2014.11.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-787/14-4/DG
z 28 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy -przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.) na wezwanie z dnia 28 października 2014 r. znak IPPP2/443-787/14-2/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od zakupu, rat leasingowych, kosztów eksploatacji i zakupu paliwa dotyczących samochodów osobowych przeznaczonych do wykorzystania w celach służbowych oraz przez pracowników w celach prywatnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 5 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.) na wezwanie z dnia 28 października 2014 r. znak IPPP2/443-787/14-2/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od zakupu, rat leasingowych, kosztów eksploatacji i zakupu paliwa dotyczących samochodów osobowych przeznaczonych do wykorzystania w celach służbowych oraz przez pracowników w celach prywatnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (B. lub Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dystrybucji wyrobów spożywczych (mleczarskich). Do celów związanych z prowadzoną działalnością, Spółka m.in. wykorzystuje samochody osobowe o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (Samochody). Samochody są oddawane do korzystania poszczególnym pracownikom Spółki, w przypadku których - ze względu na charakter wykonywanej przez nich pracy oraz zakres powierzonych im obowiązków służbowych - udostępnienie im Samochodu jest uzasadnione.

Spółka zakłada, że - jakkolwiek zasadniczym celem udostępnienia Samochodów pracownikom jest umożliwienie im prawidłowego i efektywnego wykonywania obowiązków służbowych - to w praktyce są one w pewnej mierze wykorzystywane również w naturalny sposób do celów prywatnych (niezwiązanych z wykonywaniem obowiązków służbowych) pracowników. W tym zakresie, B. przyjęła model ustalania wartości świadczenia polegającego na oddaniu pracownikowi Samochodu do korzystania do celów prywatnych w danym okresie rozliczeniowym - miesiącu kalendarzowym (przy zastosowaniu formuły obliczeniowej odwołującej się do kilku parametrów, m.in. kosztów utrzymania i eksploatacji Samochodu, kosztu paliwa, przebiegu pojazdu do celów prywatnych itp.). Tak ustalona wartość jest następnie potrącana przez Spółkę z comiesięcznego wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi. Innymi słowy, oddanie pracownikowi Samochodu do korzystania do celów prywatnych ma charakter odpłatny.

Szczegółowe zasady dotyczące oddawania pracownikom Spółki Samochodów do celów prywatnych są ustalone w odpowiednich dokumentach wewnętrznych Spółki, w tym w szczególności w „Regulaminie udostępniania i używania samochodów służbowych” (Regulamin). Regulamin:

przewiduje, że pracownik nie ma prawa, bez pisemnego upoważnienia Spółki, używać Samochodu do celów prywatnych;
określa sytuacje, w których przyjmuje się, że pracownik korzysta z Samochodu do celów prywatnych (np. dojazdy do pracy, powroty z pracy, używanie Samochodu w dni powszednie po godzinach pracy, używanie Samochodu w dni wolne od pracy, podczas urlopu itp.);
zawiera ustalenie, że pracownik, któremu Spółka udzieliła upoważnienia do korzystania z Samochodu do celów prywatnych, może z tego uprawnienia skorzystać wyłącznie po wyrażeniu zgody na ponoszenie w związku z tym odpłatności ustalonej przy zastosowaniu formuły obliczeniowej określonej w Regulaminie;
określa formułę obliczeniową ustalania odpłatności ponoszonej przez pracownika na rzecz Spółki w związku z korzystaniem z Samochodu do celów prywatnych, a także określa wartości poszczególnych elementów tej formuły.

W szczególności, zgodnie z Regulaminem stosuje się następujące formy rozliczania poszczególnych pracowników z korzystania z Samochodów do celów prywatnych:

„ryczałt” – stałe miesięczne obciążenie według stawek określonych w załączniku do Regulaminu, wynikające z korzystania przez pracownika z Samochodu do celów prywatnych;
„ryczałt + kilometry prywatne” - stałe miesięczne obciążenie według stawek określonych w załączniku do Regulaminu (jak powyżej) plus dodatkowo obciążenie za przejechane kilometry w celach prywatnych w dni powszednie w godzinach 18.00-3.00 oraz wszystkie kilometry przejechane w dni wolne od pracy oraz w okresie nieobecności pracownika w pracy (urlopy, zwolnienia lekarskie);
„kilometry prywatne” – miesięczne obciążenie za przejechane kilometry w celach prywatnych w dni powszednie w godzinach 18.00-3.00 oraz wszystkie kilometry przejechane w dni wolne od pracy oraz w okresie nieobecności pracownika w pracy (urlopy, zwolnienia lekarskie);

- zawiera opis procedury określania wymiaru korzystania przez pracownika z Samochodu do celów prywatnych. Z procedury wynika m.in., że pracownik każdorazowo, w trybie comiesięcznym, akceptuje sporządzony dokument pt. „Potwierdzenie kilometrów prywatnych” (według wzoru stanowiącego załącznik do Regulaminu), z którego wynika dokładna liczba kilometrów stanowiących przebieg Samochodu do celów prywatnych pracownika w rozbiciu na poszczególne (pojedyncze) dni.

Ponadto, Spółka zamierza prowadzić ewidencję przebiegu Samochodów, które są odpłatnie udostępniane pracownikom do korzystania do celów prywatnych. Ewidencja będzie zawierać:

numer rejestracyjny Samochodu;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd-dokąd), liczbę przejechanych kilometrów, imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem – potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

W celu zapewnienia prawidłowości danych i informacji zawartych w ewidencji (w szczególności dotyczących daty i celu wyjazdu, opisu trasy, liczby przejechanych kilometrów), Spółka zamierza wdrożyć procedurę umożliwiającą umieszczanie tych danych i informacji oraz ich weryfikację przy zastosowaniu systemu Global Positioning System (GPS), który jest zainstalowany w poszczególnych Samochodach i który umożliwia uzyskanie dokładnych danych o położeniu Samochodu, trasie przejazdu Samochodu itd. Spółka zamierza w tym zakresie korzystać również posiłkowo (w przypadku niemożności skorzystania z systemu GPS) z odpowiednich oświadczeń składanych przez pracowników.

W nadesłanym uzupełnieniu z dnia 5 listopada 2014 r. Spółka wskazała, że zgodnie z Regulaminem pracownik ma obowiązek odstawiania Samochodu po godzinach pracy oraz w dni wolne od pracy na parking strzeżony przy biurze B., bądź – jeżeli Pracownik uzyskał zgodę na parkowanie Samochodu w miejscu swojego zamieszkania (zgodnie ze wzorem stanowiącym załącznik do Regulaminu) dołożenie wszelkich starań do zapewnienia bezpieczeństwa Samochodu.

W sytuacji, w której na podstawie zgody Spółki pracownik parkuje Samochód w miejscu swojego zamieszkania, dojazdy do pracy oraz powroty z pracy, a także używanie Samochodu w dni powszednie poza godzinami pracy oraz w dni wolne od pracy jest uznawane za korzystanie z Samochodu do celów prywatnych pracownika.

Oznacza to, że w ramach zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku:

w zakresie, w jakim Samochody są wykorzystywane przez pracowników Spółki wykonujących swoje obowiązki służbowe w biurze B. – w godzinach pracy są one parkowane (garażowane) na parkingu strzeżonym przy biurze B., tzn. na parkingu przedsiębiorstwa Spółki;
w zakresie, w jakim Samochody są wykorzystywane przez pracowników B. wykonujących swoje obowiązki służbowe poza biurem B. – w godzinach pracy nie są one parkowane (garażowane) w jednym, konkretnym miejscu (ponieważ są w ciągłym, bieżącym użyciu);
poza godzinami pracy pracowników (zarówno wykonujących swoje obowiązki służbowe w biurze B., jak i poza biurem Spółki) zasadą jest, że Samochody powinny być parkowane (garażowane) na parkingu strzeżonym przy biurze B., tzn. na parkingu przedsiębiorstwa Spółki. Przy czym, w przypadku udzielenia odpowiedniej zgody przez Spółkę pracownikowi, poza godzinami pracy Samochód może być parkowany (garażowany) w miejscu zamieszkania pracownika.

Z powyższego wynika, że nie jest przewidziany bezwzględny obowiązek pozostawiania Samochodów przez pracowników B. na parkingu przedsiębiorstwa Spółki, bez możliwości korzystania z tych Samochodów przez pracowników po godzinach pracy (z powodów wskazanych poniżej).

Jak rozumie Spółka, wprowadzenie obowiązku pozostawiania Samochodów przez pracowników po godzinach pracy na parkingu przedsiębiorstwa Spółki (tzn. parkowanie Samochodów wyłącznie na tym parkingu) miałoby mieć na celu pozbawienie możliwości korzystania Samochodów przez pracowników do celów prywatnych – tzn. zagwarantowanie lub przynajmniej uprawdopodobnienie, że Samochody nie są wykorzystywane w tych celach po godzinach pracy.

Tymczasem, jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę we Wniosku:

intencją Spółki nie jest całkowite wyeliminowanie zjawiska (jako takiego) polegającego na korzystaniu przez pracowników z Samochodów do celów prywatnych;
celem Spółki jest natomiast, aby korzystanie przez pracowników z Samochodów do celów prywatnych odpowiednio odzwierciedlone w prowadzonej w tym celu ewidencji przebiegu poszczególnych Samochodów – stanowiło, ze względu na wprowadzoną z tego tytułu odpłatność (na poziomie rynkowym) ponoszoną przez pracowników na rzecz B., wykorzystanie Samochodów do celów działalności B.

Dla osiągnięcia tego celu, nie jest konieczne wprowadzenie obowiązku pozostawiania Samochodów przez pracowników po godzinach pracy na parkingu przedsiębiorstwa Spółki. Dysponując bowiem możliwością korzystania z Samochodów po godzinach pracy (tzn. bez obowiązku pozostawiania ich na parkingu przedsiębiorstwa B.), pracownicy z założenia będą korzystać z Samochodów poza godzinami pracy wyłącznie w celach prywatnych i będą z tego tytułu ponosić na rzecz Spółki odpowiednią, rynkową odpłatność.

Przebieg Samochodów poza godzinami pracy – stanowiący odpłatne korzystanie z Samochodów przez pracowników do celów prywatnych – będzie dokładnie zmierzony i ustalony przy zastosowaniu zainstalowanego w Samochodach systemu GPS, wskazującego czas korzystania z Samochodu oraz przebieg Samochodu w tym czasie.

Innymi słowy, ilekroć dany Samochód będzie wykorzystywany przez pracownika poza godzinami pracy – wiadomo będzie, (i) że pracownik korzystał wtedy z Samochodu wyłącznie do celów prywatnych, (ii) w jakim zakresie korzystał z Samochodu do tych celów (ile kilometrów przejechał), (iii) jaka powinna być ponoszona przez niego odpłatność z tego tytułu na rzecz Spółki.

W związku z tym, zdaniem Spółki, brak wprowadzenia obowiązku pozostawiania Samochodów przez pracowników po godzinach pracy na parkingu przedsiębiorstwa Spółki (lub możliwość parkowania Samochodów poza godzinami pracy w miejscu zamieszkania pracowników) jest bez znaczenia dla uznania, że

w ramach zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem Wniosku – Samochody są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej B. (w rozumieniu art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT) oraz wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki (w rozumieniu art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT). W konsekwencji powyższego, B. stoi na stanowisku, że również w sytuacji braku wprowadzenia takiego obowiązku Spółka będzie mieć prawo do odliczenia całej kwoty podatku VAT naliczonego od poniesionych wydatków związanych z Samochodami (przy jednoczesnym prowadzeniu wymaganej ewidencji przebiegu Samochodów).

Spółka wskazuje, że w ramach zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem Wniosku:

Regulamin zawiera postanowienia, które eliminują używanie Samochodów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez B. (przedstawione szczegółowo poniżej);

Spółka zamierza sprawować nadzór nad przestrzeganiem Regulaminu (w sposób przedstawiony poniżej).

Jak wskazano we Wniosku, zdaniem Spółki używanie Samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej B. (w rozumieniu art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT) oraz wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki (w rozumieniu art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT) wynika z faktu, że Samochód jest efektywnie w każdej chwili wykorzystywany na jeden z dwóch poniższych sposobów:

w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych przez pracownika – w tym zakresie, istnieje oczywisty i bezpośredni związek pomiędzy wykonywaniem tych obowiązków przez pracownika a działalnością gospodarczą prowadzoną przez B.;

lub
w związku z odpłatnym oddaniem Samochodu pracownikowi do używania w celach innych niż związane z wykonywaniem obowiązków służbowych — w tym zakresie, samo oddanie Samochodu pracownikowi stanowi działalność gospodarczą prowadzoną przez B., prowadzoną w celach zarobkowych.

W tym kontekście, Spółka wskazuje, że Regulamin zawiera szereg postanowień wskazujących, że Samochód jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej B. (a tym samym eliminujących efektywnie używanie Samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę). W szczególności, zgodnie z Regulaminem:

pracownik nie ma prawa, bez pisemnego upoważnienia ze strony Spółki, używania Samochodu do celów prywatnych;
za korzystanie z Samochodu do celów prywatnych uważa się w szczególności: dojazdy do pracy (domyślnie z miejsca zamieszkania), powroty z pracy (domyślnie do miejsca zamieszkania), używanie Samochodu w dni powszednie w godz. 18.00-3.00, używanie Samochodu w dni wolne od pracy) używanie Samochodu podczas urlopu i zwolnienia lekarskiego, używanie Samochodu czasowe w celach innych niż wykonywanie zadań/czynności na rzecz Spółki;
pracownik, któremu Spółka udzieliła upoważnienia do korzystania z Samochodu do celów prywatnych, może z tego uprawnienia skorzystać wyłącznie po wyrażeniu zgody na ponoszenie w związku z tym odpłatności ustalonej przy zastosowaniu formuły obliczeniowej określonej w Regulaminie. Innymi słowy, w przypadku otrzymania upoważnienia ze strony B., pracownik jest obciążany za korzystanie z Samochodu do celów prywatnych (obciążenia naliczane i potrącane z wynagrodzenia pracownika po zakończeniu każdego miesiąca, faktura VAT wystawiana przez Spółkę na pracownika);
kwota obciążenia pracownika z tego tytułu jest ustalana przy zastosowaniu odpowiedniej formuły obliczeniowej. W szczególności, zgodnie z Regulaminem stosuje się następujące formy rozliczania poszczególnych pracowników z korzystania z Samochodów do celów prywatnych:
1. „ryczałt” – stałe miesięczne obciążenie według stawek określonych w załączniku do Regulaminu, wynikające z korzystania przez pracownika z Samochodu do celów prywatnych;
2. „ryczałt + kilometry prywatne” stałe miesięczne obciążenie według stawek określonych w załączniku do Regulaminu (jak powyżej) plus dodatkowo obciążenie za przejechane kilometry w celach prywatnych w dni powszednie w godzinach 18.00-3.00 oraz wszystkie kilometry przejechane w dni wolne od pracy oraz w okresie nieobecności pracownika w pracy (urlopy, zwolnienia lekarskie);
3. „kilometry prywatne” – miesięczne obciążenie za przejechane kilometry w celach prywatnych w dni powszednie w godzinach 18.00-3.00 oraz wszystkie kilometry przejechane w dni wolne od pracy oraz w okresie nieobecności pracownika w pracy (urlopy, zwolnienia lekarskie);
pracownik każdorazowo, w trybie comiesięcznym, akceptuje sporządzony dokument pt. Potwierdzenie kilometrów prywatnych” (według wzoru stanowiącego załącznik do Regulaminu), z którego wynika dokładna liczba kilometrów stanowiących przebieg Samochodu do celów prywatnych pracownika w rozbiciu na poszczególne (pojedyncze) dni.

Spółka zamierza sprawować nadzór nad przestrzeganiem Regulaminu (poszczególnych postanowień przedstawionych powyżej) przede wszystkim z wykorzystaniem systemu GPS, który jest zainstalowany w poszczególnych Samochodach i który umożliwia uzyskanie dokładnych danych o położeniu Samochodu w danym czasie, trasie przejazdu Samochodu itd.

W szczególności, dane pochodzące z systemu GPS umożliwiają Spółce weryfikację, czy i w jakim zakresie Samochód jest wykorzystywany:

w celu dojazdu do pracy (domyślnie z miejsca zamieszkania);
w celu powrotu z pracy (domyślnie do miejsca zamieszkania);
w dni powszednie w godz. 18.00-3.00;
w dni wolne od pracy;
podczas urlopu i zwolnienia lekarskiego;
w celach innych niż wykonywanie zadań/czynności na rzecz Spółki;

a więc w tym zakresie, w jakim zgodnie z Regulaminem Samochód jest wykorzystywany do celów prywatnych przez Pracownika.

Dane pochodzące z systemu GPS są obiektywne i niepodatne na ingerencję z zewnątrz (np. na możliwość manipulowania tymi danymi i zniekształcania tych danych przez pracowników).

Dane te, przy zastosowaniu odpowiednich systemów informatycznych, będą importowane do odpowiednich dokumentów stosowanych przez B. w związku z używaniem Samochodów, w tym m.in. do dokumentu pt. „Potwierdzenie kilometrów prywatnych” (według wzoru stanowiącego załącznik do Regulaminu), z którego wynika dokładna liczba kilometrów stanowiących przebieg Samochodu do celów prywatnych pracownika w rozbiciu na poszczególne (pojedyncze) dni.

W świetle powyższego, B. będzie każdorazowo dysponować pełnymi i kompletnymi, a przy tym obiektywnymi i wiarygodnymi danymi dotyczącymi zakresu i sposobu wykorzystania Samochodu przez pracownika. W szczególności, na podstawie danych pochodzących z systemu GPS Spółka będzie w stanie określić precyzyjnie, że (oraz w jakim zakresie) Samochód jest efektywnie w każdej chwili wykorzystywany na jeden z dwóch poniższych sposobów:

w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych przez pracownika – w tym zakresie, istnieje oczywisty i bezpośredni związek pomiędzy wykonywaniem tych obowiązków przez pracownika a działalnością gospodarczą prowadzoną przez B.;

lub
w związku z odpłatnym oddaniem Samochodu pracownikowi do używania w celach innych niż związane z wykonywaniem obowiązków służbowych – w tym zakresie, samo oddanie Samochodu pracownikowi stanowi działalność gospodarczą prowadzoną przez B., prowadzoną w celach zarobkowych.

Tym samym, B. będzie dysponować efektywnymi narzędziami nadzoru nad realizacją odpowiednich postanowień Regulaminu, zgodnie z którymi Samochody są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej B. (w rozumieniu art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT) oraz wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki (w rozumieniu art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT).

B. wskazuje, że w chwili obecnej przedmiot działalności Spółki, zgodnie z aktualną treścią wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (Dział 3, Rubryka 1 „Przedmiot działalności”, pozycja 1 „Przedmiot działalności przedsiębiorcy”) nie obejmuje działalności sklasyfikowanej według Polskiej Klasyfikacji Działalności w grupie 77.1 „Wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli”, w tym w szczególności w podklasie 77.11.Z „Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek”.

Jednocześnie Spółka informuje, że w ramach zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem Wniosku, Spółka zamierza dokonać czynności niezbędnych do tego, aby wynajem samochodów osobowych został formalnie ujęty jako przedmiot działalności Spółki, tzn.:

zgromadzenie wspólników Spółki podejmie uchwałę o zmianie umowy Spółki polegającej na rozszerzeniu przedmiotu działalności Spółki tak, aby obejmował on działalność sklasyfikowaną według PKD w jednej lub więcej klas/podklas wchodzących w skład grupy 77.1 „Wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych”, w tym w szczególności podklasę 77.11 .Z „Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek”;
zgłoszenie wniosku o zmianę wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego tak, aby uwzględnić zmianę umowy Spółki (rozszerzenie przedmiotu działalności Spółki).

Wyżej wymienione czynności powinny z założenia doprowadzić do tego, aby nie było wątpliwości co do tego, że formalnie ujęty przedmiot działalności B. (według wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego) prawidłowo odzwierciedlał fakt, że Spółka prowadzi regularną działalność gospodarczą, polegającą na odpłatnym oddawaniu Samochodów pracownikom do korzystania w celach prywatnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym:

odpłatne używanie przez pracowników B. Samochodów do celów prywatnych, na zasadach przedstawionych w opisie powyżej, stanowi wykorzystywanie Samochodów do działalności gospodarczej firmy;
w konsekwencji, Samochody są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej B. (w rozumieniu art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT) oraz wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki (w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT);
w związku z tym – przy jednoczesnym prowadzeniu wymaganej ewidencji przebiegu Samochodów – Spółka będzie mieć prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego od poniesionych wydatków związanych z Samochodami – w tym od raty leasingowej, opłat serwisowych, kosztów eksploatacji, a także od paliwa – od dnia, od którego będzie prowadzona odpowiednia ewidencja przebiegu dla poszczególnych Samochodów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Istota stanowiska wnioskodawcy

Spółka stoi na stanowisku, zgodnie z którym:

odpłatne używanie przez pracowników B. Samochodów do celów prywatnych, na zasadach przedstawionych w opisie powyżej, stanowi wykorzystywanie Samochodów do działalności gospodarczej firmy;
w konsekwencji, Samochody są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej B. (w rozumieniu art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT) oraz wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki (w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT);
w związku z tym – przy jednoczesnym prowadzeniu wymaganej ewidencji przebiegu Samochodów – Spółka będzie mieć prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego od poniesionych wydatków związanych z Samochodami – w tym od raty leasingowej, opłat serwisowych, kosztów eksploatacji, a także od paliwa – od dnia, od którego będzie prowadzone odpowiednia ewidencja przebiegu dla poszczególnych Samochodów.

Pojęcie działalności gospodarczej na gruncie podatku VAT

2.1. Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców, usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepisy ustawy o VAT nie uzależniają kwalifikacji danej działalności jako działalności gospodarczej od spełnienia jakichkolwiek innych (dodatkowych) warunków lub kryteriów.

W szczególności, kwalifikacja danej działalności jako działalności gospodarczej na gruncie podatku VAT nie jest uzależniona od:

skali danej działalności (np. wielkości obrotu uzyskiwanego w związku z działalnością danego rodzaju, proporcji w jakiej taki obrót pozostaje w stosunku do pozostałych rodzajów działalności);
tego, czy dana działalność stanowi lub jest uznana za główny rodzaj działalności wykonywanej przez podatnika, czy też za dodatkowy rodzaj działalności;
tego, czy dany rodzaj działalności został formalnie zgłoszony przez podatnika w toku odpowiednich procedur rejestracyjnych.

2.2. Indywidualna sytuacja Spółki

Odnosząc powyższe do indywidualnej sytuacji Spółki będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że oddanie przez Spółkę swoim pracownikom Samochodów do odpłatnego używania do celów prywatnych wypełnia tak sformułowane znamiona działalności gospodarczej, ponieważ:

stanowi działalność prowadzoną przez Spółkę jako producenta i handlowca (dystrybutora produkowanych przez siebie produktów);
polega na wykorzystaniu towarów (w tym przypadku - Samochodów) w sposób ciągły i dla celów zarobkowych. W szczególności:
Samochody stanowią towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT (rzeczy oraz ich części a także wszelkie postaci energii);
Spółka w sposób celowy i zamierzony oddaje Samochody pracownikom do korzystania w celach prywatnych jak również w sposób celowy i zamierzony ustala z tego tytułu odpłatność pobieraną od pracowników;
poprzez oddanie przez Spółkę swoim pracownikom Samochodów do odpłatnego używania do celów prywatnych Spółka osiąga od pracowników konkretną odpłatność stanowiącą cele zarobkowe w rozumieniu art. 15 ust 2 ustawy o VAT;
działalność Spółki w tym zakresie jest prowadzona w sposób ciągły w tym sensie, że odpłatność ze strony pracownika z tytułu korzystania z Samochodu do celów prywatnych jest pobierana przez Spółkę za każdy kolejny okres rozliczeniowy (miesiąc), w którym pracownik korzysta z Samochodu, a także nie występują okresy, w których Spółka nie pobierałaby odpłatności ze strony pracowników za korzystanie z Samochodów do celów prywatnych. Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że odpłatne używanie przez pracowników B. samochodów służbowych do celów prywatnych, na zasadach przedstawionych w opisie powyżej, stanowi wykorzystywanie samochodów do działalności gospodarczej B.

Wykorzystywanie Samochodów „do działalności gospodarczej”

3.1. Uwagi ogólne

Jak wskazano wcześniej dla potrzeb art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT nie została sformułowana jakakolwiek własna odrębna definicja działalności gospodarczej podatnika.

Analiza art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, a także analiza art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT (gdzie mowa jest o użyciu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą) wskazuje, że przez wykorzystywanie pojazdu samochodowego do działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu tych przepisów należy rozumieć każdą sytuację, w której:

użycie samochodu, korzystanie z niego itp. wynika z konieczności lub chęci wykonywania czynności związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą (tzn. przyczyną korzystania z samochodu jest fakt, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą i chce zrealizować konkretne cele związane z jej prowadzeniem);

lub
sam fakt użycia samochodu przez użytkownika wynika z tego, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą w tym konkretnym zakresie (tzn. w zakresie oddawania samochodu do używania).

Przykładem pierwszej sytuacji jest np. sytuacja, w której pracownik podatnika korzysta z powierzonego mu samochodu w celu prawidłowego wykonania powierzonych mu obowiązków służbowych (np. odbycia szeregu spotkań służbowych z kontrahentami pracodawcy w różnych miejscach w ciągu jednego dnia itp.).

Przykładem drugiej sytuacji jest np. sytuacja, w której podatnik oddaje samochód do odpłatnego korzystania użytkownikowi. Typowym przykładem takiej sytuacji jest np. krótkoterminowy wynajem samochodów.

W praktyce obie zarysowane powyżej sytuacje mogą dotyczyć jednego i tego samego samochodu. Dotyczy to sytuacji, w której pracodawca powierza samochód pracownikowi w celu wykonywania obowiązków służbowych a jednocześnie dopuszcza możliwość używania tego samochodu przez pracownika do celów innych niż służbowe, zastrzegając jednocześnie odpowiednią (rynkową) odpłatność z tego tytułu. W takiej sytuacji, samochód jest efektywnie w każdej chwili wykorzystywany do celów działalności gospodarczej podatnika (rozumianej jak powyżej), na jeden z dwóch poniższych sposobów:

w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych przez pracownika – w tym zakresie, istnieje oczywisty i bezpośredni związek pomiędzy wykonywaniem tych obowiązków przez pracownika a działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika;

lub
w związku z odpłatnym oddaniem samochodu pracownikowi do używania w celach innych niż związane z wykonywaniem obowiązków służbowych – w tym zakresie, samo oddanie samochodu pracownikowi stanowi działalność gospodarczą prowadzoną przez firmę, prowadzoną w celach zarobkowych.

Jak należy zauważyć, prawidłowość powyższego stanowiska znajduje swoje odzwierciedlenie również w poglądzie przedstawionym w dokumencie przedstawionym przez urzędników Ministerstwa Finansów, zatytułowanym „Nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi”.

W dokumencie tym zostało przedstawione m.in. następujący pogląd (s. 7-8 dokumentu):

„Nie można natomiast obiektywnie uznać wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej przykładowo w następujących przypadkach:

zostaną zawarte umowy z pracownikami na wynajęcie pojazdów dla celów używania ich prywatnie, w sytuacji gdy wynajem nie stanowi podstawowej działalności przedsiębiorstwa a ceny wynajmu nie są cenami rynkowymi, co łącznie może wskazywać na próbę obejścia przepisów implementujących decyzję derogacyjną.

Przy określaniu ceny (opłaty) za wynajem należy brać pod uwagę postanowienia wynikające z art. 32 ustawy o VAT regulującego kwestię określania podstawy opodatkowania w przypadku istnienia powiązań między nabywcą a usługodawcą. Zatem cena za wynajem musi stanowić realne wynagrodzenie (rzeczywistą równowartość) za świadczenie tego typu usług dostępne na rynku”

Z powyższego wynika, że zgodnie z wytycznymi interpretacyjnymi zawartymi we wspomnianym dokumencie:

dopuszczalna jest sytuacja, w której pracodawca (podatnik) oddaje pracownikowi samochód do odpłatnego używania w celach innych niż wykonywanie obowiązków służbowych (w celach prywatnych), np. przez zawarcie z pracownikiem odpowiedniej umowy najmu. Przy czym, zdaniem Spółki, taki pogląd należy odnosić również do sytuacji, w której formalną podstawą korzystania przez pracownika z samochodu w celach prywatnych jest nie odrębnie zawarta formalna umowa najmu samochodu, ale np. również sama umowa o pracę, regulamin pracy/wynagradzania, odpowiednia procedura wewnętrzna stosowana przez pracodawcę lub jakikolwiek inny dokument, z którego wynikają odpowiednie ustalenia co do używania samochodu, a który został przez pracownika wyraźnie lub domyślnie zaakceptowany w ramach istniejącego stosunku pracy;
zdaniem autorów wytycznych, sytuacja taka – w połączeniu z „regularnym” używaniem samochodu do celów wykonywania obowiązków służbowych – nie oznacza wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej (w rozumieniu art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT) wyłącznie przy jednoczesnym (łącznym) spełnieniu dwóch przesłanek, tzn.:
1. odpłatne oddanie samochodów do korzystania nie stanowi podstawowej działalności pracodawcy (podatnika); oraz jednocześnie
2. odpłatność ponoszona przez pracownika z tytułu korzystania z samochodu do celów prywatnych nie jest ustalona na poziomie rynkowym.
a contrario, w przypadku gdy np. taka działalność nie stanowi podstawowej działalności pracodawcy (podatnika), ale odpłatność ponoszona przez pracownika odzwierciedla rzeczywistą rynkową wartość takiego świadczenia – spełnione są warunki do uznania, że taka działalność stanowi działalność gospodarczą pracodawcy (podatnika);
w konsekwencji, w połączeniu z „regularnym” używaniem samochodu do celów wykonywania obowiązków służbowych – takie odpłatne oddanie samochodu pracownikowi do korzystania w celach prywatnych powoduje, że samochód jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej pracodawcy (podatnika).

Jakkolwiek wzmiankowany dokument nie stanowi urzędowej, wiążącej wykładni przepisów prawa, zdaniem Spółki przedstawione w nim stanowisko (jak powyżej) stanowi istotną wskazówkę przy dokonywaniu interpretacji i podejmowaniu decyzji o sposobie zastosowania tych przepisów, w tym również art. 86a ust. 3 pkt 1 oraz art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

3.2. Indywidualna sytuacja Spółki

Odnosząc powyższe do indywidualnej sytuacji Spółki będącej przedmiotem wniosku, w pierwszej kolejności można zgodzić się z twierdzeniem, że oddawanie pracownikom samochodów służbowych do odpłatnego korzystania w celach prywatnych nie stanowi podstawowej działalności B.. Jak jednak wskazano powyżej, powyższa okoliczność nie stoi na przeszkodzie uznaniu, że takie odpłatne oddawanie pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych stanowi wykorzystanie do celów działalności gospodarczej prowadzonej przez B..

W tym kontekście istotne jest, że odpłatność pobierana przez Spółkę z tego tytułu od poszczególnych pracowników jest ustalona przy zastosowaniu odpowiedniej formuły obliczeniowej (ryczałt, ryczałt+kilometry prywatne, kilometry prywatne), uwzględniającej wszystkie istotne czynniki dotyczące np. miesięcznego kosztu utrzymania i eksploatacji Samochodu.

Jak należy zauważyć, w tym zakresie praktyka Spółki odpowiada – co do istoty – podejściu przyjmowanemu przez firmy, których podstawowym zakresem działalności jest oddawanie samochodów do odpłatnego korzystania (np. firmom leasingowym, czy też firmom zajmującym się wynajmem samochodów).

Z dostępnych Spółce informacji wynika, że przeciętna odpłatność pobierana przez Spółkę od pracowników odpowiada wartościowo poziomom odpłatności stosowanym w tym zakresie (w analogicznych sytuacjach) przez inne firmy stosujące analogiczny sposób rozliczania związanego z korzystaniem przez pracowników z samochodów służbowych do celów prywatnych.

Powyższe okoliczności w ocenie Spółki uzasadniają twierdzenie, że odpłatność ponoszona przez pracowników B. z tytułu korzystania z Samochodów do celów prywatnych jest w każdym przypadku ustalona na poziomie rynkowym, rozumianym jako realne wynagrodzenie (rzeczywista równowartość) za świadczenie polegające na możliwości korzystania z Samochodu w takich celach – z uwzględnieniem specyfiki takiego świadczenia oraz praktyki rynkowej obserwowanej w tym zakresie.

Tym samym, spełnione są warunki do uznania, że działalność polegająca na odpłatnym oddawaniu Samochodów pracownikom do korzystania do celów prywatnych stanowi wykorzystywanie Samochodów do celów działalności gospodarczej B. w rozumieniu art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, a także stanowi wykorzystywanie wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki (w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT).

Odliczenie podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z Samochodami

4.1. Uwagi ogólne

W standardowej sytuacji ponoszenia przez podatnika wydatków związanych z pojazdami samochodowymi (tzn. w sytuacji zakupu odpowiednich towarów i usług na terytorium kraju od dostawcy innego podatnika), kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika (art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

Przy czym, zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków tych zalicza się m.in. wydatki związane z nabyciem samych pojazdów (np. cenę zakupu), wydatki dotyczące ich używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową (np. tzw. czynsz lub ratę leasingową), a także wydatki na nabycie paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W praktyce, powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do potraktowania jako podatek naliczony:

w przypadku nabycia pojazdu, używania go na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów 50% kwoty podatku wynikającej z faktury;
w przypadku paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów – 50% kwoty podatku wynikającej z faktury. Przy czym, na podstawie odpowiedniego przepisu przejściowego (art. 12 ust. 1 ustawy zmieniającej), w przypadku paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu niektórych pojazdów samochodowych (m.in. samochodów osobowych) – w okresie do 30 czerwca 2015 r. podatnikowi nie przysługuje prawo do potraktowania jakiejkolwiek części podatku wynikającego z takiej faktury jako podatku naliczonego.

Powyższe zasady – tzn. prawo do potraktowania jako podatku naliczonego podlegającego odliczeniu tylko części (50%) kwoty podatku wynikającej z faktury – nie dotyczą m.in. sytuacji, w której pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej podatnika (art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT).

W praktyce oznacza to, że w przypadku wydatków związanych z pojazdem samochodowym wykorzystywanym wyłącznie do celów działalności gospodarczej podatnika, kwotę podatku naliczonego stanowi dla podatnika:

w przypadku nabycia pojazdu, używania go na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów - 100%;
w przypadku paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów - 100% kwoty podatku wynikającej z faktury (przy czym w tym przypadku, na podstawie odpowiedniego przepisu przejściowego (art. 12 ust. 2 ustawy zmieniającej), nie ma zastosowania przepis umożliwiający dokonywanie odliczenia takiego podatku dopiero od l lipca 2015 r.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Ewidencja przebiegu pojazdu, potwierdzająca wykorzystywanie pojazdu wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą podatnika, powinna być prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu wyłącznie do tej działalności do dnia zakończenia wykorzystywania samochodu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy o VAT). Zgodnie z art. 87a ust. 7 ustawy o VAT, ewidencja, w przypadku używania samochodu przez podatnika lub jego pracownika, powinna zawierać:

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd-dokąd), liczbę przejechanych kilometrów, imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem – potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

W praktyce powyższe oznacza to, że dla uznania, iż pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, konieczne jest, aby:

pojazd jest faktycznie (rzeczywiście) wykorzystywany w taki sposób;
taki sposób wykorzystania pojazdu jest potwierdzony, w szczególności wynika z zasad przyjętych przez podatnika (np. z umowy o pracę, regulaminu pracy, regulaminu wynagradzania, odpowiedniej procedury wewnętrznej stosowanej przez pracodawcę lub jakiegokolwiek innego dokumentu, z którego wynikają odpowiednie ustalenia co do używania samochodu, a który został przez pracownika wyraźnie lub domyślnie zaakceptowany w ramach istniejącego stosunku pracy, a także z połączenia tych dokumentów);
podatnik prowadzi odpowiednią ewidencję przebiegu pojazdu, prowadzoną przez cały czas wykorzystywania pojazdu do działalności gospodarczej oraz zawierającej wszystkie wymagane dane i informacje.

Co do pierwszej z powyższych okoliczności – to stanowi ona obiektywną okoliczność faktyczną, którą ocenia się w szczególności z uwzględnieniem rozumienia pojęcia działalności gospodarczej na gruncie podatku VAT (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Co do drugiej z okoliczności – w przepisach nie zostały zawarte żadne bardziej szczegółowe wymagania dotyczące zasad przyjętych przez podatnika, z których wynika sposób wykorzystania pojazdu wykluczający jego użycie do celów innych niż działalność gospodarcza. W szczególności, nie są sformułowane wymagania co do formy, w jakiej są ustalone takie zasady.

W tym zakresie, należy zakładać dowolność dla podatnika, chociaż – dla celów dowodowych – za uzasadnione należy przyjąć ich ustalenie w formie odpowiedniego dokumentu mającego postać pisemną. Odpowiednie zasady mogą zostać sformułowane np. w umowie o pracę zawartej pomiędzy podatnikiem (pracodawcą) a podatnikiem, regulaminie, polityce itp.

Co do trzeciej z okoliczności – to przepisy nie formułują żadnych bardziej szczegółowych wymogów co do formy prowadzenia ewidencji. Należy zatem stwierdzić, że odpowiednią ewidencją jest każda, która zawiera wszystkie określone w przepisach dane i informacje.

4.2. Indywidualna sytuacja Spółki

Odnosząc powyższe do indywidualnej sytuacji Spółki będącej przedmiotem wniosku, należy zauważyć, że w omawianym zdarzeniu przyszłym spełnione byłyby wszystkie przedstawione wyżej warunki niezbędne dla uznania, że Samochody są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki jako podatnika VAT. W szczególności:

Samochody są w każdej chwili faktycznie (rzeczywiście) wykorzystywane w taki sposób;
taki sposób wykorzystania Samochodów wynika z zasad przyjętych przez Spółkę jako podatnika;
Spółka zamierza prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu zawierającą wszystkie wymagane dane i informacje.

Co do pierwszej z powyższych okoliczności – to wykorzystywanie Samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki wynika wprost z faktu, że w każdej chwili Samochód jest używany przez pracownika w celach służbowych, albo w celach innych niż wykonywanie obowiązków służbowych (w celach prywatnych), jednak za rynkową odpłatnością ponoszoną przez pracownika na rzecz Spółki. W pierwszej sytuacji, związek pomiędzy wykorzystywaniem Samochodu a działalnością gospodarczą Spółki jest oczywisty. W drugiej sytuacji, samo oddanie Samochodu przez Spółkę do odpłatnego korzystania przez pracownika stanowi rodzaj działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę (zob. uwagi Spółki w pkt 1 i 2 powyżej).

Co do drugiej z powyższych okoliczności – to wykorzystanie Samochodów wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki (rozumiane jak powyżej) wynika jednoznacznie z zasad przyjętych przez Spółkę w tym zakresie. Zasady te są sformalizowane w odpowiednich dokumentach wewnętrznych Spółki, w tym w szczególności Regulaminie.

W szczególności, Regulamin:

przewiduje, że pracownik nie ma prawa, bez pisemnego upoważnienia Spółki, używać Samochodu do celów prywatnych;
określa sytuacje, w których przyjmuje się, że pracownik korzysta z Samochodu do celów prywatnych (np. dojazdy do pracy, powroty z pracy, używanie Samochodu w dni powszednie po godzinach pracy, używanie Samochodu w dni wolne od pracy, podczas urlopu itp.);
zawiera ustalenie, że pracownik, któremu Spółka udzieliła upoważnienia do korzystania z Samochodu do celów prywatnych, może z tego uprawnienia skorzystać wyłącznie po wyrażeniu zgody na ponoszenie w związku z tym odpłatności ustalonej przy zastosowaniu formuły obliczeniowej określonej w Regulaminie;
określa formułę obliczeniową ustalania odpłatności ponoszonej przez pracownika na rzecz Spółki w związku z korzystaniem z Samochodu do celów prywatnych, a także określa wartości poszczególnych elementów tej formuły. W szczególności, zgodnie z Regulaminem stosuje się następujące formy rozliczania poszczególnych pracowników z korzystania z Samochodów do celów prywatnych:
1. „ryczałt” – stałe miesięczne obciążenie według stawek określonych w załączniku do Regulaminu, wynikające z korzystania przez pracownika z Samochodu do celów prywatnych;
2. ryczałt + kilometry prywatne” – stałe miesięczne obciążenie według stawek określonych w załączniku do Regulaminu (jak powyżej) plus dodatkowo obciążenie za przejechane kilometry w celach prywatnych w dni powszednie w godzinach 18.00-3.00 oraz wszystkie kilometry przejechane w dni wolne od pracy oraz w okresie nieobecności pracownika w pracy (urlopy, zwolnienia lekarskie);
3. „kilometry prywatne” – miesięczne obciążenie za przejechane kilometry w celach prywatnych w dni powszednie w godzinach 18.00-3.00 oraz wszystkie kilometry przejechane w dni wolne od pracy oraz w okresie nieobecności pracownika w pracy (urlopy, zwolnienia lekarskie);
zawiera opis procedury określania wymiaru korzystania przez pracownika z Samochodu do celów prywatnych. Z procedury wynika m.in., że pracownik każdorazowo, w trybie comiesięcznym, akceptuje sporządzony dokument pt „Potwierdzenie kilometrów prywatnych” (według wzoru stanowiącego załącznik do Regulaminu), z którego wynika dokładna liczba kilometrów stanowiących przebieg Samochodu do celów prywatnych pracownika w rozbiciu na poszczególne (pojedyncze) dni.

Co do trzeciej z powyższych okoliczności, to Spółka zamierza prowadzić ewidencję przebiegu Samochodów, które są odpłatnie udostępniane pracownikom do korzystania do celów prywatnych. Ewidencja będzie zawierać wszystkie dane i informacje, o których mowa w art. 87 ust. 7 ustawy o VAT:

numer rejestracyjny Samochodu;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd-dokąd), liczbę przejechanych kilometrów, imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem – potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

W celu zapewnienia prawidłowości danych i informacji zawartych w ewidencji (w szczególności dotyczących daty i celu wyjazdu, opisu trasy, liczby przejechanych kilometrów), Spółka zamierza wdrożyć procedurę umożliwiającą umieszczanie tych danych i informacji oraz ich weryfikację przy zastosowaniu systemu GPS, który jest zainstalowany w poszczególnych Samochodach i który umożliwia uzyskanie dokładnych danych o położeniu Samochodu, trasie przejazdu Samochodu itd. Spółka zamierza w tym zakresie korzystać również posiłkowo (w przypadku niemożności skorzystania z systemu GPS) z odpowiednich oświadczeń składanych przez pracowników.

Tym samym, ze względu na fakt, że w indywidualnej sytuacji Spółki spełnione będą wszystkie wymagania dla uznania, że Samochody są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej Spółki jako podatnika – Spółce będzie przysługiwać prawo do traktowania jako podatku naliczonego (podlegającego odliczeniu):

całej kwoty podatku wynikającej z faktur dokumentujących nabycie Samochodu, używanie go na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, nabycie usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów;
całej kwoty podatku wynikającej z faktur dokumentujących paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu Samochodów;

począwszy od chwili, od której będzie prowadzona określona w przepisach ewidencja przebiegu poszczególnych Samochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast w myśl ust. 2 cytowanego przepisu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie podatku VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej „ustawą nowelizującą”, przepis art. 86a uległ zmianie.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zatem, aby mieć prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z pojazdami wykorzystywanymi wyłącznie w działalności gospodarczej, podatnik musi określić reguły zapewniające wyeliminowanie możliwości wykorzystania ich do celów prywatnych, a ponadto wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

W myśl art. 86a ust. 6 ustawy o VAT ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy o VAT).

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 – dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca do celów związanych z prowadzoną działalnością m.in. wykorzystuje samochody osobowe. Samochody będą wykorzystywane przez pracowników w celu wykonywania obowiązków polegających na odbywaniu spotkań z klientami oraz do odpłatnego korzystania w celach prywatnych przez pracowników.

Szczegółowe zasady dotyczące oddawania pracownikom Spółki Samochodów do celów prywatnych są ustalone w odpowiednich dokumentach wewnętrznych Spółki, w tym głównie w „Regulaminie udostępniania i używania samochodów służbowych”.

Regulamin przewiduje, że pracownik nie ma prawa, bez pisemnego upoważnienia Spółki, używać Samochodu do celów prywatnych; określa sytuacje, w których przyjmuje się, że pracownik korzysta z Samochodu do celów prywatnych (np. dojazdy do pracy, powroty z pracy, używanie Samochodu w dni powszednie po godzinach pracy, używanie Samochodu w dni wolne od pracy, podczas urlopu itp.); zawiera ustalenie, że pracownik może korzystać z Samochodu do celów prywatnych za zgodą Spółki pod warunkiem wyrażenia zgody na ponoszenie ustalonej w Regulaminie odpłatności oraz określa sposób wyliczenia tej odpłatności.

Ponadto, Spółka zamierza prowadzić ewidencję przebiegu Samochodów, które są odpłatnie udostępniane pracownikom do korzystania do celów prywatnych. Ewidencja będzie zawierać:

numer rejestracyjny Samochodu;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd-dokąd), liczbę przejechanych kilometrów, imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem – potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Samochody wykorzystywane przez pracowników Spółki poza godzinami ich pracy (wykonujących swoje obowiązki służbowe w biurze B. jak i poza biurem Spółki) powinny być parkowane na parkingu przedsiębiorstwa Spółki. Przy czym, w przypadku udzielenia odpowiedniej zgody przez Spółkę pracownikowi, poza godzinami pracy Samochód może być parkowany (garażowany) w miejscu zamieszkania pracownika.

W celu zapewnienia prawidłowości danych zawartych w ewidencji (dotyczących daty i celu wyjazdu, opisu trasy, liczby przejechanych kilometrów), Spółka zamierza wdrożyć procedurę umożliwiającą umieszczanie tych danych i informacji oraz ich weryfikację przy zastosowaniu systemu GPS, który jest zainstalowany w poszczególnych Samochodach i umożliwia uzyskanie dokładnych danych o położeniu Samochodu, trasie przejazdu Samochodu itd. Przebieg Samochodów poza godzinami pracy – stanowiący odpłatne korzystanie z Samochodów przez pracowników do celów prywatnych – będzie dokładnie zmierzony i ustalony przy zastosowaniu zainstalowanego w Samochodach systemu GPS, wskazującego czas korzystania z Samochodu oraz przebieg Samochodu w tym czasie. Dane te, przy zastosowaniu odpowiednich systemów informatycznych, będą importowane do odpowiednich dokumentów stosowanych przez B. w związku z używaniem Samochodów, w tym m.in. do dokumentu pt. „Potwierdzenie kilometrów prywatnych” (stanowiącego załącznik do Regulaminu), z którego wynika dokładna liczba kilometrów stanowiących przebieg Samochodu do celów prywatnych pracownika w rozbiciu na poszczególne (pojedyncze) dni.

W przypadku niemożności skorzystania z systemu GPS Spółka zamierza korzystać posiłkowo z odpowiednich oświadczeń składanych przez pracowników.

Spółka zamierza dokonać czynności niezbędnych do tego, aby wynajem samochodów osobowych (PKD 77.11.Z) został formalnie ujęty jako przedmiot działalności Spółki, poprzez m.in. zgłoszenie wniosku o zmianę wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego w tym zakresie.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją pojazdów samochodowych jest nieprawidłowe. Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z używaniem pojazdu samochodowego na podstawie umowy leasingu oraz wydatków związanych z jego eksploatacją w sytuacji, gdy pojazd ten będzie wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania pojazdu wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania, wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Z treści przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że po zakończeniu pracy pracownicy po uzyskaniu zezwolenia mogą parkować (garażować) samochód w miejscu zamieszkania, tj. poza miejscem prowadzenia działalności gospodarczej przez Stronę.

Ponadto Regulamin korzystania z Samochodów przewiduje za odpłatnością możliwość używania samochodu do celów prywatnych – tj. dojazdy do pracy, powroty z pracy, używanie Samochodu w dni powszednie po godzinach pracy (w godz. 18.00-3.00), używanie Samochodu w dni wolne od pracy, podczas urlopu, zwolnienia lekarskiego itp.

Wobec tego należy wskazać, że w sytuacji, gdy po wyrażeniu zgody przez Spółkę samochody będą używane przez pracowników Wnioskodawcy do celów prywatnych, przepisy warunkujące prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT nie będą spełnione.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast, według art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że odpłatne udostępnienie pracownikowi Wnioskodawcy służbowego samochodu osobowego na jego prywatny użytek będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu. Fakt ten nie będzie jednak powodował, że – w świetle art. 86a ustawy – pojazdy te zostaną „automatycznie” uznane za wykorzystywane przez Zainteresowanego wyłącznie do działalności gospodarczej. Należy zauważyć, że odpłatne udostępnianie pracownikom samochodów nie stanowi przedmiotu działalności Wnioskodawcy; Strona ma w przyszłości zamiar dokonać stosownego wpisu w KRS. Jak wskazał sam Zainteresowany – podstawowa działalność gospodarcza Wnioskodawcy polega na produkcji wyrobów spożywczych, a nie na wynajmie samochodów.

Wnioskodawca w treści wniosku przytoczył fragment wyjaśnienia wprowadzonych zmian w zasadach odliczania podatku naliczonego przedstawionego przez Ministerstwo Finansów w broszurze pt. „Nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków związanych z samochodami”, który dotyczy jednoczesnego użytku samochodu służbowego do celów służbowych i prywatnych za odpłatnością. Wskazano w nim, że odpłatność ponoszona przez pracownika musi być ustalona na poziomie rynkowym, a jeśli ceny najmu nie będą cenami rynkowymi, stanowić to będzie próbę obejścia tych przepisów.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że opłaty ponoszone przez pracownika z tytułu wykorzystania samochodu służbowego do celów prywatnych będą ustalone na poziomie rynkowym. Tymczasem z opisu formuł wyliczania odpłatności ponoszonej przez pracownika z ww. tytułu wynika, że będą uwzględniane parametry takie jak: koszty utrzymania, eksploatacji, koszty paliwa. Natomiast cena ustalona na poziomie rynkowym powinna obejmować także zysk, gdyż co do zasady działalność gospodarczą prowadzi się w celu zarobkowym. W ocenie tut. Organu odpłatność ustalona przez Wnioskodawcę za używanie w celu prywatnym samochodu służbowego nie stanowi ceny rynkowej a jedynie zwrot kosztów. Ponadto Strona odnosząc się do poziomu tej ceny porównuje ją z cenami ustalonymi przez inne podmioty udostępniające samochody służbowe pracownikom, a nie cenami ustalanymi przez podmioty profesjonalnie zajmującymi się wynajmem samochodów.

Wnioskodawca wskazał, że regulamin będzie zawierał zasady korzystania z samochodów służbowych. Przedstawiając postanowienia regulaminu Spółka wskazała, że samochód będzie wykorzystywany do działalności gospodarczej w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, jak również będzie oddawany w odpłatne używanie pracownikowi do jego celów prywatnych. Zauważyć należy, że zarówno używanie samochodów przez pracowników do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy, jak i wynajem samochodów stanowią niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej. Jednakże aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów i kosztami ich użytkowania, powinien ww. samochody np. oddawać wyłącznie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, bez prawa wykorzystywania ich w inny sposób przez pracowników w prowadzonej działalności.

Natomiast taki sposób użytkowania danego samochodu, jak przedstawiła Spółka, nie wyklucza możliwości wykorzystania samochodu do celów prywatnych. Ta sama osoba będzie użytkować samochód do celów służbowych jak i osobistych - prywatnych.

Wykorzystywanie samochodów przez pracowników w celu realizacji ich obowiązków oraz udostępnienie tych samych samochodów pracownikom do wykorzystania w celach prywatnych nie pozwala na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych. Z uwagi na to, że samochody są wykorzystywane do celów prywatnych pracowników, Wnioskodawca nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania ich użycia w takim celu również w czasie, kiedy powinny być wykorzystywane wyłącznie do wykonywania obowiązków na rzecz Spółki. W takiej sytuacji niemożliwe jest dokładne określenie z góry w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Spółki, a w związku z tym w jakim czasie będzie podlegał wynajęciu na rzecz pracownika.

Tym samym brak jest możliwości obiektywnych wyłącznego wykorzystania tych pojazdów w prowadzonej przez Stronę działalności gospodarczej.

Zatem, zdaniem tut. Organu, nie można obiektywnie stwierdzić, że ww. samochody są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej i wprowadzony regulamin wyklucza ich użycie w celu prywatnym przez pracowników. W okolicznościach przedstawionych we wniosku opisane reguły wykorzystania pojazdów służbowych przez pracowników w celu realizacji obowiązków służbowych, w zestawieniu z udostępnianiem tych samych samochodów pracownikom do wykorzystania w celach prywatnych, nie pozwala na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia tych samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych.

Nie potwierdzają tego również (brak obiektywnego wykorzystania do celów prywatnych) wprowadzone przez Stronę zasady nadzoru.

Przedstawione przez Wnioskodawcę procedury, nie wykluczają więc użycia samochodu przez pracowników do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Strony, ponieważ możliwe jest wykorzystanie samochodu do celów prywatnych. Zatem ustalone przez Spółkę zasady używania pojazdów będą przewidywały ich użycie do celów mieszanych. Obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu jest jedynie potwierdzeniem sposobu użytkowania pojazdu samochodowego do celów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą i ma na celu udokumentować oraz zagwarantować taki sposób użytkowania.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Zatem w sytuacji kiedy pracownik będzie odpłatnie korzystać z samochodu dla celów innych niż związanych z wykonywaniem pracy, mimo tego, że osoba ta będzie kontrolowana przez pracodawcę w zakresie sposobu używania samochodu oraz będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu zgodnie z art. 86a ustawy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur dotyczących nabycia, rat leasingu samochodów osobowych, opłat serwisowych, napraw oraz kosztów ich eksploatacji, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. Natomiast nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupu paliwa do tych samochodów do dnia 30 czerwca 2015 r., co wynika z treści art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin