Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-82/15-4/IR
z 28 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia kosztów transportu, palet oraz usług dodatkowych w podstawie opodatkowania sprzedawanych towarów oraz sposobu przyporządkowania kosztów transportu przy ustalaniu podstawy opodatkowania sprzedawanych towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia kosztów transportu, palet oraz usług dodatkowych w podstawie opodatkowania sprzedawanych towarów oraz sposobu przyporządkowania kosztów transportu przy ustalaniu podstawy opodatkowania sprzedawanych towarów.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 kwietnia 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

…. S.A. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie obrotu materiałami budowlanymi oraz wyrobami stalowymi. W związku z powyższą działalnością Spółka dostarcza towary, które podlegają opodatkowaniu, bądź to określoną stawką podatku, bądź to na zasadach odwróconego poboru podatku.

W niektórych przypadkach, zgodnie z ustaleniami z danym kontrahentem, Spółka jest zobowiązana do dostarczenia towarów do określonego miejsca. Towar może być dostarczony na paletach, które nie podlegają obowiązkowemu zwrotowi. Z chwilą dostarczenia towarów do miejsca wskazanego przez nabywcę przechodzą na niego korzyści i ciężary związane z towarem oraz ryzyko przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Niektóre towary z asortymentu Spółki są dostarczane na jej koszt (cena towaru obejmuje już koszt jego dostarczenia). W pozostałych jednak sytuacjach koszty transportu lub palet ponosi nabywca. Transport towarów jest organizowany przez Spółkę z wykorzystaniem jej samochodów albo poprzez zewnętrzne firmy transportowe.

Możliwa jest sytuacja, gdy w ramach jednego transportu do tego samego nabywcy dostarczane są towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług objęte odwrotnym obciążeniem oraz towary opodatkowane zgodnie z właściwą stawką VAT (najczęściej 23%). Ponadto zdarzają się sytuacje, gdy w ramach jednego transportu organizowanego przez Spółkę przemieszczane są towary, których koszt przemieszczenia (do miejsca wskazanego przez nabywcę) ponosi nabywca oraz towary, których transport opłaca Spółka. W przywołanych przypadkach, celem ustalenia podstawy opodatkowania dostarczanych towarów, koszt transportu jest przyporządkowywany, albo proporcjonalnie do wartości danej grupy sprzedanych towarów (np. towarów podlegających 23% stawce VAT oraz towarów objętych mechanizmem odwrotnego poboru podatku), albo w oparciu o długość trasy i wagę/ilość towarów (gdy jeden transport zawiera towary, wśród których jednocześnie znajdują się te, których koszt przemieszczenia obciąża sprzedawcę, jak i nabywcę).

Ponadto, na zamówienie nabywcy towarów, Spółka świadczy dodatkowe usługi na towarach w postaci m.in. cięcia blachy lub jej zaginania (dalej: „usługi dodatkowe”). Taki towar, poddany stosownej obróbce, jest wydawany nabywcy, albo w miejscu sprzedaży (wówczas nabywca sam odbiera towar), albo w miejscu wskazanym przez nabywcę (transport jest organizowany przez Spółkę). W tym ostatnim przypadku koszty transportu, podobnie jak koszty usług dodatkowych, ponosi nabywca. W miejscu wydania towarów na nabywcę przechodzą korzyści i ciężary związane z towarem oraz ryzyko przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Nabywcy towarów (kontrahenci Spółki) są również czynnymi podatnikami VAT. Dostawa towarów nie jest objęta zwolnieniem dla towarów używanych (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).

W piśmie z dnia 10 kwietnia 2015 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Przedmiotem umowy sprzedaży pomiędzy Spółką a kontrahentami jest sprzedaż towarów, o których mowa w opisie sprawy wraz z usługą transportu, usługą cięcia lub zginania blachy.
2. Wyświadczenie usługi transportowej, usługi cięcia lub zginania blach jest elementem umowy sprzedaży towarów, a towary mają być dostarczone w miejsce wskazane przez klienta.
3. Usługa transportu, usługa cięcia lub zginania blachy jest określona w umowie (zamówieniu) ww. towarów. Nie są to zatem świadczenia, za które pobierana jest odrębna opłata.
4. Usługi transportu oraz cięcia lub zginania blachy są przedmiotem umowy (zamówienia) na dostawy towarów. Prawidłowe wykonanie umowy wymaga zatem realizacji przez Spółkę wszystkich świadczeń określonych umową. Z okoliczności towarzyszących transakcji należy wnioskować, że celem kontrahenta jest otrzymanie towaru o określonych parametrach (usługi cięcia lub zginania) i ewentualnie jego dostarczenia do określonego miejsca. Z punktu widzenia Spółki ww. świadczenia dodatkowe muszą zostać wykonane, aby otrzymać należne wynagrodzenie. W tym więc kontekście świadczenia takie są niezbędne do realizacji dostawy towarów.
5. Usługi transportu, cięcia lub zginania blachy są przedmiotem umowy (zamówienia) na dostawy towarów. Prawidłowe wykonanie umowy wymaga zatem realizacji przez Spółkę wszystkich świadczeń określonych umową. Z okoliczności towarzyszących transakcji należy wnioskować, że celem kontrahenta jest otrzymanie towaru o określonych parametrach (usługi cięcia lub zginania) i ewentualnie jego dostarczenia do określonego miejsca. W tym więc kontekście to wola kontrahenta decyduje o zakresie świadczenia Spółki (elementach istotnych umowy). Kontrahent nie ma prawnego obowiązku zamawiania w Spółce ww. świadczeń dodatkowych, a zatem mógłby nabyć towar np. bez usługi transportowej.
6. Cena towaru jest kalkulowana z uwzględnieniem usługi cięcia lub zginania blachy. Usługi cięcia lub zgięcia są przez dostawcę doliczone do standardowych cen blachy (niepociętej lub niezgiętej). Ceny tych usług mogą być ujawnione kontrahentowi (np. na fakturach VAT). Odbiorca towarów jest dodatkowo obciążany kosztami palet (w zależności od ich liczby).
7. Palety, na których są dostarczane towary, nie podlegają obowiązkowemu zwrotowi. Palety te są opakowaniami wielokrotnego użytku. Za palety nie jest pobierana kaucja. Umowy dotyczące dostawy danego towaru przewidują możliwość odsprzedaży palet przez kontrahenta na rzecz Spółki. Jest to jednak zawsze swobodna decyzja kontrahenta, czy chce palety odsprzedać, kiedy i w jakich ilościach. Spółka nie ma możliwości przyporządkowania odsprzedawanych jej palet do zrealizowanych dostaw na rzecz kontrahenta (palety są rzeczami oznaczony co do gatunku). Palety są dostarczane do kontrahentów wraz z towarem. Spółka nie dokonuje zakupu samych palet od dostawców (bez przewożonego na nich towaru) i nie sprzedaje samych palet swoim odbiorcom (kontrahentom). Jednakże w przypadku odsprzedaży palet przez kontrahenta na rzecz Spółki (w ramach uprawnienia przewidzianego umową) Spółka może dokonać ich dalszej sprzedaży na rzecz dostawcy (także o ile umowa z dostawcą przewiduje taki wariant).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanych przypadkach koszty transportu, palet lub usług dodatkowych, należne od nabywcy towarów, zwiększają podstawę opodatkowania VAT z tytułu dostaw towarów?
2. Czy prawidłowe jest postępowanie Spółki, która celem ustalenia podstawy opodatkowania dostarczanych towarów, koszty transportu przyporządkowuje:
   1. proporcjonalnie do wartości danej grupy sprzedanych towarów, jeżeli jednocześnie przemieszczane są towary opodatkowane określoną stawką podatku oraz towary objęte mechanizmem odwrotnego poboru podatku,
   2. wyłącznie w odniesieniu do towarów, w stosunku do których w związku z ich przemieszczeniem należne jest od nabywcy dodatkowe wynagrodzenie, jeżeli są one transportowane razem z towarem, których koszt przemieszczenia obciąża Spółkę?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanych przypadkach koszty transportu, palet lub usług dodatkowych, należne od nabywcy towarów, zwiększają podstawę opodatkowania VAT z tytułu dostaw towarów. W związku z tym, celem ustalenia podstawy opodatkowania dostarczanych towarów, koszty transportu można przyporządkować:

1. proporcjonalnie do wartości danej grupy sprzedanych towarów, jeżeli jednocześnie przemieszczane są towary opodatkowane określoną stawką podatku oraz towary objęte mechanizmem odwrotnego poboru podatku,
2. wyłącznie w odniesieniu do towarów, w stosunku do których w związku z ich przemieszczeniem należne jest od nabywcy dodatkowe wynagrodzenie, jeżeli są one transportowane razem z towarem, których koszt przemieszczenia obciąża Spółkę.
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy - w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Ponadto - w myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy - podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust 1 pkt 2.
   
   

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

W załączniku nr 11 do ustawy wymienione zostały towary, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwot podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

W świetle art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Natomiast przepis art. 78 Dyrektywy wskazuje, że do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT,
2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego (bądź dokonywanego w innej dopuszczalnej prawem formie) pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej dostawy towarów lub konkretnej usługi.

W ocenie Spółki, należy zauważyć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw do traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Co istotne, zdaniem Wnioskodawcy, aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną winna się ona składać z rożnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Według Zainteresowanego, należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady, nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, iż świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.

W przypadku czynności wykonywanych przez Spółkę wyróżnić można kilka elementów składowych: dostawę towarów i palet, transport sprzedawanych towarów oraz usługi dodatkowe. Niewątpliwie jednak, zdaniem Wnioskodawcy, świadczeniem wiodącym jest dostawa towarów. Pozostałe czynności wykonywane przez Spółkę nie stanowią dla nabywcy towaru celu samego w sobie i nie powinny być traktowane jako świadczenia odrębne (niezależne).

W przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów), w tym koszty transportu, palet, usług dodatkowych.

W stosunku do całej transakcji zastosowanie mają przepisy w zakresie obowiązku podatkowego, stawki podatku, miejsca świadczenia czy podatnika zobowiązanego do rozliczenia podatku, które są właściwe dla dostawy danego rodzaju towaru. Zatem wartość palet, usług dodatkowych lub transportu wyrobów sprzedawanych przez Spółkę zwiększa kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy towaru. Taka jednolita transakcja, w ocenie Spółki, powinna być opodatkowana na zasadach właściwych dla dostawy danego wyrobu. Dlatego też w sytuacji gdy dokonywana jest dostawa towarów objętych załącznikiem nr 11 opodatkowanych na zasadach określnych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wraz z usługą transportu, to usługi te powinny być opodatkowane z zastosowaniem „mechanizmu odwrotnego obciążenia”. W przypadku natomiast gdy Spółka dostarcza klientowi jednocześnie towary objęte odwrotnym obciążeniem i towary opodatkowane na zasadach ogólnych i usługa transportu jest związana jednocześnie z obydwoma rodzajami towarów, to Spółka może ją przyporządkować proporcjonalnie do danego towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.