Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1151/14/LSz
z 6 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 listopada 2014 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP do tut. organu 14 listopada 2014 r.), uzupełnionego pismem z 14 listopada 2014 r. (data wpływu do tut. organu 17 listopada 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy wyników prac badawczych i rozwojowych wykonanych przez partnerów konsorcjum oraz prawa do odliczenia podatku VAT od towarów i usług nabytych w związku z realizacją projektów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2014 r. wpłynął do tut. organu drogą elektroniczną ww. wniosek, uzupełniony pismem z 14 listopada 2014 r. (data wpływu do tut. organu 17 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy wyników prac badawczych i rozwojowych wykonanych przez partnerów konsorcjum oraz prawa do odliczenia podatku VAT od towarów i usług nabytych w związku z realizacją projektów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wytwórnia „x” (dalej: W, Spółka, Lider Konsorcjum) jest lotniczym zakładem produkcyjnym, którego podstawowym profilem działalności jest produkcja komponentów silników lotniczych, budowa kompletnych jednostek napędowych, projektowanie nowych elementów silników lotniczych i świadczenie zaawansowanych usług specjalistycznej obróbki metali.

W jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w rozumieniu przepisu art. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851, dalej: ustawa o CIT), oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm. dalej: ustawa o VAT).

W celu osiągnięcia doskonałości operacyjnej i produktowej, Spółka implementuje w prowadzonej działalności najnowocześniejsze rozwiązania technologiczne, intensywnie realizując szereg projektów badawczo-rozwojowych, polegających na opracowaniu nowych, innowacyjnych technologii - także przy wykorzystaniu współfinansowania udzielanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (dalej jako: NCBiR). W tym celu, Spółka zawiera z jednostkami naukowymi i podmiotami komercyjnymi umowy konsorcjum, których podstawowym celem jest realizacja zadań badawczo-rozwojowych służących do osiągnięcia celów zakładanych w licznych projektach programów badawczo-rozwojowych. Jednym z głównych tego typu programów, jest program sektorowy Innolot, polegający na finansowaniu badań naukowych i prac rozwojowych nad innowacyjnymi rozwiązaniami dla przemysłu lotniczego, wdrażanych następnie przez firmy lotnicze skupione w Polskiej Platformie Technologicznej Lotnictwa. Adresatami powołanego programu są konsorcja przemysłowo - naukowe, których liderzy - przedsiębiorstwa branży lotniczej, nabywają na własność wyniki realizowanych prac badawczych i rozwojowych zgodnie z § 18 (a) Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 28 października 2010 r. w sprawie warunków i trybu udzielania pomocy publicznej i pomocy de minimis za pośrednictwem Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (Dz.U. 2010 r. Nr 215 poz. 1411 z późn. zm.).

Projektami realizowanymi w oparciu o opisany schemat są w szczególności:

1. „...” (akronim projektu: C), obejmujący badanie charakterystyk materiału, wyoblanie i zgniatanie obrotowe na zimno, rozwój technologii spawania, automatyzację kontroli spoin, modelowanie procesu obróbki mechanicznej, technologię demonstratora;
2. „...” (akronim projektu: I), obejmujący opracowanie symulacji numerycznej i technologii wytwarzania cienkościennych pierścieniowych kół zębatych, narzędzi i systemu doboru parametrów optymalizacji własności warstwy wierzchniej kół zębatych, technologii automatycznego gratowania i fazowania krawędzi kół zębatych o zazębieniu wewnętrznym i zewnętrznym, systemu zbierania danych o stanie technicznym i jakości produktu w oparciu o dane pozyskane ze środowiska pomiarowego, budowę przekładni planetarnej,
3. „...” (akronim projektu: T), obejmujący charakterystykę materiałów dla krytycznych elementów silnika, opracowanie konstrukcji i technologii wykonania innowacyjnej turbiny silnika turbinowego, modelowanie i optymalizację procesu obróbki mechanicznej elementów krytycznych turbiny, rozwój metod pomiaru drgań elementów silnika, charakterystykę oraz rozwój metod formowania i obróbki stopu AMS 5991, zastosowanie technologii „cold spray” w procesie produkcji i remontu elementów silnika, projektowanie i wykonanie demonstratora turbiny silnika;
4. „...” (akronim projektu: IN), obejmujący opracowanie modeli numerycznych oraz oprzyrządowania do formowania zestawów woskowych, symulacje komputerowe procesu odlewniczego z wykorzystaniem oprogramowania ProCast, opracowanie konstrukcji i technologii modelowej wielowarstwowej formy ceramicznej, optymalizację technologii odlewniczej (walidacja i optymalizacja parametrów z wykorzystaniem symulacji komputerowych), optymalizację operacji poodlewniczych, kontrolnych i opracowanie procedur, optymalizację operacji naprawczych, wytworzenie oraz badania próbnej demonstracyjnej partii odlewów segmentów rotora niskiego ciśnienia turbiny, opracowanie bazy wiedzy (dalej jako: Projekty).
   
   

Celem realizacji wymienionych Projektów, działając jako Lider Konsorcjum, Spółka zawiera z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju umowy o wykonanie i dofinansowanie projektów (dalej: Umowa Ramowa).

Podstawowym celem Umowy Ramowej jest realizacja badań przemysłowych, prowadzących do zdobycia nowej wiedzy i umiejętności w celu opracowania nowych produktów, procesów i usług, lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług. Członkami Konsorcjum w Projektach, są jednostki naukowe i przedsiębiorstwa branży lotniczej, odpowiedzialne za realizację części prac badawczych i rozwojowych, przy czym w każdym z Projektów, wyłącznym właścicielem całości prac wytworzonych przez partnerów Konsorcjum jest wyłącznie Spółka (zobowiązana do wdrożenia wyników Projektów w prowadzonej działalności gospodarczej). Na mocy Umowy Ramowej, obowiązkiem każdego Członka Konsorcjum jest zatem dokonanie wszelkich niezbędnych czynności formalnoprawnych, zapewniających skuteczne przejście na rzecz Spółki pełni praw autorskich majątkowych do opracowań (z wynikami badań w nich zawartych) związanych z realizacją Projektu, w tym pełni praw patentowych do jakichkolwiek wynalazków stworzonych w ramach Projektu.

W oparciu o Umowę Ramową, NCBiR udziela dofinansowania przeznaczonego na sfinansowanie kosztów realizacji zadań badawczych i rozwojowych przez Członków Konsorcjum, którego wysokość odpowiada 60% kosztów kwalifikowanych projektu; pozostała część nakładów niezbędnych do realizacji prac badawczych i rozwojowych przez partnerów konsorcjum (przekraczająca kwotę otrzymanego dofinansowania), pokrywana jest przez Spółkę ze środków własnych, jako wyłącznego właściciela całości wyników zrealizowanych prac. Technicznie, dofinansowanie NCBiR przekazywane jest na rachunek bankowy Spółki w formie zaliczek (zgodnie z ustalonym w Umowie harmonogramem płatności), a następnie, wydatkowane jest przez Spółkę na rzecz członków konsorcjum (w oparciu o kosztorys projektu, harmonogram płatności i harmonogram wykonania projektu).

Reasumując, z tytułu realizacji określonych w Umowie Ramowej prac badawczych i rozwojowych, Członkowie Konsorcjum otrzymują od Spółki środki, odpowiadające 100% kosztów realizowanych przez nich zadań, przenosząc w zamian za otrzymane wynagrodzenie całość praw do wytworzonej własności intelektualnej na Spółkę (prawo do wszelkich wynalazków, patentów, oprogramowania, praw autorskich, topografii układów scalonych, praw własności przemysłowej, znaków towarowych, tajemnic handlowych, know-how, wytworzonych w trakcie realizacji projektu i z nimi związanych). Po rozliczeniu poniesionych kosztów, prawa Członków Konsorcjum w dysponowaniu wynikami wytworzonej własności intelektualnej, ograniczone są wyłącznie do możliwości wykorzystania wytworzonej wiedzy przy publikacjach naukowych na temat wykonanych badań lub prac rozwojowych, lub ich wykorzystania w prowadzonej działalności dydaktycznej (z wyłączeniem prawa do wykorzystywania informacji stanowiących tajemnicę Spółki jako Lidera Konsorcjum).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dla celów podatku VAT, nabywane od partnerów konsorcjum wyniki prac badawczych i rozwojowych w Projektach, stanowią świadczenie usług na rzecz Spółki podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT od całości otrzymanego przez nich wynagrodzenia (suma nakładów pokryta wkładem własnym Spółki i dofinansowaniem NCBiR), podlegające dokumentowaniu fakturami VAT?
2. Czy w przypadku dokumentowania nabycia wyników prac badawczych i rozwojowych fakturami przez Członków Konsorcjum, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z otrzymywanych faktur (przy założeniu, że nabywane wyniki związane będą z działalnością opodatkowaną Spółki)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1-2.

Zdaniem Spółki, nabywanie od partnerów konsorcjum w Projektach wyniki prac badawczych i rozwojowych, stanowi świadczenie usług na rzecz Spółki, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Podstawą opodatkowania takiego świadczenia jest całość wynagrodzenia otrzymanego przez partnera konsorcjum za przekazywane wyniki (suma wkładu własnego Spółki i dofinansowania NCBiR). Świadczone usługi (przeniesienie prawa do wytworzonej przez Członków Konsorcjum własności intelektualnej na rzecz Spółki), winno być dokumentowane fakturami VAT, które w przypadku wykorzystania przez Spółkę przedmiotowych praw do świadczenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, uprawniają Spółkę do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na tak wystawianych fakturach VAT.

Uzasadnienie.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, równocześnie, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 - w tym m. in. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych (bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej).

Zgodnie z przepisem art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów lub świadczonych usług. Przedmiotową sprzedaż, podatnik jest obowiązany dokumentować fakturą VAT (art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty (w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania, w odniesieniu do otrzymanej kwoty (art. 19a ust. 8 ustawy o VAT). Otrzymanie zaliczki, również należy udokumentować fakturą VAT (art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT).

Z powołanych przepisów wynika, iż świadczeniem usług jest każde świadczenie niebędące dostawą towarów, w którym istnieje bezpośredni konsument (odbiorca świadczenia), będący w ramach realizowanej transakcji bezpośrednim beneficjentem takiej czynności. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, w efekcie którego w zamian za wykonanie usługi usługobiorca wypłaca świadczącemu usługę określone wynagrodzenie. Związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym wynagrodzeniem winien być bezpośredni, tj. z danego stosunku prawnego musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Przytaczając za orzeczeniami Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (m.in.: C-498/99, C-16/93) wskazać należy na następujące elementy, przesądzające o świadczeniu usług w rozumieniu przepisów o VAT:

1. istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
2. wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
3. istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
4. odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
5. istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.
   
   

Zdaniem Spółki, w odniesieniu do Projektów, wszystkie wskazane powyżej elementy zostają spełnione. Przy realizacji Projektów, Spółka zawiera bowiem z Członkami Konsorcjum szczegółowe umowy, na podstawie których partnerzy wykonują zlecone im prace badawcze i rozwojowe, przenosząc całość praw do wytworzonych wyników na Spółkę jako Lidera Konsorcjum. Realizacja każdego z Projektów polega na opracowaniu innowacyjnych rozwiązań w dziedzinie przemysłu lotniczego, wdrażanych następnie przez WSK w prowadzonej działalności gospodarczej. Wynagrodzenie za nabywaną własność intelektualną finansowane jest przez Spółkę z dotacji celowej NCBiR oraz ze środków własnych, celem pokrycia 100% kosztów kwalifikowanych poniesionych na wytworzenie własności intelektualnych przez każdego z partnerów konsorcjum. W zamian za zapłaconą cenę, 100% rezultatów wytworzonych prac badawczych i rozwojowych staje się wyłączną własnością Spółki.

W odniesieniu do każdego z Projektów, środki finansowe przekazywane partnerom konsorcjum za wykonywane prace stanowią zatem ich wynagrodzenie za wykonaną usługę, wypełniając definicję odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT (podobnie: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 10 lutego 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1661/11). We wskazanych transakcjach, podatnikiem VAT jest każdorazowo członek konsorcjum realizujący określone usługi (art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT), na którym ciąży obowiązek podatkowy z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (od całości wynagrodzenia otrzymanego za zrealizowane prace), podlegający obowiązkowi dokumentowania przez partnera konsorcjum stosowną fakturą VAT (art. 106b ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o VAT).

W przedmiotowej sytuacji w zakresie, w jakim nabywane wyniki prac badawczych i rozwojowych będą wykorzystywane do wykonywania przez Spółkę czynności opodatkowanych, stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. 1 ustawy o VAT, Spółka uprawniona będzie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na otrzymywanych od Członków Konsorcjum fakturach. Zgodnie z powołanym przepisem, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje bowiem w sytuacji, kiedy odliczenia takiego dokonuje podatnik VAT w związku z nabyciem towarów i usług, wykorzystanych do świadczenia czynności opodatkowanych VAT. W przypadku Spółki, wyniki prac badawczych i rozwojowych wykonanych przez Członków Konsorcjum są nabywane w celu ich wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym, Spółka posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od partnerów konsorcjum, tj. faktur dokumentujących nabycie usług służących do wykonywania przez Spółkę czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Spółka wskazuje, iż prawidłowość powyższej interpretacji przepisów prawa podatkowego potwierdzona została w licznych interpretacjach Ministra Finansów, m.in.: interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 listopada 2013 r. IBPP2/443-701/13/13/KO, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 października 2013 r. ILPP2/443-707/13-2/Akr, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 marca 2014 r. ILPP2/443-24/14-2/MR, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 maja 2013 r. IPPP1/443-259/13-2/MPe, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lipca 2013 r. IPPP2/443-360/13-5/RR, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 26 marca 2013 r. ITPP2/443-1459a/13/EK, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 marca 2013 r. ITPP1/443-1508/12/IK i innych.

Konsekwentnie, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska prezentowanego w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT.

Zauważyć tutaj należy, iż jak wynika z powołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT dla uznania, iż dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Należy wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, iż wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), w którym Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, ze zm.). Zgodnie z tym artykułem, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - czynny podatnik podatku VAT, w celu osiągnięcia doskonałości operacyjnej i produktowej, zawiera z jednostkami naukowymi i podmiotami komercyjnymi umowy konsorcjum, których podstawowym celem jest realizacja zadań badawczo-rozwojowych służących do osiągnięcia celów zakładanych w licznych projektach programów badawczo-rozwojowych. Jednym z głównych tego typu programów, jest program sektorowy Innolot, polegający na finansowaniu badań naukowych i prac rozwojowych nad innowacyjnymi rozwiązaniami dla przemysłu lotniczego, wdrażanych następnie przez firmy lotnicze skupione w Polskiej Platformie Technologicznej Lotnictwa. Adresatami powołanego programu są konsorcja przemysłowo - naukowe, których liderzy - przedsiębiorstwa branży lotniczej, nabywają na własność wyniki realizowanych prac badawczych i rozwojowych zgodnie z § 18 (a) Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 28 października 2010 r. w sprawie warunków i trybu udzielania pomocy publicznej i pomocy de minimis za pośrednictwem Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (Dz.U. 2010 r. Nr 215 poz. 1411 z późn. zm.).

W celu realizacji wymienionych we wniosku projektów, Wnioskodawca działając jako Lider Konsorcjum, zawiera z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju umowy o wykonanie i dofinansowanie projektów. Podstawowym celem umowy jest realizacja badań przemysłowych, prowadzących do zdobycia nowej wiedzy i umiejętności w celu opracowania nowych produktów, procesów i usług, lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług. Członkami Konsorcjum w Projektach, są jednostki naukowe i przedsiębiorstwa branży lotniczej, odpowiedzialne za realizację części prac badawczych i rozwojowych, przy czym w każdym z Projektów, wyłącznym właścicielem całości prac wytworzonych przez partnerów Konsorcjum jest wyłącznie Wnioskodawca (zobowiązany do wdrożenia wyników Projektów w prowadzonej działalności gospodarczej). Na mocy Umowy obowiązkiem każdego Członka Konsorcjum jest zatem dokonanie wszelkich niezbędnych czynności formalnoprawnych, zapewniających skuteczne przejście na rzecz Spółki pełni praw autorskich majątkowych do opracowań (z wynikami badań w nich zawartych) związanych z realizacją Projektu, w tym pełni praw patentowych do jakichkolwiek wynalazków stworzonych w ramach Projektu.

W oparciu o umowę NCBiR udziela dofinansowania przeznaczonego na sfinansowanie kosztów realizacji zadań badawczych i rozwojowych przez Członków Konsorcjum, którego wysokość odpowiada 60% kosztów kwalifikowanych projektu; pozostała część nakładów niezbędnych do realizacji prac badawczych i rozwojowych przez partnerów konsorcjum (przekraczająca kwotę otrzymanego dofinansowania), pokrywana jest przez Wnioskodawcę ze środków własnych, jako wyłącznego właściciela całości wyników zrealizowanych prac. Technicznie, dofinansowanie NCBiR przekazywane jest na rachunek bankowy Spółki w formie zaliczek (zgodnie z ustalonym w Umowie harmonogramem płatności), a następnie, wydatkowane jest przez Spółkę na rzecz członków konsorcjum (w oparciu o kosztorys projektu, harmonogram płatności i harmonogram wykonania projektu).

Reasumując, z tytułu realizacji określonych w Umowie Ramowej prac badawczych i rozwojowych, Członkowie Konsorcjum otrzymują od Wnioskodawcy środki, odpowiadające 100% kosztów realizowanych przez nich zadań, przenosząc w zamian za otrzymane wynagrodzenie całość praw do wytworzonej własności intelektualnej na Wnioskodawcę (prawo do wszelkich wynalazków, patentów, oprogramowania, praw autorskich, topografii układów scalonych, praw własności przemysłowej, znaków towarowych, tajemnic handlowych, know-how, wytworzonych w trakcie realizacji projektu i z nimi związanych). Po rozliczeniu poniesionych kosztów, prawa Członków Konsorcjum w dysponowaniu wynikami wytworzonej własności intelektualnej, ograniczone są wyłącznie do możliwości wykorzystania wytworzonej wiedzy przy publikacjach naukowych na temat wykonanych badań lub prac rozwojowych, lub ich wykorzystania w prowadzonej działalności dydaktycznej (z wyłączeniem prawa do wykorzystywania informacji stanowiących tajemnicę Wnioskodawcy jako Lidera Konsorcjum).

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii ustalenia czy przeniesienie na rzecz Wnioskodawcy całości praw do wytworzonej przez Członków Konsorcjum własności intelektualnej stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i czy wykazany na fakturze podatek stanowi podatek naliczony podlegający odliczeniu po stronie Wnioskodawcy.

Aby stwierdzić czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego należy ocenić, czy pomiędzy Wnioskodawcą a Członkami Konsorcjum doszło do świadczenia usług.

Należy wskazać, że konsorcjum jest organizacją zrzeszającą kilka podmiotów gospodarczych na określony czas, w konkretnym celu. Jakkolwiek ani w prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje legalna definicja konsorcjum, przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), w ramach tzw. swobody umów.

W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest jednak podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Przechodząc zatem na grunt prawa podatkowego, należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Dodać należy, że polski ustawodawca nie skorzystał z możliwości wynikającej z art. 11 ww. Dyrektywy Rady 2006/112/WE, zgodnie z którym, po konsultacji z Komitetem ds. VAT, każde państwo członkowskie, może uznać za jednego podatnika osoby mające siedzibę na terytorium tego samego państwa członkowskiego, które będąc niezależnym pod względem prawnym, są ściśle powiązane pod względem finansowym, ekonomicznym i organizacyjnym.

Konsorcjum – w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego – nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum. Powyższego nie zmienia okoliczność, że w przypadku umów konsorcjum dopuszczalne jest zawarcie ustaleń, że rozliczenia gospodarcze i księgowe, w tym dotyczące podpisywania umów i wystawiania faktur za prace wykonane przez uczestników konsorcjum na rzecz podmiotów zamawiających te prace na podstawie zawartego z nimi kontraktu – będzie wystawiał wytypowany przez uczestników konsorcjum podmiot wiodący.

A zatem przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. Powyższe oznacza, że działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej, w tym także w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

Należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie w zamian za określone wynagrodzenie.

Z wniosku wynika bowiem, że Członkowie Konsorcjum otrzymują od Wnioskodawcy środki, odpowiadające 100% kosztów realizowanych przez nich zadań, przenosząc w zamian za otrzymane wynagrodzenie całość praw do wytworzonej własności intelektualnej na Wnioskodawcę (prawo do wszelkich wynalazków, patentów, oprogramowania, praw autorskich, topografii układów scalonych, praw własności przemysłowej, znaków towarowych, tajemnic handlowych, know-how, wytworzonych w trakcie realizacji projektu i z nimi związanych).

Zatem otrzymane przez Członków Konsorcjum kwoty (zarówno w części pokrytej przez Wnioskodawcę otrzymanym przez niego dofinansowaniem z NCBiR jak i ze środków własnych Wnioskodawcy) stanowią rodzaj wynagrodzenia za określone zachowanie się Członków Konsorcjum w stosunku do Wnioskodawcy. Wynagrodzenie to jest bowiem przyznawane za podejmowanie przez Członków Konsorcjum określonych działań, tj. przekazanie Wnioskodawcy całości praw do wyników prac badawczo-rozwojowych zrealizowanych przez tych Członków w ramach Projektu.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki warunkujące uznanie przekazania przez Członków Konsorcjum (Partnerów) wyników prac badawczo-rozwojowych za odpłatną usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie przewidują dla czynności przekazana wyników prac badawczo-rozwojowych będących prawami do wytworzonej własności intelektualnej stawki obniżonej lub zwolnienia od podatku. Zatem, przekazanie praw do wytworzonej własności intelektualnej na Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT.

W świetle art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis art. 19a ust. 1 formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Natomiast w myśl art. 19a ust. 8 ww. ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, ze pobranie zaliczki, przedpłaty przed wydaniem towaru lub przed wyświadczeniem usługi stanowi obrót podlegający opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106i ust. 1 ww. ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 106i ust. 2 ww. ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Natomiast w myśl art. 106i ust. 7 ww. ustawy, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz zasady funkcjonowania Konsorcjum, w tym zasadę odrębności podatników, którzy występują wobec siebie w relacji Lider Konsorcjum – Członek Konsorcjum stwierdzić należy, że uczestnicy konsorcjum uprawnieni są do fakturowania wzajemnych świadczeń oraz wyboru podmiotu, który odpowiedzialny jest za rozliczenia z podmiotem udzielającym dofinansowania przeznaczonego na sfinansowanie kosztów realizacji zadań badawczych i rozwojowych przez Członków Konsorcjum (NCBiR) – w przedmiotowej sprawie - Lider. Tym samym Członek Konsorcjum, świadczący usługę na rzecz Lidera w zakresie, wynikającym z zawartej umowy konsorcjum, jest zobowiązany do wystawiania faktur dokumentujących wykonywane usługi wobec Wnioskodawcy.

Odnosząc się zatem do kwestii zawartego w pytaniu nr 2 prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Członka Konsorcjum w zawiązku z realizacją danego projektu (przy założeniu, że nabywane wyniki związane będą z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy) stwierdzić należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem, który umożliwia podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, takimi których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w ww. Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz braku przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak wskazano wyżej Członkowie Konsorcjum oraz Lider Konsorcjum (Wnioskodawca) są odrębnymi podatnikami VAT. Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie jeśli nabyte przez Wnioskodawcę wyniki prac badawczo-rozwojowych (prawa do wytworzonej własności intelektualnej) wykorzystywane są przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych to Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury wystawionej przez danego Członka Konsorcjum dokumentującej wykonanie przez niego tej usługi w ramach Konsorcjum.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Odnosząc się z kolei do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku WSA w Warszawie z 10 lutego 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1661/11 należy zauważyć, że wyroki sądów administracyjnych są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.