Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1122/14-2/IG
z 4 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia niezabudowanej Nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia niezabudowanej Nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest czynność dostawy gruntu tj. niezabudowanej nieruchomości w Warszawie., oznaczonej jako działka ew. nr 126/2 o powierzchni 465 m² dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą (w załączeniu) (dalej "Nieruchomość").

Nieruchomość w dniu 21 listopada 1945 roku została objęta działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy, w wyniku czego została przejęta z mocy prawa na własność Gminy a następnie na rzecz Skarbu Państwa. W trybie ww. dekretu dawny właściciel nieruchomości złożył wniosek o przyznanie prawa własności czasowej do Nieruchomości, który to wniosek został rozpoznany ostatecznie decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 28 stycznia 2013 roku, (w załączeniu). W wyniku powyższej decyzji ustanowione zostało prawo użytkowania wieczystego do Nieruchomości na rzecz A. i I. (Akt notarialny).

Przy czym istotne jest, że A. jest spadkobierczynią dawnych właścicieli, oraz nabyła prawo użytkowania wieczystego do nieruchomości w drodze spadkobrania po dawnym właścicielu Nieruchomości.

Prawo użytkowania wieczystego do Nieruchomości zostało przekształcone w prawo własności.

Przekształcenia powyższe zostały ujawnione w księdze wieczystej Nieruchomości.

Nieruchomość nie została wydana właścicielom przez Miasto, pomimo wielokrotnych wezwań. Aktualnie przed Sądem Rejonowym toczy się postępowanie o wydanie tej Nieruchomości.

Właścicielki nieruchomości planują zbycie Nieruchomości na rzecz Miasta , który to grunt będzie stanowił podwórko przedszkola miejskiego.

A jest emerytką.

Od dnia 30 września 2014 roku prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą "A." w zakresie sprzedaży hurtowej żywności, napojów i wyrobów tytoniowych (PKD 46.39.Z, 82.11.Z) z siedzibą w W. (wydruk z CEiDG). Działalność tą prowadzi w spółce wraz z synem.

Przedmiotowa nieruchomość gruntowa nie była w żaden sposób wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, nie stanowiła majątku firmy, nie była w żaden sposób udostępniana za odpłatnością, nie była przedmiotem dzierżawy, najmu.

Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości gruntowych niezabudowanych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawczyni nie zamierza w przyszłości dokonywać dostaw nieruchomości gruntowych innych niż we wniosku.

Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży nieruchomości objętych podatkiem od towarów i usług.

Na skutek porozumienia rodzinnego doszło do ustalenia aby pieniądze ze sprzedaży przedmiotowych działek przeznaczyć przede wszystkim na poprawę zdrowia tj. w szczególności na cele rehabilitacyjne oraz uzupełnienia niskich świadczeń emerytalnych. Zgromadzenie środków pieniężnych ze sprzedaży nieruchomości ma zapewnić „spokojny byt” w razie dalszych kłopotów zdrowotnych oraz na tzw. starość.

Wnioskodawczyni Nieruchomości w żaden sposób nie reklamowała sprzedaży Nieruchomości, nie dokonywała również jakiegokolwiek uatrakcyjnienia nieruchomości gruntowej. W przeszłości Wnioskodawczyni nie działała jako deweloper, pośrednik nieruchomości, etc.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy A. jako współwłaścicielka Nieruchomości w sytuacji zbycia Nieruchomości będzie podatnikiem podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako współwłaścicielka Nieruchomości nie będzie podatnikiem podatku VAT w świetle powołanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Według art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej ustawą, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem towaru - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy "Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności".

Natomiast art. 15 ust. 2 ww. ustawy przewiduje, że „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

1. odzyskała nieruchomość w procesie reprywatyzacji jako spadkobierca dawnych właścicieli, tj. do majątku osobistego.
2. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą "A.", która to działalność dotyczy sprzedaży hurtowej żywności, napojów i wyrobów tytoniowych (PKD 46.39.Z, 82.11.Z). Prowadzona działalność nie ma żadnego związku z Nieruchomością. "Nabycie" Nieruchomości miało miejsce przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, jak również nie ma żadnego związku z tą działalnością.
3. nie podejmuje żadnych czynności, które mogłyby potwierdzać prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.
   
   

Nie występuje więc w tym stosunku zbycia nieruchomości element obrotu nieruchomościami, "celu zarobkowego" jak również "ciągłości".

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in. ,,że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Kryterium decydującym więc o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym”.

Powyższy pogląd jest prezentowany w aktualnej linii orzeczniczej prezentowanej w Interpretacjach indywidualnych, i tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 14 kwietnia 2014r., IBPP2/443-16/14/KO.

Podsumowując Wnioskodawca wskazuje, że nie stanowi działalności gospodarczej sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego sprzedaż Nieruchomości nie może być uznana za działalność gospodarczą ze skutkiem w postaci uznania A. za podatnika VAT w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.