2015.04.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-75/15/IK
z 14 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 stycznia 2015 r. (data wpływu 29 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności usunięcia usterek w ramach gwarancji i rękojmi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności usunięcia usterek w ramach gwarancji i rękojmi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

S.A. (dalej Spółka lub Wnioskodawca) jest jednym z największych w Europie producentów kotłów i urządzeń ochrony środowiska dla energetyki. Spółka jest również wiodącym wykonawcą bloków energetycznych. Jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym rozliczającym się miesięcznie i prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Realizując złożone kontrakty, Spółka korzysta z towarów oraz usług dostarczanych przez podwykonawców. W umowach z podwykonawcami, czy to bezpośrednio, czy poprzez tzw. Ogólne Warunki Zakupu stanowiące element porozumienia, zawarte są zapisy dotyczące udzielanych Spółce gwarancji i rękojmi. Przewidziane jest, że jeżeli S.A stwierdzi, iż przedmiot zamówienia nie spełnia parametrów technicznych lub ujawni się jakakolwiek wada albo wydarzy się jakiekolwiek uszkodzenie w przedmiocie zamówienia, wówczas S.A niezwłocznie powiadomi pisemnie (zgłoszenie reklamacyjne/gwarancyjne) o tym dostawcę/usługodawcę, a dostawca/usługodawca zobowiązuje się do niezwłocznego i na własny koszt, usunięcia wad lub wymiany wadliwych elementów przedmiotu zamówienia na nowe. Dostawca/usługodawca powinien zareagować na zgłoszenie reklamacyjne/gwarancyjne natychmiast, tj. w ciągu 24 godzin oraz niezwłocznie przystąpić do usunięcia wady w wyznaczonym przez S.A technicznie uzasadnionym terminie. Jeżeli dostawca/usługodawca nie przystąpi do usuwania wad lub nie usunie wady w wyznaczonym przez S.A technicznie możliwym terminie, to Spółka może usunąć wadę samodzielnie lub zlecić jej usunięcie, na koszt i ryzyko dostawcy/usługodawcy. W takim przypadku dostawca/usługodawca zwróci S.A wszelkie udokumentowane koszty, przy czym koszty usunięcia wad i uszkodzeń ponosi strona winna ich powstania.

Na marginesie nadmienić należy, że oprócz zapisów dotyczących gwarancji i rękojmi, umowy z dostawcami towarów i usług zawierają również regulacje przewidujące kary i odszkodowania, przykładowo w takich okolicznościach, jak opóźnienie w terminie realizacji przedmiotu zamówienia, opóźnienie w usunięciu wady przedmiotu zamówienia, niedotrzymanie parametrów przedmiotu zamówienia, podzlecenie, odstąpienie lub rozwiązanie zamówienia.

W związku z powyższym, w przypadku stwierdzenia wady przedmiotu umowy, w kontekście zapisów dotyczących gwarancji i rękojmi, mogą mieć miejsce następujące sytuacje, w których S.A dochodzi obciążenia dostawcy/usługodawcy kosztami usunięcia tej wady:

Dostawca/usługodawca nie zareaguje na zgłoszenie reklamacyjne/gwarancyjne, w związku z czym, Spółka usunie wadę samodzielnie lub zleci jej usunięcie na koszt i ryzyko dostawcy/usługodawcy, dochodząc następnie obciążenia tymi kosztami dostawcy/usługodawcy;
Dostawca/usługodawca zareaguje na zgłoszenie reklamacyjne/gwarancyjne, kwestionując swoją odpowiedzialność za wadę, w związku z czym, Spółka usunie wadę samodzielnie lub zleci jej usunięcie na koszt i ryzyko dostawcy/usługodawcy, dochodząc następnie obciążenia tymi kosztami dostawcy/usługodawcy;
Dostawca/usługodawca zareaguje na zgłoszenie reklamacyjne/gwarancyjne, nie kwestionując swojej odpowiedzialności za wadę, ale uzgadniając ze Spółką, że na jego koszt, wadę tę usunie S.A (siłami własnymi lub zlecając innemu podwykonawcy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanych sytuacjach, dochodzony przez Spółkę zwrot kosztów związanych z usunięciem wad przedmiotu umowy, traktować należy jako wynagrodzenie z tytułu czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, dokumentowanej fakturą?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie natomiast do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi z kolei art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pojęcie świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy natomiast interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Jak wskazuje art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Ponadto wskazać należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą. Podatek od towarów i usług jest bowiem podatkiem obciążającym konsumpcję i w przypadku jej braku, uznać należy, iż nie miało miejsca świadczenie usługi.

W ocenie Wnioskodawcy, istotnym dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest również zwrócenie uwagi, że aby w danej sytuacji można było mówić o dostawie towarów lub świadczeniu usług, muszą istnieć dwie strony stosunku prawnego - jest to czynność prawna wielostronna, dla skuteczności której, wymagane są oświadczenia woli obu stron transakcji. Zasadniczo nie można być nabywcą towaru lub usługi, wbrew swojej woli.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zdaniem Spółki, nie mieści się w nim sytuacja przedstawiona w pkt 1 oraz 2 stanu faktycznego, tj. gdy dostawca/usługodawca nie zareaguje na zgłoszenie reklamacyjne/gwarancyjne lub gdy zareaguje na zgłoszenie reklamacyjne/gwarancyjne kwestionując swoją odpowiedzialność za wadę, w związku z czym, Spółka usunie wadę samodzielnie lub zleci jej usunięcie na koszt i ryzyko dostawcy/usługodawcy, dochodząc następnie obciążenia tymi kosztami dostawcy/usługodawcy. Obciążenie kosztami usunięcia wady ma w tych sytuacjach charakter rekompensaty, odszkodowania i związane jest z nienależytym wykonaniem świadczenia przez dostawcę/usługodawcę. Nie stanowi więc wynagrodzenia za czynność podlegającą opodatkowaniu - podatkiem od towarów i usług oraz nie wymaga dokumentowania fakturą. W ocenie Spółki, inaczej sytuacja wygląda natomiast w pkt 3 stanu faktycznego, tj. gdy dostawca/usługodawca zareaguje na zgłoszenie reklamacyjne/gwarancyjne, nie kwestionując swojej odpowiedzialności za wadę, ale ustalając ze Spółką, że na jego koszt, wadę tę usunie S.A (siłami własnymi lub zlecając innemu podwykonawcy). Pomiędzy Spółką a dostawcą/usługodawcą pojawia się wówczas dodatkowe uzgodnienie, które może być utożsamiane ze zleceniem S.A usunięcia wady. W związku z tym, że zgodnie z powołanymi zapisami umowy/ogólnych warunków zakupu, usunięcie wady leży w gestii dostawcy/usługodawcy, staje się on wówczas odbiorcą świadczenia polegającego na dokonaniu naprawy/wymianie wadliwego towaru, a otrzymane przez Spółkę kwoty uznać należy za wynagrodzenie z tego tytułu. W świetle art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie to czynność podlegająca opodatkowaniu tym podatkiem, co do zasady wymagająca udokumentowania fakturą, na podstawie art. 106b ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. sprzedaż, rozumianą - stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy - jako odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do treści art. 2 pkt 6 tej ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Definicja ta obejmuje bowiem nie tylko transakcje polegające na wykonaniu czynności przez usługodawcę, ale również szereg transakcji niewymagających aktywnego działania usługodawcy.

Wskazać należy, że „świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Aby usługa podlegała obowiązkowi podatkowemu z tytułu VAT koniecznym warunkiem jest by świadczona była odpłatnie, przy czym pomiędzy czynnością podlegającą opodatkowaniu (usługą), a wynagrodzeniem otrzymanym z tytułu jej wyświadczenia musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek. W wyroku z dnia 29 października 2009 r. C-246/08 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przypomniał, że jeżeli działalność usługodawcy polega wyłącznie na świadczeniu usług bez bezpośredniego świadczenia wzajemnego, brak jest podstawy opodatkowania i usługi te nie podlegają tym samym podatkowi VAT (teza 43).

Świadczenie usług tylko wtedy dokonywane jest odpłatnie w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy, jeżeli pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, a wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywisty ekwiwalent usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy (teza 44). Kwestia odpłatności i bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym wynagrodzeniem była wielokrotnie podnoszona w orzecznictwie Trybunału (por. wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie 102/86, wyrok z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-305/01, wyrok z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93) - wyrok WSA w Kielcach z 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 89/12.

Zatem aby ocenić czy doszło do świadczenia przez Wnioskodawcę czynności podlegającej opodatkowaniu należy rozpatrzyć czy przez Wnioskodawcę w ogóle były świadczone jakiekolwiek czynności, a jeżeli tak to czy czynność ta była odpłatna.

Czynność uznaje się za odpłatną gdy są spełnione następujące warunki:

istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne
wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy
istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi
odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem
istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

W myśl art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Stosownie zaś do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Obowiązek wykonania napraw na rzecz klienta z tytułu rękojmi lub gwarancji wynika więc wprost z przepisów kodeksu cywilnego. Źródłem powstania tego obowiązku jest umowa sprzedaży łącząca sprzedającego i kupującego oraz skutki przewidziane w tym zakresie w przepisach tego kodeksu.

Z powyższego wynika, że przysługujące nabywcy uprawnienia z tytułu gwarancji jakości bądź rękojmi są nierozerwalnie związane z transakcją sprzedaży i jako forma zabezpieczenia interesów nabywcy stanowią element stosunku prawnego jaki łączy sprzedawcę i kupującego. Oznacza to, że ewentualne świadczenia sprzedawcy obowiązanego do rękojmi bądź gwaranta wykonywane w razie ujawnienia się wad fizycznych rzeczy w okresie gwarancji bądź rękojmi stanowią jedynie realizację jego zobowiązań z tytułu rękojmi bądź udzielonej gwarancji mających na celu zapewnienie nabywcy rzeczy niezakłóconego korzystania z rzeczy sprzedanej w przypadku, gdy rzecz ta okaże się wadliwa. Świadczenia te nie mogą być więc traktowane jako dodatkowe świadczenia dokonywane na rzecz nabywcy rzeczy w oderwaniu od transakcji sprzedaży rzeczy.

Natomiast zgodnie z zgodnie z art. 361 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Stosownie do art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto, między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz przywołane wyżej przepisy, należy stwierdzić, że w przedmiotowym zakresie nie mieści się przeniesienie kosztów usunięcia niewłaściwego wykonania usługi tj. kosztów wynagrodzenia wypłaconego wykonawcy zastępczemu, bądź kosztów poniesionych przez usługobiorcę na usunięcie wad, jakich dopuścił się wykonawca.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca korzysta z towarów oraz usług dostarczanych przez podwykonawców. W umowach z podwykonawcami, czy to bezpośrednio, czy poprzez tzw. Ogólne Warunki Zakupu stanowiące element porozumienia, zawarte są zapisy dotyczące udzielanych Spółce gwarancji i rękojmi. Przewidziane jest, że jeżeli Wnioskodawca stwierdzi, że przedmiot zamówienia nie spełnia parametrów technicznych lub ujawni się jakakolwiek wada albo wydarzy się jakiekolwiek uszkodzenie w przedmiocie zamówienia, wówczas Wnioskodawca niezwłocznie powiadomi pisemnie (zgłoszenie reklamacyjne/gwarancyjne) o tym dostawcę/usługodawcę, a dostawca/usługodawca zobowiązuje się do niezwłocznego i na własny koszt, usunięcia wad lub wymiany wadliwych elementów przedmiotu zamówienia na nowe. Dostawca/usługodawca powinien zareagować na zgłoszenie reklamacyjne/gwarancyjne natychmiast, tj. w ciągu 24 godzin oraz niezwłocznie przystąpić do usunięcia wady w wyznaczonym przez Wnioskodawcę technicznie uzasadnionym terminie. Jeżeli dostawca/usługodawca nie przystąpi do usuwania wad lub nie usunie wady w wyznaczonym przez Wnioskodawcę technicznie możliwym terminie, to Wnioskodawca może usunąć wadę samodzielnie lub zlecić jej usunięcie, na koszt i ryzyko dostawcy/usługodawcy. W takim przypadku dostawca/usługodawca zwróci Wnioskodawcy wszelkie udokumentowane koszty, przy czym koszty usunięcia wad i uszkodzeń ponosi strona winna ich powstania.

W związku z powyższym, w przypadku stwierdzenia wady przedmiotu umowy, w kontekście zapisów dotyczących gwarancji i rękojmi, mogą mieć miejsce następujące sytuacje, w których Wnioskodawca dochodzi obciążenia dostawcy/usługodawcy kosztami usunięcia tej wady:

Dostawca/usługodawca nie zareaguje na zgłoszenie reklamacyjne/gwarancyjne, w związku z czym, Spółka usunie wadę samodzielnie lub zleci jej usunięcie na koszt i ryzyko dostawcy/usługodawcy, dochodząc następnie obciążenia tymi kosztami dostawcy/usługodawcy;
Dostawca/usługodawca zareaguje na zgłoszenie reklamacyjne/gwarancyjne, kwestionując swoją odpowiedzialność za wadę, w związku z czym, Spółka usunie wadę samodzielnie lub zleci jej usunięcie na koszt i ryzyko dostawcy/usługodawcy, dochodząc następnie obciążenia tymi kosztami dostawcy/usługodawcy;
Dostawca/usługodawca zareaguje na zgłoszenie reklamacyjne/gwarancyjne, nie kwestionując swojej odpowiedzialności za wadę, ale uzgadniając ze Spółką, że na jego koszt, wadę tę usunie S.A (siłami własnymi lub zlecając innemu podwykonawcy).

Mając na uwadze opis sprawy i wyżej przytoczone przepisy wskazać należy, że zarówno w pierwszym jak i w drugim przypadku - w sytuacji gdy to Wnioskodawca występuje do swojego kontrahenta dostawcy/usługodawcy z żądaniem zwrotu poniesionych kosztów wynikających z konieczności samodzielnej naprawy lub zlecenia wykonania tej naprawy osobie trzeciej, ponieważ dostawca/usługodawca nie reaguje na zgłoszenie reklamacyjne bądź też kwestionuje swoją odpowiedzialność nie dojdzie do żadnej czynności opodatkowanej, nie dojdzie do wzajemnego świadczenia. Powyższy zwrot kosztów będzie miał charakter rekompensaty (odszkodowania) dla Wnioskodawcy jako odbiorcy usług/towarów z tytułu wadliwych towarów bądź usług, a zatem wykracza poza zakres przedmiotowy opodatkowania.

Zatem Wnioskodawca obciążając kontrahenta kosztami zwrotu poniesionych wydatków związanych z niedopełnieniem przez niego obowiązków nie wykonuje w świetle ustawy o VAT żadnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca angażując zastępczego wykonawcę, czy też dokonując napraw sam nie czyni tego w celach zarobkowych, lecz w celu usunięcia skutków niesolidnego wykonania umowy przez pierwotnego wykonawcę/dostawcę. Czynność ta nie będzie dokumentowana fakturą VAT.

Natomiast w trzecim opisanym przypadku, tj. gdy dostawca/usługodawca zareaguje na zgłoszenie reklamacyjne/gwarancyjne, nie kwestionując swojej odpowiedzialności za wadę, ale ustalając z Wnioskodawcą, że na jego koszt, wadę tę usunie Wnioskodawca, ze strony Wnioskodawcy dojdzie do świadczenia usług na rzecz dostawcy/usługodawcy. W tej sytuacji nie można mówić o rekompensacie (odszkodowaniu). Dostawca/usługodawca jako zleceniodawca, stanie się odbiorcą świadczenia polegającego na usunięciu na jego koszt wady przez Wnioskodawcę lub innego podwykonawcę. Wykonanie świadczenia nastąpi na podstawie umowy cywilnoprawnej, zatem otrzymane przez Wnioskodawcę kwoty uznać należy za wynagrodzenie z tego tytułu.

W świetle art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie to czynność podlegająca opodatkowaniu tym podatkiem, którą należy udokumentować fakturą.

Bowiem zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zatem czynność opisaną w przykładzie 3 Wnioskodawca powinien udokumentować fakturą. W wyniku czynności na rzecz dostawcy/usługodawcy dojdzie do odpłatnego świadczenia. Wnioskodawca dokonując napraw opisanych w przykładzie 3 dokona sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy wyłącznie sytuacji podatkowej Wnioskodawcy i nie wywiera skutków po stronie kontrahenta Wnioskodawcy.

Zmiana któregokolwiek z elementów opisu zdarzenia powoduje, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin