentystów, doradców podatkowych i biegłych rewidentów.”

Wymienione art. 14 pkt (2) umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wolne zawody stanowią przykładowe rodzaje zawodów zaliczanych do wolnych zawodów. Użycie przez ustawodawcę pojęcia „w szczególności” wprost wskazuje na otwarty katalog osób które samodzielnie wykonują swoje czynności, działalność. Zatem Spółka/Wnioskodawca uważa że do wolnych zawodów o których mowa w art. 14 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zaliczane są także umowy zlecenia, w tym umowy zlecenia jakie spółka zamierza zawierać z opiekunkami dla świadczenia usług.

Polska ustawa pod. doch. osób fizycznych w art. 26. 1. Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot: 2a) składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

Art. 27b. 1. Podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę: pkt 2) składki zapłaconej w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 4.

Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki.
Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.
Obniżenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stosuje się, pod warunkiem że:
nie dotyczy składki, której podstawą wymiaru jest dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska;
składka na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne zapłacona w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej nie została odliczona od dochodu (przychodu) albo podatku w tym państwie albo nie została odliczona na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2a;
istnieje podstawa prawna wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik opłacał składki na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne.

Wnioskodawca zakłada że wszyscy Zleceniobiorcy posiadać będą centrum (ośrodek) interesów życiowych na terytorium Polski. Powyższy stan faktyczny Zleceniobiorcy będzie wskazany w umowie zlecenia zawartej pomiędzy Spółką/Wnioskodawcą a Zleceniobiorcą (opiekunką) w formie oświadczenia. Zatem dla celów wniosku przyjąć należy iż wszyscy zleceniobiorcy posiadają rezydencję podatkową w Polsce.

Umowa zlecenia wykonywana będzie poza miejscem zamieszkania zleceniobiorcy, a także poza miejscowością siedziby Zleceniodawcy/Wnioskodawcy. W umowach zlecenia zapisano że oprócz wynagrodzenia brutto Zleceniobiorcy przysługiwać może zwrot kosztów odbywanej podróży, w tym w szczególności: zwrot kosztów w postaci diet (to przysługuje prawie wszystkim) z tytułu zrekompensowania zleceniobiorcy kosztów wyżywienia w trakcie odbywanej podróży do Niemiec oraz w trakcie świadczenia usług w ramach umowy zlecenia, jak też może przysługiwać zwrot kosztów podróży, przejazdów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej, czy innych niezbędnych udokumentowanych wydatków określonych i uznanych przez Zleceniodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. Może zdarzyć się także zwrot kosztów noclegów. Zwrot kosztów podróży oprócz diet będzie występował opcjonalnie np. w sytuacji gdy Wnioskodawca nie zapewni Zleceniobiorcy biletów, czyli gdy Wnioskodawca własnym staraniem i na własny koszt nie kupi i nie przekaże Zleceniobiorcy biletów uprawniającym Zleceniobiorcę do przejazdu/dojazdu do miejsca wykonywania usług.

W paragrafie 2 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29-01-2013 roku w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej wymieniono iż z tytułu krajowej czy zagranicznej podróży służbowej odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują 1) diety ; 2) zwrot kosztów : a) przejazdów, b) dojazdów środkami komunikacji miejscowej, c) noclegów, d) innych niebęcych udokumentowanych wydatków określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. Przepisy tego rozporządzenia, a zatem również katalog rodzaju wydatków jakie należne są do zwrotu osobie odbywającej podróż służbową dotyczy także w opinii Wnioskodawcy -Zleceniobiorców (opiekunek) bowiem przepisy prawa podatkowego nie definiują odrębnie dla celów podatkowych podróży służbowej ani metod/ zasad ich rozliczania, a jednocześnie wskazują wprost i odsyłają do przywołanego powyżej Rozporządzenia MPiPS w sprawie podróży służbowych. Powyższe oznacza że o podróży służbowej na gruncie podatkowym należy mówić w szerszym kontekście i w opinii Wnioskodawcy przywołane rozporządzenie MPiPS w zakresie podróży służbowych dotyczy pracowników zatrudnionych w myśl przepisów prawa pracy, jak również dotyczy w przypadku Wnioskodawcy jego Zleceniobiorców - z którymi Wnioskodawcę łączyć będzie umowa cywilnoprawna - zlecenia zawarta w myśl kodeksu cywilnego. Z przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - u.p.d.o.f., wynika bowiem, że podróżą służbową może być wyjazd każdej osoby - nie tylko pracownika, a zatem także zleceniobiorcy - poza miejscowość, w której jest siedziba firmy, o ile tylko odbywa się na polecenie właściciela firmy i podejmowany jest w celu osiągnięcia m.in. przychodu przez firmę - Zleceniodawcę, w szczególności dotyczyć to może wyjazdów właściciela firmy (przedsiębiorcy), jego zleceniobiorców, innych osób związanych stosunkiem cywilnoprawnym.

Jak już wspominano, osobie znajdującej się w podróży służbowej przysługuje zwrot kosztów, jakie poniosła ona w związku z podróżą służbową. Otrzymywany zwrot kosztów stanowi dla osoby otrzymującej przychód. W zależności od tego kim jest osoba będąca w podróży służbowej, będzie to odpowiednio przychód ze stosunku pracy albo też przychód z działalności wykonywanej osobiście, w przypadku Zleceniobiorców Wnioskodawcy będzie to przychód z umowy związany z umową zlecenia. Przychód ten w postaci zwrotu kosztów podróży służbowej w opinii Wnioskodawcy w całości objęty jest zwolnieniem podatkowym, stąd też pozostanie on nieopodatkowany. Należy w tym miejscu przywołać przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 u.p.d.o.f., zgodnie z którym od podatku wolne są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

-do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f.

Powyższe zwolnienie powodowane jest przede wszystkim tym, że kwoty diet i innych należności związanych z podróżą służbową mają charakter realnego pokrycia kosztów samej podróży oraz ryczałtowego pokrycia zwiększonych kosztów utrzymania w czasie tej podróży. Nie mają one zatem charakteru rzeczywistego przysporzenia majątkowego, lecz są zwrotem wydatków jak gdyby wyłożonych za pracodawcę.

Od podatku wolne są diety i inne należności za czas podróży służbowej Zleceniobiorców do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Zwolnienie przysługiwać ma tylko wówczas, gdy otrzymane przez podatnika świadczenia nie zostały zaliczone do jego kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione m.in. w celu osiągnięcia przychodów. Zwolnieniem podatkowym objęty jest również zwrot kosztów używania przez pracownika/Zleceniobiorcę samochodu niebędącego własnością pracodawcy/Zleceniodawcy w podróży służbowej. Zwolnienie przysługuje wówczas do limitu wynikającego z tzw. kilometrówki.

Zleceniobiorcy jak wskazano powyżej przysługiwać będzie łączne określone ryczałtowo wynagrodzenie miesięczne, w skład którego wchodzić będzie głównie dieta jak też mogą być inne określone w umowie z opiekunką/Zleceniobiorcą zwroty kosztów podróży które wskazane są w paragrafie 2 Rozporządzenia MPiPS w sprawie podróży służbowej, jeżeli Wnioskodawca/spółka nie zakupi we własnym zakresie i na własny koszt Zleceniobiorcy biletów umożliwiających dojazd do miejsca wykonywania usług opieki. Wymienione w tym przepisie rodzaje zwrotu kosztów oraz diet związanych z podróżą Zleceniobiorcy są zwolnione w całości z opodatkowania podatkiem dochodowym osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy podatku dochodowego osób fizycznych.

W stanie faktycznym dotyczącym kosztów podróży Zleceniobiorcy mogą wystąpić sytuacje :

Przykład nr 1: ustalenia dochodu, podstawy opodatkowania od umów zlecenia w opisanym stanie faktycznym oraz ustalenia/obliczenia prawidłowej zaliczki od umów zleceń, który to obowiązek ciąży na Wnioskodawcy ( spółce) jako płatniku.

Łączne miesięczne wynagrodzenie brutto wynosić będzie 1.325 Euro (słownie: jeden tysiąc trzysta dwadzieścia pięć euro), którego składnikiem będzie dieta z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowej w wysokości 400 Euro (słownie: czterysta Euro) oraz ewentualnie zwrot innych udokumentowanych kosztów podróży służbowej np. 130 Euro - zwrot kosztów dojazdu (pkt 2 jw.).

Zatem, miesięczne wynagrodzenie brutto po odjęciu w/w diety i zwrotu kosztów dojazdu stanowić będzie kwotę 925 Euro (słownie: dziewięćset dwadzieścia pięć euro).

Część jaką pokrywa bezpośrednio zleceniobiorca (podatnik) wynosi: (liczona od kwoty 925 Euro):

3.1. Krankenversicherung ( zdrowotne) = 75,85 Euro

3.2. Renetenversicherung ( społeczne) = 87,41 Euro

3.3. Arbeitslosenversicherung -13,88 Euro - nie stanowi odpowiednika składek społecznych

3.4. Pfegeversicherung - 11,79 Euro - nie stanowi odpowiednika składek społecznych Powyższe oznacza że składka społeczna zapłacona bezpośrednio przez podatnika/zleceniobiorcę wynosi według przykładu 87,41 Euro, a składka zdrowotna zapłacona 75,85 Euro.

Pozycje 3.3 oraz 3.4 - nie uwzględnia się do obliczenia podstawy opodatkowania oraz obliczenia zaliczki/podatku od umów zleceń.

Mając na uwadze pkt 3 spółka planuje dokonać obliczeń:

4.1. 400 Euro - przykładowa kwota diety - zwolnione z pod. doch.osób fizycznych- art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b updof

4.1.1. 130 Euro - przykładowa kwota zwrotu kosztów podróży służbowej oprócz diet np. dojazdu -zwolnienie z pod. doch, osób fizycznych art. 21 ust 1 pkt 16 lit. b) updof -Kwota ta wystąpi wyłącznie w przypadku gdy Zleceniobiorca na własny koszt dokona zakupu biletów na przejazd do miejsca świadczenia usług w Niemczech i z powrotem. W przypadku gdy Wnioskodawca dokona zakupu biletów przejazdu do Niemiec i z powrotem do Polski - wówczas zwrot kosztów podróży nie przysługuje Zleceniobiorcy i przykładowa kwota nie będzie wypłacana.

4.2. 925 Euro - wynagrodzenie brutto (stanowiące różnicę łącznego miesięcznego wynagrodzenia brutto i diety oraz innych kosztów z tytułu podróży służbowej) minus

4.2.1 - 87,41 Euro - Rentenversicherung - ubezpieczenie rentowe w części zapłaconej przez Zleceniobiorcę (podatnika)

837,59 Euro - dochód do opodatkowania podatkiem dochodowym os. fiz. wg updof oraz podstawa do składki zdrowotnej wg przepisów prawa polskiego (brutto minus składki społeczne)

x 4,18 - symulacyjny kurs Euro - art. 11a updof

3.501,13 złotych - 700,23 złotych ( 20% koszty uzyskania przychodu dla umów zlecenia = 700,23 )

2.800,90 złotych podstawa do obliczenia zaliczki na pdof od umów zlecenia x 18 % wysokość podatku od umów zleceń = 504,16 złotych = 504,16 Podatek - zaliczka na pdof z umowy zlecenia

4.2.2. Podstawa do ubezpieczenia zdrowotnego przyjmując polskie przepisy prawa:

925 Euro ( wynagrodzenie brutto bez diet) minus 87,41 Euro społeczne = 837,59 Euro przy symulacyjnym kursie Euro 4,18 daje kwotę 3.501,13 złotych

4.2.3. 3.501,13 x 7,75% ( wysokość składki zdrowotnej podlegająca odliczeniu) = 271,34 zł a podatnik (zleceniobiorca) zapłacił składkę zdrowotną w wysokości 75,85 Euro x 4,18 symulacyjny kurs 317,05 złotych

4.2.4. Zatem zaliczka na podatek dochodowy podlegająca wpłacie do US wynosi:

504,16 - pkt 4.2.1 (wyżej- podatek)

271,34 - pkt 4.2.3 ( zapłacona składka zdrowotna podlegająca odliczeniu do wys. 7,75%)

232,82 złote czyli 233 złote - kwota zaliczki na pod. doch. osób fiz. z umowy zlecenia podlegająca wpłacie do Urzędu Skarbowego.

Podatek 233 zł /4,18 kurs symulacyjny = 55,74 Euro

Przykład 2 - wynagrodzenie netto dla zleceniobiorcy :

925,00 Euro brutto - wynagrodzenie bez diet - 113,08 Euro składki na 3 ubezp. zapł. w Niemczech z wyj. składki zdrowotnej (87,41+13,88+11,79) w Euro

811,92 Euro

75,85 Euro składka zdrowotna zapłacona w Niemczech przez podatnika (zleceniobiorcę)

736,07 Euro 55,74 Euro podatek do US ( 233 zł)

680,33 Euro do wypłaty dla Zleceniobiorcy po opodatkowaniu wg polskich przepisów

+ 400,00 Euro Diety które są wolne od podatku dochodowego - art. 21 ust. l pkt 16 lit b) updof

+ 130,00 Euro - zwrot kosztów podróży służbowej np. zwrot kosztów dojazdu - zwolniony z podatku dochdoowego osób fizycznych na podstawie art. 21 ust 1 pkt 16 lit b) updof. Zwrot tychże kosztów nastąpi wyłącznie w sytuacji / przypadku gdy Zleceniobiorca własnym staraniem i na własny koszt dokona zakupu biletów niezbędnych do przejazdów związanych z wykonywaniem usług . W przypadku gdy Wnioskodawca zakupi na własny koszt bilety i przekaże je Zleceniobiorcy celem przejazdów do miejsca wykonywania usług i z powrotem wówczas Zleceniobiorcy nie przysługuje zwrotb tychże kosztów.

1210,33 Euro - do wypłaty na rękę netto dla Zlececniobiorcy w przypadku zwrotu kosztów przejazdu lub

1080,33 Euro do wypłaty na rękę netto dla Zleceniobiorcy w przypadku gdy Wnioskodawca pokrywa koszty przejazdów do miejsca świadczenia usług w Niemczech i z powrotem do Polski

W zakresie podatku od towarów i usług - VAT

Wnioskodawca jest nowym podmiotem gospodarczym zarejestrowanym w KRS 05-12-2014 roku i nie dokonał jeszcze rejestracji do VAT korzystając z prawa do zwolnienia z tego podatku. W związku z faktem iż jednym rodzajem usług jakie obecnie planuje świadczyć będą usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania tj. na terytorium Niemiec, Wnioskodawca uważa ze ten rodzaj usług korzysta że zwolnienia w podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 23 ustawy o VAT, a to oznacza ze na podstawie art. 113 ust 2 pkt 2 ustawy VAT - obroty/przychody osiągane od rodzin za świadczenie usług opieki nie wliczają się do limitu o którym mowa w art. 113 ust 1 i ust 9 ustawy VAT. Powyższe oznacza, że z uwagi na rodzaj świadczonych usług w całości korzystających ze zwolnienia z VAT - Wnioskodawca nie ma obowiązku dokonywania rejestracji do VAT nawet jeżeli przychody Wnioskodawcy/spółki przekroczą kwotę wskazaną w art. 113 ust 1 ustawy o VAT. Jak wskazano na początku stanu faktycznego Wnioskodawca zawiera umowy z rodzinami osób nad którymi sprawowana będzie opieka. Z umów zawartych z rodzinami wynika że Rodzina zobowiązana jest do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy ( spółki) odrębnie za : 1. wykonane usługi opieki oraz odrębnie 2. zobowiązana jest zwrócić koszty dojazdu opiekunki do miejsca wykonywania opieki nad powierzoną osobą. Za wykonane usługi opieki Wnioskodawca będzie wystawiał Fakturę zgodnie z przepisami Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 03-12-2013 roku w sprawie faktur w której to wskazane będą odrębnie pozycje:

usługa opieki nad osobą starszą w okresie: ……….- kwota w Euro
usługa opieki nad osobą starszą w dni świąteczne w w/w okresie:………Kwota w Euro

Poz. 1 i 2 - zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 23 Ustawy VAT.

Natomiast w związku z faktem iż rodzina zobowiązana jest również do zwrotu Wnioskodawcy kosztów dojazdu opiekunki do miejsca w którym przebywa osoba objęta opieką (podopieczny) i zwrot tego kosztu nie stanowi elementu kalkulacyjnego ceny za usługi opieki nad osobą starszą lub chorą (podopiecznym) - Wnioskodawca uważa że właściwym dokumentem obciążeniowym dla Rodziny wystawianym przez wnioskodawcę na zwrot kosztów związanych z dojazdem opiekunki do miejsca wykonywania usług opieki będzie inny niż faktura dokument księgowy np. Nota księgowa czy Nota obciążeniowa na podstawie której Rodzina będzie zobowiązana do zwrotu spółce/Wnioskodawcy poniesionych kosztów. W związku z tym że zwrot kosztów dojazdu nie stanowi elementu kalkulacyjnego ceny/wynagrodzenia należnego od rodziny dla Wnioskodawcy i jest odrębną pozycją należności dla Wnioskodawcy, dlatego też w opinii Wnioskodawcy nie może być objęty stawką VAT zwolniony jak główna usługa opieki nad osobami starszymi, chorymi itp. i w związku z tym nie znajduje tutaj w opinii Wnioskodawcy zastosowania art. 29a ustawy o VAT, w szczególności art. 29a ust. 1 i ust. 6 ustawy VAT.

Ustawa o podatku VAT w art. 5 ust. 1 pkt 1 stanowi że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zwanych dalej podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 towarami są rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii. W katalogu art. 5 ustawy VAT nie zostały wymienione zwroty kosztów. W art. 8 ust. 2a ustawy VAT mowa jest o tym, że w przypadku gdy podatnik działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się że ten sam podatnik otrzymał i wyświadczył te usługi. Powyższy przepis nie dotyczy sytuacji Wnioskodawcy, bowiem (w zakresie zwrotu kosztów przejazdu Opiekunki, który to koszt zgodnie z odrębnymi postanowieniami w umowie z rodziną pokrywa ta rodzina) - Wnioskodawca w tym zakresie nie świadczy żadnej usługi na rzecz Rodziny, lecz jedynie przenosi ciężar kosztu przejazdu na rodzinę. Zatem po stronie Wnioskodawcy / spółki wystąpi bilansowy i podatkowy w podatku dochodowym koszt w postaci zakupu biletów lub zwrotu kosztów związanych z przejazdem a z drugiej strony powstanie przychód od rodziny z tytułu zwrotu kosztów. Bilansowo i podatkowo w zakresie podatku dochodowego te dwa się równoważą do zera.

Wnioskodawca obciążając notą Rodzinę tytułem zwrotu kosztów nie świadczy na jej rzecz z tego tytułu usługi ani też nie dostarcza jej towarów. Nie dochodzi, bowiem do odsprzedaży i/lub świadczenia usług. Z transportu, którym porusza Zleceniobiorca celem dojazdu / przejazdu - nie korzysta podopieczny, czyli osoba, nad którą sprawowana jest opieka zgodnie z umową z Rodziną jak też nie korzysta żaden członek tejże rodziny. Zatem Wnioskodawca nie bierze udziału w świadczeniu usług przejazdu, przewozu, transportu i nie świadczy tychże usług na rzecz Rodziny czy podopiecznego. Zatem art. 8 ust. 2a nie znajduje tutaj zastosowania.

Skoro Ustawa o VAT nie znajduje zastosowania dla przeniesienia kosztów zwrotu dojazdu Zleceniobiorcy dlatego też obciążenie Rodziny tymże zwrotem kosztów nie może być objęte fakturą o której mowa w ustawie o VAT oraz w Rozporządzeniu Min. Fin. w sprawie faktur. Artykuł 31a ustawy o VAT stanowi o kursach walut i o przeliczeniach z walut obcych na polskie złote. Wg tego artykułu w przypadku, gdy kwoty określone są w walucie obcej przeliczenia na polskie złote dokonuje się według kursu średniego NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. W przypadku, gdy podatnik wystawi fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego wówczas do przeliczenia stosuje się średni NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający wystawienie faktury. Przepisy ustawy o VAT nie wskazują natomiast, po jakim kursie dokonać przeliczenia z Polskich złotych na walutę obcą, w przypadku Wnioskodawcy na Euro. W Artykule 11a ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych mowa jest o kursie walut w tym pkt 2 11a updof stanowi, że koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote wg kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Jak widać przepisy updof nie wskazują, po jakim kursie przeliczać z PLN na Euro. W takiej sytuacji Wnioskodawca uważa, iż w przypadku przeliczenia z PLN na Euro Wnioskodawca powinien zastosować tożsame kursy, czyli średnie NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Powyższe zdarzenia dotyczyć będą sytuacji zwrotu kosztów za dojazdy opiekunek. W większości przypadków Wnioskodawca kupując bilety na przejazd Zleceniobiorców (opiekunek) płaci za te bilety w polskich złotych. Jednocześnie zgodnie z umową obciążyć ma Rodzinę za zwrot tych kosztów, ale w walucie Euro.

W uzupełnieniu, w zakresie podatku VAT, Wnioskodawca wskazał, że:

spółka nie jest podmiotem wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT
spółka nie świadczy usług pośrednictwa pomiędzy podopiecznym, a wykonawcą. Spółka świadczy usługi opieki za pomocą współpracowników - zleceniobiorców, z którymi spółka ma zawarte umowy zlecenia w myśl przepisów Kodeksu cywilnego.
spółka nie posiada na terytorium Niemiec stałej placówki, stałego miejsca prowadzenia działalności, zakładu, przedstawicielstwa ani też nie posiada w Niemczech zaplecza technicznego. Świadczone przez spółkę usługi oparte są na kontraktach, umowach z podopiecznymi lub ich rodzinami, opiekunami prawnymi.
klienci na rzecz, których spółka (wnioskodawca) świadczy usługi nie są osobami/podmiotami, o których mowa w art, 28a ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo że zwrot kosztów dojazdu którym obciąża Rodzinę nie będzie wykazywał w wystawianej fakturze dla Rodziny za świadczone usługi opieki ze stawką VAT zwolniony, jednocześnie obciążając tą Rodzinę innym dokumentem księgowym np. Notą obciążeniową a zatem czy obciążając Rodzinę zwrotem kosztów dojazdu opiekunek należy tą kwotą doliczyć do podstawy opodatkowania o której mowa w art. 29a ustawy VAT ze stawką VAT zwolniony?
Mając na uwadze powyższe pytanie - czy też Wnioskodawca ma obowiązek wykazania zwrotu kosztów dojazdu Zleceniobiorcy którym to obciąża rodzinę w wystawionej fakturze, jeśli tak - to z jaką stawką podatku VAT?
Czy wnioskodawca świadcząc usługi opieki jako zwolnione z VAT ma obowiązek rejestracji do VAT po przekroczeniu kwoty o której mowa w art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy VAT ?
Czy kwoty zwrotu kosztów dojazdu opiekunek (Zleceniobiorców) którymi Wnioskodawca obciążać będzie Rodziny stanowi sprzedaż o której mowa w art. 113 ust 1 ustawy VAT i ma być liczona do tego limitu po przekroczeniu którego Wnioskodawca/Spółka miałaby obowiązek rejestracji do VAT ?
W przypadku, gdy Wnioskodawca dokonuje zakupu biletów dla Zleceniobiorcy, za które płaci w PLN i kosztami tymi ma obciążyć Rodzinę, ale w Euro - to czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo przyjmując dla rozliczenia (obciążenia) rodziny za zwrot kosztów dojazdu Opiekunek w następujący sposób:
- jeżeli stanowisko organów skarbowych w sprawie zwrotu kosztów dojazdu będzie tożsame, co Wnioskodawcy wyrażone do ww. pytań (czyli że zwrot kosztów nie podlega pod przepisy VAT) - wówczas - wg Wnioskodawcy można przyjąć średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu na podstawie przepisów art. 11a updof.? Wówczas kwoty będą zgodne z kosztami spółki, jako podmiotu w księgach.
- jeżeli zaś stanowisko organów skarbowych w sprawie zwrotu kosztów będzie inne niż Wnioskodawcy, co oznaczać będzie, iż zwrot kosztów stanowi element podstawy opodatkowania wg art. 29a ustawy o VAT ze stawką VAT zwolniony - wówczas dla celów VAT - kurs waluty na podstawie art. 31 a ust. 1 i 2, a dla celów podatku dochodowego wg art. 11a ust. 2 updof.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko do pytania 1 (we wniosku oznaczone nr 8)

Według Wnioskodawcy postąpi On prawidłowo przyjmując, że zwrot kosztów dojazdu którym obciążana będzie Rodzina nie będzie wykazywany w wystawianej fakturze dla Rodziny za świadczone usługi opieki ze stawką VAT zwolniony, bowiem nie stanowi on elementu składowego/kalkulacyjnego ceny za usługi opieki i nie jest żadną usługą którą to świadczyłby Wnioskodawca lub w której to usłudze pośredniczyłby Wnioskodawca, dlatego też zwrot kosztów za dojazd opiekunek nie powinien stanowić podstawy opodatkowania podatkiem VAT o której mowa w art. 29a ustawy VAT. Natomiast celem zwrotu kosztów za dojazd opiekunek do których zobowiązała się Rodzina zgodnie z odrębnym zapisem w umowie, Wnioskodawca uważa że prawidłowo postąpi obciążając tą Rodzinę innym dokumentem księgowym np. Notą obciążeniową

Stanowisko do pytania 2 (we wniosku oznaczone nr 9)

Wnioskodawca nie ma obowiązku wykazania zwrotu kosztów dojazdu Zleceniobiorcy którym to obciąża rodzinę w wystawianej fakturze za usługi opieki ze stawką VAT zwolniony, bowiem zwrot tychże kosztów nie podlega pod przepisy podatku VAT.

Jeżeli jednak stanowisko organów podatkowych w zakresie stanowiska Wnioskodawcy do powyższych pytań byłoby inne niż stanowisko Wnioskodawcy wyrażone w tym wniosku, czyli że zwrot kosztów dojazdu Opiekunek którym obciążana jest rodzina nie podlega pod przepisy ustawy o VAT a zatem nie powinien znajdować się w fakturze za usługi opieki i prawidłowym dokumentem obciążającym rodzinę za zwrot tychże kosztów będzie inny niż faktura dokument obciążeniowy/księgowy - wówczas Wnioskodawca uważa że prawidłowa stawka dla zwrotu kosztów to stawka VAT zwolniony - na podstawie art. 29a ust. 1 i 6 ustawy o VAT.

Uzasadnienie dla stanowiska nr 1, 2 i 4 (we wniosku oznaczone nr 8, 9 i 11)

Wnioskodawca nie ma obowiązku a nawet nie powinien obciążać (wykazywać w fakturze) Powyższe oparte jest o przepis art. 5 oraz art. 8, w tym art. 8 ust. 2a ustawy o VAT . W opinii Wnioskodawcy w zakresie zwrotu kosztów dojazdu opiekunek otrzymywanych od Rodzin nie świadczy On żadnej usługi na rzecz Rodziny czy też podopiecznego, jak też Wnioskodawca nie bierze udziału w świadczeniu usług, nie pośredniczy też w świadczeniu tychże usług, a nadto nie dokonuje ich sprzedaży czy odsprzedaży, nie dostarcza żadnych towarów. Według Wnioskodawcy Art. 8 ust. 2a ustawy VAT odnosi się m.in. do refakturowania np. kosztów mediów związanych z umowami najmów czy dzierżaw. W przypadku takim - kiedy to Wynajmujący refakturuje na swojego najemcę media pośredniczy on w ich sprzedaży/dostawie bowiem z mediów tych korzysta bezpośrednio Najemca. W tym przypadku Wynajmujący działając w imieniu własnym ale na rzecz osoby trzeciej (czytaj Najemcy) bierze udział w świadczeniu usług co oznacza że w takim przypadku znajdują zastosowanie przepisy art. 5 art. 8 art. 29a ustawy VAT.

Powyższego przykładowego refakturowania mediów na najemców - które również stanowi dla wynajmującego zwrot kosztów za te, nie można utożsamiać ze zwrotem kosztów dojazdu opiekunek, którym wnioskodawca obciąża Rodzinę, bowiem w tym przypadku nie dochodzi ani do świadczenia ani też do odsprzedaży usług.

Mając na uwadze powyższe - Wnioskodawca prawidłowo postąpi uznając, iż zwrot kosztów dojazdu opiekunek, który ma otrzymywać od Rodzin i otrzymywany od tychże Rodzin nie stanowi dla Wnioskodawcy sprzedaży, nie powinien być uwzględniany w fakturze za usługi opieki, nie powinien stanowić podstawy opodatkowania wg art. 29a ust 1 i 6 ustawy VAT, bowiem w ogóle zwrot tychże kosztów nie jest objęte zakresem przepisów o VAT a zatem właściwym dokumentem obciążeniowym dla rodziny, które te koszty zwrotu dojazdu zobowiązana jest zgodnie z umową zwrócić Wnioskodawcy będzie inny dokument księgowy np. nota obciążeniowa.

W przypadku zaś innego stanowiska organów skarbowych niż stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zwrocie kosztów dojazdu, że te nie podlegają pod przepisy VAT, co wykazywano powyżej, ewentualnie w opinii wnioskodawcy znajdzie zastosowanie przepis art. 29a ust 1 - co powoduje w dla tego zwrotu kosztów właściwą będzie stawka VAT zwolniony w związku z art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy VAT.

Stanowisko do pytania 3 (we wniosku oznaczone nr 10)

Wnioskodawca świadcząc usługi opieki, jako zwolnione z VAT nie ma obowiązku rejestracji do VAT po przekroczeniu kwoty, o której mowa w art. 113 ust 1 oraz ust 9 ustawy VAT. Powyższe wynika wprost z przepisu art. 113 ust. 2 w związku z art. 42 ust. 1 pkt 23 ustawy VAT

Uzasadnienie

Art. 113. 1.ustawy o VAT stanowi, że: „Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 Zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Ust 2. Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

W związku z tym że usługi opieki są zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy VAT tym samym sprzedaż / przychody osiągane z tychże usług nie wchodzą do limitu o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT co oznacza, że pomimo przekroczenia kwoty określonej w art. 113 ust. 1 uprawniającej do zwolnienia z VAT, spółka Wnioskodawca nie ma obowiązku rejestracji do podatku VAT.

Stanowisko do pytania nr 4 (we wniosku oznaczone nr 11)

W opinii Wnioskodawcy kwoty zwrotu kosztów dojazdu opiekunek (Zleceniobiorców), którymi Wnioskodawca obciążać będzie Rodziny nie stanowią sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust 1 ustawy VAT, co oznacza, że kwoty te Wnioskodawca nie ma obowiązku liczyć, sumować celem ustalenia czy przekroczył limit wskazany w art. 113 ust. 1 czy też nie, po przekroczeniu, którego Wnioskodawca / Spółka miałaby obowiązek rejestracji do VAT.

Uzasadnienie to tego pytania jest tożsame, co dla pytania nr 1 i 2 (we wniosku oznaczone nr 8 i 9)

Dodatkowo, jeżeli zaś organy skarbowe stałby na innym stanowisku niż Wnioskodawca w zakresie prawidłowego rozliczania w podatku VAT tj. zwrotu kosztów za dojazd opiekunek - i stwierdzałby, że zwrot tychże kosztów stanowi podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 i 6 ustawy VAT, co by oznaczało wykazanie tychże kosztów w fakturze za usługi opieki ze stawką VAT zwolniony w opinii Wnioskodawcy, wówczas również kwoty uzyskiwane lub należne od Rodzin z tego tytułu nie wchodzą do limitu art. 113 ust. 1 na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy VAT.

Stanowisko do pytanie nr 5 dotyczące VAT i PDOF (we wniosku oznaczone nr 12)

W przypadku, gdy Wnioskodawca dokonuje zakupu biletów dla Zleceniobiorcy, za które płaci w PLN i kosztami tymi ma obciążyć Rodzinę, ale w Euro - Wnioskodawca uważa, że postąpi prawidłowo przyjmując dla rozliczenia (obciążenia) rodziny za zwrot kosztów dojazdu Opiekunek następujący sposób obliczeń:

5.1 W przypadku, gdy stanowisko organów skarbowych w sprawie zwrotu kosztów dojazdu będzie tożsame, co Wnioskodawcy wyrażone do pytań 1-4 [we wniosku oznaczone nr 8, 9, 10 i 11] (czyli że zwrot kosztów nie podlega pod przepisy VAT) - wówczas - wg Wnioskodawcy może On przyjąć średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Tym samym kwoty będą zgodne z kosztami bilansowymi i podatkowym w zakresie podatku dochodowego w księgach spółki.

5.2 Jeżeli zaś stanowisko organów skarbowych w sprawie zwrotu kosztów będzie inne niż Wnioskodawcy, co oznaczać będzie, iż zwrot kosztów stanowi element podstawy opodatkowania wg art. 29a ustawy o VAT ze stawką VAT zwolniony - wówczas Wnioskodawca uważa że dla celów podatku VAT - prawidłowym kursem waluty będzie kurs z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego lub dzień wystawienia faktury - na podstawie art. 31a ust. 1 lub 2 ustawy VAT, zaś dla celów podatku dochodowego wg art. 11a ust. 2 updof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 8 ust. 1 i ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Należy zauważyć, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Definicja ta obejmuje bowiem nie tylko transakcje polegające na wykonaniu czynności przez usługodawcę, ale również szereg transakcji niewymagających aktywnego działania usługodawcy.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów danin publicznych i kosztów wchodzących do podstawy opodatkowania - w sytuacji gdy ww. koszty dodatkowe nie stanowią celu samego w sobie (tj. nie są odrębnymi świadczeniami), lecz są środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Przepis ten dotyczy danin i kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją koszty, które są tak ściśle związane ze świadczeniem zasadniczym, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, to jako świadczenia pomocnicze, bezpośrednio związane z dostawą towarów lub świadczeniem usług, powinny być włączony do podstawy opodatkowania świadczenia zasadniczego. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu danin publicznych oraz kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Z kolei, w art. 29a ust. 7 ustawy zostały wymienione elementy, które należy wyłączyć z podstawy opodatkowania (zmniejszające podstawę opodatkowania). Zgodnie z treścią ww. przepisu podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zatem we wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

Podkreślić należy, że z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80).

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca świadczy usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, które to usługi świadczone będą w miejscu ich zamieszkania. W celu świadczenia tych usług Wnioskodawca zawiera umowy zlecenia z Opiekunami, którym pokrywa koszty dojazdu do klienta. Pytanie Wnioskodawcy odnosi się do kwestii wliczania kosztów dojazdu do podstawy opodatkowania świadczonych usług opieki.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że poniesione koszty są niezbędne do wykonania usługi, stanowiąc tym samym jeden z elementów kalkulacyjnych otrzymanego wynagrodzenia (część odpłatności za usługę), a te składają się na całość świadczenia należnego od nabywcy usługi na równi z wypłacanym wynagrodzeniem. Poniesione wydatki stanowią element rachunku kosztów, zmierzających do ustalenia kwoty odpłatności za wykonywaną usługę. Należy tutaj zauważyć, że zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca jest zobowiązany do wyświadczenia usługi w miejscu zamieszkania podopiecznego. Zatem poniesienie kosztów dojazdu do miejsca, w którym fizycznie ma być wykona usługa jest niczym innym jak tylko kolejnym kosztem, jaki ponosi Wnioskodawcą w ramach prowadzonej działalności, mające na gruncie podatku VAT taki sam charakter jak wszelkie inne koszty jakie ponosi Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności. Dlatego tez należy uznać, że stanowią one zapłatę, którą dokonujący świadczenia (usługodawca) otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od usługobiorcy, w rozumieniu powołanego wyżej art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, czyli należy je wliczyć do podstawy opodatkowania.

Powyższe będzie znajdowało odzwierciedlenie w sposobie fakturowania świadczonych usług. Jak stanowi art. 106a tej ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 faktura powinna zawierać:

1.datę wystawienia;

2.kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3.imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4.numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5.numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6.datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7.nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8.miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9.cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10.kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11.wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12.stawkę podatku;

13.sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14.kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15.kwotę należności ogółem.

Co istotne, w kontekście zapytania Wnioskodawcy, na fakturze wykazuje się nazwę usługi, cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku, wartość wykonanych usług stawkę podatku.

Mając na uwadze, że Wnioskodawca świadczy na rzecz klientów tylko usługę opieki to tylko ta usługa winna być wykazana fakturze, a w wartości (cenie) tej usługi winny być wliczone m.in. koszty dojazdu opiekunów. Natomiast to czy Wnioskodawca wystawi dokument księgowy (np. notę obciążeniową) jest bez znaczenia na gruncie podatku VAT. Przepisy w zakresie podatku VAT nie przewidują wystawiania dokumentów księgowych w celu udokumentowania sprzedaży. Dlatego wystawienie bądź też nie noty obciążeniowej, na koszty dojazdu opiekunów, w żadnym zakresie nie wpływa na sposób kształtowania podstawy opodatkowania i sposobu wykazania sprzedaży na fakturze.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1.ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Z opisu sprawy wynika, że klienci na rzecz których będą świadczone przez Spółkę usługi, nie są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy.

Zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

W przedmiotowej sprawie zastrzeżenia wskazane w art. 28c ust. 1 ustawy nie będą miały zastosowania, zatem miejsce świadczenia usług opieki nad osobami starszymi oraz niepełnosprawnymi, wykonywane na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, ustalane będzie na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w tym przepisie.

Zatem stosownie do art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia tych usług będzie miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Usługi opieki nad osobami starszymi oraz niepełnosprawnymi wykonywane przez Spółkę opodatkowane będą więc na terytorium Polski.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy – zwalnia się od podatku usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania przez podmioty inne niż wymienione w pkt 22, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „opieka”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji ww. przepisu, należy posłużyć się wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tego wyrazu. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r. tom II str. 1119), „opieka” oznacza „troskliwe zajmowanie się kimś, dbanie o kogoś, zaspokajanie czyichś potrzeb; strzeżenie, pilnowanie kogoś lub czegoś; dozór, piecza, kuratela (…)”.

Wskazać należy, że na podstawie art. 132 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE – państwa członkowskie zwalniają świadczenie usług i dostawę towarów ściśle związanych z opieką i pomocą społeczną, wraz z usługami świadczonymi przez domy spokojnej starości, dokonywane przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane za podmioty o charakterze społecznym przez dane państwo członkowskie.

Analizując możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania świadczonych przez dany podmiot usług w zakresie opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku – świadczone w miejscu ich zamieszkania – należy w pierwszej kolejności zbadać, czy w sprawie zachodzą okoliczności o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, ponieważ w przypadku zastosowania zwolnienia w oparciu o ww. przepis brak jest podstaw do dalszego badania spełnienia bądź nie warunków określonych w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy (odnosi się on do usług świadczonych przez podmioty inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy).

Jak wskazała Spółka, nie jest ona żadnym z podmiotów wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, wobec powyższego świadczone przez Spółkę usługi, nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy. Ponieważ nie zostanie spełniona przesłanka podmiotowa określona w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, na podstawie której możliwe jest zastosowanie zwolnienia od podatku VAT.

Jednak biorąc pod uwagę opis sprawy oraz wskazany wyżej stan prawny należy stwierdzić, że jeśli usługi polegające na opiece nad osobami niepełnosprawnymi lub osobami w podeszłym wieku wykonywane będą w domu podopiecznego oraz w miejscowości będącej miejscem zamieszkania osoby podopiecznej, będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w myśl art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy.

Wobec powyższego, w kontekście zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 23 w zw. z art. 8 ust. 2a ustawy, należy stwierdzić, że Spółka nabywając od swego podwykonawcy usługę opiekuńczą, tj. usługę opieki nad osobami niepełnosprawnymi oraz osobami w podeszłym wieku działając we własnym imieniu, ale na rachunek osoby trzeciej (podopiecznego), odsprzedając tę usługę swojemu klientowi (podopiecznemu), będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy.

Dodatkowo należy tutaj zauważyć, że koszt dojazdu opiekunów, który ponosi Wnioskodawca jest wliczony w wartość usługi tym samym koszt ten jako taki nie podlega opodatkowania natomiast jako element cenotwórczy dzieli los podatkowy świadczonej przez Wnioskodawcę usługi.

Konsekwencją powyższego jest, że wartość sprzedaży usług opieki, które świadczy Wnioskodawca nie wlicza się do kwoty o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1, ust. 2 pkt 2 i ust. 9 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

transakcji związanych z nieruchomościami,
usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Na podstawie art. 97 ust. 1 i 3 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z ww. przepisami do limitu wartości sprzedaży, którego przekroczenie powoduje utratę zwolnienia podmiotowego nie wlicza się wartości uzyskanych m.in. z tytułu świadczenia usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi oraz osobami w podeszłym wieku. Dlatego też kwoty jakie Wnioskodawca uzyskuje z tytułu świadczenia tych usług nie będą wliczane do limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. Tym samym nawet jeżeli Wnioskodawca z tytułu sprzedaży zwolnionej przekroczy kwotę 150 000 zł lub kwotę proporcjonalnie do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym nie będzie zobowiązany do rejestracji do podatku VAT. Dodatkowo należy tutaj zauważyć, że koszt dojazdu opiekunów, który ponosi Wnioskodawca jest wliczony w wartość usługi tym samym koszt ten jako taki nie może być traktowany jako sprzedaż, a w konsekwencji wliczany oddzielnie do ww. limitu.

Stosownie do art. 31a ust. 1 i 2 ustawy w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

W przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Kurs według którego należy przeliczyć wartości wyrażone w walucie obcej jest ściśle powiązany z momentem powstania obowiązku podatkowego. Skoro jak wskazano powyżej przedmiotem opodatkowania jest świadczenie usług opieki, a nie koszty dojazdu opiekunów to Wnioskodawca dla przeliczenia wartości wyrażonych w obcej walucie winien zastosować reguły określone w art. 31a ust. 1 i 2 ustawy dla wartości świadczonej usługi, a nie jej poszczególnych elementów cenotwórczych.

Podsumowując:

Koszt dojazdu opiekunów do podopiecznych stanowi element cenotwórczy usługi opieki, tym samy jest zawarty w podstawie opodatkowania świadczonej usługi.
Kosztu dojazdu opiekunów do podopiecznych nie wykazuje się jako oddzielne świadczenie w fakturze dokumentującej świadczenie usług opieki.
Z tytułu świadczenia opisanych we wniosku usług opieki - które korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy - Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rejestracji jako podatnik VAT, nawet w przypadku przekroczenia limitów o których mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.
Koszt dojazdu opiekunów, który ponosi Wnioskodawca jest wliczony w wartość usługi. Tym samym koszt ten jako taki nie może być traktowany jako sprzedaż, a w konsekwencji sam w sobie nie jest wliczany oddzielnie do ww. limitów.
Przedmiotem opodatkowania jest świadczenie usług opieki. Tym samym dla przeliczenia wartości wyrażonych w obcej walucie Wnioskodawca winien zastosować reguły określone w art. 31a ust. 1 i 2 ustawy dla wartości świadczonej usługi (zawierającej w sobie koszty dojazdu).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Mając na uwadze stanowisko Organu odnośnie pytań 1-4 (we wniosku oznaczone nr 8-11) odpowiedź na pytania 5.1 (we wniosku oznaczone 12.1) była bezprzedmiotowa.

Informuje się, że w zakresie podatku dochodowego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin