Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1485/14-2/AW
z 18 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uwzględnienia w proporcji sprzedaży obrotu z tytułu realizacji transakcji finansowych na instrumentach - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uwzględnienia w proporcji sprzedaży obrotu z tytułu transakcji finansowych na instrumentach.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”), jest spółką akcyjną notowaną na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Spółka jest spółką dominującą należącą do grupy X, do której zaliczają się polskie oraz zagraniczne spółki (dalej: „Grupa”) dokonujące w ramach prowadzonej działalności operacyjnej obrotu i magazynowania, dystrybucji, poszukiwania i wydobycia oraz wytwarzania gazu ziemnego, ropy naftowej i innych surowców energetycznych.

Głównym przedmiotem działalności operacyjnej Wnioskodawcy jest w szczególności dostarczanie odbiorcom biznesowym gazu ziemnego, różnego typu energii oraz innych surowców. Z tytułu dostawy ww. świadczeń Spółka uzyskuje wynagrodzenie, które stanowi znaczącą większość przychodów Spółki. Sprzedaż towarów Spółki (tj. m.in. energii, gazu) stanowi działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z prowadzoną działalnością operacyjną Spółka oraz spółki z Grupy nabywają różnego typu świadczenia, w tym surowce, od podmiotów trzecich, z siedzibą na terytorium kraju lub poza nim, które następnie są sprzedawane na rzecz odbiorców lub podmiotów dokonujących dalszej sprzedaży. Ponadto, Spółka oraz podmioty z Grupy, ze względu na specyfikę działalności oraz konieczność zapewnienia sobie długoterminowej dostawy niezbędnych surowców, zawierają ze swoimi kontrahentami długoterminowe kontrakty, m.in. na dostawy surowców, wyrażone w walutach obcych.

W związku z powyższym, w swojej działalności operacyjnej Wnioskodawca wraz z podmiotami z Grupy narażeni są na ryzyko wahań cen instrumentów bazowych, jakimi mogą być surowce, waluty oraz stopy procentowe. W przypadku znacznych wahań wyceny ww. instrumentów bazowych, w przypadku zawartych kontraktów terminowych, Spółka oraz spółki z Grupy są narażone na istotne zmiany wyniku finansowego, co mogłoby mieć wpływ na bieżącą ich działalność.

W rezultacie Spółka wraz ze spółkami z Grupy, podejmuje działania mające na celu ograniczenie powyższego ryzyka wahania wycen instrumentów bazowych (tj. swojej ekspozycji na ryzyko zmian cen instrumentów bazowych). W szczególności, Spółka zawiera ze spółkami z Grupy transakcje: (i) instrumentów pochodnych oraz (ii) tzw. złożone back-to-back (instrument składający się z dwóch przeciwstawnych instrumentów pochodnych) (dalej: „Instrumenty”).

Działanie Instrumentów w uproszczeniu sprowadza się zasadniczo do generowania przepływów finansowych, które mają niwelować niekorzystne zmiany wyceny na rynku instrumentów bazowych (np. gazu ziemnego, walut).

Korzystając ze swojej pozycji w Grupie oraz pozycji rynkowej, Spółka ma ułatwioną możliwość nabywania lub wystawiania Instrumentów dla siebie lub innych spółek z Grupy (które prowadzą działalność operacyjną na znacznie mniejszą skalę względem Wnioskodawcy). W związku z powyższym, Spółka współpracuje ze spółkami z Grupy w zakresie zarządzania ww. ryzykiem w ten sposób, że spółka z Grupy może zgłosić Wnioskodawcy zapotrzebowanie na zabezpieczenie swojej pozycji na danym instrumencie bazowym (np. walucie lub surowcu). Wnioskodawca może nabyć/wystawić na rynku odpowiedni Instrument na określonych warunkach, a następnie zawrzeć identyczny kontrakt ze spółką z Grupy. W konsekwencji, w przypadku realizacji przepływu finansowego „od” lub „do” podmiotu z grupy Spółka występuje z ekonomicznego punktu widzenia jako pośrednik dokonujący transferu środków.

Zawierając Instrumenty ze spółkami z Grupy, Wnioskodawca występuje jako podmiot świadczący usługi finansowe (podlegające zasadniczo zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT) na rzecz spółek z Grupy.

Świadczenie przez Spółkę usługi na rzecz spółek z Grupy ma charakter:

1. poboczny względem działalności Wnioskodawcy, która zasadniczo polega na dostarczaniu surowców i różnego typu energii,
   
2. nieistotny z punktu widzenia działalności podstawowej Spółki, tj. bez istotnego wpływu na wynik finansowy Wnioskodawcy (przykładowo, na dzień 19 listopada 2014 r. wartości obrotu z tytułu świadczenia ww. usług finansowych na rzecz spółek z Grupy wyniosła 94 tys. PLN, przy przychodach Spółki ze sprzedaży w wysokości - 27 186 000 tys. PLN (co stanowi 0,00035% wartości przychodów, oraz 0,0045% wartości zysku z działalności operacyjnej),
   
3. nieangażujący w istotny sposób zasobów technicznych, finansowych oraz osobowych Wnioskodawcy względem podstawowej działalności gospodarczej,
   
4. czynności występujących jedynie okazjonalnie, w nieznacznej ilości w skali roku,
   
5. nienastawiony na osiągnięcie zysku, a jedynie na zabezpieczenie ekspozycji na ryzyko wahań instrumentów bazowych (charakterystycznych dla tej branży).
   
   

Spółka odlicza podatek VAT naliczony na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o VAT oraz w oparciu o proporcję wyliczoną na zasadach wyszczególnionych w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT w zw. z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT (dalej: „współczynnik struktury sprzedaży” lub „WSS”). Historycznie wartość WSS Spółki przekraczała 99%, co po zaokrągleniu proporcji, zgodnie z art. 90 ust. 4 ustawy o VAT, dawało wartość 100%. W związku z powyższym, w chwili obecnej Spółka dokonuje pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur, których nie może przypisać na zasadzie alokacji bezpośredniej do działalności opodatkowanej lub zwolnionej z podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy, w związku ze zmianą od dnia 1 stycznia 2014 r. brzmienia art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT, obrót z tytułu realizacji transakcji na Instrumentach, zawieranych przez Spółkę ze spółkami z Grupy, powinien być traktowany jako obrót z tytułu transakcji finansowych o charakterze pomocniczym (w rozumieniu art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy VAT), a w rezultacie nie powinien być przez Spółkę uwzględniany przy kalkulacji wartości WSS?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W związku ze zmianą od dnia 1 stycznia 2014 r. brzmienia art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT, obrót z tytułu realizacji transakcji na Instrumentach, zawieranych przez Spółkę ze spółkami z Grupy, powinien być traktowany jako obrót z tytułu transakcji finansowych o charakterze pomocniczym (w rozumieniu art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy VAT), a w rezultacie nie powinien być przez Spółkę uwzględniany przy kalkulacji wartości WSS.

Uzasadnienie stanowiska

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy nabywający świadczenia wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT są zasadniczo uprawnieni do odliczenia podatku VAT związanego z nabywanymi świadczeniami.

Regulacja ta formułuje fundamentalną zasadę neutralności podatku VAT, której celem jest zdjęcie z podatników VAT obciążenia ekonomicznego, jakim jest dla nich podatek VAT związany ze świadczeniami nabywanymi do wykonywania przez nich czynności dających prawo do odliczenia podatku VAT.

Natomiast, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do podatku VAT naliczonego związanego z nabywaniem świadczeń wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności: (i) dających prawo do odliczenia podatku VAT oraz (i) niedających takiego prawa podatnicy są zobowiązani w pierwszej kolejności do przyporządkowania kwot podatku VAT naliczonego do czynności dających prawo do odliczenia VAT (tzw. bezpośrednia alokacja).

W rezultacie, ze względu na fakt, że Spółka:

• dokonuje świadczeń dających prawo do odliczenia podatek VAT (tj. np. sprzedaż surowców, energii) oraz
  
• świadczy czynności niedające prawa do odliczenia podatku VAT (np. usługi zwolnione od podatku VAT),
  
  

- Wnioskodawca jest w pierwszej kolejności zobowiązany bezpośredniej alokacji kwot podatku VAT do czynności dających prawo do odliczenia podatku VAT.

Natomiast, w przypadku, gdy nie jest możliwe przez podatnika przyporządkowanie podatku VAT naliczonego do działalności dającej prawo do odliczenia oraz do działalności niedającej tego prawa, na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy VAT, podatnik jest uprawniony do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego przy zastosowaniu WSS.

Celem wprowadzenia ww. regulacji umożliwiającej podatnikom częściowe odliczenie podatku VAT od świadczeń, które są wykorzystywane jednocześnie do czynności mieszanych (tj. dających prawo do odliczenia podatku VAT, jak i niedających takiego prawa) było wypełnienie zasady neutralności podatku VAT. Zasada ta bazuje na założeniu konieczności uwolnienia podatnika VAT od ciężaru tego podatku, w zakresie, w jakim wykorzystuje on nabywane świadczenia do czynności dających prawo do odliczenia podatku VAT.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: „TSUE” lub „Trybunał”), przykładowo w wyroku z dnia 12 września 2012 r. C-388/11 Le Credit Lyonnais, gdzie TSUE przypomniał, że „System odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku VAT podlegającego zapłacie bądź zapłaconego w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT zapewnia zatem całkowitą neutralność działalności gospodarczej w zakresie obciążeń podatkowych, bez względu na jej cel i rezultaty, pod warunkiem że ona sama podlega co do zasady opodatkowaniu podatkiem VAT (zob. ww. wyrok w sprawie Royal Bank of Scotland, pkt 15 i przytoczone tam orzecznictwo).”

Tym samym, Trybunał przypomniał, że celem wprowadzenia przez ustawodawcę możliwości odliczania podatku VAT za pomocą WSS było zdjęcie z podmiotów prowadzących tzw. działalność mieszaną ciężaru podatku VAT związanego z tzw. zakupami o charakterze ogólnym, proporcjonalnie do zakresu wykonywanej przez nich czynności dających prawo do odliczenia podatku VAT.

W związku z powyższym, w zakresie, w jakim Wnioskodawca dokonuje nabycia świadczeń, które są wykorzystywane do wykonywania czynności dających prawo do odliczenia podatku VAT oraz czynności niedających takiego prawa, jest on uprawniony do odliczenia podatku VAT w wysokości określonej za pomocą WSS.

Sposób kalkulacji WSS

Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy VAT, wartość WSS, o której mowa w ust. 2, ustala się jako procentowy udział (i) rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego, (ii) w całkowitym obrocie podatnika (tj. uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo).

Wyłączenia z kalkulacji

Jednocześnie Spółka wskazuje, że zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, przy kalkulacji WSS nie uwzględnia się obrotu z tytułu określonych w ww. przepisie transakcji.

Zgodnie z art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy VAT (w brzmieniu regulacji obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.), do obrotu uwzględnianego przy kalkulacji WSS nie wlicza się m.in. obrotu z tytułu transakcji dotyczących usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Zgodnie z przywołanym przepisem, w kalkulacji wartości WSS nie uwzględnia się obrotu, który spełnia łącznie dwie przesłanki, tj.: (i) pochodzi z tytułu transakcji wymienionych m.in. w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, (ii) w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Instrument finansowy

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, dotyczy on transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 ze zm.), dalej „uOIF”.

Artykuł 2 ust. 1 pkt 2 uOIF wskazuje, że instrumentami finansowymi są w szczególności instrumenty pochodne.

W konsekwencji, Instrumenty zawierane przez Wnioskodawcę dla spółek z Grupy są instrumentami finansowymi wskazanymi w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

W rezultacie, pierwsza przesłanka wskazana w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT jest spełniona.

Pomocniczy charakter transakcji

Regulacja art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT wskazuje, że w kalkulacji WSS nie uwzględnia się obrotu z tytułu transakcji finansowych, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że przepis w obecnie obowiązującym kształcie został wprowadzony do ustawy o VAT z dniem 1 stycznia 2014 r. ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 dalej „ustawa zmieniająca”). Pierwotne brzmienie ww. regulacji wskazywało, że przy kalkulacji wartości WSS nie uwzględnia się obrotu z tytułu transakcji finansowych „w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.” Jak wynika z pkt 45 uzasadnienia do projektu ustawy zmieniającej: „Zmiana w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT polega na ściślejszym dostosowaniu przepisu do przepisu art. 174 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE. W dyrektywie mowa jest o transakcjach pomocniczych, a nie transakcjach dokonywanych sporadycznie.” Zmiana w przepisie art. 90 ust. 6 ustawy VAT miała zatem na celu dostosowanie przepisów prawa krajowego do regulacji w zakresie podatku VAT zharmonizowanych przepisami Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 174 ust. 2 lit. c) Dyrektywy VAT, w drodze odstępstwa od ust. 1, przy obliczaniu proporcji podlegającej odliczeniu nie uwzględnia się wysokości obrotu uzyskanego z transakcji, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b)-g) (tj. transakcje finansowe) jeżeli są to transakcje pomocnicze.

Ustawa o VAT, ani Dyrektywa VAT nie definiują co należy rozumieć przez transakcje o charakterze pomocniczym.

W celu określenia znaczenia zakresu pojęcia transakcji pomocniczych (lub transakcji o charakterze pomocniczym) zasadnym wydaje się więc odniesienie do dorobku orzecznictwa TSUE.

W swoim orzecznictwie Trybunał odnosił się kilkukrotnie do kwestii transakcji, które ze względu na swoją sporadyczność/pomocniczość/incydentalność w kontekście charakteru prowadzonej przez podatnika VAT działalności gospodarczej nie powinny być brane przy kalkulacji wartości WSS.

W wyroku z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie C-306/94 Regie Dauphinoise wskazał, że „Celem wyłączenia incydentalnych transakcji finansowych z mianownika ułamka używanego do obliczania współczynnika sprzedaży dającej prawo do odliczenia zgodnie z art. 19 VI Dyrektywy [odpowiednik art. 174 ust. 2 Dyrektywy VAT] jest realizacja celu całkowitej neutralności gwarantowanego wspólnym systemem VAT. Jak zauważył Rzecznik Generalny w pkt 39 swojej opinii, jeśli wszystkie wpływy z transakcji finansowych podatnika związanych z działalnością podlegającą opodatkowaniu zostałyby wliczone do mianownika współczynnika, nawet w przypadku, gdy generowanie tych wpływów nie pociąga za sobą wykorzystywania towarów lub usług podlegających VAT lub przynajmniej pociąga za sobą ich wykorzystywanie w bardzo ograniczonym zakresie, zakłóciłoby to kalkulację tego współczynnika.”

Podobnie wypowiedział się TSUE w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r., w sprawie C-77/01 EDM, gdzie wskazał, że „ W tym względzie należy stwierdzić, że dla celów stosowania art. 19 ust 1 Szóstej Dyrektywy [odpowiednik art. 173 Dyrektywy VAT] wzrost wielkości obrotu związanego z transakcjami w odniesieniu do których VAT nie podlega odliczeniu prowadzi do zmniejszenia kwoty podatku VAT, który podatnik może odliczyć. Celem wyłączenia określonych transakcji incydentalnych z mianownika ułamka służącego do kalkulacji proporcji podlegającej odliczeniu, zgodnie z drugim zdaniem art. 19 ust. 2, jest neutralizowanie negatywnych dla podatnika skutków właściwych dla omawianej kalkulacji poprzez uniknięcie takich transakcji zaburzających obliczenia i tym samym realizowanie neutralności podatku gwarantowanej przez wspólny system podatku VAT.”

Natomiast, zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez TSUE w wyroku z dnia 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 Floridienne S.A., dla uznania, że usługi finansowe są świadczone przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (tj. winny być brane przy kalkulacji WSS) konieczne jest wykazanie, iż: (i) nie występują okazjonalnie, (ii) są wykonywane w celu gospodarczym i handlowym oraz (iii) są dokonywane z zamiarem maksymalizacji zysku.

W konsekwencji, mając na względzie stanowisko Trybunału wyrażone przywołanych wyżej wyrokach, wyłączeniu z kalkulacji wartości WSS, na podstawie art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT, podlega obrót dotyczący usług finansowych świadczonych przez Podatnika, które mają charakter pomocniczy, tj.:

1. poboczny względem działalności podatnika,
   
2. nieistotny z punktu widzenia jego działalności podstawowej,
   
3. nieangażujący w istotny sposób zasobów podatnika względem działalności gospodarczej podatnika,
   
4. występujący jedynie okazjonalnie, nienastawiony na osiągnięcie zysku.
   
   
   

Spółka pragnie podkreślić, iż w zakresie przesłanek, uznania transakcji finansowych za „sporadyczne” wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”) w wyroku z dnia 14 lutego 2013 r. (sygn. akt I FSK 571/12). Orzeczenie to zostało wydane w stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2014 r., ale NSA zwrócił w jego uzasadnieniu uwagę na konieczność wykładni tego przepisu z zastosowaniem norm prawa Unii Europejskiej, w szczególności pojęcia usług „pomocniczych” w rozumieniu Dyrektywy VAT.

W ww. orzeczeniu (tj. sygn. akt I FSK 571/12) Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że „Minister Finansów wadliwie stwierdził, iż udzielanie pożyczek stanowiło i będzie stanowić (...) bezpośredni i stały element działalności Spółki i w konsekwencji wadliwie poprzestał na tym stwierdzeniu, odstępując - jak zauważył w skardze kasacyjnej - od „konieczności badania dalszych warunków i kryteriów charakteryzujących czynności sporadyczne (pomocnicze).”

W ocenie NSA: „Okoliczności, że udzielanie pożyczek daje korzyści pożyczkodawcy w postaci odsetek oraz że może służyć wspieraniu innych podmiotów (w tym powiązanych kapitałowo) w realizacji wspólnych celów, same przez się nie przesadzają o wyłączeniu z grupy czynności sporadycznych. W opozycji do takiej tezy stoją choćby motywy (...) wyroku ETS w sprawie C-77/01 ”.

W ocenie Spółki, odnosząc tezy powyższego wyroku na grunt niniejszej sprawy, należy przyjąć, iż nawet jeśli zawierane ze spółkami z Grupy transakcje mają na celu wspieranie tych podmiotów, nie można uznać, iż nie spełniają one warunków bycia usługami „pomocniczymi” w rozumieniu art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy VAT w brzmieniu nadanym od 1 stycznia 2014 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie przez Spółkę usług na rzecz spółek z Grupy (tj. zawieraniu Instrumentów) spełnia przesłanki wskazane przez TSUE do uznania ich za usługi o charakterze pomocniczym względem działalności podstawowej.

Powyższe wynika z faktu, że zawieranie przez Spółkę transakcji na Instrumentach ze spółkami z Grupy:

1. Nie jest przedmiotem działalności Spółki. Wnioskodawca prowadzi działalność zasadniczą polegającą na dostarczaniu kontrahentom m.in. surowców i różnego rodzaju energii;
   
2. Może generować nieistotne z punktu widzenia wyniku finansowego Wnioskodawcy dodatnie przepływy finansowe (tj. przykładowo, na dzień 19 listopada 2014 r. stanowiło 0,00035% wartości przychodów, oraz 0,0045% wartości zysku z działalności operacyjnej). Mogą mieć one jedynie znikomy wpływ na roczny wynik finansowy Spółki;
   
3. Nie angażują w istotny sposób zasobów finansowych, technicznych lub osobowych Wnioskodawcy,
   
4. Mogą wystąpić w nieznacznej i nieistotnej ilości, sporadycznie, w sytuacji zgłoszenia zapotrzebowania na transakcję zabezpieczającą po stronie spółek z Grupy,
   
5. Mają jedynie na celu zabezpieczenie ekspozycji na ryzyko transakcyjne związane z zawieraniem długoterminowych transakcji dotyczących surowców, które zasadniczo są wyrażone w walutach obcych. Dodatnie przepływy finansowe z tego tytułu świadczeń mają jedynie pokrywać straty wynikające ze zmian wartości na rynku instrumentów bazowych. Ryzyko to ma charakter towarzyszący podstawowej działalności gospodarczej Spółki oraz spółek z Grupy, w związku z czym działania zmierzające do ograniczania tego ryzyka również mają charakter towarzyszący, pomocniczy względem tej działalności.
   
   

Jednocześnie, Spółka pragnie wskazać, że transakcje na Instrumentach nie mogą zostać uznane za czynności będące uzupełnieniem działalności podstawowej Spółki. Przez uzupełnienie zakresu działalności, zdaniem Spółki, należałoby rozumieć rozwinięcie jej przedmiotu działalności o dodatkowe świadczenia proponowane kontrahentom. Oznaczałoby to oferowanie klientom Spółki, oprócz sprzedaży gazu oraz pozostałych surowców, również świadczenie na ich rzecz usług finansowych. Niemniej jednak w przedmiotowym przypadku, w ramach współpracy mającej na celu minimalizację ryzyka zmian instrumentów bazowych, transakcje na Instrumentach są świadczone wyłącznie na rzecz spółek z Grupy. Tym samym, zakres podmiotów do których skierowane są ww. usługi jest bardzo ograniczony. W związku z powyższym, w opinii Spółki, nie ma podstaw do stwierdzenia, że transakcje na Instrumentach stanowią uzupełnienie podstawowego zakresu działalności Spółki. Analogicznie, zawieranie transakcji na Instrumentach, nie jest działalnością planowaną (tj. Spółka nie lokuje w ww. transakcje wolnych środków w celu ich pomnażania), a bazuje na zgłoszeniu potrzeby zabezpieczania powstałego ryzyka po stronie spółek z Grupy (tj. stanowi nawet obciążenie dla Spółki). Ponadto, Spółka wskazuje, że przedmiotowe transakcje na Instrumentach winny dawać neutralny wynik finansowy Spółce (tj. w sytuacji, gdy po stronie Spółki powstanie dodatni wynik finansowy na transakcji, jednocześnie realizuje się inny zawarty przez Spółkę instrument finansowy, który powinien powodować po stronie Spółki odpływ środków w analogicznej wysokości). Tym samym, zasadą jest brak ekonomicznego wynagrodzenia z tytułu zawierania przedmiotowych transakcji (mimo wykazywania obrotu dla celów podatku VAT). Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać, że gdyby transakcje na Instrumentach były przedmiotem planowanej działalności, mając na względzie wielkość Spółki, ilość jej klientów, wielkość przychodów, racjonalne podejście wymagałoby zaangażowania znacznych zasobów osobowych i technicznych Spółki, które pozwalałaby na rozwój tego obszaru. Tymczasem, skala transakcji na Instrumentach oraz nieznaczna ilość zaangażowanych zasobów Spółki wskazuje, że czynności związane z zawieraniem ww. transakcji nie bazują na planowanym działaniu Spółki (w celu osiągania korzyści finansowych).

Dodatkowo przedmiotowe transakcje na Instrumentach nie stanowią dla Spółki bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji działalności opodatkowanej, ze względu na jej śladowe znaczenie w kontekście całości działalności operacyjnej. Powyższy wynika z faktu, że świadczenie ww. usług nie jest celem prowadzenia działalności przez Spółkę, a jedynie świadczeniem pomocniczym wynikającym ze współpracy między podmiotami z Grupy. Działalność Spółki i spółek z Grupy, w zakresie transakcji na Instrumentach przypomina bardziej współdziałanie w ramach wspólnego przedsięwzięcia - np. konsorcjum, gdzie każdy z podmiotów działa formalnie niezależnie, jednak występuje między nimi współpraca. Tym samym, taki schemat współpracy między podmiotami nie może zostać uznany za bezpośredni, stały i konieczną konsekwencję działalności operacyjnej, gdyż ma ona charakter pomocniczy jedynie względem zakresu prowadzonej działalności.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, zawierane ze spółkami z Grupy transakcje, których przedmiotem są Instrumenty, spełnia warunki uznania ww. transakcji za usługi o charakterze pomocniczym w rozumieniu art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT, czego potwierdzenie znajduje się w szczególności w wyżej przywołanym orzecznictwie TSUE oraz NSA.

Tym samym druga przesłanka wskazana w art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT jest spełniona.

W rezultacie daje to podstawę do wyłączenia z obrotu uwzględnianego przy kalkulacji WSS obrotu z tytułu świadczenia usług polegających na zawieraniu transakcji na Instrumentach przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.