Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-887/14-4/AMN
z 18 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2014 r. (data wpływu 25 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 10 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1, art. 14f § 2 oraz 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 31 października 2014 r. znak ILPB1/415-887/14-2/AMN, ILPB4/423-418/14-2/MC na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 3 listopada 2014 r., a w dniu 10 listopada 2014 r. wniosek uzupełniono.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka „A” zajmuje się produkcją i sprzedażą siedzisk biurowych. Aby rozpocząć produkcję danego krzesła biurowego poprzedza ją proces wdrożeniowy. Wnioskodawca podpisuje umowę z Projektantem. Zazwyczaj jest to osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w tym zakresie (wzornictwo przemysłowe) posiadająca nr REGON i NIP reprezentowana przez „B” − zwanym dalej Projektantem. Przedmiot umowy – „Przedmiotem umowy jest realizacja koncepcji Zestawu modularnych siedzisk biurowych o nazwie „C”, ustalenie wysokości i rodzaju płatności zaliczek na sprawowanie opieki nad sporządzeniem narzędzi jak i realizacja poszczególnych faz rozwojowych oraz ustalenie wysokości i rodzaju płatności opłat licencyjnych na rzecz praw autorskich do powyższej koncepcji. Wymieniona wyżej koncepcja dotyczy następujących elementów: siedziska, ścianki dźwiękochłonnej, stoliki.” W dalszej części umowy dotyczącej Prawa własności, Prawa autorskie jest zapis – „Z chwilą zapłacenia przez producenta należności wynikających z realizacji niniejszej umowy przechodzą na niego wszystkie prawa do niniejszego projektu na okres 10 lat, a w szczególności prawa autorskie, prawa do wzoru zdobniczego. Po upływie ww. terminu producentowi przysługuje prawo pierwokupu ww. praw na okres kolejnych 10 lat, Projektantowi przysługuje prawo nazywania się autorem projektu. Propozycje producenta dotyczące wykonawstwa i realizacji projektu nie mają żadnego wpływu na wysokość wynagrodzenia Projektanta. Nie uzasadniają ponadto żadnego prawa do współautorstwa”.

W punkcie dotyczącym wynagrodzenia Wnioskodawca cytuje zapis − „1. Strony umowy uzgadniają wynagrodzenie w formie prowizji dla projektanta za przeniesienie wszystkich praw do użytkowania i praw własności. 2. Prowizja jest naliczana od wielkości sprzedaży netto osiągniętej w danym kwartale zestawu meblowego lub jego poszczególnych elementów. 3. Prowizja wynosi ...% od sprzedaży netto osiągniętej w danym kwartale zestawu lub jego poszczególnych elementów. 4. Strony umowy uzgadniają, że projektant otrzyma od producenta wynagrodzenie za zrealizowanie i sprawowanie opieki w fazie wdrożenia w wysokości netto ... PLN. 5. Prowizja będzie płacona kwartalnie na podane przez projektanta konto bankowe w terminie 7 dni od daty otrzymania prawidłowo wystawionej faktury VAT. 6. Producent zobowiązuje się do przekazywania Wykonawcy na piśmie zestawienia ilości sprzedanych mebli oraz wyliczenie prowizji netto, na koniec każdego kwartału w terminie nie dłuższym niż 14 dni od jego zakończenia. Jako data realizacji świadczenia obowiązuje data zlecenia płatności, które zostało wydane przez producenta. Na żądanie projektanta producent ma udokumentować obrót (tj. sprzedaż netto) w dniu płatności lub w całym reklamowanym kwartale.”

Na bazie zacytowanych punktów umowy spółka po zakończonym kwartale przekazuje projektantowi ilość i wartość sprzedanych w danym kwartale zestawów „C”. Na tej podstawie projektant jako „Jan Kowalski Studio” wystawia Wnioskodawcy fakturę VAT o treści -„ A tantiemy za II kwartał 2014 r.” ze stawką VAT 23%.

Od tak wystawionej faktury od wartości netto „A” jako płatnik potrąca podatek dochodowy od osób fizycznych z zastosowaniem 50% kosztów uzyskania przychodów, do kwoty obowiązujących limitów tj. 42.764 zł rocznie. Otrzymaną fakturę Wnioskodawca rozpoznaje w kosztach uzyskania przychodów za okres, którego dotyczyła sprzedaż. Np. faktura otrzymana w styczniu 2014 i zapłacona również w styczniu 2014 r., a dotycząca tantiem od sprzedaży za IV kwartał 2013 r. jest k.u.p. w 2013 roku.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że jest to umowa o dzieło. Nie jest to wprost określone w umowie ale cechy zawartej umowy wyraźnie wskazują na umowę o dzieło a mianowicie:

• Strony umowy − w przypadku Wnioskodawcy jest to Projektant jako osoba zatrudniana oraz Producent jako zatrudniający, nie Zleceniodawca i Zleceniobiorca;
• Przedmiot umowy − umowa o dzieło jest umową rezultatu. W przypadku Wnioskodawcy jest to zestaw siedzisk, który w wyniku projektu wykonanego przez Projektanta, realizacji wdrożenia, przy jego udziale − powstaje utwór, dzieło w postaci wymienionego zestawu siedzisk „C”, który następnie po przekazaniu praw autorskich może być produkowany przez Producenta;
• Czas trwania umowy oraz okres wypowiedzenia − wskazana przez Wnioskodawcę umowa o dzieło nie jest zawarta „na czas”. Określone są natomiast terminy zgodnie z harmonogramem realizacji poszczególnych faz projektu. Umowa ma charakter jednorazowy nie prowadzi do nawiązania trwałej więzi prawnej między stronami dlatego brak zapisu o wypowiedzeniu.
• Zasady wynagrodzenia − umowa zawiera zapis dotyczący wynagrodzenia za wykonanie dzieła, za które Producent zobowiązuje się zapłacić konkretną kwotę oraz tantiemy (% od sprzedaży). Wynagradzany jest tu rezultat, a strony ponadto uregulowały w paragrafie 5 umowy kwestie podziału kosztów użycia materiałów maszyn i narzędzi.
  
  

W związku z powyższym, traktując zawartą umowę z Projektantem jako umowę o dzieło Wnioskodawca nie posiada oświadczenia Projektanta o wykonywaniu usług na rzecz Producenta prowadzonych w ramach jego działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy Wnioskodawca prawidłowo postępuje potrącając od wystawionej faktury netto podatek dochodowy od osób fizycznych z zastosowaniem 50% kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywane wynagrodzenie przez projektanta z tytułu tantiem za przekazanie autorskich praw majątkowych nie mieści się w definicji działalności gospodarczej. Jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do źródła innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza, to Zainteresowany uważa, że jest to przychód z tego źródła, niezależnie od tego czy przychody z tantiem mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wyłączenie powyższe obejmuje między innymi przychody uzyskane z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy. Nie jest to jedyny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi o przychodach z praw autorskich. Art. 18 ww. ustawy: „Za przychody z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych (...) w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.”

W dalszej konsekwencji nawet jeśli przychody uzyskane w związku z przeniesieniem praw autorskich zostaną osiągnięte w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, przychodu uzyskanego z tantiem nie należy zaliczać do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz do przychodów z praw majątkowych.

W związku z powyższym „A” jako płatnik zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy PIT po otrzymaniu faktury, wynikającą z niej kwotę netto przyjmuje jako wynagrodzenie brutto twórcy, od którego po zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodu (do kwoty limitu 42.764 zł rocznie) − pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Po zakończeniu roku projektant otrzymuje PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W art. 13 pkt 8 ww. ustawy, wymienione są przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, które w określonych sytuacjach zaliczane są do działalności wykonywanej osobiście. Ustawodawca wyraźnie zastrzegł, że przepis nie dotyczy przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Natomiast na mocy art. 22 ust. 9 pkt 4 cytowanej ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 , określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Inaczej jednak ustawa określa koszty uzyskania przychodów dla twórców i autorów uzyskujących przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umów cywilnoprawnych, jak również osiągających przychody z praw majątkowych.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zgodnie z art. 22 ust. 9a ww. ustawy, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 22 ust. 10 cytowanej ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 22 ust. 10a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.

W konsekwencji jeżeli przychód z tytułu praw majątkowych osoby świadczącej pracę (usługę) na podstawie umowy o dzieło przekroczy w roku podatkowym 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odstępuje się od potrącania 50% kosztów uzyskania przychodów, bez możliwości uwzględnienia w tej sytuacji 20% kosztów uzyskania przychodów.

O powyższym przesądza fakt, że zgodnie z ww. ogólną zasadą określoną w art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W świetle tego przepisu należy przyjąć, że koszty związane z korzystaniem przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych lub z tytułu rozporządzania tymi prawami muszą odnosić się bezpośrednio do przychodu z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich, który zgodnie z wolą ustawodawcy należy zakwalifikować, jako przychód z praw majątkowych. Wydatki te zgodnie z intencją ustawodawcy od 1 stycznia 2013 r. są limitowane o czym stanowi przepis ww. art. 22 ust. 9a ww. ustawy, wprowadzający roczny limit wysokości kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Odnosząc się do kosztów uzyskania przychodów, z powołanych wcześniej przepisów wynika, że o zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, natomiast ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.).

Czy więc określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Z przestawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca podpisuje z Projektantem umowę o dzieło. W części umowy dotyczącej Prawa własności, Prawa autorskie jest m.in. zapis, że z chwilą zapłacenia przez producenta należności wynikających z realizacji niniejszej umowy przechodzą na niego wszystkie prawa do niniejszego projektu na okres 10 lat, a w szczególności prawa autorskie, prawa do wzoru zdobniczego, Projektantowi przysługuje prawo nazywania się autorem projektu. Strony umowy uzgodniły wynagrodzenie w formie prowizji dla projektanta za przeniesienie wszystkich praw do użytkowania i praw własności. Zawarta umowa o dzieło jest umową rezultatu. W wyniku projektu wykonanego przez Projektanta, realizacji wdrożenia, przy jego udziale − powstaje utwór, dzieło. Umowa ma charakter jednorazowy nie prowadzi do nawiązania trwałej więzi prawnej między stronami dlatego brak zapisu o wypowiedzeniu. Umowa zawiera zapis dotyczący wynagrodzenia za wykonanie dzieła, za które Producent zobowiązuje się zapłacić konkretną kwotę oraz tantiemy (% od sprzedaży). Wynagradzany jest tu rezultat, a strony ponadto uregulowały kwestie podziału kosztów użycia materiałów maszyn i narzędzi.

Wnioskodawca nie posiada oświadczenia Projektanta o wykonywaniu usług na rzecz Producenta prowadzonych w ramach jego działalności gospodarczej.

Zatem skoro − jak wskazał Zainteresowany – w wyniku zawartej z Projektantem umowy o dzieło powstaje utwór, a Projektant nie złożył Wnioskodawcy oświadczenia o wykonywaniu usług na rzecz Producenta prowadzonych w ramach jego działalności gospodarczej, to w przedmiotowej sprawie do takiego wynagrodzenia Wnioskodawca, jako płatnik, może zastosować – zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – 50% koszty uzyskania przychodów, do wysokości 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Wobec powyższego Wnioskodawca prawidłowo postępuje potrącając od wystawionej faktury netto podatek dochodowy od osób fizycznych z zastosowaniem 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem limitu wynikającego z art. 22 ust. 9a powołanej ustawy.

Jednocześnie należy wyraźnie zaznaczyć, że przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania określonych efektów pracy projektanta za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów.

Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego.

Właściwym odnośnie dokonywania wykładni przepisów ww. ustawy jest wyłącznie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawny.

W związku z powyższym ocena stanowiska Wnioskodawcy dokonana została jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Ponadto zaznacza się, że dokonując weryfikacji prawidłowości zajętego przez Wnioskodawcę stanowiska tut. Organ nie odniósł się do kwestii dotyczących źródeł przychodów, albowiem zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy organ wskazuje, że do wniosku Wnioskodawca dołączył kserokopię umowy z dnia 26 kwietnia 2011 r. o realizację projektu zestawu modularnych siedzisk biurowych „C”. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny przedłożonych wraz z wnioskiem dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę. W związku z tym analizie pod kątem stosowania przepisów prawa podatkowego został poddany tylko opis zaistniałego stanu faktycznego przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zostanie rozstrzygnięty w późniejszym terminie. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług rozstrzygnięto odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.