Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-80/15/AŚ
z 14 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 30 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 31 marca 2015 r. (data wpływu 2 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży waty cukrowej i popcornu przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży waty cukrowej i popcornu przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 31 marca 2015 r. (data wpływu 2 kwietnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 25 marca 2015 r. znak: IBPP3/4512-80/15/AŚ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 31 marca 2015 r. przedstawiono następujący stan faktyczny:

W związku z wejściem w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 listopada 2014 w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem o wyjaśnienie - interpretację indywidualną konieczności lub braku konieczności stosowania kasy fiskalnej. Wnioskodawca prowadzi firmę jednoosobową zajmującą się dorywczo (Wnioskodawca jest zatrudniony na stałe w Sp. z o.o.) sprzedażą waty cukrowej i popcornu. Wnioskodawca nie posiada stałego miejsca sprzedaży, a swoją działalność wykonuje na festynach, piknikach, jarmarkach czy imprezach okazjonalnych. Roczne obroty Wnioskodawcy nie przekraczają 20.000 zł. Działalność Wnioskodawcy według PKD 56.10.B (ruchome placówki gastronomiczne). Według § 4 pkt 2 litera i ww. rozporządzenia, Wnioskodawca wnioskuje z treści, że nie ma obowiązku posiadania kasy rejestrującej, jednak chcąc być w zgodzie z obowiązującymi przepisami wnioskuje o interpretację indywidualną ww. rozporządzenia.

Sprzedaż waty cukrowej oraz popcornu Wnioskodawca rozpoczął w roku 2012. W roku ubiegłym, jak i w latach poprzednich nie przekroczył kwoty 20.000 zł ze sprzedaży. W roku 2014 Wnioskodawca nie miał obowiązku ewidencjonowania obrotu stosując kasy rejestrujące. Wnioskodawca nie posiada stałego miejsca sprzedaży (stacjonarnej placówki gastronomicznej). Usługi sprzedaży waty cukrowej oraz popcornu nie stanowią usługi kateringowej. Działalność Wnioskodawcy - sprzedaż waty cukrowej według PKWiU to 10.82.23.0 natomiast sprzedaż popcornu to 10.61.33 PKD działalności Wnioskodawcy 56.10.B PKWiU 56.10.1

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (pytanie sformułowane w piśmie z 31 marca 2015 r.):

Czy Wnioskodawca jako sprzedający watę cukrową i popcorn ma obowiązek posiadania kasy rejestrującej?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 31 marca 2015 r.):

Według interpretacji Wnioskodawcy przepisu zawartego w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 dotyczącego zwolnień z ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, Wnioskodawca wnioskuje, że nie ma obowiązku posiadania kasy fiskalnej.

Według interpretacji Wnioskodawcy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących zawartym w Dz.U.2014 poz. 1544 § 4 pkt 2 litera i, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do posiadania kasy rejestrującej ze względów na brak stacjonarnej placówki gastronomicznej, nie przekracza rocznie kwoty 20,000 zł ze sprzedaży ww. artykułów. Wnioskodawca nie był do tej pory objęty koniecznością ewidencjonowania sprzedaży kasą fiskalną oraz usługi Wnioskodawcy nie stanowią przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych w formie kateringu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Jednocześnie w art. 111 ust. 8 ustawy, zawarto upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zwolnienia w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących poszczególnych czynności i podatników zawarte są obecnie w § 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2014 r., poz. 1544).

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Stosownie do § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

Przepis § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia stanowi, że w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł.

Niektóre usługi zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania bez względu na wysokość obrotów. Szczegółowo zostały one określone w § 4 powołanego rozporządzenia.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. § 4 pkt 2. lit. i ww. rozporządzenia z 4 listopada 2014 r. zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:

• świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo oraz
• usług przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)

-z wyjątkiem świadczenia usług na warunkach określonych w poz. 35 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy, oraz świadczenia usług, o których mowa w lit. i, świadczonych na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 45 załącznika do rozporządzenia.

Z powyższego przepisu wynika, że ma on zastosowanie po spełnieniu łącznie zawartych w nim przesłanek. Usługi muszą być związane z wyżywieniem (PKWiU 56) oraz:

• muszą być świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne lub
• stanowić usługę przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering).
  
  

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera własnej definicji usługi kateringu. W konsekwencji, zgodnie z zasadami podstawowej dla interpretacji tekstu prawnego wykładni językowej, uzasadnione jest odwołanie się do definicji słownikowej tych pojęć. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Języka Polskiego PWN, www.sjp.pwn.pl), katering to „usługa polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć”. W konsekwencji katering ma charakter dostarczenia na zamówienie gotowej potrawy do lokalizacji wskazanej przez zlecającego.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz zacytowane przepisy należy stwierdzić, że w stosunku do Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania wyłączenie z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania bez względu na wysokość obrotów na podstawie § 4 pkt 2. lit. i ww. rozporządzenia z 4 listopada 2014 r.

Wnioskodawca w opisie sprawy jednoznacznie wskazał, że nie posiada stałego miejsca sprzedaży (stacjonarnej placówki gastronomicznej – swoją działalność Wnioskodawca wykonuje na festynach, piknikach, jarmarkach czy imprezach okazjonalnych) oraz, że usługi sprzedaży waty cukrowej oraz popcornu nie stanowią usługi kateringowej. Sprzedaż waty cukrowej według PKWiU to 10.82.23.0 natomiast sprzedaż popcornu to 10.61.33, PKD działalności Wnioskodawcy 56.10.B, PKWiU 56.10.1.

W konsekwencji Wnioskodawcę w stosunku do sprzedaży waty cukrowej i popcornu nadal obowiązują zasady ogólne. Oznacza to, że może on korzystać ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży waty cukrowej i popcornu za pomocą kasy rejestrującej ze względu na nieprzekroczenie w poprzednim roku podatkowym kwoty obrotu zrealizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w wysokości 20 000 zł., jednakże nie dłużej niż do 31 grudnia 2016 r. oraz z uwzględnieniem § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.