2015.03.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1259/14/AB
z 30 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 grudnia 2014 r. (data wpływu 16 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 9 marca 2015 r. (data wpływu 16 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT wniesienia nieruchomości do spółki komandytowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT wniesienia nieruchomości do spółki komandytowej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 marca 2015 r. (data wpływu 16 marca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 26 lutego 2015 r. znak: IBPP2/443-1259/14/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca spodziewa się, że w 2015 r. otrzyma w drodze darowizny nieruchomość gruntową, na której rozpoczęto prace budowlane (dalej jako: „Nieruchomość"). Wnioskodawca planuje, iż bezpośrednio po otrzymaniu darowizny, grunt będący jej przedmiotem wniesie do spółki komandytowej (dalej jako: „Spółka") w formie wkładu. Nieruchomość, nie będzie zatem przed dniem wniesienia jej do Spółki w jakikolwiek sposób wykorzystywana przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie prowadził oraz nie będzie prowadzić przed dniem w którym wystąpi zdarzenie przyszłe będące przedmiotem niniejszego wniosku działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Obecnie, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą konsekwencji wniesienia Nieruchomości do Spółki na gruncie podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1.Wnioskodawca po otrzymaniu darowizny w postaci nieruchomości, przed jej wniesieniem do spółki komandytowej nie będzie czerpał żadnych pożytków z przedmiotowej nieruchomości. W szczególności nie będzie ona przedmiotem najmu, dzierżawy czy jakiejkolwiek innej czynności, która byłaby podstawą uzyskiwania przez Wnioskodawcę dochodu z tej nieruchomości.

2.Wnioskodawca przed wniesieniem nieruchomości aportem do spółki komandytowej nie będzie dokonywał podziału gruntu, czy też innych czynności które prowadziłyby do zwiększenia wartości nieruchomości. Wnioskodawca nie planuje również podejmowania czynności, które miałyby na celu wykorzystanie nieruchomości w sposób inny niż wniesienie aportem do spółki komandytowej.

3.Wnioskodawca nie jest udziałowcem/wspólnikiem spółki do której zamierza wnieść aportem nieruchomość.

4.Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży nieruchomości innych niż wskazana we wniosku oraz nie wnosił nieruchomości aportem do spółki.

5.Wnioskodawca nie posiada nieruchomości innych niż wskazana we wniosku nieruchomość gruntowa przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

6.Zgodnie z uzyskanym pozwoleniem na budowę, przedmiotem budowy jest budynek wielorodzinny z garażem podziemnym.

Na nieruchomości będącej przedmiotem wniosku, na dzień wniesienia do spółki komandytowej, zostaną zrealizowane następujące prace:

zebranie humusu,
dokonanie wytyczenia geodezyjnego.

Dodatkowo możliwe jest, że przed dniem wniesienia nieruchomości do spółki komandytowej będą prowadzone następujące prace budowlane:

wykonywanie przyłącza prądu budowlanego, który zgodnie z zamierzeniami stanowić będzie przyłącz docelowy,
wykonywanie przyłącza wody i przyłącza ciepłowniczego,

Na dzień złożenia niniejszych wyjaśnień nie można rozstrzygnąć, czy powyższe prace zostaną zakończone przed dniem wniesienia nieruchomości aportem do spółki komandytowej.

Niezależnie od prac realizowanych bezpośrednio na nieruchomości, która będzie przedmiotem darowizny i późniejszego wniesienia do spółki komandytowej, przed wniesieniem nieruchomości do spółki komandytowej mogą być prowadzone następujące prace związane z budową i wykonywane w pasie drogowym lub w chodniku, które znajdują się poza nieruchomością będącą przedmiotem wniosku o interpretacje:

zabezpieczenie kabla,
likwidacja słupów oświetleniowych,
budowa sieci wodociągowej.

7.Wnioskodawca spodziewa się, że na dzień wniesienia nieruchomości aportem do spółki komandytowej budowa budynku wielorodzinnego z garażem podziemnym będzie na etapie, który będzie uzasadniał traktowania budowy za rozpoczętą. Na dzień wniesienia nieruchomości aportem do spółki komandytowej zostaną wykonane czynności wskazane w odpowiedzi na pytanie numer 6.

8.Wnioskodawca nie jest i nie był wcześniej czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy czynność wniesienia otrzymanej w darowiźnie nieruchomości do spółki komandytowej będzie podlegała opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność wniesienia Nieruchomości do Spółki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej jako: „podatek VAT”).

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usługi, dalej jako: „ustawa o VAT”). Pojęcie dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT obejmuje wszelkie czynności w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Istotne przy tym jest, iż dla wystąpienia transakcji opodatkowanej niezbędne jest, aby czynność została wykonana przez podatnika VAT, który w danej transakcji występuje w takim charakterze.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego artykułu bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednorazowe wniesienie do Spółki Nieruchomości otrzymanej w darowiźnie, nie spełnia zawartych w powołanej wyżej definicji przesłanek niezbędnych do uznania jej za działalność gospodarczą. W szczególności nieuprawnionym byłoby traktowanie wniesienia do Spółki Nieruchomości jako działalności usługowej, handlowej, czy też wykorzystywanie nieruchomości w sposób ciągły do celów zarobkowych. Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie Nieruchomości do spółki będzie stanowiło jednorazową czynność stanowiącą przejaw zadysponowania majątkiem prywatnym, która nie spełnia kryteriów umożliwiających traktowanie jej jako wykonanej w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

W świetle powyższego zdaniem Wnioskodawcy, wnosząc Nieruchomość do Spółki Wnioskodawca nie będzie występował w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji czynność wniesienia Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśnić również należy, że z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy, przy czym nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów czy praw), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Wskazać należy, że w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku opisanej nieruchomości, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca spodziewa się, że w 2015 r. otrzyma w drodze darowizny nieruchomość gruntową, na której rozpoczęto prace budowlane. Wnioskodawca planuje, iż bezpośrednio po otrzymaniu darowizny, grunt będący jej przedmiotem wniesie do spółki komandytowej w formie wkładu. Nieruchomość, nie będzie zatem przed dniem wniesienia jej do Spółki w jakikolwiek sposób wykorzystywana przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie prowadził oraz nie będzie prowadzić przed dniem w którym wystąpi zdarzenie przyszłe będące przedmiotem niniejszego wniosku działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Obecnie, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą konsekwencji wniesienia Nieruchomości do Spółki na gruncie podatku od towarów i usług. Wnioskodawca po otrzymaniu darowizny w postaci nieruchomości, przed jej wniesieniem do spółki komandytowej nie będzie czerpał żadnych pożytków z przedmiotowej nieruchomości. W szczególności nie będzie ona przedmiotem najmu, dzierżawy czy jakiejkolwiek innej czynności, która byłaby podstawą uzyskiwania przez Wnioskodawcę dochodu z tej nieruchomości. Wnioskodawca nie będzie dokonywał podziału gruntu, czy też innych czynności które prowadziłyby do zwiększenia wartości nieruchomości. Wnioskodawca nie planuje również podejmowania czynności, które miałyby na celu wykorzystanie nieruchomości w sposób inny niż wniesienie aportem do spółki komandytowej. Zgodnie z uzyskanym pozwoleniem na budowę, przedmiotem budowy jest budynek wielorodzinny z garażem podziemnym. Na nieruchomości będącej przedmiotem wniosku, na dzień wniesienia do spółki komandytowej, zostaną zrealizowane następujące prace: zebranie humusu, dokonanie wytyczenia geodezyjnego. Dodatkowo możliwe jest, że przed dniem wniesienia nieruchomości do spółki komandytowej będą prowadzone następujące prace budowlane: wykonywanie przyłącza prądu budowlanego, który zgodnie z zamierzeniami stanowić będzie przyłącz docelowy, wykonywanie przyłącza wody i przyłącza ciepłowniczego, Na dzień złożenia niniejszych wyjaśnień nie można rozstrzygnąć, czy powyższe prace zostaną zakończone przed dniem wniesienia nieruchomości aportem do spółki komandytowej. Wnioskodawca spodziewa się, że na dzień wniesienia nieruchomości aportem do spółki komandytowej budowa budynku wielorodzinnego z garażem podziemnym będzie na etapie, który będzie uzasadniał traktowania budowy za rozpoczętą.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy wniesienie ww. nieruchomości do spółki komandytowej będzie podlegało regulacjom wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że wniesienie aportem do spółki nieruchomości wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca otrzymanej w drodze darowizny nieruchomości, której nie zamierza przeznaczać na zaspokojenie własnych potrzeb prywatnych. Przykładem takiego wykorzystania działek mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Wnioskodawca nie podejmie jednak żadnych starań w tym kierunku gdyż nieruchomość nie będzie w tym celu nabyta. Wręcz przeciwnie Wnioskodawca nabędzie nieruchomość dla potrzeb działalności gospodarczej spółki, gdyż jak wskazał w opisie zdarzenia, bezpośrednio po otrzymaniu darowizny grunt będący jej przedmiotem wniesie do spółki komandytowej w formie wkładu. Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z uzyskanym pozwoleniem na budowę, przedmiotem budowy jest budynek wielorodzinny z garażem podziemnym. Na nieruchomości będącej przedmiotem wniosku, na dzień wniesienia do spółki komandytowej, zostaną zrealizowane następujące prace - zebranie humusu i dokonanie wytyczenia geodezyjnego. Dodatkowo możliwe jest, że przed dniem wniesienia nieruchomości do spółki komandytowej będą prowadzone następujące prace budowlane wykonywanie przyłącza prądu budowlanego, który zgodnie z zamierzeniami stanowić będzie przyłącz docelowy, wykonywanie przyłącza wody i przyłącza ciepłowniczego.

Celem nabycia będzie zatem aport nieruchomości do spółki w celu wybudowania budynku wielorodzinnego. Dodatkowo, fakt bezpośredniego po otrzymaniu przez Wnioskodawcę darowizny, wniesienia nieruchomości do spółki komandytowej jednoznacznie wskazuje na dążenie Wnioskodawcy do wykorzystania przedmiotowej działki w działalności gospodarczej.

W świetle powyższego to działalność gospodarcza spółki wyznacza ramy nabycia, posiadania i zbycia przez Wnioskodawcę przedmiotowej działki.

Wskazane przez Wnioskodawcę w przedmiotowej sprawie fakty wskazują jednoznacznie na zamiar wykorzystania przez Wnioskodawcę nabytej działki na której rozpoczęto prace budowlane do czynności uznawanych za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Przez termin „zamiar” należy pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Gdyby jednak przyjąć, że do oceny sprawy wystarczy jedynie zadeklarowane przez Wnioskodawcę oświadczenie (w tym konkretnym przypadku wskazanie Wnioskodawcy, iż nie jest celem Wnioskodawcy otrzymanie działek aby wnieść je do spółki), dalsza analiza okoliczności, w jakich nieruchomość ta została wykorzystana oraz w jakich sprzedaż została dokonana, rozstrzygających o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług, byłaby bezcelowa.

Wymienione powyżej okoliczności sprawy jednoznacznie wskazują, że nieruchomość, o której mowa we wniosku nie będzie faktycznie nabyta w celu wykorzystania jej do celów osobistych (prywatnych) Wnioskodawcy.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, iż nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

W tej sprawie Wnioskodawca nie wykorzystał otrzymywanej w formie darowizny nieruchomości do potrzeb osobistych lecz nabył ją i podjął konkretne działania inwestycyjne, które wykraczają poza zwykłe prawo rozporządzania prywatną własnością.

Powyższe okoliczności w żaden sposób nie mogą świadczyć o wyłącznym działaniu Wnioskodawcy zmierzającym do wykonywania jedynie prawa własności majątku osobistego w celu wykorzystania na potrzeby prywatne i dowodzą, że została wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca działa jako podatnik VAT.

Wnioskodawca dokonując aportu nieruchomości będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nosić będzie znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego planowane przez Wnioskodawcę wniesienie aportem nieruchomości wraz z rozpoczęta budową, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne stwierdzić należy, że ponieważ nieruchomość przeznaczona będzie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tym samym dla czynności aportu do spółki komandytowej tej nieruchomości Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin