Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1121/14/LSz
z 13 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 października 2014 r. (data wpływu 3 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 3 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania kontrahentom drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych oraz banerów, tablic reklamowych, których koszt nabycia lub wytworzenia przekracza 10 zł – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2014 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania kontrahentom drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych oraz banerów, tablic reklamowych, których koszt nabycia lub wytworzenia przekracza 10 zł.

Wniosek uzupełniono pismem z 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 3 lutego 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 21 stycznia 2015 r. znak: IBPP1/443-1121/14/LSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

P.sp. z o.o.. z siedzibą w R. (dalej zwany „Spółką” bądź „Wnioskodawcą”) jest producentem obrzeży i profili meblowych. Spółka prowadzi w Polsce działalność gospodarczą i jest zarejestrowana na terytorium kraju jako podatnik VAT czynny.

Z uwagi na okoliczność, że branża, w której działa Wnioskodawca charakteryzuje się dużą konkurencyjnością, Wnioskodawca podejmuje szereg działań marketingowych w zakresie zwiększenia sprzedaży. Wnioskodawca planuje przekazać nieodpłatnie Klientom drukowane materiały reklamowe i informacyjne w postaci min. ulotek, broszur, katalogów, flag reklamowych.

Spółka planuje również przekazać nieodpłatnie Klientom banery/tablice reklamowe (z funkcją informacyjną), na których naklejane są próbki wyrobów Spółki. Stanowią one wzornik wyrobów oferowanych przez Spółkę i przyjmują formę stojącego lub wiszącego katalogu.

Przekazanie ww. materiałów reklamowych ma jednocześnie w każdym przypadku na celu przekazanie informacji o produktach Spółki, które dotyczą jej poszczególnych produktów, ich cech jakościowych i użytkowych oraz zalet technicznych. Nadrzędnym celem dla Spółki jest skłonienie jak największej liczby potencjalnych nabywców do zakupu produkowanych przez nią towarów. Cena nabycia/jednostkowa cena wytworzenia niektórych z tych ww. materiałów informacyjnych i reklamowych może przekraczać 10 zł.

Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich zakupem (zleceniem ich wykonania). Materiały reklamowe nie stanowią towarów, które mogą podlegać konsumpcji, z uwagi na fakt, iż pełnią one jedynie funkcję nośnika informacji handlowej, a ich przekazanie ma na celu dotarcie do potencjalnych klientów i przedstawienie im oferty sprzedaży towarów nadających się do konsumpcji w rozumieniu ustawy o VAT. Z perspektywy osoby otrzymującej materiały reklamowe, o których mowa we wniosku, nie mają zatem żadnej wartości użytkowej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że:

1. Na pytanie tut. organu „Czy klienci otrzymujący banery i tablice reklamowe wraz z przymocowanymi do nich wyrobami są zobowiązani do ich eksponowania w określonym miejscu (np. w punkcie sprzedaży)” Wnioskodawca odpowiedział, że w kontekście powyższego pytania Spółka zaznacza, że zgodnie ze zdarzeniem przyszłym zaprezentowanym we wniosku o interpretację, do banerów/tablic reklamowych zostaną przymocowane próbki wyrobów. Klienci je otrzymujący co do zasady nie będą zobowiązani do ich eksponowania w określonym miejscu.
   
2. Banery/tablice reklamowe oraz umocowane do nich próbki wyrobów staną się własnością klientów Spółki, przy czym nie nastąpi to na podstawie jakieś konkretnej umowy, np. przenoszącej własność czy umowy darowizny, i będzie to wynikało z faktu przekazania. Wypożyczenie ww. materiałów nie wchodzi w tym przypadku w rachubę ze względu na ich niekonsumpcyjny charakter.
   
3. Banery/tablice reklamowe oraz mocowane do nich próbki nie są objęte sprzedażą prowadzoną przez Spółkę, albowiem jak wskazano we wniosku, nie stanowią one towarów, które mogłyby podlegać konsumpcji, a to z uwagi na fakt, iż pełnią one jedynie funkcje nośnika informacji handlowej, a ich przekazanie ma na celu dotarcie do potencjalnych klientów i przedstawienie im oferty sprzedaży towarów nadających się do konsumpcji w rozumieniu ustawy o VAT.
   
4. Tablice reklamowe w swej istocie nie są drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi, natomiast banery są wykonywane w technice sitodruku.
   
5. Jak już wskazano we wniosku, Spółka zamierza przekazywać nieodpłatnie tablice banery/reklamowe z naklejonymi próbkami wyrobów Spółki (a nie produkty w ogólności). Przekazanie następuje (będzie następowało) poprzez uzyskanie potwierdzenia przez przedstawicieli handlowych Spółki. Spółka nie prowadzi innej ewidencji.
   
6. W związku z nieodpłatnym otrzymaniem tablic/banerów klienci nie są (nie będą) zobligowani do jakiś czynności. W uwarunkowaniach danego przypadku może leżeć w interesie klienta (będącego np. dystrybutorem produktów Spółki), aby osoby zainteresowane (czyli np. potencjalni nabywcy nabywający od klienta) mogły się zapoznać z ofertą Spółki.
   
7. Jak już wskazano we wniosku, cena nabycia/jednostkowa cena wytworzenia niektórych z ww. materiałów informacyjnych i reklamowych może przekraczać 10 zł, przy czym ze względu na wspominany brak ich konsumpcyjnego charakteru, nie stanowią one prezentów, a co za tym idzie, mogą zostać uznane za próbki (ze względu na ich informacyjny charakter, mający na celu dotarcie do potencjalnych klientów i przedstawienie im oferty sprzedaży towarów nadających się do konsumpcji w rozumieniu ustawy o VAT).
   
8. Na pytanie tut. organu „Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów informacyjnych, reklamowych oraz banerów/tablic reklamowych wraz z naklejonymi próbkami wyrobów Spółki na podstawie jakiś umów, porozumień, zobowiązań zawartych z klientami, czy też wydanie to odbywa się wyłącznie na podstawie dobrej woli Wnioskodawcy”, Wnioskodawca odpowiedział, że nie jest zobowiązany do takiego przekazania.
   
9. Spółka co do zasady korzysta (zamierza korzystać) z prawa do odliczenia VAT przy zakupie materiałów służących do sporządzania tablic/banerów przekazywanych (które będą przekazywane) nieodpłatnie, a nie produktów. Jednakowoż Wnioskodawca podkreśla, że wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego.
   
10. Wnioskodawca nie prowadzi powyższej ewidencji, ponieważ wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, a ponadto ani tablice, ani banery nie mają wartości konsumpcyjnej.
    
11. Na pytanie tut. organu „Jak jest łączna wartość przekazanych towarów jednemu klientowi w roku podatkowym”, Wnioskodawca odpowiedział, że jako, że wniosek o interpretację dotyczy zdarzenia przyszłego, odpowiedź na powyższe pytanie nie jest możliwa.
    
    

Mając na uwadze powyższe, Spółka podtrzymuje w całości stanowisko przedstawione we wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w obecnie obowiązującym stanie prawnym, nieodpłatne przekazanie kontrahentom, w związku z działalnością gospodarczą Spółki, drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych oraz banerów/tablic reklamowych (z funkcją informacyjną), na których naklejane są próbki wyrobów Spółki, których cena nabycia/jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 10 zł, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o VAT za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 art. 7 ustawy o VAT nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości (tj. m.in. takich, gdzie jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł) i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp. pwn.pl) - „wartość” to „ile coś jest warte pod względem materialnym, cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”.

Z kolei „użytkowy” (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp.pl) to: „mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)”, „konsumpcja” to „wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb”.

Zatem, wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego celem przekazania materiałów reklamowych nie jest dokonanie w jakimkolwiek stopniu przysporzenia majątkowego po stronie podmiotu otrzymującego te materiały. Przeciwnie, skoro intencją Spółki jest dotarcie do jak najszerszego grona potencjalnych Klientów, przekazanie tych materiałów leży wyłącznie w interesie Spółki i z ekonomicznego punktu widzenia to ona jest beneficjentem tego rodzaju przekazań. Dla otrzymującego materiały reklamowe nie stanowią one natomiast żadnej innej wartości niż informacyjna. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieodpłatne przekazanie materiałów reklamowych lub informacyjnych, które mają za zadanie informować m.in. Klientów Spółki o ofercie towarowej, akcjach promocyjnych, nie ma charakteru dostawy towarów, gdyż przekazywane nieodpłatnie materiały nie wyrażają wartości materialnej - nie mają waloru konsumpcyjnego dla podmiotu otrzymującego tj. klienta Wnioskodawcy, a ich istotą jest przekazanie informacji. Zatem, przekazywane nieodpłatnie materiały reklamowe i informacyjne, stanowią wyłącznie nośnik informacji. Intencją Wnioskodawcy nie jest w takim przypadku wręczenie klientowi ulotki/broszury/wzornika jako rzeczy, a jedynie przekazanie informacji, które zapisane są na takim nośniku.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2014 r. sygn. IPPP2/443-291/14-2/AO zauważył ponadto, iż:

przy badaniu kwestii opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych typu katalogi, foldery, ulotki, instrukcje w celu ich przekazania obecnym lub przyszłym klientom stosownym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. U podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Podatek VAT obciąża zatem konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

Materiały reklamowe i informacyjne nie stanowią towarów, które mogą podlegać konsumpcji. Pełnią one jedynie funkcję nośnika informacji handlowej, a ich przekazanie ma na celu dotarcie do potencjalnych klientów i przedstawienie im oferty sprzedaży towarów nadających się do konsumpcji w rozumieniu regulacji o VAT. Oznacza to, ze odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, nie pojawia się również wskutek tego przysporzenie majątkowe.

Celem ustawodawcy jest objęcie opodatkowaniem podatkiem VAT takich nieodpłatnych przekazań, których immanentną cechą jest zaspokojenie potrzeb odbiorcy będących skutkiem tego przekazania. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przykładowo, w wyroku z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. I FSK 300/11), Sąd stwierdził, iż „zasada opodatkowania konsumpcji wymaga interpretowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT tak, aby zapewnić opodatkowanie wszystkich sytuacji, w których przekazanie towaru wiąże się z konsumpcją. Oznacza to, że przekazanie towarów, które nie posiadają wartości konsumpcyjnej dla odbiorcy nie powinno być opodatkowane”. Analogiczne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 21 kwietnia 2009 r. (sygn. I FSK 59/08).

Reasumując, zdaniem Spółki, nieodpłatne przekazanie przez nią materiałów reklamowych i informacyjnych w ramach prowadzonej działalności, nawet jeśli ich jednostkowa cena nabycia przekracza 10 zł, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, co za tym idzie Spółka nie musi opodatkowywać ich nieodpłatnego przekazania.

Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę potwierdzają również interpretacje indywidualne m.in.:

• wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPP1/443-182/13-4/MW z dnia 29 maja 2013 r.,
• wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPP1/443-561/14-2/JL, z dnia 4 lipca 2014 r.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 154 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy – przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Generalnie zatem, z uwagi na treść art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 ww. ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest także przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, o ile przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. prezenty o małej wartości oraz próbki, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Wskazać należy, że zmiany wprowadzone od dnia 1 kwietnia 2013 r. w art. 7 ust. 3 ustawy polegają na doprecyzowaniu, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy nie będzie stosowany do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Ponadto w znowelizowanym art. 7 ust. 3 ustawy nie ma już mowy o przekazaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Wprowadzone zmiany oznaczają, że nie będzie uznawane za odpłatną dostawę towarów tylko przekazanie na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki (pomimo, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych towarów).

Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996r. – „wartość” to „ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”. Z kolei „użytkowy” (według w Słownika Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996r.) to: „mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)”, „konsumpcja” to „wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb”.

Zatem, wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera również definicji materiałów reklamowych i informacyjnych. Stąd też zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem pojęć. Według „Słownika języka polskiego PWN” reklama to: 1. „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług”, 2. „plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”; informacja to m.in. „wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś”. Ponadto wg definicji pochodzącej z leksykonu PWN przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty, itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Powyższa definicja pozostaje w zgodzie z wyżej zdefiniowanymi pojęciami: reklama, informacja, drukować. Celem ww. materiałów jest informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

Celem przekazania materiałów reklamowych i informacyjnych jest zatem informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

Przy rozstrzygnięciu kwestii opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów reklamowo-informacyjnych oraz banerów/tablic reklamowych (z funkcją informacyjną), na których naklejane są próbki wyrobów Spółki, stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał we wniosku, że przekazywane przez niego swoim Klientom drukowane materiały reklamowo-informacyjne w postaci m.in. ulotek, broszur, katalogów, flag reklamowych oraz banery/tablice reklamowe (z funkcją informacyjną), na których naklejane są próbki wyrobów Spółki, nie będą przedmiotem odpłatnej dostawy.

Wynika to z faktu, że przekazanie ww. towarów informacyjno-reklamowych ma w każdym przypadku na celu wyłącznie przekazanie informacji o produktach Spółki, które dotyczą jej poszczególnych produktów, ich cech jakościowych i użytkowych oraz zalet technicznych. Nie stanowią towarów, które mogą podlegać konsumpcji, z uwagi na fakt, iż pełnią one jedynie funkcję nośnika informacji handlowej, a ich przekazanie ma na celu dotarcie do potencjalnych klientów i przedstawienie im oferty sprzedaży towarów nadających się do konsumpcji w rozumieniu ustawy o VAT. Wprawdzie Wnioskodawca wskazał, że na banerach/tablicach reklamowych są naklejane próbki wyrobów Spółki, jednak tablice te wraz z próbkami nie mają żadnej wartości użytkowej, gdyż ich celem jest wyłącznie charakter informacyjny mający na celu dotarcie do potencjalnych klientów i przedstawienie im oferty sprzedaży towarów znajdujących się w sprzedaży Spółki.

W świetle powołanych wyżej norm prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że wymienione we wniosku materiały reklamowe i informacyjne, tj. drukowane materiały reklamowo-informacyjne w postaci m.in. ulotek, broszur, katalogów, flag reklamowych oraz banery/tablice reklamowe (z funkcją informacyjną), na których naklejane są próbki wyrobów Spółki, nie mają – jak twierdzi Wnioskodawca – dla nabywcy wartości użytkowej, gdyż nie mają one waloru konsumpcyjnego dla nabywcy, bowiem istotą przekazania ww. towarów jest przybliżenie informacji o towarach oferowanych przez Spółkę oraz zachęcanie klientów Wnioskodawcy do nabycia tych produktów, w związku z czym przekazania te będą następować na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki.

Podsumowując, w świetle powołanych wyżej norm prawnych oraz opisu sprawy stwierdzić należy, że dokonywane przez Spółkę nieodpłatne wydania (przekazania) towarów, o których mowa we wniosku, z uwagi na fakt, że nie mają one dla nabywcy (Klientów Spółki) wartości użytkowej i waloru konsumpcyjnego, nie będą stanowić dostawy towarów i nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Ponadto należy zauważyć, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Natomiast wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. Nie negując tych orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.