Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-270/14-4/KB
z 22 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2014 r. (data wpływu 24 marca 2014 r.) uzupełnionym w dniu 6 maja 2014 r. (data wpływu 7 maja 2014 r.) na wezwanie Nr IPPP3/443-270/14-2/KB z dnia 28 kwietnia 2014 r. (data odbioru 30 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie właściwej stawki podatku dla produktów biobójczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie właściwej stawki podatku dla produktów biobójczych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 kwietnia 2014 r. (data nadania 6 maja 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 28 kwietnia 2014 r. (data odbioru 30 kwietnia 2014 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma B. prowadzi produkcję i sprzedaż produktów biobójczych. B. jest to preparat do mycia i dezynfekcji powierzchni mającej kontakt z żywnością; D. jest to proszek do prania przeznaczony do chemiczno termicznej dezynfekcji bielizny w procesie prania.

Obydwa preparaty mają pozwolenie w formie decyzji Ministra Zdrowia na obrót produktem biobójczym oraz wpis do rejestru produktów biobójczych w rozumieniu przepisów ustaw o produktach biobójczych. Obydwa preparaty mają właściwości bakteriobójcze, grzybobójcze i wirusobójcze. Produkty te są sklasyfikowane pod numerem PKWiU 20.20.14.0. Przedmiotowe środki biobójcze sprzedawane są do służby zdrowia, gastronomii, zakładów spożywczych, służby więziennej, firmom sprzątającym.

Na sprzedaż tych produktów Firma wystawia faktury VAT z nazwą produktu, numerem PKWiU 20.20.14.0. i adnotacją „tylko do wyłącznego stosowania w ochronie zdrowia” i stawką VAT 8%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy takie postępowanie jest prawidłowe?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przepis art. 41 ust. 2 stanowi, iż dla dostawy towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 W załączniku nr 3 do ustawy w poz. 83 znajduje się zapis „Preparaty odkażające o właściwościach bakteriobójczych, grzybobójczych i wirusobójczych, mające zastosowanie wyłącznie w ochronie zdrowia, na które zostało wydane pozwolenie tymczasowe albo dokonany wpis do rejestru produktów biobójczych w rozumieniu przepisów ustawy o produktach biobójczych”.

Celem ich sprzedaży jest wyłącznie zastosowanie w ochronie zdrowia, ponieważ eliminują zagrożenia dla zdrowia człowieka, zabijając chorobotwórcze bakterie, grzyby i wirusy, które mogły by być źródłem różnych chorób, zakażeń i epidemii.

Ustalając stawkę 8% podatku od towarów i usług Firma posiłkowała się interpretacją Izby Skarbowej w Warszawie z 29 czerwca 2011 r. (IPPP3/443-504/11-2/KB), która brzmi:

Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 29 czerwca 2011r. (IPPP3/443-504/11-2/KB), dotyczącej właściwej stawki VAT dla środków biobójczych stwierdziła, że „analiza treści zapisu wyłącznie w ochronie zdrowia” - zawartego w poz. 83 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług - dokonana w oparciu o wykładnię językową prowadzi do wniosku, że przedmiotowe preparaty muszą być przeznaczone tylko do ochrony zdrowia, a więc w celu zabezpieczenia żywych organizmów przed czymś co jest niekorzystne dla ich prawidłowego funkcjonowania. Zatem »ochrona« ta dotyczy wszystkich organizmów żywych bez względu na ich gatunek lub rodzaj. Preparaty te winny mieć za zadanie obronić daną jednostkę przed czymś co może stanowić dla jej zdrowia zagrożenie. (...) Istotny z punktu widzenia „zastosowania” tych preparatów jest cel ich sprzedaży do wyłącznego stosowania w ochronie zdrowia, a nie ich dalsze, faktyczne wykorzystanie przez nabywcę. Ponadto ustawodawca w żaden sposób nie wskazuje, że przedmiotowe preparaty muszą być wykorzystywane wyłącznie przez podmioty zajmujące się ochroną zdrowia. Zatem nie ma podstaw prawnych aby uznać, że produkty te muszą być nabywane przez placówki z zakresu opieki zdrowia, tj. przychodnie, gabinety zabiegowe, stomatologiczne, kosmetyczne, hurtownie farmaceutyczne. Ważnym elementem jest sprzedaż tych produktów jako środków do zastosowania wyłącznie w ochronie zdrowia, a nie charakter miejsca, w którym zostaną one użyte.”

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że stawka VAT 8% jest prawidłowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi przepis art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podkreślić należy, że prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT, jeśli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne – zgodnie z cyt. art. 5a ustawy. Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

Klasyfikacją towarów i usług, która ma aktualnie zastosowanie do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, poprzez powoływanie w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w ustawie, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
  
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  

W poz. 83 ww. załącznika nr 3, przez umieszczenie oznaczenia - ex 20.20.14.0, wymieniono, zaliczone do grupowania PKWiU (2008) 20.20.14.0 „Środki odkażające” – wyłącznie preparaty odkażające o właściwościach bakteriobójczych, grzybobójczych i wirusobójczych, mające zastosowanie wyłącznie w ochronie zdrowia, na które zostało wydane pozwolenie tymczasowe albo dokonany wpis do rejestru produktów biobójczych w rozumieniu przepisów ustawy o produktach biobójczych.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Zatem umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania obniżonej stawki podatku VAT tylko do towarów należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru”.

Tak więc, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT dotyczy wyłącznie danego towaru z danego grupowania.

W konsekwencji, istotnym w przedmiotowej sprawie jest właściwe zaklasyfikowanie według PKWiU przez Wnioskodawcę, towarów objętych zapytaniem.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „w ochronie zdrowia”. W procesie stosowania prawa organ podatkowy dokonuje interpretacji norm prawnych zawartych w ustawach i rozporządzeniach za pomocą różnych wykładni. Jednakże w przypadku prawa podatkowego dominującą wykładnią jest wykładnia literalna, gdyż w prawie tym obowiązuje prymat wykładni gramatycznej.

Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.) „ochrona” oznacza „zabezpieczenie przed czymś niekorzystnym, złym lub niebezpiecznym”, „to, co przed czymś ochrania”.

Z kolei przez „zdrowie” zgodnie z ww. słownikiem należy rozumieć „stan żywego organizmu, w którym wszystkie funkcje przebiegają prawidłowo”, „stan, w jakim znajduje się żywy organizm”, „dobre funkcjonowanie jakiegoś systemu”.

Wobec powyższego, analiza treści zapisu „wyłącznie w ochronie zdrowia” – zawartego w poz. 83 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług – dokonana w oparciu o wykładnię językową prowadzi do wniosku, że przedmiotowe preparaty muszą być przeznaczone tylko do ochrony zdrowia, a więc w celu zabezpieczenia żywych organizmów przed czymś co jest niekorzystne dla ich prawidłowego funkcjonowania. Zatem „ochrona” ta dotyczy wszelkich organizmów żywych bez względu na ich gatunek lub rodzaj. Preparaty te winny mieć za zadanie obronić daną jednostkę przed czymś co może stanowić dla jej zdrowia zagrożenie.

Podkreślić należy, że istotny z punktu widzenia „zastosowania” tych preparatów jest cel ich sprzedaży do wyłącznego stosowania w ochronie zdrowia, a nie ich dalsze, faktyczne wykorzystanie przez nabywcę. Ponadto ustawodawca w żaden sposób nie wskazuje, że przedmiotowe preparaty muszą być wykorzystywane wyłącznie przez podmioty zajmujące się ochroną zdrowia. Zatem nie ma podstaw prawnych aby uznać, że produkty te muszą być nabywane przez placówki z zakresu opieki zdrowia, tj. przychodnie, gabinety zabiegowe, stomatologiczne, kosmetyczne, hurtownie farmaceutyczne. Ważnym elementem jest sprzedaż tych produktów jako środków do zastosowania wyłącznie w ochronie zdrowia, a nie charakter miejsca, w którym zostaną one użyte.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z 13 września 2002 r. o produktach biobójczych (Dz.U. z 2007 r. Nr 39, poz. 252, z późn. zm.), produkt biobójczy stanowi substancję czynną lub preparat zawierający co najmniej jedną substancję czynną, w postaciach, w jakich są dostarczone użytkownikowi, przeznaczony do niszczenia, odstraszania, unieszkodliwiania, zapobiegania działaniu lub kontrolowania w jakikolwiek inny sposób organizmów szkodliwych przez działanie chemiczne lub biologiczne.

Stosownie natomiast do art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, w obrocie i stosowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą znajdować się tylko te produkty biobójcze, na które:

1. zostało wydane pozwolenie na wprowadzanie do obrotu, zwane dalej „pozwoleniem”,
   
2. zostało wydane pozwolenie tymczasowe,
   
3. została wydana decyzja o wpisie do rejestru produktów biobójczych niskiego ryzyka, zwana dalej „wpisem do rejestru”,
   
4. zostało wydane pozwolenie na obrót, o którym mowa w art. 54
   
   - oraz są sklasyfikowane, opakowane i oznakowane zgodnie z wymaganiami określonymi w ustawie.
   
   

W myśl art. 5 ust. 1 powołanej ustawy, pozwolenie wydaje oraz wpisu do rejestru dokonuje Prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, zwany dalej "Prezesem Urzędu", na okres nie dłuższy niż 10 lat, licząc od daty pierwszego albo kolejnego włączenia substancji czynnej do załącznika I lub IA do dyrektywy 98/8/WE, i nieprzekraczający terminu ważności określonego dla danej substancji czynnej w tych załącznikach.

Z kolei, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, wnioski o wydanie pozwolenia, pozwolenia tymczasowego albo wpisu do rejestru, zmiany danych stanowiących podstawę wydania pozwolenia, pozwolenia tymczasowego albo wpisu do rejestru, przedłużenie terminu ważności pozwolenia, pozwolenia tymczasowego albo wpisu do rejestru podmiot odpowiedzialny składa do Prezesa Urzędu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi produkcję i sprzedaż produktów biobójczych.

B. jest to preparat do mycia i dezynfekcji powierzchni mającej kontakt z żywnością. D. jest to proszek do prania przeznaczony do chemiczno-termicznej dezynfekcji bielizny w procesie prania. Obydwa preparaty mają pozwolenie w formie decyzji Ministra Zdrowia na obrót produktem biobójczym oraz wpis do rejestru produktów biobójczych w rozumieniu przepisów ustawy o produktach biobójczych. Obydwa preparaty mają właściwości bakteriobójcze, grzybobójcze i wirusobójcze. Produkty te są sklasyfikowane pod numerem PKWiU 20.20.14.0. Przedmiotowe środki biobójcze sprzedawane są do służby zdrowia, gastronomii, zakładów spożywczych, służby więziennej, firmom sprzątającym. Na sprzedaż tych produktów Wnioskodawca wystawia faktury VAT z nazwą produktu, numerem PKWiU 20.20.14.0. i adnotacją „tylko do wyłącznego stosowania w ochronie zdrowia” i stawką VAT 8%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy stosuje właściwą stawkę przy sprzedaży ww. produktów.

Z uwagi na przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz wskazany powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że skoro wskazane preparaty, zaklasyfikowane przez Wnioskodawcę do PKWiU 20.20.14.0, są środkami o właściwościach bakteriobójczych, grzybobójczych i wirusobójczych wpisanymi do Rejestru Produktów Biobójczych w rozumieniu przepisów ustawy o produktach biobójczych i na obrót nimi zostało wydane pozwolenie w formie decyzji Ministra Zdrowia, to ich dostawa podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, w związku z poz. 83 załącznika nr 3 do tej ustawy, niezależnie od tego kto jest nabywcą tego produktu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie klasyfikacji statystycznej wskazanej przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego. Organ podatkowy nie jest uprawniony do klasyfikowania towarów lub usług do odpowiednich symboli PKWiU. W świetle zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zaliczenie danego towaru lub usługi do odpowiedniego grupowania tej klasyfikacji należy do obowiązków zainteresowanego podmiotu (producenta, importera, usługodawcy).

Ponadto, nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.