Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1054/14-2/AN
z 26 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Domu Pomocy Społecznej, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2014 r. (data wpływu 12 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dom Pomocy Społecznej jest pracodawcą. Protokołem pokontrolnym w kwietniu 2012 roku ZUS stwierdził nieprawidłowości w zakresie naliczenia składek na ubezpieczenia społeczne, od dokonanych w listopadzie i grudniu 2011 roku wypłat, od których pobrano i odprowadzono jedynie podatek dochodowy. Z treści protokołu wynikał również obowiązek dla Domu Pomocy Społecznej naliczenia od wyżej wymienionych wypłat składek społecznych i zdrowotnych. W związku z tym, Dom Pomocy Społecznej skorygował deklaracje i dokumenty rozliczeniowe do ZUS. Zgodnie z Protokołem Kontroli zostały zapłacone składki na ubezpieczenia społeczne w części dotyczącej pracownika i pracodawcy. Z wynagrodzenia za kwiecień 2012 roku zostały potrącone składki w części dotyczącej pracownika. Z powodu braku zgody pracownika wyrażonej na piśmie zostaną one zwrócone osobom, które nie wyraziły owej zgody. Wypłata potrąconych zaległych składek będzie dotyczyć pracowników pozostających w stosunku pracy, ale także pracowników, z którymi została już rozwiązana umowa o pracę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wypłata potrąconych zaległych składek przez Dom Pomocy Społecznej stanowi przychód dla byłych i obecnych pracowników, którzy nie wyrazili pisemnej zgody na ich potrącenie, z jakiego źródła przychód oraz jaką informację o uzyskanych przychodach powinny te osoby otrzymać?

Zdaniem Wnioskodawcy, Dom Pomocy Społecznej wypłacając owe składki powinien je uznać za przychody zgodnie z przepisami Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r, poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Dla osób nadal pozostających w stosunku pracy, czyli aktualnie zatrudnionych (obecnych) pracowników, będzie to przychód, którego źródłem jest stosunek pracy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 12 ust.1, który powstanie po stronie osoby fizycznej w momencie dokonania wypłaty przez płatnika zaległych, wcześniej potrąconych składek, w części która powinna być pokryta z dochodu osoby fizycznej (ubezpieczonego). W związku z art. 31 i 32 ustawy, które określają pobór zaliczki na podatek dochodowy, oraz stosownie do art. 39 ust. 1, Dom Pomocy Społecznej jest zobowiązany obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek, a przychód ten wykazać w informacji PIT-11.

Dla osób fizycznych, które na moment dokonania wypłaty nie pozostają ze świadczeniodawcą w stosunku pracy ani też w żadnej innej więzi (np. stosunku cywilnoprawnym), czyli byłych pracowników, będzie to przychód z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy), o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 42a ustawy, płatnicy którzy dokonują wypłaty należności, o których mowa w art. 20 ust. 1, nie mają obowiązku poboru zaliczki na podatek, a jedynie są zobowiązani sporządzić deklarację PIT-8C.

Powyższe stanowisko jest zgodne z interpretacją Ministra Finansów z 30 października 2013 roku, sygn. DD3/033/199/MCA/13/RD-113250/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy, odrębnym źródłem przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych, jest stosunek pracy (art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy), odrębnym zaś inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Definicję przychodów ze stosunku pracy zawiera art. 12 ust. 1 ustawy, w myśl którego za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei definicję przychodów z innych źródeł zawiera art. 20 ust. 1 i 1a ustawy. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12–14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jednocześnie jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami ze stosunku pracy oraz przychodami z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego, zapłacenie ze środków płatnika, kwoty tytułem zaległych składek na ubezpieczenia społeczne w części, w której powinny być pokryte z dochodu osoby fizycznej (ubezpieczonego), skutkuje powstaniem przychodu po stronie osoby fizycznej w momencie dokonania zapłaty przez płatnika składek.

W przypadku, gdy zapłata nastąpiła za osobę fizyczną, która w chwili dokonania zapłaty pozostaje ze świadczeniodawcą w stosunku pracy, otrzymane świadczenie stanowi dla tej osoby (pracownika) przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 12 ust. 1 ustawy, odpowiednio dla osoby fizycznej, która na moment dokonania zapłaty nie pozostaje ze świadczeniodawcą w stosunku pracy ani też w żadnej innej więzi (np. stosunku cywilnoprawnym) – przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy.

Z treści art. 31 ww. ustawy wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast pobór zaliczki na podatek dochodowy określa art. 32 ust. 1 ustawy o PIT, który artykułuje, że zaliczki na podatek pobierane są od uzyskanego w danym miesiącu dochodu, za który zgodnie z ust. 2, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 ustawy oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1–3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a.

Z treści art. 32 ust. 3b ww. ustawy wynika, że zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5 (PIT-11).

Przepis art. 42a ww. ustawy stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że po kontroli w kwietniu 2012 roku, w Domu Pomocy Społecznej, ZUS stwierdził nieprawidłowości w zakresie naliczenia składek na ubezpieczenie społeczne, od dokonanych w listopadzie i grudniu 2011 roku wypłat, od których pobrano i odprowadzono jedynie podatek dochodowy. W związku z tym, Dom Pomocy Społecznej skorygował deklaracje i dokumenty rozliczeniowe do ZUS. Zgodnie z Protokołem Kontroli zostały zapłacone składki na ubezpieczenia społeczne w części dotyczącej pracownika i pracodawcy.

Wypłata potrąconych zaległych składek będzie dotyczyć pracowników pozostających w stosunku pracy, ale także pracowników, z którymi została już rozwiązana umowa o pracę.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w ww. art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dlatego też zapłacone przez Wnioskodawcę za pracowników (aktualnych i byłych) składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy – w świetle art. 11 ust. 1 ustawy stanowią przychód pracowników aktualnie zatrudnionych i byłych, bowiem pracownicy ci otrzymali nieodpłatne świadczenie od Wnioskodawcy (Wnioskodawca jako aktualny i były płatnik zapłacił za pracowników i byłych pracowników składki, które powinny być finansowane z ich, tj. aktualnych i byłych pracowników dochodu). Przychód ten powstaje w roku podatkowym, w którym składki zostały przez Wnioskodawcę zapłacone.

Zatem zapłacone przez Wnioskodawcę składki na ubezpieczenie społeczne i stanowią dla aktualnych pracowników przysporzenie majątkowe mające swoje źródło w przychodach ze stosunku pracy, o którym mowa w ww. art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jako, że datą powstania przychodu z powyższego tytułu jest data wpłaty ww. składek przez Wnioskodawcę jako płatnika na konto Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, czyli data wykonania zobowiązania za ww. pracowników, to Wnioskodawca – w odniesieniu do aktualnie zatrudnionych pracowników – w miesiącu wpłaty składek winien pobrać i odprowadzić – na zasadach określonych w art. 32 ww. ustawy – zaliczkę na podatek dochodowy, którą winien wykazać w informacjach PIT-11.

W przypadku natomiast byłych pracowników Wnioskodawcy, tj. osób z którymi Wnioskodawcę nie łączy aktualnie już stosunek pracy, przychody z ww. tytułu należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, a nie do przychodów z art. 12 ust. 1 ww. ustawy. W takim przypadku Wnioskodawca – były pracodawca, nie ma obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy, gdyż żaden przepis ustawy nie nakłada takiego obowiązku. Na Wnioskodawcy ciąży jedynie obowiązek wystawienia byłym pracownikom informacji PIT-8C, o których mowa w art. 42a ww. ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.